Nog een paar dagen en dan is het kerstmis. Dagen die voornamelijk gevuld zullen worden aan bezoekjes aan de supermarkt, poelier, slager afgewisseld met de laatste h.h. dingetjes om het huis zo mooi mogelijk te laten stralen met de kerst.
Ik hoop dat er zo nu en dan ook nog een minuutje overblijft voor een steekje of twee maar daar zal het dan wel bij blijven vermoed ik.
Mijn rijtje kerstkaarten groeit met de dag en in deze dagen vind ik het altijd een verrassing wat er op de mat ligt als ik de brievenbus hoor rammelen. Zelf stuurde ik er ook een heleboel en de meeste daarvan zullen inmiddels hun bestemming wel bereikt hebben.
Hartelijk dank voor al jullie papieren en digitale kerstwensen en heb je geen persoonlijk kaartje van mij ontvangen dan wens ik jullie hier
Fijne kerstdagen en een
Gezond, gelukkig en goed (handwerk-)jaar
22 Reacties
woensdag 23 december 2009
donderdag 17 december 2009
De Timmerwerf, De Lier
Eind oktober kwam ik met een weblog-primeurtje over onze aankomende tentoonstelling met prachtig oud en nieuw handwerk in museum De Timmerwerf in het plaatsje De Lier (Westland)
Ik presenteerde toen onze poster waar we tot nu toe bijzonder veel leuke reacties op kregen,
en ondertussen zaten we natuurlijk niet stil.
We deelden in gedachten de ruimte in, bespraken de inhoud van de vitrines, zochten thuis dozen en dozen vol handwerk door en besloten wat wel en wat niet bij de tentoonstelling zou passen. Er werden lapjes gewassen, gestreken en gemerkt, hier en daar werd een en ander hersteld. Uiteindelijk werd alles op foto vastgelegd en daarna netjes opgeborgen in weer andere dozen. Er werden persberichtjes opgesteld en alvast zo hier en daar posters en flyers uitgedeeld. Ik zoomde mijn laatste lapjes en kocht rood lint, waarvoor dat is zie je later.
We zorgden voor een muziekje tijdens de opening, maakten een gastenlijst en...nodigden iemand uit om onze tentoonstelling te openen.
Wie dat is blijft ook nog even geheim, maar we zijn zeer blij dat zij (want het is een zij) zo enthousiast ja zei op onze uitnodiging.
We kregen zo hier en daar het aanbod om nog meer aan de tentoonstellingsstukken toe te voegen, zowel op gebied van textiel als op gebied van handwerkgereedschap. In die laatste 'categorie' krijgen we twee bijzondere dingen in bruikleen en die zul je dus zeker in De Lier kunnen bewonderen.
We bespraken wat bijzondere activiteiten en er werd, speciaal voor de Timmerwerf een klein rood schoollapje ontworpen door niemand minder dan "onze" Elma.
Er zijn nu al een aantal weblog- en andere groepjes die hebben aangekondigd dat ze graag naar de Lier willen komen. Wil of kun je niet op een zaterdag komen, neem dan even contact op met museum De Timmerwerf en maak een afspraak voor een dag door de week. Hun telefoonnummer is: 0174 510 706.
Als je het leuk vindt dat ik er die dag ook ben stuur me dan even een mailtje, dan kijk ik of ook dat mogelijk is.
Wie met een groepje komt en graag koffie, een heerlijke lunch of een high tea wil gebruiken in Theetuin de Bongaard gelegen op het terrein van het museum doet er goed aan vooraf te reserveren. Informatie vind je op hun website.
Komende weken hoop ik dat het even rustig is in mijn hoofd en werk ik gemoedelijk door aan de laatste steekjes maar na de champagne en oliebollen moeten we er allemaal nog even flink tegenaan.
Voor nu besluit ik met een foto van het prachtige pandje waarin het museum is gevestigd:
foto: museum de Timmerwerf
31 Reacties
Ik presenteerde toen onze poster waar we tot nu toe bijzonder veel leuke reacties op kregen,
en ondertussen zaten we natuurlijk niet stil.
We deelden in gedachten de ruimte in, bespraken de inhoud van de vitrines, zochten thuis dozen en dozen vol handwerk door en besloten wat wel en wat niet bij de tentoonstelling zou passen. Er werden lapjes gewassen, gestreken en gemerkt, hier en daar werd een en ander hersteld. Uiteindelijk werd alles op foto vastgelegd en daarna netjes opgeborgen in weer andere dozen. Er werden persberichtjes opgesteld en alvast zo hier en daar posters en flyers uitgedeeld. Ik zoomde mijn laatste lapjes en kocht rood lint, waarvoor dat is zie je later.
We zorgden voor een muziekje tijdens de opening, maakten een gastenlijst en...nodigden iemand uit om onze tentoonstelling te openen.
Wie dat is blijft ook nog even geheim, maar we zijn zeer blij dat zij (want het is een zij) zo enthousiast ja zei op onze uitnodiging.
We kregen zo hier en daar het aanbod om nog meer aan de tentoonstellingsstukken toe te voegen, zowel op gebied van textiel als op gebied van handwerkgereedschap. In die laatste 'categorie' krijgen we twee bijzondere dingen in bruikleen en die zul je dus zeker in De Lier kunnen bewonderen.
We bespraken wat bijzondere activiteiten en er werd, speciaal voor de Timmerwerf een klein rood schoollapje ontworpen door niemand minder dan "onze" Elma.
Er zijn nu al een aantal weblog- en andere groepjes die hebben aangekondigd dat ze graag naar de Lier willen komen. Wil of kun je niet op een zaterdag komen, neem dan even contact op met museum De Timmerwerf en maak een afspraak voor een dag door de week. Hun telefoonnummer is: 0174 510 706.
Als je het leuk vindt dat ik er die dag ook ben stuur me dan even een mailtje, dan kijk ik of ook dat mogelijk is.
Wie met een groepje komt en graag koffie, een heerlijke lunch of een high tea wil gebruiken in Theetuin de Bongaard gelegen op het terrein van het museum doet er goed aan vooraf te reserveren. Informatie vind je op hun website.
Komende weken hoop ik dat het even rustig is in mijn hoofd en werk ik gemoedelijk door aan de laatste steekjes maar na de champagne en oliebollen moeten we er allemaal nog even flink tegenaan.
Voor nu besluit ik met een foto van het prachtige pandje waarin het museum is gevestigd:
foto: museum de Timmerwerf
31 Reacties
vrijdag 11 december 2009
Sinterkerst
Gisteravond, terwijl het hard waaide en ook nog regende, trotseerden I. en ik het gure weer en fietsten we naar de andere kant van het dorp waar onze jaarlijks terugkerende feestelijke pakjesbee werd gehouden.
We hebben tien jaar lang eerst tweemaandelijks en later eens per maand met een vaste groep quilters een Bee gevormd maar na al die jaren was de rek er een beetje uit. Gisteravond zouden we voor het laatst bij elkaar komen om nog een keer Sinterkerst te vieren.
Anny had voor iedereen een
roos gemaakt; behalve handig met naald en draad is ze ook een erg goede illustrator. Dankjewel A voor je lieve en bijzondere cadeautje, ik ga hem dragen, mett aanhangsel ;)
Hierna kwam het onderwerp kerstkaart ter tafel en veranderden de diverse stapeltjes kerstkaarten van eigenaar en werden ook nog snel de laatste wensjes erop geschreven
Koffie, kransjes, kruidnootjes, chocoladeklokjes, schuimpjes en eindelijk,
e i n d e l i j k kwam de doos met pakjes.
Direct zat de stemming er flink in en liet ieder zijn voorkeuren voor deze of juist die andere verpakking zien, er werd gedobbeld en geknabbeld en ondertussen liep de kookwekker door.
Het knalroze pakje rechts trok natuurlijk flink de aandacht en ook het groen-wit geruite pakje links was erg begeerlijk. Dat kwam natuurlijk omdat de gehaakte cupcake er bovenop al een cadeautje op zich was. Voor de goede speurneuzen is het niet moeilijk te raden van wie dat pakje afkomstig is ;)
Toen de kookwekker afliep was ieder eigenaar van het pakje voor zich en kon het uitpakken beginnen. Ook daar moest eerst een 6 voor gedobbeld worden. Wij weten wel hoe je de avond kunt rekken :)
Enige uren later was dit de oogst in uitgepakte toestand:
Ik hoor al weer een paar mensen roepen: "ik kan het niet zie-hien" en voor hen volgen er nog wat foto’s:
ik kreeg het egel-speldenkussentje, derde foto direct boven het kleinste boekje. Wat ik zelf maakte?
Je mag raden, maar binnenkort weet je het zeker want een tweede "ding" is in de maak ;)
We besloten de gezellige avond met de afspraak dat we in december 2010 toch weer bij elkaar komen, want de Sinterkerst traditie houden we in ere.
27 Reacties
We hebben tien jaar lang eerst tweemaandelijks en later eens per maand met een vaste groep quilters een Bee gevormd maar na al die jaren was de rek er een beetje uit. Gisteravond zouden we voor het laatst bij elkaar komen om nog een keer Sinterkerst te vieren.
Anny had voor iedereen een
roos gemaakt; behalve handig met naald en draad is ze ook een erg goede illustrator. Dankjewel A voor je lieve en bijzondere cadeautje, ik ga hem dragen, mett aanhangsel ;)
Hierna kwam het onderwerp kerstkaart ter tafel en veranderden de diverse stapeltjes kerstkaarten van eigenaar en werden ook nog snel de laatste wensjes erop geschreven
Koffie, kransjes, kruidnootjes, chocoladeklokjes, schuimpjes en eindelijk,
e i n d e l i j k kwam de doos met pakjes.
Direct zat de stemming er flink in en liet ieder zijn voorkeuren voor deze of juist die andere verpakking zien, er werd gedobbeld en geknabbeld en ondertussen liep de kookwekker door.
Het knalroze pakje rechts trok natuurlijk flink de aandacht en ook het groen-wit geruite pakje links was erg begeerlijk. Dat kwam natuurlijk omdat de gehaakte cupcake er bovenop al een cadeautje op zich was. Voor de goede speurneuzen is het niet moeilijk te raden van wie dat pakje afkomstig is ;)
Toen de kookwekker afliep was ieder eigenaar van het pakje voor zich en kon het uitpakken beginnen. Ook daar moest eerst een 6 voor gedobbeld worden. Wij weten wel hoe je de avond kunt rekken :)
Enige uren later was dit de oogst in uitgepakte toestand:
Ik hoor al weer een paar mensen roepen: "ik kan het niet zie-hien" en voor hen volgen er nog wat foto’s:
ik kreeg het egel-speldenkussentje, derde foto direct boven het kleinste boekje. Wat ik zelf maakte?
Je mag raden, maar binnenkort weet je het zeker want een tweede "ding" is in de maak ;)
We besloten de gezellige avond met de afspraak dat we in december 2010 toch weer bij elkaar komen, want de Sinterkerst traditie houden we in ere.
27 Reacties
zondag 6 december 2009
Klaas en andere mannetjes
Het was vanaf het begin duidelijk: Sophie en Klaas hebben geen innige band.
In november smikkelde ze af en toe genoeglijk van een kruidnootje maar sinds "Klaas" haar een handje vol toestopte zijn ze niet meer lekker. Ze gedroeg zich als een voorbeeldige heldin toen haar eerder dit jaar haar amandeltjes werden ontnomen, gaf dezelfde dokter zes weken later bij het contrôlebezoek haar stralendste lach en toonde zich twee weken geleden Sophietje-Zonder-Vrees bij de influenza campagne, maar met Klaas en haar werd het niks.
Brullen.
Gisteren vierde we Sinterklaas bij Sophie, zonder Klaas dachten wij.
Ze was al zeker een uurtje beneden na haar middagslaapje toen ze ineens een pakje ontdekte uit de enorme uitstalling die er lag. Stralend kwam ze met het pak aangelopen en het mocht open, het was voor haar en bevatte een poppenbadje, wat ze onmiddellijk in gebruik nam: "pop slapen".
Toen ik haar even later een kruidnootje toestak duwde ze mijn hand weg en fluisterde samenzweerderig: "klaas".
Na een tijdje was er weer een Sophiepakje aan de beurt, deze keer ingepakt in Hema pakpapier waarop kruidnootjes en snoepgoed waren afgebeeld.
Met twee handjes duwde ze resoluut het nog ingepakte cadeau van zich af, "Klaas!" en draaide zich om.
We hebben het cadeautje achter de schermen opnieuw ingepakt, nu in kruissteekjes-papier, waarop Klaas veel minder zijn stempel had gedrukt.
Het nieuw ingepakte cadeau werd even later onder gejuich aangenomen. Terwijl ze het uitpakte mompelde ze steeds zachtjes "wouw", ter instemming en daarna werd er uitbundig en langdurig met het nieuwe poppenstoeltje rondgesjouwd.
De 'andere mannetjes' vond ik in het boek Traditional Blackworksamplers (van Lesley Wilkins) waar ik ook nog even in op zoek ging naar aanleiding van de reacties op het vorige logje.
Ook hier vond ik soortgelijke mannetjes, zoals onderstaand voorbeeld laat zien.
Dit boek gaf een verklaring waarom de mannetjes "boxers" genoemd worden, dat heeft te maken met de stand van hun benen. Ze worden afgebeeld met vruchten, eikels en hartvormige dingen waarmee de indruk wordt gewekt dat ze giften brengen. Van bovenstaand voorbeeld vermeldt het boek dat sommigen geloven dat dit Adam en Eva zijn vanwege de mooie tuin waarin het stel is afgebeeld. Ik zelf denk eerder dat het de afstamming van de aap symboliseert vanwege de lichaamsbeharing en vooral de neus. Alle andere voorbeelden die ik heb gezien hebben een rechte, meer mens-achtige neus.
Er staan meer voorbeelden van boxers in dit boek zoals dit drietal dat aardbeien rondsjouwt:
Anatomisch bezien is er wel enige kritiek denkbaar op hun onderstel ;)
Verder bladerend in het boek kwam ik ook mijn hijgend hert in kruissteek weer tegen,
dit keer in een Sampler gemaakt door Jane Bostocke in 1598. Deze Sampler laat zien dat Jane iedere keer als er een nieuw patroontje voorhanden was, dit toevoegde aan haar lap. De Sampler is in bezit van het Victorian and Albert Museum in Londen en bevat 24 verschillende randmotieven en vele op de natuur geïnspireerde "spot motifs", kleine motiefjes.
Klaas is weg en mijn logje is klaar, ik ga lekker nog wat steekjes maken ;)
19 Reacties
In november smikkelde ze af en toe genoeglijk van een kruidnootje maar sinds "Klaas" haar een handje vol toestopte zijn ze niet meer lekker. Ze gedroeg zich als een voorbeeldige heldin toen haar eerder dit jaar haar amandeltjes werden ontnomen, gaf dezelfde dokter zes weken later bij het contrôlebezoek haar stralendste lach en toonde zich twee weken geleden Sophietje-Zonder-Vrees bij de influenza campagne, maar met Klaas en haar werd het niks.
Brullen.
Gisteren vierde we Sinterklaas bij Sophie, zonder Klaas dachten wij.
Ze was al zeker een uurtje beneden na haar middagslaapje toen ze ineens een pakje ontdekte uit de enorme uitstalling die er lag. Stralend kwam ze met het pak aangelopen en het mocht open, het was voor haar en bevatte een poppenbadje, wat ze onmiddellijk in gebruik nam: "pop slapen".
Toen ik haar even later een kruidnootje toestak duwde ze mijn hand weg en fluisterde samenzweerderig: "klaas".
Na een tijdje was er weer een Sophiepakje aan de beurt, deze keer ingepakt in Hema pakpapier waarop kruidnootjes en snoepgoed waren afgebeeld.
Met twee handjes duwde ze resoluut het nog ingepakte cadeau van zich af, "Klaas!" en draaide zich om.
We hebben het cadeautje achter de schermen opnieuw ingepakt, nu in kruissteekjes-papier, waarop Klaas veel minder zijn stempel had gedrukt.
Het nieuw ingepakte cadeau werd even later onder gejuich aangenomen. Terwijl ze het uitpakte mompelde ze steeds zachtjes "wouw", ter instemming en daarna werd er uitbundig en langdurig met het nieuwe poppenstoeltje rondgesjouwd.
De 'andere mannetjes' vond ik in het boek Traditional Blackworksamplers (van Lesley Wilkins) waar ik ook nog even in op zoek ging naar aanleiding van de reacties op het vorige logje.
Ook hier vond ik soortgelijke mannetjes, zoals onderstaand voorbeeld laat zien.
Dit boek gaf een verklaring waarom de mannetjes "boxers" genoemd worden, dat heeft te maken met de stand van hun benen. Ze worden afgebeeld met vruchten, eikels en hartvormige dingen waarmee de indruk wordt gewekt dat ze giften brengen. Van bovenstaand voorbeeld vermeldt het boek dat sommigen geloven dat dit Adam en Eva zijn vanwege de mooie tuin waarin het stel is afgebeeld. Ik zelf denk eerder dat het de afstamming van de aap symboliseert vanwege de lichaamsbeharing en vooral de neus. Alle andere voorbeelden die ik heb gezien hebben een rechte, meer mens-achtige neus.
Er staan meer voorbeelden van boxers in dit boek zoals dit drietal dat aardbeien rondsjouwt:
Anatomisch bezien is er wel enige kritiek denkbaar op hun onderstel ;)
Verder bladerend in het boek kwam ik ook mijn hijgend hert in kruissteek weer tegen,
dit keer in een Sampler gemaakt door Jane Bostocke in 1598. Deze Sampler laat zien dat Jane iedere keer als er een nieuw patroontje voorhanden was, dit toevoegde aan haar lap. De Sampler is in bezit van het Victorian and Albert Museum in Londen en bevat 24 verschillende randmotieven en vele op de natuur geïnspireerde "spot motifs", kleine motiefjes.
Klaas is weg en mijn logje is klaar, ik ga lekker nog wat steekjes maken ;)
19 Reacties
vrijdag 4 december 2009
Opgewonden mannetjes
Ja, je bent hier nog steeds aan het goede adres voor nuttige en fraaie handwerken. Jullie hadden nog een Holbeinlapje te goed wat ik bij deze even wil tonen. Sinds de vorige keer dat het lapje in beeld was is er weer een en ander aan toegevoegd.
Alle patronen staan inmiddels op mijn vakantiewerkje en de onderste rand bestaat uit... juist ja, opgewonden mannetjes!
ze kijken een beetje boos en dat zou ik ook zijn als ik zo maar ineens in mijn naakte niksje met sleutel en al op het wereld wijde Web gezet werd.
Het boek Traditional Samplers waar ik het patroon in vond vermeldt dat deze sampler bestaat uit traditioneel 16e en 17e eeuwse patronen waaronder deze mannetjes die zij "boxers" noemen, boksende mannen. Hier vond ik ze ook, maar deze mannetjes zijn niet op te winden en lijden zo te zien aan de mazelen.
Het gehele lapje ziet er inmiddels zo uit:
en komt uiteindelijk in mijn Souvenir de ma Vie. Links heb ik als oefening een open naadverbinding gemaakt, twee lapjes die omgezoomd zijn worden met een siersteekje tegen elkaar aan gezet zodanig dat er nog een beetje ruimte tussen de beide lapjes zit. Deze afwerking werd veel gedaan bij tafelkleden en dergelijke om op een decoratieve manier twee stukken stof aan elkaar te verbinden. Aan de rechterkant moet ik nog gaan knippen, maar dat komt later wel.
Het hert is niet in Holbein uitgevoerd maar in kruisjes over 1 weefseldraadje, een heel gepriegel in Frankrijk waar het licht niet al te best was in het huis.
Rond de Distel in het midden van het lapje komen nog wat vissen (de logica daarvan ontgaat me, maar ze kwamen bij het patroon dus ze komen er op) en boven diezelfde distel is nog wat ruimte voor initialen en jaartal.
Zag ik op de valreep dat mijn ene korenbloem een draadje mist, nogal essentieel want zonder dat draadje valt het bloemetje eraf. Gauw nog iets daar aan doen voor de sint aan mijn deur klopt
DMC kleur 816 op 16 draads wit linnen
voor wie meer wil weten over blackwork is deze website erg interessant.
Fijn weekend allemaal
16 Reacties
Alle patronen staan inmiddels op mijn vakantiewerkje en de onderste rand bestaat uit... juist ja, opgewonden mannetjes!
ze kijken een beetje boos en dat zou ik ook zijn als ik zo maar ineens in mijn naakte niksje met sleutel en al op het wereld wijde Web gezet werd.
Het boek Traditional Samplers waar ik het patroon in vond vermeldt dat deze sampler bestaat uit traditioneel 16e en 17e eeuwse patronen waaronder deze mannetjes die zij "boxers" noemen, boksende mannen. Hier vond ik ze ook, maar deze mannetjes zijn niet op te winden en lijden zo te zien aan de mazelen.
Het gehele lapje ziet er inmiddels zo uit:
en komt uiteindelijk in mijn Souvenir de ma Vie. Links heb ik als oefening een open naadverbinding gemaakt, twee lapjes die omgezoomd zijn worden met een siersteekje tegen elkaar aan gezet zodanig dat er nog een beetje ruimte tussen de beide lapjes zit. Deze afwerking werd veel gedaan bij tafelkleden en dergelijke om op een decoratieve manier twee stukken stof aan elkaar te verbinden. Aan de rechterkant moet ik nog gaan knippen, maar dat komt later wel.
Het hert is niet in Holbein uitgevoerd maar in kruisjes over 1 weefseldraadje, een heel gepriegel in Frankrijk waar het licht niet al te best was in het huis.
Rond de Distel in het midden van het lapje komen nog wat vissen (de logica daarvan ontgaat me, maar ze kwamen bij het patroon dus ze komen er op) en boven diezelfde distel is nog wat ruimte voor initialen en jaartal.
Zag ik op de valreep dat mijn ene korenbloem een draadje mist, nogal essentieel want zonder dat draadje valt het bloemetje eraf. Gauw nog iets daar aan doen voor de sint aan mijn deur klopt
DMC kleur 816 op 16 draads wit linnen
voor wie meer wil weten over blackwork is deze website erg interessant.
Fijn weekend allemaal
16 Reacties
zondag 22 november 2009
Mooie Zoompjes
Terwijl de een de ene prachtige shawl na de andere haakte en de ander haar huis vulde met de heerlijkste bakgeuren hield ik me bezig met zoompjes. Wat moet dat moet en als het dan toch moet, doe ik het gelijk maar goed, dat wil zeggen mooi met een tikje luxe.
Mijn lapje met breistopjes was aan de beurt om gezoomd te worden en ik dook diep in de boekenkasten op zoek naar wat leuke voorbeelden.
Eerst maakte ik een leuk opengewerkt gevalletje aan de bovenrand:
kijk zo en nu niet meteen gaan piepen dat je het niet kunt zien, want er komen ook nog neus-op-het-scherm-versies.
Daarna mocht de onderkant en dat werd een soort vlechtwerkje, veel plezier voor veel minder werk dan het bovenste zoompje waar ik toch gauw drie dagen aan werkte ;)
en om ingezonden brieven te voorkomen hieronder nogmaals beide zoompjes en dan in GROOT formaat
de open spijltjes aan de bovenrand en onder het vlecht-zoompje:
en dan komt er nog een raadplaatje: weet iemand waar onderstaand handwerk-attribuutje voor gebruikt wordt - of liever gezegd voor gebruikt werd ? Ik ben heel benieuwd wie het weet, maar misschien is het helemaal niet zo’n moeilijke vraag.
het is een houten kokertje met aan beide uiteinden een afschroefbaar 'stopje', het is ongeveer 25 cm lang en ruim 1 centimeter in diameter. Hol van binnen en met een opening over de lengte.
35 Reacties
Mijn lapje met breistopjes was aan de beurt om gezoomd te worden en ik dook diep in de boekenkasten op zoek naar wat leuke voorbeelden.
Eerst maakte ik een leuk opengewerkt gevalletje aan de bovenrand:
kijk zo en nu niet meteen gaan piepen dat je het niet kunt zien, want er komen ook nog neus-op-het-scherm-versies.
Daarna mocht de onderkant en dat werd een soort vlechtwerkje, veel plezier voor veel minder werk dan het bovenste zoompje waar ik toch gauw drie dagen aan werkte ;)
en om ingezonden brieven te voorkomen hieronder nogmaals beide zoompjes en dan in GROOT formaat
de open spijltjes aan de bovenrand en onder het vlecht-zoompje:
en dan komt er nog een raadplaatje: weet iemand waar onderstaand handwerk-attribuutje voor gebruikt wordt - of liever gezegd voor gebruikt werd ? Ik ben heel benieuwd wie het weet, maar misschien is het helemaal niet zo’n moeilijke vraag.
het is een houten kokertje met aan beide uiteinden een afschroefbaar 'stopje', het is ongeveer 25 cm lang en ruim 1 centimeter in diameter. Hol van binnen en met een opening over de lengte.
35 Reacties
vrijdag 20 november 2009
Smockwerk
Het is een beetje stilletjes hier bij nuttig en fraai en dat heeft voor een groot deel te maken met de komende tentoonstelling in De Lier.
Deze week was ik druk bezig met het zomen van een aantal van mijn souvenirwerkjes en ook mijn Holbeinwerkje werd opnieuw ter hand genomen. Ik laat beide lappen een andere keer zien.
Een geheel nieuw techniekje probeerde ik zaterdag uit tijdens de workshop smocken. Samen met Annie van mijn souvenirgroepje begon ik aan de eerste steekjes en proefjes van het smockwerk.
Het meeste werk van smocken zit in de voorbereiding, in het plooien van de stof.
Nu is daar een handig apparaatje voor, een smocking pleater waarmee je in een handomdraai je lapje van keurige plooitjes voorziet. Als je op de link klikt zie je een apparaatje met een aantal rolletjes en een rij uitsteekseltjes. Die uitsteekseltjes zijn naalden die, als je de machine wilt gebruiken allemaal een draad door hun oogje hebben. De stof wordt door de rolletjes gedraaid en komt vervolgens via de naalden weer naar buiten. Daarna is het nog slechts een kwestie van het afknopen van de inrimpeldraden.
De lapjes die wij gebruikten waren al door de docente voorgeplooid zodat we direct met het eigenlijke smocken konden beginnen.
Wij vonden het erg leuk om te doen en na thuiskomst heb ik direct mijn proeflapje afgemaakt. Binnenkort wil ik eerst een aantal proefjes maken voor mijn souvenir voor ik aan een groter werkstukje ga beginnen.
Onderstaand lapje maakte ik zaterdag
Het is maar een erg klein lapje maar wie weet heb ik er ooit een plannetje mee ;)
Dan wil ik jullie nog een nieuw weblog laten zien van Anny, een van mijn vriendinnen uit onze inmiddels ontbonden quiltgroep, nadat eerst zij een blog begon is nu ook Anny aan het blogavontuur begonnen.
Hier vind je haar schrijfsels, ik weet zeker dat jullie daar inspiratie op zullen doen.
20 Reacties
Deze week was ik druk bezig met het zomen van een aantal van mijn souvenirwerkjes en ook mijn Holbeinwerkje werd opnieuw ter hand genomen. Ik laat beide lappen een andere keer zien.
Een geheel nieuw techniekje probeerde ik zaterdag uit tijdens de workshop smocken. Samen met Annie van mijn souvenirgroepje begon ik aan de eerste steekjes en proefjes van het smockwerk.
Het meeste werk van smocken zit in de voorbereiding, in het plooien van de stof.
Nu is daar een handig apparaatje voor, een smocking pleater waarmee je in een handomdraai je lapje van keurige plooitjes voorziet. Als je op de link klikt zie je een apparaatje met een aantal rolletjes en een rij uitsteekseltjes. Die uitsteekseltjes zijn naalden die, als je de machine wilt gebruiken allemaal een draad door hun oogje hebben. De stof wordt door de rolletjes gedraaid en komt vervolgens via de naalden weer naar buiten. Daarna is het nog slechts een kwestie van het afknopen van de inrimpeldraden.
De lapjes die wij gebruikten waren al door de docente voorgeplooid zodat we direct met het eigenlijke smocken konden beginnen.
Wij vonden het erg leuk om te doen en na thuiskomst heb ik direct mijn proeflapje afgemaakt. Binnenkort wil ik eerst een aantal proefjes maken voor mijn souvenir voor ik aan een groter werkstukje ga beginnen.
Onderstaand lapje maakte ik zaterdag
Het is maar een erg klein lapje maar wie weet heb ik er ooit een plannetje mee ;)
Dan wil ik jullie nog een nieuw weblog laten zien van Anny, een van mijn vriendinnen uit onze inmiddels ontbonden quiltgroep, nadat eerst zij een blog begon is nu ook Anny aan het blogavontuur begonnen.
Hier vind je haar schrijfsels, ik weet zeker dat jullie daar inspiratie op zullen doen.
20 Reacties
vrijdag 13 november 2009
Dromen
Stiekem droom ik er wel eens van, dat ik mooie sokken kan breien zoals Yvonnep bijvoorbeeld.
Gisteren zag ik een voor mij nieuw tijdschrift, Verena, een special van Burda met daarin een reis om de wereld in 80 sokken.Voor mij ligt nu deel een met daarbij de eerste 20 sokken uit...Europa
Er zitten juweeltjes bij zoals deze uit Rusland
en wat dacht je van deze slofjes uit Kroatië
en dit prachtige rode paar uit Letland
In het blad staan twintig patronen van stoere, robuuste, uitbundige en kleurige tot elegante sokken en zonder uitzondering geldt dat ze tot in de puntjes zijn afgewerkt met mooie hieltjes en fraaie boordjes.
Voor mij blijft het even bij dromen want ik heb op dit moment geen tijd om sokken te (leren) breien. Daarom kocht ik voor een paar piep-piepkleine voetjes deze schattige vilten slofjes op de kerstmarkt van de Noorse Zeemanskerk.
Morgen ga ik leren smocken, kijk en daar heb ik nou wel tijd voor :)
Fijn weekend allemaal!
26 Reacties
Gisteren zag ik een voor mij nieuw tijdschrift, Verena, een special van Burda met daarin een reis om de wereld in 80 sokken.Voor mij ligt nu deel een met daarbij de eerste 20 sokken uit...Europa
Er zitten juweeltjes bij zoals deze uit Rusland
en wat dacht je van deze slofjes uit Kroatië
en dit prachtige rode paar uit Letland
In het blad staan twintig patronen van stoere, robuuste, uitbundige en kleurige tot elegante sokken en zonder uitzondering geldt dat ze tot in de puntjes zijn afgewerkt met mooie hieltjes en fraaie boordjes.
Voor mij blijft het even bij dromen want ik heb op dit moment geen tijd om sokken te (leren) breien. Daarom kocht ik voor een paar piep-piepkleine voetjes deze schattige vilten slofjes op de kerstmarkt van de Noorse Zeemanskerk.
Morgen ga ik leren smocken, kijk en daar heb ik nou wel tijd voor :)
Fijn weekend allemaal!
26 Reacties
woensdag 4 november 2009
Filetlapje, II
Nu we toch nog helemaal in zakdoekjes en filet-sferen zijn laat ik ook nog maar even mijn inmiddels ver gevorderde filetlapje voor mijn Souvenir zien. Hier liet ik jullie het prille begin zien en daarna kreeg ik een klein stukje ander filet toegestuurd wat resulteerde in het zakdoekje dat je nu op de website van Hankies4all kunt zien, ergens halverwege het verslag over de al veel genoemde en geroemde Hankies-dag.
Tussen de bedrijven door frutselde ik aan mijn grotere filetlapje, zocht naar patronen die er ook niet al te veel waren en besloot uiteindelijk om dan zelf maar wat te "rommelen".
Ik begon met een randje rondom, toen een rozenpatroontje met in het midden een hart, gevolgd door een aantal verschillend ingevulde vierkantjes, de open gebleven ruimte gebruikte ik voor twee mooie en grote monogrammen.
ik heb het lapje voor de foto even in mijn souvenir gespeld en ga nog bedenken of er nog iets bij moet en zo ja wat dan.
Daarna is het een kwestie van een tule randje er aan zetten en dan kan ook dit lapje...aan de Rol.
19 Reacties
Tussen de bedrijven door frutselde ik aan mijn grotere filetlapje, zocht naar patronen die er ook niet al te veel waren en besloot uiteindelijk om dan zelf maar wat te "rommelen".
Ik begon met een randje rondom, toen een rozenpatroontje met in het midden een hart, gevolgd door een aantal verschillend ingevulde vierkantjes, de open gebleven ruimte gebruikte ik voor twee mooie en grote monogrammen.
ik heb het lapje voor de foto even in mijn souvenir gespeld en ga nog bedenken of er nog iets bij moet en zo ja wat dan.
Daarna is het een kwestie van een tule randje er aan zetten en dan kan ook dit lapje...aan de Rol.
19 Reacties
maandag 2 november 2009
Henkje, Jan en de rest
Als je erbij was of als je mijn blog regelmatig leest weet je dat afgelopen zaterdag in Amsterdam de eerste Hankies4all dag werd gehouden.
Het was een geweldig leuke dag, echt eentje met een Goudenrandje.. Kantje.
De dag begon met een lezing van Jan Geelen, een in kantklos-kringen bekende verzamelaar en schrijver van diverse boekjes over kantklossen. (Even googelen op de naam Jan Geelen levert een stroom van informatie op).
Behalve de lezing was er ook een rijke verzameling kanten zakdoekjes en waaiers te zien uit de collectie van Jan.
De gehele dag waren er "winkeltjes", een altijd geliefd onderwerp voor textieldagen. Er waren twee stands met oude boeken, Tammy van Stelt had mooie materialen mee en ook Needles4all had garens, linnen en zakdoekjes te koop.
Na een heerlijk pompoensoepje (het was Halloween) waren er in de bovenzaal demonstraties in diverse techniekjes: frivolité door Tineke Tinbergen die een prachtige antieke kraag in Frivolité droeg, zeer fijn en werkelijk schitterend. Er was een demonstratie in schaduwborduurwerk van Tammy, Ina Blaas demonstreerde tuleborduurwerk, zeer fijntjes, dan was er nog Jan wiens demonstratie ik helaas gemist heb omdat ik zelf te druk bezig was met mijn eigen demonstratie: een zakdoekje in Point de Saxe.
Beneden zat Margreet aan de ronde tafel en hielp een ieder met kleine textielprobleempjes en gaf tips en trucs.
Het zakdoekje in Point de Saxe wat ik had voorbereid voor de Hankies-dag ziet er zo uit:
en kan nu bij "de collectie" evenals het zakdoekje wat ik maakte met onderstaand lapje dat wij samen met de uitnodiging ontvingen
Op de valreep (ik heb hier vrijdagavond nog de laatste steekjes aan gemaakt) ontstond er een exemplaartje om mee te nemen
en dat leverde me gelijk een prijs op: een beeldig zakdoekje in Richelieu:
Kijk eens hoe prachtig dit is gemaakt:
Het zakdoekje is met de hand geborduurd in Polen door Joanna Jakuszewska die ook prachtige Richelieu tijdschriften uitgeeft. Heb je belangstelling hiervoor kijk dan even bij Needles4all op de website, daar zijn ze te koop.
Ik was niet de enige die in de prijzen viel: er waren nog twee prijzen voor een ontwerpje op filet. De derde prijs winnaar had bovendien een mooie verzameling door haar zelf gemaakte zakdoekjes meegenomen waaronder prachtig Turks naaldkant (Oya) dat ze leerde bij een Turkse mevrouw in Amaterdam en ook had ze alle technieken en patroontjes die we in het afgelopen jaar via Hankies hadden ontvangen gemaakt. Er werden telkens nummertjes getrokken en de gelukkigen met hetzelfde nummer op het naamkaartje kregen dan een leuk cadeautje van 'Hank'. Mijn reisgenoot won een prachtig Tilda boek!
Omdat ik zelf geen foto’s kan laten zien van de indrukwekkende collectie van Jan Geelen laat ik hieronder een tweetal zakdoekjes uit mijn eigen bescheiden Hankie-doos zien:
en een detail van het fijne kantwerk:
en deze, nog fijner:
(in detail hieronder :)
Ik kon indertijd niet kiezen tussen deze twee zakdoekjes waarop Sanny de Zoete waar ik ze kocht voorstelde om ze dan maar alle twee te kopen. Ik heb geen minuut spijt gehad van haar advies ;)
Bij het boekenkraampje van Tesselschade kocht ik vier mooie oude boeken, twee "Cécieltjes" en twee Zweedse boeken: een met open naaiwerk en eentje met volkskunst borduurwerk. Een fijne aanvulling in de inmiddels rijk gevulde boekenkast
Moe maar voldaan kwam ik thuis na een heel drukke dag.
Het was erg leuk om alle "Hankies" nu eens in het echt te zien, de dag was perfect georganiseerd door Ineke en Margreet en de sfeer was in een woord geweldig!
20 Reacties
Het was een geweldig leuke dag, echt eentje met een Gouden
De dag begon met een lezing van Jan Geelen, een in kantklos-kringen bekende verzamelaar en schrijver van diverse boekjes over kantklossen. (Even googelen op de naam Jan Geelen levert een stroom van informatie op).
Behalve de lezing was er ook een rijke verzameling kanten zakdoekjes en waaiers te zien uit de collectie van Jan.
De gehele dag waren er "winkeltjes", een altijd geliefd onderwerp voor textieldagen. Er waren twee stands met oude boeken, Tammy van Stelt had mooie materialen mee en ook Needles4all had garens, linnen en zakdoekjes te koop.
Na een heerlijk pompoensoepje (het was Halloween) waren er in de bovenzaal demonstraties in diverse techniekjes: frivolité door Tineke Tinbergen die een prachtige antieke kraag in Frivolité droeg, zeer fijn en werkelijk schitterend. Er was een demonstratie in schaduwborduurwerk van Tammy, Ina Blaas demonstreerde tuleborduurwerk, zeer fijntjes, dan was er nog Jan wiens demonstratie ik helaas gemist heb omdat ik zelf te druk bezig was met mijn eigen demonstratie: een zakdoekje in Point de Saxe.
Beneden zat Margreet aan de ronde tafel en hielp een ieder met kleine textielprobleempjes en gaf tips en trucs.
Het zakdoekje in Point de Saxe wat ik had voorbereid voor de Hankies-dag ziet er zo uit:
en kan nu bij "de collectie" evenals het zakdoekje wat ik maakte met onderstaand lapje dat wij samen met de uitnodiging ontvingen
Op de valreep (ik heb hier vrijdagavond nog de laatste steekjes aan gemaakt) ontstond er een exemplaartje om mee te nemen
en dat leverde me gelijk een prijs op: een beeldig zakdoekje in Richelieu:
Kijk eens hoe prachtig dit is gemaakt:
Het zakdoekje is met de hand geborduurd in Polen door Joanna Jakuszewska die ook prachtige Richelieu tijdschriften uitgeeft. Heb je belangstelling hiervoor kijk dan even bij Needles4all op de website, daar zijn ze te koop.
Ik was niet de enige die in de prijzen viel: er waren nog twee prijzen voor een ontwerpje op filet. De derde prijs winnaar had bovendien een mooie verzameling door haar zelf gemaakte zakdoekjes meegenomen waaronder prachtig Turks naaldkant (Oya) dat ze leerde bij een Turkse mevrouw in Amaterdam en ook had ze alle technieken en patroontjes die we in het afgelopen jaar via Hankies hadden ontvangen gemaakt. Er werden telkens nummertjes getrokken en de gelukkigen met hetzelfde nummer op het naamkaartje kregen dan een leuk cadeautje van 'Hank'. Mijn reisgenoot won een prachtig Tilda boek!
Omdat ik zelf geen foto’s kan laten zien van de indrukwekkende collectie van Jan Geelen laat ik hieronder een tweetal zakdoekjes uit mijn eigen bescheiden Hankie-doos zien:
en een detail van het fijne kantwerk:
en deze, nog fijner:
(in detail hieronder :)
Ik kon indertijd niet kiezen tussen deze twee zakdoekjes waarop Sanny de Zoete waar ik ze kocht voorstelde om ze dan maar alle twee te kopen. Ik heb geen minuut spijt gehad van haar advies ;)
Bij het boekenkraampje van Tesselschade kocht ik vier mooie oude boeken, twee "Cécieltjes" en twee Zweedse boeken: een met open naaiwerk en eentje met volkskunst borduurwerk. Een fijne aanvulling in de inmiddels rijk gevulde boekenkast
Moe maar voldaan kwam ik thuis na een heel drukke dag.
Het was erg leuk om alle "Hankies" nu eens in het echt te zien, de dag was perfect georganiseerd door Ineke en Margreet en de sfeer was in een woord geweldig!
20 Reacties
zondag 25 oktober 2009
Timmerwerf, De Lier
Zondagmiddag, prachtig weer en na een boswandelingetje is het nu tijd om het een en ander te onthullen.
Ik heb genoten van de vele reacties die deze week over mijn vier blog-jaren zijn gegeven. Allereerst waren er meer mensen dan ik dacht die mijn quilt-logjes erg leuk vonden. Ik heb het nu te druk, waarmee vertel ik hieronder, maar voor komend (voor)jaar staat er een nieuwe quilt op mijn handwerk-program.
Dan de vele reacties op de witwerkjes en mijn Souvenir de ma Vie: ook daar kunnen jullie voorlopig van blijven genieten want ik ben nog lang niet klaar met ontdekken van de vele mogelijkheden en...mijn souvenir is binnenkort in het echt te zien, ook dat lees je hieronder.
Dan waren er nog herinneringen aan de bruiloft van Liesje ( DD Elise en haar Tijn ) en de geboorte van hun Sophietje en ook mijn jaarlijks terugkerende "over de top" kerstboom was onderdeel van de happy memories.
Annette was zeer aanwezig met haar vele herinneringen. Zo dacht ze nog altijd terug aan ons uitstapje naar Amsterdam waarna we beiden exact hetzelfde verhaal op ons weblog plaatsten. Het duurde even voor "men" doorhad dat dit logje op twee plaatsen te lezen was. De paraplu die ik in Amsterdam kocht verloor ik begin dit jaar in Delft waar ik ook weer samen met Annette was voor de uitreiking van mijn zakdoekjesprijs.
Er kwam een Zuid-westlijn, waarvan mijn lapje zich gisteren even uit zijn doosje liet zien op de merkwaardig-dag.
Dan was er de breirol en de minivariant daarvan; dat laatste inspireerde Franse Gerard om ook te gaan 'minirollen'.
Het leukst van al vind ik dat er kennelijk zoveel mensen geïnspireerd worden om zelf ook aan een van die vele techniekjes te beginnen.
Ik heb mijn lief gevraagd, tijdens ons wandelingetje vanmiddag om een nummer te noemen. Na thuiskomst heb ik even geteld en de gelukkige is...
Ine
Ine, stuur me even een mailtje via het mailformulier met naam en adresgegevens en graag ook waarmee ik je blij kan maken. Ben je een quiltster of borduur je liever en misschien heb je ook favoriete kleuren?
Ik schreef in een eerder logje: '...want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven' en daar bedoelde ik niet alleen de vele leuke vriendschappen mee die ik door mijn weblog erbij heb gekregen.
Maanden geleden werd ik benaderd door Annemie van museum de Timmerwerf of ik mijn handwerk daar wilde exposeren. Al snel werd besloten om mijn Souvenir de ma Vie als 'rode draad' door de tentoonstelling te gebruiken. Vriendin Trijnie met wie ik een Souvenirgroep vorm was bereid om haar oude textiel in bruikleen te geven en gedrieën zijn we nu al geruime tijd bezig om onze tentoonstelling vorm te geven.
Begin september kwam fotograaf Pieter hier om foto’s te maken voor de flyer en poster en binnen korte tijd lagen er drie prachtige ontwerpen om uit te kiezen.
Het werd onderstaand ontwerp en ik ben er heel erg blij mee.
De komende maanden zal ik zo nu en dan als er iets nieuws te vertellen is terugkomen op de expositie in de Timmerwerf die van 13 februari tot 17 april 2010 gehouden wordt.
Ik zou het erg leuk vinden jullie daar te ontmoeten.
Geplaatst in Timmerwerf | 34 Reacties
Ik heb genoten van de vele reacties die deze week over mijn vier blog-jaren zijn gegeven. Allereerst waren er meer mensen dan ik dacht die mijn quilt-logjes erg leuk vonden. Ik heb het nu te druk, waarmee vertel ik hieronder, maar voor komend (voor)jaar staat er een nieuwe quilt op mijn handwerk-program.
Dan de vele reacties op de witwerkjes en mijn Souvenir de ma Vie: ook daar kunnen jullie voorlopig van blijven genieten want ik ben nog lang niet klaar met ontdekken van de vele mogelijkheden en...mijn souvenir is binnenkort in het echt te zien, ook dat lees je hieronder.
Dan waren er nog herinneringen aan de bruiloft van Liesje ( DD Elise en haar Tijn ) en de geboorte van hun Sophietje en ook mijn jaarlijks terugkerende "over de top" kerstboom was onderdeel van de happy memories.
Annette was zeer aanwezig met haar vele herinneringen. Zo dacht ze nog altijd terug aan ons uitstapje naar Amsterdam waarna we beiden exact hetzelfde verhaal op ons weblog plaatsten. Het duurde even voor "men" doorhad dat dit logje op twee plaatsen te lezen was. De paraplu die ik in Amsterdam kocht verloor ik begin dit jaar in Delft waar ik ook weer samen met Annette was voor de uitreiking van mijn zakdoekjesprijs.
Er kwam een Zuid-westlijn, waarvan mijn lapje zich gisteren even uit zijn doosje liet zien op de merkwaardig-dag.
Dan was er de breirol en de minivariant daarvan; dat laatste inspireerde Franse Gerard om ook te gaan 'minirollen'.
Het leukst van al vind ik dat er kennelijk zoveel mensen geïnspireerd worden om zelf ook aan een van die vele techniekjes te beginnen.
Ik heb mijn lief gevraagd, tijdens ons wandelingetje vanmiddag om een nummer te noemen. Na thuiskomst heb ik even geteld en de gelukkige is...
Ine
Ine, stuur me even een mailtje via het mailformulier met naam en adresgegevens en graag ook waarmee ik je blij kan maken. Ben je een quiltster of borduur je liever en misschien heb je ook favoriete kleuren?
Ik schreef in een eerder logje: '...want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven' en daar bedoelde ik niet alleen de vele leuke vriendschappen mee die ik door mijn weblog erbij heb gekregen.
Maanden geleden werd ik benaderd door Annemie van museum de Timmerwerf of ik mijn handwerk daar wilde exposeren. Al snel werd besloten om mijn Souvenir de ma Vie als 'rode draad' door de tentoonstelling te gebruiken. Vriendin Trijnie met wie ik een Souvenirgroep vorm was bereid om haar oude textiel in bruikleen te geven en gedrieën zijn we nu al geruime tijd bezig om onze tentoonstelling vorm te geven.
Begin september kwam fotograaf Pieter hier om foto’s te maken voor de flyer en poster en binnen korte tijd lagen er drie prachtige ontwerpen om uit te kiezen.
Het werd onderstaand ontwerp en ik ben er heel erg blij mee.
De komende maanden zal ik zo nu en dan als er iets nieuws te vertellen is terugkomen op de expositie in de Timmerwerf die van 13 februari tot 17 april 2010 gehouden wordt.
Ik zou het erg leuk vinden jullie daar te ontmoeten.
Geplaatst in Timmerwerf | 34 Reacties
De Timmerwerf, De Lier
Zondagmiddag, prachtig weer en na een boswandelingetje is het nu tijd om het een en ander te onthullen.
Ik heb genoten van de vele reacties die deze week over mijn vier blog-jaren zijn gegeven. Allereerst waren er meer mensen dan ik dacht die mijn quilt-logjes erg leuk vonden. Ik heb het nu te druk, waarmee vertel ik hieronder, maar voor komend (voor)jaar staat er een nieuwe quilt op mijn handwerk-programma.
Dan de vele reacties op de witwerkjes en mijn Souvenir de ma Vie: ook daar kunnen jullie voorlopig van blijven genieten want ik ben nog lang niet klaar met ontdekken van de vele mogelijkheden en...mijn souvenir is binnenkort in het echt te zien, ook dat lees je hieronder.
Dan waren er nog herinneringen aan de bruiloft van Liesje ( DD Elise en haar Tijn ) en de geboorte van hun Sophietje en ook mijn jaarlijks terugkerende "over de top" kerstboom was onderdeel van de happy memories.
Annette was zeer aanwezig met haar vele herinneringen. Zo dacht ze nog altijd terug aan ons uitstapje naar Amsterdam waarna we beiden exact hetzelfde verhaal op ons weblog plaatsten. Het duurde even voor "men" doorhad dat dit logje op twee plaatsen te lezen was. De paraplu die ik in Amsterdam kocht verloor ik begin dit jaar in Delft waar ik ook weer samen met Annette was voor de uitreiking van mijn zakdoekjesprijs.
Er kwam een Zuid-westlijn, waarvan mijn lapje zich gisteren even uit zijn doosje liet zien op de merkwaardig-dag.
Dan was er de breirol en de minivariant daarvan; dat laatste inspireerde Franse Gerard om ook te gaan 'minirollen'.
Het leukst van al vind ik dat er kennelijk zoveel mensen geïnspireerd worden om zelf ook aan een van die vele techniekjes te beginnen.
Ik heb mijn lief gevraagd, tijdens ons wandelingetje vanmiddag om een nummer te noemen. Na thuiskomst heb ik even geteld en de gelukkige is……
Ine
Ine, stuur me even een mailtje via het mailformulier met naam en adresgegevens en graag ook waarmee ik je blij kan maken. Ben je een quiltster of borduur je liever en misschien heb je ook favoriete kleuren?
Ik schreef in een eerder logje al: '...want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven' en daar bedoelde ik niet alleen de vele leuke vriendschappen mee die ik door mijn weblog erbij heb gekregen.
Maanden geleden werd ik benaderd door Annemie van museum De Timmerwerf of ik mijn handwerk daar wilde exposeren. Al snel werd besloten om mijn Souvenir de ma Vie als "rode draad" door de tentoonstelling te gebruiken. Vriendin Trijnie met wie ik een Souvenirgroep vorm was bereid om haar oude textiel in bruikleen te geven en gedrieën zijn we nu al geruime tijd bezig om onze tentoonstelling vorm te geven.
Begin september kwam fotograaf Pieter hier om foto’s te maken voor de flyer en poster en binnen korte tijd lagen er drie prachtige ontwerpen om uit te kiezen.
Het werd onderstaand ontwerp en ik ben er heel erg blij mee.
De komende maanden zal ik zo nu en dan als er iets nieuws te vertellen is terugkomen op de expositie in de Timmerwerf die van 13 februari tot 17 april 2010 gehouden wordt.
Ik zou het erg leuk vinden jullie daar te ontmoeten.
34 Reacties
Ik heb genoten van de vele reacties die deze week over mijn vier blog-jaren zijn gegeven. Allereerst waren er meer mensen dan ik dacht die mijn quilt-logjes erg leuk vonden. Ik heb het nu te druk, waarmee vertel ik hieronder, maar voor komend (voor)jaar staat er een nieuwe quilt op mijn handwerk-programma.
Dan de vele reacties op de witwerkjes en mijn Souvenir de ma Vie: ook daar kunnen jullie voorlopig van blijven genieten want ik ben nog lang niet klaar met ontdekken van de vele mogelijkheden en...mijn souvenir is binnenkort in het echt te zien, ook dat lees je hieronder.
Dan waren er nog herinneringen aan de bruiloft van Liesje ( DD Elise en haar Tijn ) en de geboorte van hun Sophietje en ook mijn jaarlijks terugkerende "over de top" kerstboom was onderdeel van de happy memories.
Annette was zeer aanwezig met haar vele herinneringen. Zo dacht ze nog altijd terug aan ons uitstapje naar Amsterdam waarna we beiden exact hetzelfde verhaal op ons weblog plaatsten. Het duurde even voor "men" doorhad dat dit logje op twee plaatsen te lezen was. De paraplu die ik in Amsterdam kocht verloor ik begin dit jaar in Delft waar ik ook weer samen met Annette was voor de uitreiking van mijn zakdoekjesprijs.
Er kwam een Zuid-westlijn, waarvan mijn lapje zich gisteren even uit zijn doosje liet zien op de merkwaardig-dag.
Dan was er de breirol en de minivariant daarvan; dat laatste inspireerde Franse Gerard om ook te gaan 'minirollen'.
Het leukst van al vind ik dat er kennelijk zoveel mensen geïnspireerd worden om zelf ook aan een van die vele techniekjes te beginnen.
Ik heb mijn lief gevraagd, tijdens ons wandelingetje vanmiddag om een nummer te noemen. Na thuiskomst heb ik even geteld en de gelukkige is……
Ine
Ine, stuur me even een mailtje via het mailformulier met naam en adresgegevens en graag ook waarmee ik je blij kan maken. Ben je een quiltster of borduur je liever en misschien heb je ook favoriete kleuren?
Ik schreef in een eerder logje al: '...want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven' en daar bedoelde ik niet alleen de vele leuke vriendschappen mee die ik door mijn weblog erbij heb gekregen.
Maanden geleden werd ik benaderd door Annemie van museum De Timmerwerf of ik mijn handwerk daar wilde exposeren. Al snel werd besloten om mijn Souvenir de ma Vie als "rode draad" door de tentoonstelling te gebruiken. Vriendin Trijnie met wie ik een Souvenirgroep vorm was bereid om haar oude textiel in bruikleen te geven en gedrieën zijn we nu al geruime tijd bezig om onze tentoonstelling vorm te geven.
Begin september kwam fotograaf Pieter hier om foto’s te maken voor de flyer en poster en binnen korte tijd lagen er drie prachtige ontwerpen om uit te kiezen.
Het werd onderstaand ontwerp en ik ben er heel erg blij mee.
De komende maanden zal ik zo nu en dan als er iets nieuws te vertellen is terugkomen op de expositie in de Timmerwerf die van 13 februari tot 17 april 2010 gehouden wordt.
Ik zou het erg leuk vinden jullie daar te ontmoeten.
34 Reacties
dinsdag 20 oktober 2009
Zuid-westlijn III,bis
De Zuid-west lijn is vanmorgen vroeg van station Zuid vertrokken en kwam rond het middaguur hier in West aan. Na een verrukkelijk praatje over strooigoed, perkament en wolkjes van dit en van dat raakte Dijn op een zijspoor en belandde uiteindelijk in Sas van Tas, een allerliefst dorpje aan Het Zijspoor. Al keuvelend over chocoladelapjes, (ik denk eigenlijk dat ze chocoladeletters bedoelde ) behandelde ze ook nog even en passant de huidige bankcrisis om vervolgens nog steeds niet geheel uitgekletst hier in West te verschijnen.
Werk aan de winkel voor nuttig en fraai want ook hier moet verhaal gehaald worden.
Is het bij Dijn allemaal volstrekt zichtbaar en duidelijk ondanks de rookpluimen die ze over haar lapje rond blies, bij mij is het – hoe kan het ook anders brilletje op en neus tegen het scherm.
Laten we beginnen:
Al helemaal in de zakdoekensfeer begon ik me af te vragen of al mijn gepruts eigenlijk wel zichtbaar was en of het geheel niet gewoon op een maagdelijk wit zakdoekje leek.
Zie je het voor je? Uren werk en dan heb je DIT:
Ik heb namelijk drie manieren van kijken: met brilletje zie ik auto’s en stoomtreinen en zo, zet ik het brilletje af dan zie ik prutserig kleine dingetjes van dichtbij en dan is er nog de loep die ik gebruik voor fijn borduurwerk zoals dit waardoor ik ineens draadjes kan tellen op mijn kleine lapje. Zet ik dan de bril weer op dan zie ik... juist, een zakdoekje.
Lange tijd heb ik dus gedacht dat ik voor niets bezig was, en achteloos borduurde ik NOP op mijn lapje
en zie: NOP kon ik best zien, desnoods met bril en blij borduurde ik er nog een sterretje naast.
Ach ja, dat sterretje, zo heel gewoontjes toen het af was, klein strijkje erover en plots begon het te stralen naar me; het glimt en twee overliggende zijden krijgen door de lichtinval een andere kleur wit dan de andere twee zijden, zo leuk!
Met het sterretje was mijn rijtje vol en mocht ik een ander alfabet opzoeken voor de volgende rij letters.
Het werden deze twee en er komen nog een of twee letters naast:
ach, je hebt ze niet goed kunnen zien?
even dichterbij komen dan:
zo, dat is beter. Halverwege het rijtje van de R en de S kreeg ik opeens zin, nee niet in chocolade maar in het onderdeeltje waar het mij uiteindelijk om begonnen was. Het is nog maar een pril beginnetje van een levensboom en mijn initialen:
ach, het is toch eigenlijk net een zakdoekje ;)
Er zijn weer nieuwe kansen om uit Dijns tweetal en mijn unicum een algemeen idee te ontwaren: waar leidt de Zuid-west-lijn ons uiteindelijk naartoe?
Ik moet eerlijk bekennen dat het al geraden is en geraden is dan eigenlijk niet het goede woord. Jeltsje mailde mij kort na het vorige Zuid-west-lijnverhaal dat ze wel wist waar ik mee bezig was. Zij en haar (Friese) handwerkvriendinnen zijn namelijk met een dergelijk project bezig. We mailden wat over en weer en ze stuurde foto’s van haar lap op. Erg leuk en zeer gewaardeerd, dat zijn voor mij ook de pareltjes van mijn weblogjaren, zulke leuke en inspirerende contacten.
Ik geniet ook heel erg van de vele leuke reacties op mijn vorig logje, meedoen kan tot zondag
23 Reacties
Werk aan de winkel voor nuttig en fraai want ook hier moet verhaal gehaald worden.
Is het bij Dijn allemaal volstrekt zichtbaar en duidelijk ondanks de rookpluimen die ze over haar lapje rond blies, bij mij is het – hoe kan het ook anders brilletje op en neus tegen het scherm.
Laten we beginnen:
Al helemaal in de zakdoekensfeer begon ik me af te vragen of al mijn gepruts eigenlijk wel zichtbaar was en of het geheel niet gewoon op een maagdelijk wit zakdoekje leek.
Zie je het voor je? Uren werk en dan heb je DIT:
Ik heb namelijk drie manieren van kijken: met brilletje zie ik auto’s en stoomtreinen en zo, zet ik het brilletje af dan zie ik prutserig kleine dingetjes van dichtbij en dan is er nog de loep die ik gebruik voor fijn borduurwerk zoals dit waardoor ik ineens draadjes kan tellen op mijn kleine lapje. Zet ik dan de bril weer op dan zie ik... juist, een zakdoekje.
Lange tijd heb ik dus gedacht dat ik voor niets bezig was, en achteloos borduurde ik NOP op mijn lapje
en zie: NOP kon ik best zien, desnoods met bril en blij borduurde ik er nog een sterretje naast.
Ach ja, dat sterretje, zo heel gewoontjes toen het af was, klein strijkje erover en plots begon het te stralen naar me; het glimt en twee overliggende zijden krijgen door de lichtinval een andere kleur wit dan de andere twee zijden, zo leuk!
Met het sterretje was mijn rijtje vol en mocht ik een ander alfabet opzoeken voor de volgende rij letters.
Het werden deze twee en er komen nog een of twee letters naast:
ach, je hebt ze niet goed kunnen zien?
even dichterbij komen dan:
zo, dat is beter. Halverwege het rijtje van de R en de S kreeg ik opeens zin, nee niet in chocolade maar in het onderdeeltje waar het mij uiteindelijk om begonnen was. Het is nog maar een pril beginnetje van een levensboom en mijn initialen:
ach, het is toch eigenlijk net een zakdoekje ;)
Er zijn weer nieuwe kansen om uit Dijns tweetal en mijn unicum een algemeen idee te ontwaren: waar leidt de Zuid-west-lijn ons uiteindelijk naartoe?
Ik moet eerlijk bekennen dat het al geraden is en geraden is dan eigenlijk niet het goede woord. Jeltsje mailde mij kort na het vorige Zuid-west-lijnverhaal dat ze wel wist waar ik mee bezig was. Zij en haar (Friese) handwerkvriendinnen zijn namelijk met een dergelijk project bezig. We mailden wat over en weer en ze stuurde foto’s van haar lap op. Erg leuk en zeer gewaardeerd, dat zijn voor mij ook de pareltjes van mijn weblogjaren, zulke leuke en inspirerende contacten.
Ik geniet ook heel erg van de vele leuke reacties op mijn vorig logje, meedoen kan tot zondag
23 Reacties
zondag 18 oktober 2009
Jarig
Oktober is mijn geboortemaand en sinds ik een weblog beheer vier ik die maand ook nog mijn weblogverjaardag.
Het persoonlijke jaartje ouder is al een feit, maar mijn weblogfeestje is nog in aantocht. Precies over een week vier ik mijn weblogverjaardag en die dag, vier jaar geleden startte ik nuttig en fraai met dit verhaal.
Volgende week wordt het een erg feestelijk logje want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven.
Ik heb jullie leren kennen, soms alleen hier als jullie een reactie achter lieten maar vaak ook in "real life" wat ik zonder uitzondering erg plezierig vond. Sommige contacten zijn uitgelopen op vriendschappen en andere op nuttige uitwisseling van informatie.
Een enkele keer werd het zelfs nog een beetje meer dan dat.
Na vier jaar mezelf hier aan het woord te hebben gelaten zou ik zo graag van jullie willen weten wat voor jullie de leukste logs van nuttig en fraai waren. Van welk onderwerp heb je in het bijzonder genoten, waar zou je nog eens wat meer over willen weten, welk verhaal ligt je nog in het geheugen, welk werkstukje heeft jou geïnspireerd?
Nu wil ik natuurlijk niet alleen maar nieuwsgierig zijn en bovendien horen bij een verjaardag cadeautjes: Alle reacties bij dit logje zal in de hoge hoed doen, even flink schudden en dan rolt er vanzelf een winnaar uit. Voor de winnaar heb ik een verrassing, wat dat is vertel ik je later.
Volgende week zondag maak ik bekend wie er van mij iets leuks in de brievenbus tegemoet kan zien, tot die tijd mag je reageren, zoveel je maar wilt.
Een logje zonder foto is natuurlijk geen logje dus laat ik mijn twee in Frankrijk gekochte lapjes zien bij gebrek aan nieuw handwerk ;)
Met een kast vol lappen thuis en - op dit moment - te weinig tijd om te quilten koop ik zo min mogelijk lapjes erbij. Onderstaand tweetal kon ik echter niet laten liggen. Het witte lapje met blauwe lijntjes is een natuurgetrouwe kopie van een (school)schrift. Op de lijntjes kun je met kleine steekjes een tekst borduren. Met een klein Sophietje in het achterhoofd laat je zo’n stofje natuurlijk niet liggen. Het andere lapje zit vol miniatuur Redworkmeisjes. Ook dat is een lapje wat ooit nog wel eens van pas komt.
46 Reacties
Het persoonlijke jaartje ouder is al een feit, maar mijn weblogfeestje is nog in aantocht. Precies over een week vier ik mijn weblogverjaardag en die dag, vier jaar geleden startte ik nuttig en fraai met dit verhaal.
Volgende week wordt het een erg feestelijk logje want dit weblog is voor mij ook niet zonder gevolgen gebleven.
Ik heb jullie leren kennen, soms alleen hier als jullie een reactie achter lieten maar vaak ook in "real life" wat ik zonder uitzondering erg plezierig vond. Sommige contacten zijn uitgelopen op vriendschappen en andere op nuttige uitwisseling van informatie.
Een enkele keer werd het zelfs nog een beetje meer dan dat.
Na vier jaar mezelf hier aan het woord te hebben gelaten zou ik zo graag van jullie willen weten wat voor jullie de leukste logs van nuttig en fraai waren. Van welk onderwerp heb je in het bijzonder genoten, waar zou je nog eens wat meer over willen weten, welk verhaal ligt je nog in het geheugen, welk werkstukje heeft jou geïnspireerd?
Nu wil ik natuurlijk niet alleen maar nieuwsgierig zijn en bovendien horen bij een verjaardag cadeautjes: Alle reacties bij dit logje zal in de hoge hoed doen, even flink schudden en dan rolt er vanzelf een winnaar uit. Voor de winnaar heb ik een verrassing, wat dat is vertel ik je later.
Volgende week zondag maak ik bekend wie er van mij iets leuks in de brievenbus tegemoet kan zien, tot die tijd mag je reageren, zoveel je maar wilt.
Een logje zonder foto is natuurlijk geen logje dus laat ik mijn twee in Frankrijk gekochte lapjes zien bij gebrek aan nieuw handwerk ;)
Met een kast vol lappen thuis en - op dit moment - te weinig tijd om te quilten koop ik zo min mogelijk lapjes erbij. Onderstaand tweetal kon ik echter niet laten liggen. Het witte lapje met blauwe lijntjes is een natuurgetrouwe kopie van een (school)schrift. Op de lijntjes kun je met kleine steekjes een tekst borduren. Met een klein Sophietje in het achterhoofd laat je zo’n stofje natuurlijk niet liggen. Het andere lapje zit vol miniatuur Redworkmeisjes. Ook dat is een lapje wat ooit nog wel eens van pas komt.
46 Reacties
zondag 11 oktober 2009
Vakantiewerk
Zelfs op vakantie gaat er een flinke tas met handwerkwerkjes mee. Zo ook de twee weken dat we in september In Frankrijk waren. In mijn vakantiekoffer lag een quilt met toebehoren die ik daar af had ik kunnen maken als ik gewild had. Ook had ik een aantal verschillende lapjes mee voor een nieuw project. Mijn favoriet was een rolletje linnen en een paar deeltjes van Rosina Luger. Daar had ik me erg op verheugd maar het licht was te slecht in ons vakantiehuis.
Het werd dus een nieuw project op een klein lapje 16 draads linnen met een strengetje rode DMC.
Aan mijn souvenir ontbrak nog Blackwork en dat wilde ik eens niet in het traditionele zwart maken maar in een rode kleur die prima bij mijn souvenir past.
Twee weken heb ik avonden lang (en wat zijn de avonden heerlijk lang zonder internet en televisie) met veel plezier aan mijn lapje gewerkt. De techniek is niet zo heel moeilijk al moet je soms wel een beetje zoeken om goed uit te komen met het patroon. De bedoeling is namelijk dat het er aan de achterzijde net zo uit ziet als aan de voorzijde. Dat is niet helemaal gelukt omdat sommige delen van het patroon zich daarvoor niet leenden maar voor de rest is ook de achterzijde - ook al is die straks niet zichtbaar- erg toonbaar.
Het is een echt vakantiewerkje geworden want na de vakantie heb ik er (bijna) niets meer aan gedaan. Toch ben ik daar wel een heel eind gekomen:
Het borduurwerk is 17 cm breed en wordt straks ongeveer 25 cm hoog. Onder de laatste 'rand' komt er nog eentje van ongeveer 5 centimeter hoogte en dan is het lapje klaar.
Wat het nog meer tot een vakantiewerkje maakt is het patroon, het komt uit dit boek:
Ik kocht het in augustus in Yorkshire toen wij daar waren voor een enorme Steam Rally. Niet direct de plek waar je een tweedehands handwerkboek verwacht. Voor 1,5 pond mocht het mee en aanvankelijk had ik het zelfs nog laten liggen toen ik het ‘s morgens vroeg zag liggen. Ik had geen zin om de hele dag met een boek te sjouwen en de auto stond letterlijk mijlenver ;) Tegen de avond ben ik toch even terug gegaan naar het boekenkraampje waar 'mijn' boek gelukkig nog altijd lag te wachten op een koper. Had ik toch bijna dit leuke werkje gemist.
Voor wie wat meer over Blackwork wil weten is dit een erg leuke website. Er staan ook diverse leuke patroontjes op.
27 Reacties
Het werd dus een nieuw project op een klein lapje 16 draads linnen met een strengetje rode DMC.
Aan mijn souvenir ontbrak nog Blackwork en dat wilde ik eens niet in het traditionele zwart maken maar in een rode kleur die prima bij mijn souvenir past.
Twee weken heb ik avonden lang (en wat zijn de avonden heerlijk lang zonder internet en televisie) met veel plezier aan mijn lapje gewerkt. De techniek is niet zo heel moeilijk al moet je soms wel een beetje zoeken om goed uit te komen met het patroon. De bedoeling is namelijk dat het er aan de achterzijde net zo uit ziet als aan de voorzijde. Dat is niet helemaal gelukt omdat sommige delen van het patroon zich daarvoor niet leenden maar voor de rest is ook de achterzijde - ook al is die straks niet zichtbaar- erg toonbaar.
Het is een echt vakantiewerkje geworden want na de vakantie heb ik er (bijna) niets meer aan gedaan. Toch ben ik daar wel een heel eind gekomen:
Het borduurwerk is 17 cm breed en wordt straks ongeveer 25 cm hoog. Onder de laatste 'rand' komt er nog eentje van ongeveer 5 centimeter hoogte en dan is het lapje klaar.
Wat het nog meer tot een vakantiewerkje maakt is het patroon, het komt uit dit boek:
Ik kocht het in augustus in Yorkshire toen wij daar waren voor een enorme Steam Rally. Niet direct de plek waar je een tweedehands handwerkboek verwacht. Voor 1,5 pond mocht het mee en aanvankelijk had ik het zelfs nog laten liggen toen ik het ‘s morgens vroeg zag liggen. Ik had geen zin om de hele dag met een boek te sjouwen en de auto stond letterlijk mijlenver ;) Tegen de avond ben ik toch even terug gegaan naar het boekenkraampje waar 'mijn' boek gelukkig nog altijd lag te wachten op een koper. Had ik toch bijna dit leuke werkje gemist.
Voor wie wat meer over Blackwork wil weten is dit een erg leuke website. Er staan ook diverse leuke patroontjes op.
27 Reacties
donderdag 8 oktober 2009
Henkie
Het lapje waar ik gisteren over vertelde en wat niets te doen had met de slager heeft alles van doen met Henkie.
Sinds een klein jaar ben ik lid van Henkie en hij (of moet ik zeggen zij) en ik beleven veel plezier samen.
Met 'Henkie' bedoel ik natuurlijk Hankies4all waarover je eerder meer kon lezen.
Sinds die tijd ontvang ik regelmatig (en dat is 6 keer per jaar) per e-mail een stukje informatie, een of meerdere patroontjes om zelf aan de slag te gaan en een uitgebreide uitleg over de gebruikte techniek.
Hier zie je een gedeelte van mijn uitgebreide 'Hank-o-theek':
Een tijdje geleden werd er een gezellig dagje voorgesteld waar wij Hankie-leden elkaar kunnen ontmoeten om over onze zakdoekjes te kunnen praten. Binnenkort is het zover en gisteren ontving ik de uitnodiging.
Het belooft een erg leuke en leerzame dag te worden met ´s morgens een lezing door een meneer, geen Henk dit keer maar een Jan.
Jan (Geelen) gaat ons vertellen over de kanten van de zakdoek. Na een lekker soepje volgt er dan een programma met demonstraties op gebied van frivolité, schaduwborduren, tule borduren en Point de Saxe. Naast de bekende `borduursters-namen` prijkt mijn naam ook op de demonstratie-lijst: ik ben uitgenodigd om het Point de Saxe aan de man te brengen.
Margreet Beemsterboer heeft een `ronde tafel` en kan aangesproken worden voor allerlei vragen op zakdoekjes- en techniekengebied
Tussen de bedrijven door is er ook nog een markt met materialen, tweedehandsboeken, Tesselschade en andere zaken.
Bij de uitnodiging zat ook een klein lapje waar je op kunt filet borduren maar wat je ook voor een andere techniek kunt gebruiken. Een leuke uitdaging om daar iets moois mee te doen. Ik ben uiteraard zeer benieuwd naar de andere filetlapjes.
Sinds het Hankies4all gebeuren is mijn verzameling aardig gegroeid. Ik had al een en ander aan zakdoekjes zo her en der in een laatje of kastje liggen maar sindsdien speur ik natuurlijk de vlooienmarktjes af naar meer en ook komt er zo nu en dan iets uit de kasten van vriendinnen gerold bij het opruimen.
Dit is een van mijn `topstukjes` een kostbare die ik mezelf gunde toen ik dit voorjaar bij Sanny in de winkel was.
en natuurlijk willen jullie ook een detailfoto van dit prachtige handwerkje:
Kijk, dat is nu eens prachtig en zeer fijn handwerk. Ik zou willen dat ik dat kon namaken.
De Hankies4all dag is op 31 oktober in Amsterdam, meer informatie vind hier. Ik kijk er naar uit om jullie te mogen ontmoeten
20 Reacties
Sinds een klein jaar ben ik lid van Henkie en hij (of moet ik zeggen zij) en ik beleven veel plezier samen.
Met 'Henkie' bedoel ik natuurlijk Hankies4all waarover je eerder meer kon lezen.
Sinds die tijd ontvang ik regelmatig (en dat is 6 keer per jaar) per e-mail een stukje informatie, een of meerdere patroontjes om zelf aan de slag te gaan en een uitgebreide uitleg over de gebruikte techniek.
Hier zie je een gedeelte van mijn uitgebreide 'Hank-o-theek':
Een tijdje geleden werd er een gezellig dagje voorgesteld waar wij Hankie-leden elkaar kunnen ontmoeten om over onze zakdoekjes te kunnen praten. Binnenkort is het zover en gisteren ontving ik de uitnodiging.
Het belooft een erg leuke en leerzame dag te worden met ´s morgens een lezing door een meneer, geen Henk dit keer maar een Jan.
Jan (Geelen) gaat ons vertellen over de kanten van de zakdoek. Na een lekker soepje volgt er dan een programma met demonstraties op gebied van frivolité, schaduwborduren, tule borduren en Point de Saxe. Naast de bekende `borduursters-namen` prijkt mijn naam ook op de demonstratie-lijst: ik ben uitgenodigd om het Point de Saxe aan de man te brengen.
Margreet Beemsterboer heeft een `ronde tafel` en kan aangesproken worden voor allerlei vragen op zakdoekjes- en techniekengebied
Tussen de bedrijven door is er ook nog een markt met materialen, tweedehandsboeken, Tesselschade en andere zaken.
Bij de uitnodiging zat ook een klein lapje waar je op kunt filet borduren maar wat je ook voor een andere techniek kunt gebruiken. Een leuke uitdaging om daar iets moois mee te doen. Ik ben uiteraard zeer benieuwd naar de andere filetlapjes.
Sinds het Hankies4all gebeuren is mijn verzameling aardig gegroeid. Ik had al een en ander aan zakdoekjes zo her en der in een laatje of kastje liggen maar sindsdien speur ik natuurlijk de vlooienmarktjes af naar meer en ook komt er zo nu en dan iets uit de kasten van vriendinnen gerold bij het opruimen.
Dit is een van mijn `topstukjes` een kostbare die ik mezelf gunde toen ik dit voorjaar bij Sanny in de winkel was.
en natuurlijk willen jullie ook een detailfoto van dit prachtige handwerkje:
Kijk, dat is nu eens prachtig en zeer fijn handwerk. Ik zou willen dat ik dat kon namaken.
De Hankies4all dag is op 31 oktober in Amsterdam, meer informatie vind hier. Ik kijk er naar uit om jullie te mogen ontmoeten
20 Reacties
woensdag 7 oktober 2009
Filetlapje
Nee, je bent hier niet bij de slager en evenmin voor het recept van de dag. Alhoewel ik best Bourgondische trekjes heb en zelfs met mijn Elzassische roots, houd ik het hier toch maar liever bij nuttige en soms fraaie handwerkjes. Maandagavond maakte ik de balans op van de Souvenir de ma Vie- technieken die ik af heb, die nog onder handen zijn en die ik nog moet beginnen. Ik besloot om aan een nieuw werkje te beginnen en het werd filet borduren. Een paar jaar geleden vond ik op een van de vele brocantes in Frankrijk tot mijn geluk een klein lapje oud filet-spul dat ik al die jaren zeer gekoesterd heb. Na een wasbeurtje en een beetje strijkwerk bleek het prima bruikbaar voor het doel. Zoals jullie inmiddels gewend zijn van mij begon ik zonder patroon en zonder een duidelijk idee in mijn hoofd het lapje te vullen. Eerst een randje met een "Dingetje" op de hoeken. Genoemd "Dingetje" vond ik in Ouvrages de Dames, het handboek voor wie nuttige en fraaie zaken wil combineren. Daarna probeerde ik een motiefje waar het eerste begin inmiddels van zichtbaar is.
Na twee dagen frutselen heb ik een klein filet- beginnetje en dat ziet er zo uit:
waarom ik nu met dit heel kleine beginnetje van mijn filetwerk aankom? Wel, toeval bestaat niet bestaat niet zegt men, maar de filetlapjes kwamen deze week twee keer bij mij in de aanbieding. Sommige bloggers snappen nu wat ik bedoel en die zitten nu vast te fantaseren welk "recept" zij gaan uitproberen met hun lapje, maar voor de anderen leg ik het morgen allemaal eens haarfijn uit.
Geduld, dames
zo is dat ;)
12 Reacties
Na twee dagen frutselen heb ik een klein filet- beginnetje en dat ziet er zo uit:
waarom ik nu met dit heel kleine beginnetje van mijn filetwerk aankom? Wel, toeval bestaat niet bestaat niet zegt men, maar de filetlapjes kwamen deze week twee keer bij mij in de aanbieding. Sommige bloggers snappen nu wat ik bedoel en die zitten nu vast te fantaseren welk "recept" zij gaan uitproberen met hun lapje, maar voor de anderen leg ik het morgen allemaal eens haarfijn uit.
Geduld, dames
zo is dat ;)
12 Reacties
vrijdag 2 oktober 2009
En weer
Na twee dagen naast de wasmachine te hebben doorgebracht had ik dinsdag alweer een "vrije" dag. Sophietje kwam met haar mam en later arriveerde ook haar paps. We dronken koffie en luisterden naar haar verhaaltjes; ze heeft in de twee weken dat wij weg waren alweer een heleboel nieuwe woorden bijgeleerd. We deden een modeshowtje met haar nieuwe Franse kleertjes en gingen de tuin in, zij op haar kleine houten klompjes en we bekeken samen de appels die van de boom gevallen waren.
Woensdag vroeg op voor een dagje uit met de souvenirgroep. We gingen naar Breda en vonden dat zeer de moeite waard. We kwamen bekenden tegen en lunchten heerlijk in het nabijgelegen hotel.
Donderdag ging ik alweer vroeg de deur uit voor een dagje borduren met de borduurgroep.
We maakten nieuwe afspraken voor een volgend project en ik ging ijverig verder met mijn vakantiewerkje, maar daarover later meer.
Dit logje wil ik jullie nog eventjes meenemen naar Frankrijk voor een paar mooie quilts van de tentoonstellingen in Ste Marie aux Mines.
Wat dachten jullie van deze bijvoorbeeld?
Ook dit was een Hongaarse inzending en ik vind die Hongaarse volksmotieven prachtig. De blokken zijn geappliqueerd en het geheel is een mooie evenwichtige quilt geworden.
Hieronder een gedeelte van een prachtige Boutis quilt:
Helaas hingen de randen erg bobbelig en rommelig maar zo op de foto wordt je hierdoor niet afgeleid.
Deze quilt werd ingestuurd door France Patch, het Franse gilde.
Nog een Hongaarse inzending is deze quilt met blauwdrukken:
Ook hier een mooie compositie van volkskunst motieven, prachtig gepatcht en geappliqueerd, een schoonheid!
Deze quilt is gemaakt van restjes stond in het bijbehorende onderschrift:
En prachtige traditionele quilt gemaakt van (o.a.) sitsen van den Haan en Wagemakers. Als dit slechts de restjes zijn zou je bij die mevrouw weleens in de lapjeskast willen kijken ;)
Als laatste quiltje van vandaag deze mooie quilt uit Japan.
Een bijzonder gedetailleerd ABC, prachtig uitgevoerd zoals we dat van Yoko Saito gewend zijn en met veel humor en liefde voor het quilten gemaakt.
Voor wie tijd en gelegenheid heeft: Breda is echt een aanrader. Verder wens ik jullie een fijn en warm weekend met genoeg tijd over voor een steekje zo hier en daar.
dag,dag
21 Reacties
Woensdag vroeg op voor een dagje uit met de souvenirgroep. We gingen naar Breda en vonden dat zeer de moeite waard. We kwamen bekenden tegen en lunchten heerlijk in het nabijgelegen hotel.
Donderdag ging ik alweer vroeg de deur uit voor een dagje borduren met de borduurgroep.
We maakten nieuwe afspraken voor een volgend project en ik ging ijverig verder met mijn vakantiewerkje, maar daarover later meer.
Dit logje wil ik jullie nog eventjes meenemen naar Frankrijk voor een paar mooie quilts van de tentoonstellingen in Ste Marie aux Mines.
Wat dachten jullie van deze bijvoorbeeld?
Ook dit was een Hongaarse inzending en ik vind die Hongaarse volksmotieven prachtig. De blokken zijn geappliqueerd en het geheel is een mooie evenwichtige quilt geworden.
Hieronder een gedeelte van een prachtige Boutis quilt:
Helaas hingen de randen erg bobbelig en rommelig maar zo op de foto wordt je hierdoor niet afgeleid.
Deze quilt werd ingestuurd door France Patch, het Franse gilde.
Nog een Hongaarse inzending is deze quilt met blauwdrukken:
Ook hier een mooie compositie van volkskunst motieven, prachtig gepatcht en geappliqueerd, een schoonheid!
Deze quilt is gemaakt van restjes stond in het bijbehorende onderschrift:
En prachtige traditionele quilt gemaakt van (o.a.) sitsen van den Haan en Wagemakers. Als dit slechts de restjes zijn zou je bij die mevrouw weleens in de lapjeskast willen kijken ;)
Als laatste quiltje van vandaag deze mooie quilt uit Japan.
Een bijzonder gedetailleerd ABC, prachtig uitgevoerd zoals we dat van Yoko Saito gewend zijn en met veel humor en liefde voor het quilten gemaakt.
Voor wie tijd en gelegenheid heeft: Breda is echt een aanrader. Verder wens ik jullie een fijn en warm weekend met genoeg tijd over voor een steekje zo hier en daar.
dag,dag
21 Reacties
zondag 27 september 2009
Weer terug
Met de noorderzon vertrokken. Ik was er even niet en sommigen hebben dat gemerkt omdat ik niet meer online was. Anderen merkten het omdat ik ze "daar" tegenkwam en met "daar" bedoel ik dan de vierdaagse quilt-tentoonstelling in Val d’Argent.
Wij waren er wat langer dan de vier tentoonstellingsdagen duurden. We reden wat rond, bezochten mooie oude stadjes, deden wat familie-onderzoek en gingen op bezoek bij onze gastheer en -vrouw waar wij onze gîte huren. We werden door hen verwend met "un verre" bij aankomst, een boeket uit de tuin, daarna kwam er een emmertje mirabellen, gevolgd door een emmertje Quetschen. Die laatste waren over van de taart die we ‘s avonds met een nieuw flesje wijn erbij mochten komen genieten. Bij de wijnboer waar wij een en ander voor onze eigen "cave" thuis insloegen werden we rondgeleid en bij het weggaan verblijd met een tas vol prachtige trossen druiven, vers van de wijnstruik geplukt. Gisterochtend bij het afscheid kregen we ook nog een schort vol peren mee. We gaan een heleboel fruit eten de komende tijd want onze eigen tuin hangt ook nog vol met allerlei lekkers.
Voor de tentoonstelling begon zag ik Marianne in een flits voorbij komen in Riquewihr en twee dagen later zag ik haar nogmaals in het winkelparadijs dat bij de quilttentoonstelling hoort. Ditmaal sprak ik haar aan en hebben we even gezellig staan praten. Zij zag mij nogmaals in het voorbijgaan en ook dat was een gezellige en onverwachte ontmoeting.
De tentoonstelling was prachtig met vele hoogtepunten en soms wat minder geslaagde onderdelen.
Erg leuk vond ik de Amish buggy die buiten voor het gebouw stond waar de Amish tentoonstelling was.
Wij hebben ons lang afgevraagd hoe de paarden gemend werden maar uiteindelijk ontdekten we twee kleine ronde gaten aan de voorkant onder de raampjes.
Behalve de buggy was er natuurlijk een prachtige collectie Amish quilts te bewonderen en we vonden ook dit:
een set antieke "hooks and eyes", die onlosmakelijk met de Amish manier van leven verbonden zijn. Amish maken namelijk geen gebruik van knopen en ritssluitingen om hun kleding dicht te maken maar maken de kleding dicht met haken en ogen.
Er was heel veel te zien en te beleven. Den Haan en Wagemakers had een prachtige tentoonstelling en in dezelfde zaal was ook het Hongaarse gilde vertegenwoordigd. Dit vond ik een opmerkelijke quilt in de Hongaarse hoek :
Het Franse Gilde, zoals ieder jaar vertegenwoordigd als gastland had ook dit keer weer een schitterende collectie grote en zeer mooie quilts bijeen gebracht. Heel veel traditioneel werk, mooi gemaakt en vaak prachtig gequilt. Deze hieronder vond ik van een zeldzame schoonheid:
Er was zoveel te zien dat het onmogelijk is om al het moois in één enkel logje te laten zien. Misschien kom ik er nog op terug maar voor nu is het tijd voor een handwerkje ;)
22 Reacties
Wij waren er wat langer dan de vier tentoonstellingsdagen duurden. We reden wat rond, bezochten mooie oude stadjes, deden wat familie-onderzoek en gingen op bezoek bij onze gastheer en -vrouw waar wij onze gîte huren. We werden door hen verwend met "un verre" bij aankomst, een boeket uit de tuin, daarna kwam er een emmertje mirabellen, gevolgd door een emmertje Quetschen. Die laatste waren over van de taart die we ‘s avonds met een nieuw flesje wijn erbij mochten komen genieten. Bij de wijnboer waar wij een en ander voor onze eigen "cave" thuis insloegen werden we rondgeleid en bij het weggaan verblijd met een tas vol prachtige trossen druiven, vers van de wijnstruik geplukt. Gisterochtend bij het afscheid kregen we ook nog een schort vol peren mee. We gaan een heleboel fruit eten de komende tijd want onze eigen tuin hangt ook nog vol met allerlei lekkers.
Voor de tentoonstelling begon zag ik Marianne in een flits voorbij komen in Riquewihr en twee dagen later zag ik haar nogmaals in het winkelparadijs dat bij de quilttentoonstelling hoort. Ditmaal sprak ik haar aan en hebben we even gezellig staan praten. Zij zag mij nogmaals in het voorbijgaan en ook dat was een gezellige en onverwachte ontmoeting.
De tentoonstelling was prachtig met vele hoogtepunten en soms wat minder geslaagde onderdelen.
Erg leuk vond ik de Amish buggy die buiten voor het gebouw stond waar de Amish tentoonstelling was.
Wij hebben ons lang afgevraagd hoe de paarden gemend werden maar uiteindelijk ontdekten we twee kleine ronde gaten aan de voorkant onder de raampjes.
Behalve de buggy was er natuurlijk een prachtige collectie Amish quilts te bewonderen en we vonden ook dit:
een set antieke "hooks and eyes", die onlosmakelijk met de Amish manier van leven verbonden zijn. Amish maken namelijk geen gebruik van knopen en ritssluitingen om hun kleding dicht te maken maar maken de kleding dicht met haken en ogen.
Er was heel veel te zien en te beleven. Den Haan en Wagemakers had een prachtige tentoonstelling en in dezelfde zaal was ook het Hongaarse gilde vertegenwoordigd. Dit vond ik een opmerkelijke quilt in de Hongaarse hoek :
Het Franse Gilde, zoals ieder jaar vertegenwoordigd als gastland had ook dit keer weer een schitterende collectie grote en zeer mooie quilts bijeen gebracht. Heel veel traditioneel werk, mooi gemaakt en vaak prachtig gequilt. Deze hieronder vond ik van een zeldzame schoonheid:
Er was zoveel te zien dat het onmogelijk is om al het moois in één enkel logje te laten zien. Misschien kom ik er nog op terug maar voor nu is het tijd voor een handwerkje ;)
22 Reacties
vrijdag 11 september 2009
Hongaars tasje
Gerrie vroeg zich deze week iets af op Berthi’s weblog over Hongaarse tasjes die een aantal jaren geleden op de Haagsche bee te zien waren. Omdat ik ook in het bezit ben van zo’n tasje laat ik hierbij een tweetal foto’s zien van de voor en achterkant van mijn tasje.
In het tasje zit een kaartje met een handgeschreven spreuk. In alle tasjes zat een spreukje en die spreuken waren uit diverse landen verzameld.
Mijn spreukje uit (toen nog) Tsjechoslowakije luidde: "Blessed is the man who has friends, but woe to him who needs them"
In Nederland zouden we zeggen: in nood leer je je vrienden kennen. Ik heb mijn vrienden gelukkig maar een keer in mijn leven echt nodig gehad en ik bleek gelukkig meer echte vrienden te hebben dan ik dacht.
de achterkant van het tasje heeft een typisch Hongaars stofje, een blauwdruk
Het verhaal achter het tasje is de vriendschapsband die ooit op een van de quiltexpo’s is ontstaan tussen "onze" quiltsters en leden van het Hongaarse quiltersgilde. Omdat er indertijd nog erg weinig te koop was op quiltgebied in Hongarije werd er op een van de Tomatendagen een oproep gedaan om kleine pakketjes te maken met stoffen, garens en dergelijke die aan de Hongaarse groep meegegeven kon worden tijdens de komende expo. Dat dat zeer gewaardeerd werd bleek op de expo daarna. Toen werd er een grote zak met deze eigengemaakte tasjes overhandigd aan de groep die per bus naar de expo was gekomen met voor alle gulle gevers een zelfgemaakt tasje met spreukje. Dat was op de expo in Straatsburg waar ik samen met manlief per auto was heen gereisd.
Alle tasjes zijn met een ander motiefje geappliceerd. Een bijzonder gewaardeerd cadeautje wat ik sindsdien gekoesterd heb.
21 Reacties
In het tasje zit een kaartje met een handgeschreven spreuk. In alle tasjes zat een spreukje en die spreuken waren uit diverse landen verzameld.
Mijn spreukje uit (toen nog) Tsjechoslowakije luidde: "Blessed is the man who has friends, but woe to him who needs them"
In Nederland zouden we zeggen: in nood leer je je vrienden kennen. Ik heb mijn vrienden gelukkig maar een keer in mijn leven echt nodig gehad en ik bleek gelukkig meer echte vrienden te hebben dan ik dacht.
de achterkant van het tasje heeft een typisch Hongaars stofje, een blauwdruk
Het verhaal achter het tasje is de vriendschapsband die ooit op een van de quiltexpo’s is ontstaan tussen "onze" quiltsters en leden van het Hongaarse quiltersgilde. Omdat er indertijd nog erg weinig te koop was op quiltgebied in Hongarije werd er op een van de Tomatendagen een oproep gedaan om kleine pakketjes te maken met stoffen, garens en dergelijke die aan de Hongaarse groep meegegeven kon worden tijdens de komende expo. Dat dat zeer gewaardeerd werd bleek op de expo daarna. Toen werd er een grote zak met deze eigengemaakte tasjes overhandigd aan de groep die per bus naar de expo was gekomen met voor alle gulle gevers een zelfgemaakt tasje met spreukje. Dat was op de expo in Straatsburg waar ik samen met manlief per auto was heen gereisd.
Alle tasjes zijn met een ander motiefje geappliceerd. Een bijzonder gewaardeerd cadeautje wat ik sindsdien gekoesterd heb.
21 Reacties
zondag 6 september 2009
Florentine
Zo, dat was een oefening in geduld en uithalen. Zoals ik eerder hier meldde wilde ik nog een tweede stukje Brussels lintjeskant toevoegen aan dit lapje. Ik koos een voorbeeld van een manchetje dat rond 1900 door Florentine A.M. Revalk werd gemaakt. Florentine maakte een collectie fraaie handwerkjes op de industrieschool te Amsterdam en dat deed ze met veel liefde en eindeloos geduld. Haar collectie is bewaard gebleven en haar dochter heeft in 1985 een boekje geschreven getiteld: "Fraaie handwerken" met daarin de geschiedenis van haar moeder en daarbij een kleine hoeveelheid van de werkstukken met een beschrijving en/of een patroon.
Dit is het werkstukje in Brussels lintjeskant gemaakt door Florentine:
Ik nam het patroontje met daarop de contouren van het lint over uit het boek en ging aan de slag. Dat viel niet mee. Het was warm (toen nog) en ik werkte ‘s morgens in de tuin waardoor mijn werk - ondanks het vele handen wassen nogal groezelig werd. Omdat ik eigenwijs zoals gebruikelijk een heel eigen invulling wilde van de op te vullen vlakjes werd er veel uitgehaald, opnieuw geprobeerd, veranderd van garen en opnieuw uitgehaald. Vrijdag had ik het even helemaal gehad met mijn Brussels werkje. Ik haalde het van het kartonnetje af (naaldkant wordt op een vlakke stevige ondergrond gewerkt) en gaf mijn werkje een sopje. Daar knapten wij beiden van op ;)
Na droging naaide ik het spulletje opnieuw op het karton en ging met frisse zin verder op mijn nu schone lapje. Het was daarna vrij snel klaar en naar mijn zin.
Het is zelfs al in het Souvenir-lapje ingenaaid, kijk maar:
Eulalie stond me met een groots gebaar een paar van heur lettertjes af die ik in grote dank aanvaardde.
Het komt wel goed met dit lapje ;)
boek: Fraaie handwerken, uitg. Cantecleer 1985
Florentine Boer-Jantzen, ISBN 90 213 0922x
22 Reacties
Dit is het werkstukje in Brussels lintjeskant gemaakt door Florentine:
Ik nam het patroontje met daarop de contouren van het lint over uit het boek en ging aan de slag. Dat viel niet mee. Het was warm (toen nog) en ik werkte ‘s morgens in de tuin waardoor mijn werk - ondanks het vele handen wassen nogal groezelig werd. Omdat ik eigenwijs zoals gebruikelijk een heel eigen invulling wilde van de op te vullen vlakjes werd er veel uitgehaald, opnieuw geprobeerd, veranderd van garen en opnieuw uitgehaald. Vrijdag had ik het even helemaal gehad met mijn Brussels werkje. Ik haalde het van het kartonnetje af (naaldkant wordt op een vlakke stevige ondergrond gewerkt) en gaf mijn werkje een sopje. Daar knapten wij beiden van op ;)
Na droging naaide ik het spulletje opnieuw op het karton en ging met frisse zin verder op mijn nu schone lapje. Het was daarna vrij snel klaar en naar mijn zin.
Het is zelfs al in het Souvenir-lapje ingenaaid, kijk maar:
Eulalie stond me met een groots gebaar een paar van heur lettertjes af die ik in grote dank aanvaardde.
Het komt wel goed met dit lapje ;)
boek: Fraaie handwerken, uitg. Cantecleer 1985
Florentine Boer-Jantzen, ISBN 90 213 0922x
22 Reacties
dinsdag 1 september 2009
De breiende man
Bij de vele reacties op mijn vorige logje verscheen vandaag een berichtje van Gerard, die aangestoken door mijn mini-rolletje plots de behoefte in zich op voelde komen om ook aan de mini-breirol te gaan.
Speciaal voor hem ga ik nog even door met mijn bijrolletje want wat niet heel goed duidelijk was op de foto is het kleine "kantje" wat aan weerszijden van mijn rolletje is mee gebreid.
Ik zag dat eerder op andere breirollen zoals hier:
en hier:
beide foto’s komen uit het boek: Millionen von stichen hab’ ich wohl gemacht, hetzelfde drietal boeken waar ook de naaisteen uit een eerder logje in stond.
Mijn eigen kantje ziet er zo uit:
en ik breide het als volgt:
toer 1: laatste drie steken: 2R-2omslag-R
toer 2: 2av-3R breien volgens patroon, laatste drie steken: 2R-2omslag-R
toer 3: 2av-3R breien volgens patroon, laatste vijf steken: 5R
toer 4: 2st afkanten-2R breien volgens patroon, laatste vijf steken: 5R
deze vier toeren herhalen met als begin van toer 5: 2st afkanten-2R
Veel plezier Gerard, met het breien van jouw mini breirol en misschien vind je het leuk om dit kantje ook mee te breien.
29 Reacties
Speciaal voor hem ga ik nog even door met mijn bijrolletje want wat niet heel goed duidelijk was op de foto is het kleine "kantje" wat aan weerszijden van mijn rolletje is mee gebreid.
Ik zag dat eerder op andere breirollen zoals hier:
en hier:
beide foto’s komen uit het boek: Millionen von stichen hab’ ich wohl gemacht, hetzelfde drietal boeken waar ook de naaisteen uit een eerder logje in stond.
Mijn eigen kantje ziet er zo uit:
en ik breide het als volgt:
toer 1: laatste drie steken: 2R-2omslag-R
toer 2: 2av-3R breien volgens patroon, laatste drie steken: 2R-2omslag-R
toer 3: 2av-3R breien volgens patroon, laatste vijf steken: 5R
toer 4: 2st afkanten-2R breien volgens patroon, laatste vijf steken: 5R
deze vier toeren herhalen met als begin van toer 5: 2st afkanten-2R
Veel plezier Gerard, met het breien van jouw mini breirol en misschien vind je het leuk om dit kantje ook mee te breien.
29 Reacties
maandag 24 augustus 2009
Bijrolletje
Nee, lieve dames, ik heb geen rolletje bij de plaatselijke toneelvereniging gekregen, ik ben aan het breien.
Na het breien van Sampler M, de bekende breirol die met een wekelijks patroontje half handwerkend Nederland aan het breien kreeg was het geruime tijd stil hier qua breinaalden en wolletjes. Natuurlijk, ik breide ook nog een drietal HzG shawls in een lekker zijdezachte wol met zijde mengsel maar dat was het dan wel wat betreft mijn breicarrière.
Een paar weken geleden heb ik de balans opgemaakt van mijn souvenir-werkstukjes en ik vond dat er onder andere nog een klein breiwerkje aan ontbrak. Vaak bestaan de breiwerkjes van een Souvenir de ma Jeunesse uit kleine lapjes in tricotsteek die – door de juf voorzien van een gat of snede- door de leerlingen braaf en netjes werden gestopt.
Niets voor mij, evenmin als de kleine miniatuur kledingstukjes die weer andere pronkrollen sieren.
Ik koos dus voor een mini-uitvoering van De breirol en daar heb ik inmiddels een stuk of zeven patroontjes voor gebreid op naalden nr 0.8 (niet in de winkel te koop, maar op bestelling gemaakt). Mijn "wol" is een bolletje DMC perlé nr 12 in wit.
Hier zie je het voorlopige resultaat in een wollepotje
Aan het garenkaartje kun je zien dat het niet zo’n groot werkstukje wordt.
Ander recent Souvenirwerk bestond uit het innaaien van mijn proefje Brussels lintjeskant.Ik was er aanvankelijk niet zo weg van, vond het meer een onderzettertje dan een pronkstukje maar nu hij in een lapje batist is genaaid vind ik het toch wel leuk.
Dat wordt straks mooi als de rode stof van de souvenir er doorheen schijnt. Ik maak nog zo’n klein lintjeskant werkstukje en dat wordt een stukje lager dan dit motiefje in het lapje genaaid. Dat werkstukje wordt met wat bewerkelijker naaldkantsteken gevuld dus daar ben ik vast nog wel eventjes zoet mee.
33 Reacties
Na het breien van Sampler M, de bekende breirol die met een wekelijks patroontje half handwerkend Nederland aan het breien kreeg was het geruime tijd stil hier qua breinaalden en wolletjes. Natuurlijk, ik breide ook nog een drietal HzG shawls in een lekker zijdezachte wol met zijde mengsel maar dat was het dan wel wat betreft mijn breicarrière.
Een paar weken geleden heb ik de balans opgemaakt van mijn souvenir-werkstukjes en ik vond dat er onder andere nog een klein breiwerkje aan ontbrak. Vaak bestaan de breiwerkjes van een Souvenir de ma Jeunesse uit kleine lapjes in tricotsteek die – door de juf voorzien van een gat of snede- door de leerlingen braaf en netjes werden gestopt.
Niets voor mij, evenmin als de kleine miniatuur kledingstukjes die weer andere pronkrollen sieren.
Ik koos dus voor een mini-uitvoering van De breirol en daar heb ik inmiddels een stuk of zeven patroontjes voor gebreid op naalden nr 0.8 (niet in de winkel te koop, maar op bestelling gemaakt). Mijn "wol" is een bolletje DMC perlé nr 12 in wit.
Hier zie je het voorlopige resultaat in een wollepotje
Aan het garenkaartje kun je zien dat het niet zo’n groot werkstukje wordt.
Ander recent Souvenirwerk bestond uit het innaaien van mijn proefje Brussels lintjeskant.Ik was er aanvankelijk niet zo weg van, vond het meer een onderzettertje dan een pronkstukje maar nu hij in een lapje batist is genaaid vind ik het toch wel leuk.
Dat wordt straks mooi als de rode stof van de souvenir er doorheen schijnt. Ik maak nog zo’n klein lintjeskant werkstukje en dat wordt een stukje lager dan dit motiefje in het lapje genaaid. Dat werkstukje wordt met wat bewerkelijker naaldkantsteken gevuld dus daar ben ik vast nog wel eventjes zoet mee.
33 Reacties
zondag 16 augustus 2009
Eulalie
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen, Eulalie bestaat niet, het is een nep-meisje.
Ik had Eulalie al eerder in de gaten en toen ik deze week achter de schermen hoorde dat Maria en Dijn samen met nog wat andere wieven naar van de Moosdijk zouden gaan besloot ik de winkel ook te bezoeken, zij het dat ik in mijn eentje en zonder uitbundige lunch, – zielig nietwaar? – de webwinkel bezocht. Daar zag ik Eulalie weer, ze was in de aanbieding en riep: "bestel mij toch".
Gisteren was ik een dagje in Delft en toen ik thuiskwam lag Eulalie al op de mat te wachten, wat had die een haast om hier te komen ;)
Eulalie, hier zie je haar op de kaft,
prikkelde vooral mijn belangstelling door het gele strikje. Boeken met een geel strikje moeten bijna wel de moeite waard zijn om te bezitten en als er dan ook nog over een Trousseau (huwelijksuitzet) wordt gesproken dan is het erg moeilijk om de handjes van de bestelknop weg te houden.
Het verhaal van Eulalie is verzonnen door de schrijfster als omlijsting voor de tien alfabetten die het boekje bevat. Ondanks mijn gebrekkige kennis van de Franse taal leest het verhaal makkelijk en het is zeker een leuk extraatje bij de inderdaad prachtige monogrammen.
Er zijn grote letters bij, bedoeld voor Frans borduurwerk, borduurwerk in platsteek of in festonsteek, er zijn uitgebreide alfabetten in kruissteek, rijkelijk versierd met takjes en bloemen maar het boekje heeft ook enkele kleine alfabetten zoals het onderstaande, bedoeld voor monogrammen op bijvoorbeeld een zakdoekje:
Er is in het boekje geen beschrijving opgenomen hoe de letters te borduren, dat laat Eulalie aan de fantasie van de handwerksters over. Voor mij is dat geen probleem, ik heb inmiddels wel wat ervaring opgedaan met monogrammen borduren.
Ik denk dat Eulali en ik, ook al is zij niet echt, het heel goed samen kunnen vinden.
In de lijn van het alleraardigste boekje over de Trousseau van Eulalie is het nooit afgemaakte lapje wat ik vrijdag van T kreeg. T en ik zijn bezig met een spannende opdracht en wij waren vrijdag bij elkaar om allerlei werkstukken daarvoor uit te zoeken.
Het lapje hieronder kreeg ik toegeschoven door haar met de opdracht: "maak jij dat maar eens af".
Voorlopig ben ik de kunst nog aan het afkijken met een loep erbij om te kijken hoe de ondergrond van de sierlijke festonrand is opgebouwd (gelukkig laat het onaffe werkstukje daar ook een deel van zien) en ik vergaap me aan de prachtig uitgevoerde letters L en G die op zich ook weer een voorbeeld zijn hoe je zulke letters kunt borduren.
wat kan ik intens genieten van een boekje en een lapje
32 Reacties
Ik had Eulalie al eerder in de gaten en toen ik deze week achter de schermen hoorde dat Maria en Dijn samen met nog wat andere wieven naar van de Moosdijk zouden gaan besloot ik de winkel ook te bezoeken, zij het dat ik in mijn eentje en zonder uitbundige lunch, – zielig nietwaar? – de webwinkel bezocht. Daar zag ik Eulalie weer, ze was in de aanbieding en riep: "bestel mij toch".
Gisteren was ik een dagje in Delft en toen ik thuiskwam lag Eulalie al op de mat te wachten, wat had die een haast om hier te komen ;)
Eulalie, hier zie je haar op de kaft,
prikkelde vooral mijn belangstelling door het gele strikje. Boeken met een geel strikje moeten bijna wel de moeite waard zijn om te bezitten en als er dan ook nog over een Trousseau (huwelijksuitzet) wordt gesproken dan is het erg moeilijk om de handjes van de bestelknop weg te houden.
Het verhaal van Eulalie is verzonnen door de schrijfster als omlijsting voor de tien alfabetten die het boekje bevat. Ondanks mijn gebrekkige kennis van de Franse taal leest het verhaal makkelijk en het is zeker een leuk extraatje bij de inderdaad prachtige monogrammen.
Er zijn grote letters bij, bedoeld voor Frans borduurwerk, borduurwerk in platsteek of in festonsteek, er zijn uitgebreide alfabetten in kruissteek, rijkelijk versierd met takjes en bloemen maar het boekje heeft ook enkele kleine alfabetten zoals het onderstaande, bedoeld voor monogrammen op bijvoorbeeld een zakdoekje:
Er is in het boekje geen beschrijving opgenomen hoe de letters te borduren, dat laat Eulalie aan de fantasie van de handwerksters over. Voor mij is dat geen probleem, ik heb inmiddels wel wat ervaring opgedaan met monogrammen borduren.
Ik denk dat Eulali en ik, ook al is zij niet echt, het heel goed samen kunnen vinden.
In de lijn van het alleraardigste boekje over de Trousseau van Eulalie is het nooit afgemaakte lapje wat ik vrijdag van T kreeg. T en ik zijn bezig met een spannende opdracht en wij waren vrijdag bij elkaar om allerlei werkstukken daarvoor uit te zoeken.
Het lapje hieronder kreeg ik toegeschoven door haar met de opdracht: "maak jij dat maar eens af".
Voorlopig ben ik de kunst nog aan het afkijken met een loep erbij om te kijken hoe de ondergrond van de sierlijke festonrand is opgebouwd (gelukkig laat het onaffe werkstukje daar ook een deel van zien) en ik vergaap me aan de prachtig uitgevoerde letters L en G die op zich ook weer een voorbeeld zijn hoe je zulke letters kunt borduren.
wat kan ik intens genieten van een boekje en een lapje
32 Reacties
maandag 3 augustus 2009
Zuid-westlijn, II
Het is al even geleden dat Dijn en daarna ik de eerste proefjes van onze Zuid-westlijn lap en -lapje lieten zien.
Nu, na anderhalve maand is het tijd om in te stappen en een stationnetje met ons verder te reizen.
Terwijl Dijn me met enige regelmaat op het hart drukt om vooral niet te snel en niet te vaak te borduren, het is tenslotte een stoomlijntje en zij houdt er nu eenmaal van om langdurig op stationnetjes rond te hangen kostte het mij af en toe grote moeite om niet lekker door te stomen.
Soms was het ook letterlijk stomen, want wie gaat er nu met dat warme zomerse weer boven op haar kamertje onder een warme loeplamp zitten broeden ?
Maar goed, ik was net lekker op dreef om ter afleiding dan een Hedebo lap te maken, was het Hedebo-garen op. Dat betekende een kleine week wachten op nieuw garen en ondertussen frummelde ik aan de spoorlap die reuze leuk werd vond ik zelf. Een gealarmeerde Dijn kwam vervolgens per bezemsteel informeren of ik niet teveel deed daar in het westen. Ik kon mijn lapje eerlijk gezegd maar moeilijk wegleggen.
Uiteindelijk kwam wel de Hedebo lap af en – gelukkig voor Dijn- niet mijn zeventiende-eeuws linnen lapje van de Zuid-West lijn.
Het eerste deel van dit Zuid-westlijn verhaal gaat dus voornamelijk over Hoe warm ik was en hoe ver*
Ik borduur mijn lapje met een dun zijden draadje (GÜtermann zijde, op klos) en het linnen is ongeveer 28 draads ( denk ik ;)
Een patroon heb ik niet en dat betekent uren turen in een boek of twee, drie om te ontcijferen welke patroontjes ik goed genoeg kan zien op de vele foto’s.
Een Plan heb ik evenmin dus het is vooral een kwestie van proberen of er kan wat ik wil, of het "historisch" een beetje verantwoord is en vooral is het een kwestie van het zoeken naar evenwicht.
Ik heb voorlopig een verdeling van 2:1 bedacht, dat wil zeggen dat er op de 21 cm breedte 14 cm is gereserveerd voor letters en rechts blijft er dan nog zo’n 7 cm over voor randjes.
Het is de bedoeling dat het lapje uiteindelijk in mijn Souvenir de ma Vie belandt
Mijn eerste rij letters bestaat uit letters in stersteken over zes draadjes. Het is een wonder dat ik daar redelijk aardig ben uitgekomen want ik zag eerlijk gezegd niet heel goed waar ik de naald in moest steken. Omdat het oud linnen is zijn de weefseldraden hier en daar een beetje "flossig" geworden door het vele wassen waardoor het soms niet duidelijk is waar de weefseldraad loopt. Ook zitten er wat onregelmatigheden in het weefsel.
Met een beetje smokkelen en wat slimmigheid heb ik de eerste rij toch tot een goed eind gebracht en daarna was het speuren naar een andere letter voor de tweede rij. De letters in stersteek zijn ongeveer 1.2 cm² groot, de eerste rij bestaat uit de letters A tot en met G
De tweede rij letters borduurde ik in platsteken over drie weefseldraadjes. Deze letters zijn iets groter, ongeveer 1.5 cm hoog en het zijn ook wat bredere letters zodat ik in de tweede rij niet verder kwam dan de letter M.
Vervolgens kwamen de randjes aan de beurt. De bovenste vier randjes zijn van verschillende breedte en geborduurd in platsteek, Holbeinsteek en een enkel stersteekje zo hier en daar.
Na het borduren van het eerste randje leek het wel aardig maar er miste iets.
Nadat ik heel even met een warm strijkijzer (en natuurlijk een dun lapje op mijn borduurwerk) in de weer was geweest ontstond er een klein wonder: het randje kreeg ineens een prachtige glans en het licht begon met het motief van het randje te "spelen".
Ik wist nu dat ik een goede keus had gemaakt met dit garen.
Na vier randjes in platsteek stapte ik over op randjes met stopwerk: draadjes uittrekken, overgebleven draadjes omwikkelen en dan volgens patroon stoppen. Bij het smalle randje komt het patroon wat minder goed uit en dus koos ik voor randje twee een wat hoger patroon.
Dit is de oogst van zes weken borduren, het gaat niet snel maar dat hoeft ook niet. Dijn gaat een enorme lap vullen en ik ben – net als jullie? – heel benieuwd wat zij ons gaat laten zien.
en om Dijn te laten weten dat ik heus, heus niet zo heel veel op mijn kerfstok lapje heb leg ik er speciaal voor haar een rolmaatje bij:
Wat zal Dijntje lekker slapen nu ;)
* wie het verhaal "Hoe warm het was en hoe ver" leest komt daar ook het handwerkattribuutje van het vorige Zuid-west lijn verhaal tegen: de plombe
46 Reacties
Nu, na anderhalve maand is het tijd om in te stappen en een stationnetje met ons verder te reizen.
Terwijl Dijn me met enige regelmaat op het hart drukt om vooral niet te snel en niet te vaak te borduren, het is tenslotte een stoomlijntje en zij houdt er nu eenmaal van om langdurig op stationnetjes rond te hangen kostte het mij af en toe grote moeite om niet lekker door te stomen.
Soms was het ook letterlijk stomen, want wie gaat er nu met dat warme zomerse weer boven op haar kamertje onder een warme loeplamp zitten broeden ?
Maar goed, ik was net lekker op dreef om ter afleiding dan een Hedebo lap te maken, was het Hedebo-garen op. Dat betekende een kleine week wachten op nieuw garen en ondertussen frummelde ik aan de spoorlap die reuze leuk werd vond ik zelf. Een gealarmeerde Dijn kwam vervolgens per bezemsteel informeren of ik niet teveel deed daar in het westen. Ik kon mijn lapje eerlijk gezegd maar moeilijk wegleggen.
Uiteindelijk kwam wel de Hedebo lap af en – gelukkig voor Dijn- niet mijn zeventiende-eeuws linnen lapje van de Zuid-West lijn.
Het eerste deel van dit Zuid-westlijn verhaal gaat dus voornamelijk over Hoe warm ik was en hoe ver*
Ik borduur mijn lapje met een dun zijden draadje (GÜtermann zijde, op klos) en het linnen is ongeveer 28 draads ( denk ik ;)
Een patroon heb ik niet en dat betekent uren turen in een boek of twee, drie om te ontcijferen welke patroontjes ik goed genoeg kan zien op de vele foto’s.
Een Plan heb ik evenmin dus het is vooral een kwestie van proberen of er kan wat ik wil, of het "historisch" een beetje verantwoord is en vooral is het een kwestie van het zoeken naar evenwicht.
Ik heb voorlopig een verdeling van 2:1 bedacht, dat wil zeggen dat er op de 21 cm breedte 14 cm is gereserveerd voor letters en rechts blijft er dan nog zo’n 7 cm over voor randjes.
Het is de bedoeling dat het lapje uiteindelijk in mijn Souvenir de ma Vie belandt
Mijn eerste rij letters bestaat uit letters in stersteken over zes draadjes. Het is een wonder dat ik daar redelijk aardig ben uitgekomen want ik zag eerlijk gezegd niet heel goed waar ik de naald in moest steken. Omdat het oud linnen is zijn de weefseldraden hier en daar een beetje "flossig" geworden door het vele wassen waardoor het soms niet duidelijk is waar de weefseldraad loopt. Ook zitten er wat onregelmatigheden in het weefsel.
Met een beetje smokkelen en wat slimmigheid heb ik de eerste rij toch tot een goed eind gebracht en daarna was het speuren naar een andere letter voor de tweede rij. De letters in stersteek zijn ongeveer 1.2 cm² groot, de eerste rij bestaat uit de letters A tot en met G
De tweede rij letters borduurde ik in platsteken over drie weefseldraadjes. Deze letters zijn iets groter, ongeveer 1.5 cm hoog en het zijn ook wat bredere letters zodat ik in de tweede rij niet verder kwam dan de letter M.
Vervolgens kwamen de randjes aan de beurt. De bovenste vier randjes zijn van verschillende breedte en geborduurd in platsteek, Holbeinsteek en een enkel stersteekje zo hier en daar.
Na het borduren van het eerste randje leek het wel aardig maar er miste iets.
Nadat ik heel even met een warm strijkijzer (en natuurlijk een dun lapje op mijn borduurwerk) in de weer was geweest ontstond er een klein wonder: het randje kreeg ineens een prachtige glans en het licht begon met het motief van het randje te "spelen".
Ik wist nu dat ik een goede keus had gemaakt met dit garen.
Na vier randjes in platsteek stapte ik over op randjes met stopwerk: draadjes uittrekken, overgebleven draadjes omwikkelen en dan volgens patroon stoppen. Bij het smalle randje komt het patroon wat minder goed uit en dus koos ik voor randje twee een wat hoger patroon.
Dit is de oogst van zes weken borduren, het gaat niet snel maar dat hoeft ook niet. Dijn gaat een enorme lap vullen en ik ben – net als jullie? – heel benieuwd wat zij ons gaat laten zien.
en om Dijn te laten weten dat ik heus, heus niet zo heel veel op mijn kerfstok lapje heb leg ik er speciaal voor haar een rolmaatje bij:
Wat zal Dijntje lekker slapen nu ;)
* wie het verhaal "Hoe warm het was en hoe ver" leest komt daar ook het handwerkattribuutje van het vorige Zuid-west lijn verhaal tegen: de plombe
46 Reacties
zondag 2 augustus 2009
ont-KNOOP-ing
De eer is gered en eeuwige roem voor de winnaar plus……
we lopen nog even het tafereeltje na: er was een lapje
een beeldje vind ik zelf en helaas Basje…niet door mijn gedaen maar door een Hongaars meisje lang geleden. Ik kocht het van een in Duitsland wonende Hongaarse op een brocante in Nederland. Omdat het een schoolletterlapje betreft is de afwerking van de rand en dus ook op de hoeken steeds verschillend. Zo kon het meisje oefenen op meerdere randafwerkingen en had ze later een mooi voorbeeldlapje voor als ze zelf aan de slag zou gaan. Het lapje heeft verschillend geborduurde monogram letters in wit en in rood-wit, de "ronde" letters zijn halfrond gerangschikt rond een bloemetje, de hoekige letters naast elkaar. Aan de onderrand zie je de cijfers 1 tot en met 9 en 0 in Frans borduurwerk. Een prachtig lapje maar er is natuurlijk niets vreemds aan.
Wat hadden we nog meer?
oh ja, een vingerhoedje... Dat bracht velen op het verkeerde been in verband met de afmeting
Hier zie je hem nogmaals en dan rechts in beeld, de linker is een klein "dames-maatje" prima geschikt voor mijn kleine vingertjes en de rechter is een kindermaatje. Natuurlijk weten we allemaal dat er vroeger op vaak zeer jeugdige leeftijd al gehandwerkt werd op de scholen, soms al met zes, zeven jaar maar we realiseren ons dan niet dat daar ook piepkleine vingerhoedjes bij horen.
Ik verzamel op beperkte schaal vingerhoedjes, niet de hoedjes die voor de sier verkocht worden maar wel de nuttige en het liefst degenen die ook daadwerkelijk gebruikt zijn. Dit kindervingerhoedje past daarom goed in mijn verzamelingetje.
Dan hadden we nog het fijne haaknaaldje wat door velen werd aangezien voor een priem.
Priem of haaknaald, dat was op de foto niet te zien maar het maakt niet uit voor de uitkomst: het zijn en waren heel gewone voorwerpjes die in menige naaidoos te vinden zijn:
en om dit haaknaaldje de schande te besparen om nogmaals voor priem te worden uitgemaakt zet ik op haar verzoek haar uiterst fijne puntje op de foto:
en dan rest ons nog het garenkaartje waarover Tineke terecht opmerkte: "zou het het garen kunnen zijn?"
Maar uiteindelijk kwam Annette met de enige echt goede oplossing: "Pip garen, dat heb ik nog niet in de winkel gezien tussen alle andere leuke Pip spullen". Wat jullie hier zien bestaat inderdaad niet, Pip maakt veel maar Pip garen is er echt (nog?) niet.
Hoe zit het dan wel?
In het tijdschrift Flow was een tijdje geleden een vel Pip cadeau papier bij verpakt en daar stond o.a. dit leuke garenkaartje op afgebeeld:
Dit leent zich natuurlijk uitstekend voor een beetje knutselwerk. Een dun kartonnetje erachter, uitknippen met een botte schaar zodat de kniprandjes netjes worden afgerond en tenslotte omwikkelen met een strengetje DMC in een bijpassende kleur en klaar is kees Pip.
* op de foto staat rechts mijn eigen knutselwerkje plus een strengetje garen
Behalve eeuwige roem stuur ik Annette ook een kaartje garen, uit mijn "eigen" collectie :)
35 reacties
we lopen nog even het tafereeltje na: er was een lapje
een beeldje vind ik zelf en helaas Basje…niet door mijn gedaen maar door een Hongaars meisje lang geleden. Ik kocht het van een in Duitsland wonende Hongaarse op een brocante in Nederland. Omdat het een schoolletterlapje betreft is de afwerking van de rand en dus ook op de hoeken steeds verschillend. Zo kon het meisje oefenen op meerdere randafwerkingen en had ze later een mooi voorbeeldlapje voor als ze zelf aan de slag zou gaan. Het lapje heeft verschillend geborduurde monogram letters in wit en in rood-wit, de "ronde" letters zijn halfrond gerangschikt rond een bloemetje, de hoekige letters naast elkaar. Aan de onderrand zie je de cijfers 1 tot en met 9 en 0 in Frans borduurwerk. Een prachtig lapje maar er is natuurlijk niets vreemds aan.
Wat hadden we nog meer?
oh ja, een vingerhoedje... Dat bracht velen op het verkeerde been in verband met de afmeting
Hier zie je hem nogmaals en dan rechts in beeld, de linker is een klein "dames-maatje" prima geschikt voor mijn kleine vingertjes en de rechter is een kindermaatje. Natuurlijk weten we allemaal dat er vroeger op vaak zeer jeugdige leeftijd al gehandwerkt werd op de scholen, soms al met zes, zeven jaar maar we realiseren ons dan niet dat daar ook piepkleine vingerhoedjes bij horen.
Ik verzamel op beperkte schaal vingerhoedjes, niet de hoedjes die voor de sier verkocht worden maar wel de nuttige en het liefst degenen die ook daadwerkelijk gebruikt zijn. Dit kindervingerhoedje past daarom goed in mijn verzamelingetje.
Dan hadden we nog het fijne haaknaaldje wat door velen werd aangezien voor een priem.
Priem of haaknaald, dat was op de foto niet te zien maar het maakt niet uit voor de uitkomst: het zijn en waren heel gewone voorwerpjes die in menige naaidoos te vinden zijn:
en om dit haaknaaldje de schande te besparen om nogmaals voor priem te worden uitgemaakt zet ik op haar verzoek haar uiterst fijne puntje op de foto:
en dan rest ons nog het garenkaartje waarover Tineke terecht opmerkte: "zou het het garen kunnen zijn?"
Maar uiteindelijk kwam Annette met de enige echt goede oplossing: "Pip garen, dat heb ik nog niet in de winkel gezien tussen alle andere leuke Pip spullen". Wat jullie hier zien bestaat inderdaad niet, Pip maakt veel maar Pip garen is er echt (nog?) niet.
Hoe zit het dan wel?
In het tijdschrift Flow was een tijdje geleden een vel Pip cadeau papier bij verpakt en daar stond o.a. dit leuke garenkaartje op afgebeeld:
Dit leent zich natuurlijk uitstekend voor een beetje knutselwerk. Een dun kartonnetje erachter, uitknippen met een botte schaar zodat de kniprandjes netjes worden afgerond en tenslotte omwikkelen met een strengetje DMC in een bijpassende kleur en klaar is kees Pip.
* op de foto staat rechts mijn eigen knutselwerkje plus een strengetje garen
Behalve eeuwige roem stuur ik Annette ook een kaartje garen, uit mijn "eigen" collectie :)
35 reacties
zaterdag 1 augustus 2009
Zomaar een leuk plaatje
Is dit zomaar een leuk plaatje met een oud letterlapje en wat handwerkspulletjes of klopt hier iets niet?
19 Reacties
19 Reacties
zondag 26 juli 2009
Rudesyning
Na een paar dagen draadjes uittrekken, wat ik reuze saai vond, gevolgd door een aantal dagen bundeltjes draden omwikkelen wat bijna net zo erg was werd het tijd om het verkregen stramientje in te vullen met patroontjes. In het Deense Dragvaerk zie je veel patronen van sterren, vogels en harten. Het was nog een heel gepuzzel om die allemaal netjes in mijn bescheiden oppervlakje te krijgen. Ik had vooraf geen patroon gemaakt maar kwam wonderbaarlijk goed uit. Geluk is met de dommen ;)
De bestaande vogeltjes heb ik uitgebreid met een soort vleugeltjes van een ander vogelpatroon omdat daar anders een leeg plekje overbleef. Ik heb op twee manieren de patronen ingevuld: met een Point de reprise, een stopsteekje waarmee elk vierkantje een keurig "stopje" van 2 x 2 draden kreeg en met een festonsteekje wat rondom binnen alle zijden van de vierkantjes wordt gemaakt.
Dit vond ik wel heel erg leuk om te doen, je ziet onder je handen het patroon groeien en het is leuk om te proberen de steekjes zo mooi en netjes mogelijk te maken.
hieronder zie je hoe de rand geworden is:
Je ziet nu ook het kleine borduurpatroontje in rood en blauw. Ik zag hem op foto in een boek, het is een Deens patroontje en ik wilde hem vreselijk graag in mijn lap hebben. Met veel getuur en een loep heb ik het patroontje zo goed mogelijk nagetekend om na enkele steekjes borduren te ontdekken dat het erg GROOT zou worden.
Ik heb het patroontje dus noodgedwongen in kruissteekjes over een draad geborduurd.
Het Udklips kwam ook af zoals je hier ziet:
en daarna restte er nog het kleine vierkantje in de bovenrand. Dit vulde ik op met een kroontje in Rudesyning. Rudesyning is een techniek waarbij kleine open vierkantjes samen het patroon vormen. Ook hier veel gepuzzel om de techniek te snappen van het omwikkelen. Ik had namelijk geen uitgeschreven patroon en ook niet alle patronen bleken geschikt voor Rudesyning. Kenmerkend voor Rudesyning is de rand met open gelaten blokjes; het midden van een patroon kan opgevuld zijn met een van de opvulsteken (zoals festonsteek of Point de reprise) maar rondom blijft altijd zo’n open randje dat de contour van het patroon afbakent.
Zo ziet Rudesyning eruit:
ik had nog plaats voor de letter M in Rudsyning (daar wordt de techniek ook veel voor gebruikt,voor monogrammen) en het jaartal 09 in stersteek.
Nu is mijn lapje klaar. Zal ik me gaan vervelen? :)
35 Reacties
De bestaande vogeltjes heb ik uitgebreid met een soort vleugeltjes van een ander vogelpatroon omdat daar anders een leeg plekje overbleef. Ik heb op twee manieren de patronen ingevuld: met een Point de reprise, een stopsteekje waarmee elk vierkantje een keurig "stopje" van 2 x 2 draden kreeg en met een festonsteekje wat rondom binnen alle zijden van de vierkantjes wordt gemaakt.
Dit vond ik wel heel erg leuk om te doen, je ziet onder je handen het patroon groeien en het is leuk om te proberen de steekjes zo mooi en netjes mogelijk te maken.
hieronder zie je hoe de rand geworden is:
Je ziet nu ook het kleine borduurpatroontje in rood en blauw. Ik zag hem op foto in een boek, het is een Deens patroontje en ik wilde hem vreselijk graag in mijn lap hebben. Met veel getuur en een loep heb ik het patroontje zo goed mogelijk nagetekend om na enkele steekjes borduren te ontdekken dat het erg GROOT zou worden.
Ik heb het patroontje dus noodgedwongen in kruissteekjes over een draad geborduurd.
Het Udklips kwam ook af zoals je hier ziet:
en daarna restte er nog het kleine vierkantje in de bovenrand. Dit vulde ik op met een kroontje in Rudesyning. Rudesyning is een techniek waarbij kleine open vierkantjes samen het patroon vormen. Ook hier veel gepuzzel om de techniek te snappen van het omwikkelen. Ik had namelijk geen uitgeschreven patroon en ook niet alle patronen bleken geschikt voor Rudesyning. Kenmerkend voor Rudesyning is de rand met open gelaten blokjes; het midden van een patroon kan opgevuld zijn met een van de opvulsteken (zoals festonsteek of Point de reprise) maar rondom blijft altijd zo’n open randje dat de contour van het patroon afbakent.
Zo ziet Rudesyning eruit:
ik had nog plaats voor de letter M in Rudsyning (daar wordt de techniek ook veel voor gebruikt,voor monogrammen) en het jaartal 09 in stersteek.
Nu is mijn lapje klaar. Zal ik me gaan vervelen? :)
35 Reacties
zondag 19 juli 2009
Dragvaerk
Nee, ik ben nog niet helemaal Ud geklipt, het zat er niet in deze week om het af te krijgen.
Zoon was hier en deed belangrijke Dingen aan de schuur, ik hielp mee door gezellig in de buurt te blijven en verrichtte ondertussen wonderen in de tuin. Ik heb er voor ruim anderhalve GFT bak aan gratis plantjes uitgehaald en je kunt weer overal lopen. Wat zal de tuinman trots op me zijn als hij komende week de haag komt knippen ;)
In de uurtjes die ik voor mezelf had begon ik aan een nieuw onderdeel van de Hedebo technieken: Dragvaerk oftewel Drawn thread work maar dan op de Deense manier. Dit werkje vergt niet zoveel aandacht als het Udklips en dat was wel zo gezellig met DS naast me ;)
Eerst wordt er een "raamwerk" van cordonsteken gemaakt en daarbinnen worden er draadjes uitgetrokken en blijven er andere draadjes staan. De draadjes die blijven staan worden omslingerd met cordonsteken. In het stramientje wat daardoor ontstaat worden dan volgens patroon weer hokjes opgevuld met vier festonsteken in het rond. Ik deed het eerder in mijn grotere Hedebo lap (zie mijn log van 20 november 2008 )
Het is een beetje saai werk eerlijk gezegd.
Nog even flink draggen en ik kan met het opvullen van de hokjes beginnen wat natuurlijk een veel leuker karweitje is.
Het Udklips wat ik vorige week liet zien is op een paar uurtjes borduren na ook klaar, voor een eerste Udklipsje vind ik hem bijzonder geslaagd. Dit is zo leuk om te doen!
Twee zussen kregen allebei een dochter. De beide dochters raakten bevriend, trouwden en kregen drie maanden na elkaar een dochter. Deze dochters groeiden samen groot, logeerden ontelbaar veel vakanties bij elkaar en kregen ook allebei een relatie. De jongste van de achternichtjes, mijn dochter Elise kreeg vorig jaar een dochter, de oudste beviel deze week van een prachtige en gezonde zoon.
Sophie is al op kraambezoek geweest bij haar nieuwe achter-achterneefje en de beide jonge mama’s zijn zeer benieuwd of hier weer net zo’n bijzondere vriendschap uit zal groeien als bij de vorige generaties. De beide oma’s hebben in ieder geval de komende tijd genoeg stof om over te praten ;)
Dan was ik ook nog op een plaatselijke rommelmarkt en vond er wat oude garenklosjes voor weinig. Thuisgekomen bleek ik zo hier en daar meer verdwaalde en soms zelfs vergeten klosjes te hebben en nu is er ineens sprake van een Verzameling. Ik zette ze mooi bij elkaar in een doos en hoop dat mijn kleine verzamelingetje nog wat groeit in de toekomst.
18 Reacties
Zoon was hier en deed belangrijke Dingen aan de schuur, ik hielp mee door gezellig in de buurt te blijven en verrichtte ondertussen wonderen in de tuin. Ik heb er voor ruim anderhalve GFT bak aan gratis plantjes uitgehaald en je kunt weer overal lopen. Wat zal de tuinman trots op me zijn als hij komende week de haag komt knippen ;)
In de uurtjes die ik voor mezelf had begon ik aan een nieuw onderdeel van de Hedebo technieken: Dragvaerk oftewel Drawn thread work maar dan op de Deense manier. Dit werkje vergt niet zoveel aandacht als het Udklips en dat was wel zo gezellig met DS naast me ;)
Eerst wordt er een "raamwerk" van cordonsteken gemaakt en daarbinnen worden er draadjes uitgetrokken en blijven er andere draadjes staan. De draadjes die blijven staan worden omslingerd met cordonsteken. In het stramientje wat daardoor ontstaat worden dan volgens patroon weer hokjes opgevuld met vier festonsteken in het rond. Ik deed het eerder in mijn grotere Hedebo lap (zie mijn log van 20 november 2008 )
Het is een beetje saai werk eerlijk gezegd.
Nog even flink draggen en ik kan met het opvullen van de hokjes beginnen wat natuurlijk een veel leuker karweitje is.
Het Udklips wat ik vorige week liet zien is op een paar uurtjes borduren na ook klaar, voor een eerste Udklipsje vind ik hem bijzonder geslaagd. Dit is zo leuk om te doen!
Twee zussen kregen allebei een dochter. De beide dochters raakten bevriend, trouwden en kregen drie maanden na elkaar een dochter. Deze dochters groeiden samen groot, logeerden ontelbaar veel vakanties bij elkaar en kregen ook allebei een relatie. De jongste van de achternichtjes, mijn dochter Elise kreeg vorig jaar een dochter, de oudste beviel deze week van een prachtige en gezonde zoon.
Sophie is al op kraambezoek geweest bij haar nieuwe achter-achterneefje en de beide jonge mama’s zijn zeer benieuwd of hier weer net zo’n bijzondere vriendschap uit zal groeien als bij de vorige generaties. De beide oma’s hebben in ieder geval de komende tijd genoeg stof om over te praten ;)
Dan was ik ook nog op een plaatselijke rommelmarkt en vond er wat oude garenklosjes voor weinig. Thuisgekomen bleek ik zo hier en daar meer verdwaalde en soms zelfs vergeten klosjes te hebben en nu is er ineens sprake van een Verzameling. Ik zette ze mooi bij elkaar in een doos en hoop dat mijn kleine verzamelingetje nog wat groeit in de toekomst.
18 Reacties
vrijdag 10 juli 2009
Marcella Klipt Ud
Nadat ik vorige week mijn Hedebo Souvenirlapje in wording liet zien (kijk even een blogje terug als je vergeten bent hoe dat er uit zag ) heb ik het deze week maar eens rigoureus aangepakt met de schaar. Was ik er bij Lapje Een nogal huiverig voor om zomaar in mijn lap te knippen, deze keer pakte ik het gelijk koelbloedig aan, hup !
Dit onderdeel van de Hedebo technieken heet Udklips en dat betekent zo ongeveer wat wij denken dat het betekent ;)
Ik begon met een soort langgerekte wurm met puntjes ud te klippen: Klip en nog eens klip...daarna ik kon niet meer terug.
Gelukkig kreeg ik de vorm netjes en veilig afgewerkt en daarna kon het vullen van het gat met naaldkant beginnen:
Halverwege raakte mijn garen op en ik bestelde snel een en ander aan diktes Broder spécial bij Nelly's Hardanger Atelier. Het kwam gelukkig snel per post en de tussenliggende dagen vulde ik met borduren aan mijn 17e eeuwse broddelwerkje.
Nadat de wurm gedicht was met het nieuwe garen knipte ik wat ronde en ovale gaatjes en dat ziet er na opvulling zo uit:
Daarna probeerde ik een vierkant gat. Ook dat bleek helemaal in orde te komen na wat verstevigend knoopsgatensteekwerk langs de rand. De invulling hiervan komt later.
Mijn Hedebo-Souvenirtje ziet er nu zo uit:
Ik vind Hedebo een erg leuke en gevarieerde techniek. Wie zin krijgt om ook eens een hedebo-werkstukje te maken kan in het boek
Hedebo, Danish Whitework,
ISBN 978-4-579-10975-3
genoeg inspiratie vinden.
31 Reacties
Dit onderdeel van de Hedebo technieken heet Udklips en dat betekent zo ongeveer wat wij denken dat het betekent ;)
Ik begon met een soort langgerekte wurm met puntjes ud te klippen: Klip en nog eens klip...daarna ik kon niet meer terug.
Gelukkig kreeg ik de vorm netjes en veilig afgewerkt en daarna kon het vullen van het gat met naaldkant beginnen:
Halverwege raakte mijn garen op en ik bestelde snel een en ander aan diktes Broder spécial bij Nelly's Hardanger Atelier. Het kwam gelukkig snel per post en de tussenliggende dagen vulde ik met borduren aan mijn 17e eeuwse broddelwerkje.
Nadat de wurm gedicht was met het nieuwe garen knipte ik wat ronde en ovale gaatjes en dat ziet er na opvulling zo uit:
Daarna probeerde ik een vierkant gat. Ook dat bleek helemaal in orde te komen na wat verstevigend knoopsgatensteekwerk langs de rand. De invulling hiervan komt later.
Mijn Hedebo-Souvenirtje ziet er nu zo uit:
Ik vind Hedebo een erg leuke en gevarieerde techniek. Wie zin krijgt om ook eens een hedebo-werkstukje te maken kan in het boek
Hedebo, Danish Whitework,
ISBN 978-4-579-10975-3
genoeg inspiratie vinden.
31 Reacties
donderdag 2 juli 2009
Een luchtig onderwerpje
Heerlijk dat warme zomerse weer en daarom deze keer een wat luchtiger onderwerp.
Ik ben lekker met van alles bezig: de rode boompjes quilt ligt even in een hoek en als alternatief werk ik aan het 17e eeuwse linnen lapje. Zo af en toe doe ik een paar steekjes, want met dit heel fijne linnen kan ik niet te lang achter elkaar bezig zijn.
Ter afwisseling maakte ik een zakdoekje voor de collectie, maar daarover later meer. Ook rommelde ik rond op een nieuw lapje voor mijn Souvenir.
Een lapje in Hedebo, dezelfde techniek als in de grotere lap die ik eerder liet zien.
Dit is wat ik tot nu toe heb:
Dit lapje wordt op 16 draads linnen geborduurd en is dus heel wat fijner dan het grotere exemplaar wat ik vorig jaar maakte. Met het vierkantje heb ik nog een plannetje en de rest van de lap ontstaat vanzelf al voortbordurend.
Ik vind dit erg leuk werk en het lukt me steeds beter om de Hardanger-achtige vierkantjes mooi te vullen.
Ook lukte het me ondanks de warme, klamme handjes om nog twee lapjes met een tule randje ertussen aan mijn souvenir te zetten
Afgelopen zondag waren we bij een kofferbak verkoop hier in de buurt, ik vond er deze spoeltjes:
De kartonnen spoeltjes zijn een fractie groter dan de metalen spoeltjes van mijn naaimachine en ze zijn ongeveer twee milimeter platter. Het groene spoeltje is groter dan de andere. Ik zou heel graag weten of iemand van jullie deze spoeltjes kent en weet waar ze voor gebruikt werden. Ook zou ik graag weten hoe oud ze zijn.
24 Reacties
Ik ben lekker met van alles bezig: de rode boompjes quilt ligt even in een hoek en als alternatief werk ik aan het 17e eeuwse linnen lapje. Zo af en toe doe ik een paar steekjes, want met dit heel fijne linnen kan ik niet te lang achter elkaar bezig zijn.
Ter afwisseling maakte ik een zakdoekje voor de collectie, maar daarover later meer. Ook rommelde ik rond op een nieuw lapje voor mijn Souvenir.
Een lapje in Hedebo, dezelfde techniek als in de grotere lap die ik eerder liet zien.
Dit is wat ik tot nu toe heb:
Dit lapje wordt op 16 draads linnen geborduurd en is dus heel wat fijner dan het grotere exemplaar wat ik vorig jaar maakte. Met het vierkantje heb ik nog een plannetje en de rest van de lap ontstaat vanzelf al voortbordurend.
Ik vind dit erg leuk werk en het lukt me steeds beter om de Hardanger-achtige vierkantjes mooi te vullen.
Ook lukte het me ondanks de warme, klamme handjes om nog twee lapjes met een tule randje ertussen aan mijn souvenir te zetten
Afgelopen zondag waren we bij een kofferbak verkoop hier in de buurt, ik vond er deze spoeltjes:
De kartonnen spoeltjes zijn een fractie groter dan de metalen spoeltjes van mijn naaimachine en ze zijn ongeveer twee milimeter platter. Het groene spoeltje is groter dan de andere. Ik zou heel graag weten of iemand van jullie deze spoeltjes kent en weet waar ze voor gebruikt werden. Ook zou ik graag weten hoe oud ze zijn.
24 Reacties
maandag 29 juni 2009
Een loodzwaar onderwerp
Naar aanleiding van dit logje kreeg ik van twee mensen informatie en foto’s van andere naaistenen of zoals Sanny het noemt: plombes (naar het Franse woord plomb wat lood betekent).
Van Trijnie, mijn souvenir- en borduurvriendin kreeg ik deze foto’s toegestuurd van een boven- en zijaanzicht van een Nähsteine, een naaisteen uit Duitsland. De bezitters wisten volgens Trijnie niet goed wat de bedoeling was van de steen maar Duitse vriendin Gisela bracht uitkomst. Grappig is nog te vermelden dat Gisela lid is van "onze" merklappenvereniging Merkwaardig. Erg leuk dat er ook buitenlandse leden zijn bij de vereniging.
Van Sanny kreeg ik twee foto’s van plombes die zij zelf in bezit heeft, deze exemplaren zijn letterlijk loodzwaar; ze zijn met lood gevuld.
Eerder schreef ze in de reacties bij het eerdere logje over de Nähsteine (zie link hierboven) het volgende:
"De naaisteen heet plombe; keurige adellijke dames van zekere leeftijd heb ik liefkozend over hun "plompje" horen spreken. Een vrouw van ver over de negentig heeft mij geleerd hoe ik ermee kan werken. De naam is afkomstig van het stuk lood (plombe in het Frans) dat de basis vormt voor de verzwaring. Soms zit het stuk lood ook nog in een houten bakje. Op het lood werd een vulling aangebracht waar je de spelden doorheen kunt steken. Het geheel wordt met stof bekleed. Ik heb er zelf twee: de ene met een houten bakje erom en de andere met aan twee kanten een gedraaid koord als handvat.
In de 17e eeuw werkte men met een naaikussen op schoot. Ergens in de 19e eeuw is de plombe er voor in de plaats gekomen. De plombe nam je niet meer op schoot, maar zette je voor je op de tafel. De vroegste verwijzing voor een plombe vond ik in een boedelinventaris van een huis aan het Rapenburg in Leiden in 1851"
Sanny zette met de foto’s ook gelijk de puntjes op de i en schreef: "een naaikussen is iets anders dan een plombe. Een naaikussen zette je op je schoot en ook daar kon je je naaiwerk in vaststeken om het zo op spanning te houden. Als je een naai-attribuut nodig had, maakte je je kussen open en binnenin was de naaidoos. Het Rijksmuseum heeft een heel mooie en op een schilderij van Pieter de Hoogh (ook in het Rijksmuseum) is een naaikussen afgebeeld.
De plombes van Sanny zijn 18-20 centimeter lang en ongeveer 14 centimeter breed.
Wie na het lezen van dit log nieuwsgierig is geworden naar het naaikussen uit het Rijksmuseum hoeft er niet de straat voor op, op hun site vind je een foto en een uitgebreide beschrijving.
Dank jullie wel, Trijnie en Sanny voor jullie mooie aanvulling op mijn eerdere log.
26 Reacties
Van Trijnie, mijn souvenir- en borduurvriendin kreeg ik deze foto’s toegestuurd van een boven- en zijaanzicht van een Nähsteine, een naaisteen uit Duitsland. De bezitters wisten volgens Trijnie niet goed wat de bedoeling was van de steen maar Duitse vriendin Gisela bracht uitkomst. Grappig is nog te vermelden dat Gisela lid is van "onze" merklappenvereniging Merkwaardig. Erg leuk dat er ook buitenlandse leden zijn bij de vereniging.
"De naaisteen heet plombe; keurige adellijke dames van zekere leeftijd heb ik liefkozend over hun "plompje" horen spreken. Een vrouw van ver over de negentig heeft mij geleerd hoe ik ermee kan werken. De naam is afkomstig van het stuk lood (plombe in het Frans) dat de basis vormt voor de verzwaring. Soms zit het stuk lood ook nog in een houten bakje. Op het lood werd een vulling aangebracht waar je de spelden doorheen kunt steken. Het geheel wordt met stof bekleed. Ik heb er zelf twee: de ene met een houten bakje erom en de andere met aan twee kanten een gedraaid koord als handvat.
Sanny zette met de foto’s ook gelijk de puntjes op de i en schreef: "een naaikussen is iets anders dan een plombe. Een naaikussen zette je op je schoot en ook daar kon je je naaiwerk in vaststeken om het zo op spanning te houden. Als je een naai-attribuut nodig had, maakte je je kussen open en binnenin was de naaidoos. Het Rijksmuseum heeft een heel mooie en op een schilderij van Pieter de Hoogh (ook in het Rijksmuseum) is een naaikussen afgebeeld.
De plombes van Sanny zijn 18-20 centimeter lang en ongeveer 14 centimeter breed.
Wie na het lezen van dit log nieuwsgierig is geworden naar het naaikussen uit het Rijksmuseum hoeft er niet de straat voor op, op hun site vind je een foto en een uitgebreide beschrijving.
Dank jullie wel, Trijnie en Sanny voor jullie mooie aanvulling op mijn eerdere log.
26 Reacties
dinsdag 23 juni 2009
Richelieu en stoplap
Twee dingen die niets met elkaar te maken hebben in een log.
Mijn stoplapje is af en dat schreef ik al eerder, verder op in dit log plaats ik een foto van het eindresultaat, althans: er moet nog een handeling gedaan worden, een bezoek aan de lijstenmaker maar dat is van later zorg.
Verder kreeg ik een mailtje van Needles4all over een wel erg leuke aanvulling op hun assortiment Dingen om te kopen.
Sinds kort zijn er bij Needles4all Poolse tijdschriften te koop met uitsluitend Richelieu patronen. Nu kreeg ik eerder achter de schermen een vraag of ik wist waar vraagstelsterer Richelieu-patronen voor haar moeder zou kunnen vinden. Ik moest toen het antwoord schuldig blijven. Vanaf nu is dat verleden tijd want er zijn maar liefst dertig verschillende delen van dit leuke tijdschrift te koop. Ieder deel bevat zestien pagina’s met foto’s van zowel kleine als grote werkstukken, twee pagina’s met uitleg hoe Richelieu te borduren en twee patroonvellen met daarop alle afbeeldingen.
Als je de link hierboven aanklikt kom je rechtstreeks op de pagina met Richelieu-tijdschriften.
Hoe mooi Richelieu is zie je op onderstaande foto van mijn tafelkleed:
Eerlijkheidshalve zeg ik er bij dat ik het kleed niet zelf heb gemaakt, Ik kocht het jaren geleden en dek er met enige regelmaat de tafel mee bij een feestelijke gelegenheid.
Voor het borduren heb je maar weinig nodig, garen, een lap mooie soepele katoen of linnen en een patroon.
Ander "nieuws" bij Needles4all is het assortiment garens en borduurstof, kijk maar eens hier naar het mooie linnen batist, het prachtige gouddraad, het Vlaams boerenlinnen en alle andere schitterende materialen die er te koop zijn. Voor de stoffen geldt dat er ook afwijkende maten te koop zijn zodat je nooit meer hoeft te kopen dan je nodig hebt.
Mijn stoplapje ziet er uiteindelijk zo uit:
Ik ben blij met de mooie kleuren en het prachtige zijden garen; het geeft dit lapje net iets extra’s.
29 Reacties
Mijn stoplapje is af en dat schreef ik al eerder, verder op in dit log plaats ik een foto van het eindresultaat, althans: er moet nog een handeling gedaan worden, een bezoek aan de lijstenmaker maar dat is van later zorg.
Verder kreeg ik een mailtje van Needles4all over een wel erg leuke aanvulling op hun assortiment Dingen om te kopen.
Sinds kort zijn er bij Needles4all Poolse tijdschriften te koop met uitsluitend Richelieu patronen. Nu kreeg ik eerder achter de schermen een vraag of ik wist waar vraagstelsterer Richelieu-patronen voor haar moeder zou kunnen vinden. Ik moest toen het antwoord schuldig blijven. Vanaf nu is dat verleden tijd want er zijn maar liefst dertig verschillende delen van dit leuke tijdschrift te koop. Ieder deel bevat zestien pagina’s met foto’s van zowel kleine als grote werkstukken, twee pagina’s met uitleg hoe Richelieu te borduren en twee patroonvellen met daarop alle afbeeldingen.
Als je de link hierboven aanklikt kom je rechtstreeks op de pagina met Richelieu-tijdschriften.
Hoe mooi Richelieu is zie je op onderstaande foto van mijn tafelkleed:
Eerlijkheidshalve zeg ik er bij dat ik het kleed niet zelf heb gemaakt, Ik kocht het jaren geleden en dek er met enige regelmaat de tafel mee bij een feestelijke gelegenheid.
Voor het borduren heb je maar weinig nodig, garen, een lap mooie soepele katoen of linnen en een patroon.
Ander "nieuws" bij Needles4all is het assortiment garens en borduurstof, kijk maar eens hier naar het mooie linnen batist, het prachtige gouddraad, het Vlaams boerenlinnen en alle andere schitterende materialen die er te koop zijn. Voor de stoffen geldt dat er ook afwijkende maten te koop zijn zodat je nooit meer hoeft te kopen dan je nodig hebt.
Mijn stoplapje ziet er uiteindelijk zo uit:
Ik ben blij met de mooie kleuren en het prachtige zijden garen; het geeft dit lapje net iets extra’s.
29 Reacties
maandag 15 juni 2009
Zuid-westlijn, 1bis
De vroege vogels of de late nachtbrakers die al langs haar zijn geweest weten inmiddels dat Dijn en ik sinds vorig jaar op een samenborduurseltje broeden. Wij noemen het de Zuid-west-lijn en daarover rijdt ons stoomtreintje tussen haar Zuiden en mijn Westen.
Wat je meteen opvalt is het cultuurverschil: Dijn met haar ruime lap, zeg maar gerust enorme lap die ze in de loop der maanden vol borduurt met allerlei prachtige romige en kruidige couleuren. Het rijke Roomse leven zeg maar, afgezet tegen mijn zuinige 30 x 30 cm grote lapje, tweedehands ook nog.
Dijn die meteen kwistig de prachtigste letters rondstrooit en daarmee een knallend begin maakt van onze reis en ik die
inderdaad je leest het goed
vandaag haar Zoompje presenteert ;)
Ik citeer een stukje uit Dijns log:" Zuid-west-lijn. We maken ieder een eigen lap, dat wil zeggen ieder heeft een eigen invulling maar het uitgangspunt is hetzelfde. Dat uitgangspunt vertellen we lekker niet, zo gaandeweg de rit wordt het wellicht duidelijker. Ik nodig je uit te zoeken naar overeenkomsten" waarna Dijn lacht met drie onderkinnen,zo :-)))
Mijn lapje is een krijgertje. Als je een weblog hebt wordt je geregeld benaderd met allerlei vragen en verzoekjes. Meestal wordt er van mij iets verwacht maar soms is dat niet het geval. In Januari vroeg Sanny of ik wel eens op 17e eeuws linnen had geborduurd. Toen ik daarna bij haar in de winkel was voor de prijsuitrijking van de zakdoekjeswedstrijd gaf ze me een stukje van een prachtig oud stuk linnen met aan een zijkant een zelfkantje en aan de bovenkant een piepklein open zoompje. Nadat ik eerst een tijdje van het gelukkige bezit van het lapje had genoten, wat dat betreft ben ik net een hamster ;) besloot ik om dit lapje te gebruiken voor mijn Zuid-west-lijn bijdrage.
Ik keek in boeken, speurde onder een loep naar de draadjes van het zoompje en maakte een proefje. Uiteindelijk had ik na lang turen in de gaten hoe het zoompje gemaakt was en borduurde ik het na.
Het begon met het maken van een rolzoompje en dat was – zoals zo vaak in mijn handwerkleven – mijn eerste rolzoompje ooit. Niet handig om dat te oefenen met linnen, een lapje batist was wellicht eenvoudiger. Maar het lukte redelijk, vond ik zelf, Daarna moesten er draadjes getrokken voor het open zoompje en dat valt niet mee bij linnen wat al zo vaak gewassen is.
Na het zomen legde ik het lapje weg want Dijn had haar linnen nog niet binnen, de leverancier was, zonder zich bewust te zijn van de opwinding die dat bij Dijn teweeg bracht, op vakantie gegaan.
Terwijl D. voor de brievenbus op en neer liep maakte ik mijn stoplapje af en begon aan een nieuw lapje voor mijn Souvenir. (waarvan foto volgt)
Terwijl Dijn dolgelukkig aan haar inmiddels gearriveerde lapje begon was ik helemaal in de ban van het nieuwe werkje. Het is voor deze editie van De Lijn bij dat ene zoompje gebleven.
En wie niet veel heeft kan daar altijd nog een mooie foto van maken.
Je ziet dat er weinig verschil is tussen het oude zoompje en de mijne. Toch zagen mijn kritische- en Sanny’s geoefende ogen wel een klein verschil: het antieke rolzoompje is wat fijner en wat strakker dan de mijne. Sanny zette me op het spoor van de naaisteen. (zij heeft er nog een andere naam voor maar die is me even ontschoten)
Hier zie je hoe zo’n steen gebruikt wordt:
en hier wat luxere exemplaren:
de bedoeling van dit al is dat je het linnen aan de steen bevestigt met een draadje zodat je tijdens het naaien wat spanning op de stof kunt zetten.
Zonder steen is mijn zoompje ook prima gelukt en jullie mogen het best van dichter bij bekijken:
Het linnen heeft ongeveer 26 (28?) draden per cm en de zoom is gewerkt over vier draadjes. Het schijnt een vrij algemeen voorkomend zoompje geweest te zijn in die tijd.
Tegelijkertijd met Dijn en mijn’s Zuid-west lijn is er bij toeval vandaag bij Berthi over een ander lijntje naar het zuiden te lezen in haar nieuwe pronkjournaal. Zonder dat we dat van elkaar wisten kozen we deze maandag uit voor onze diverse lijntjes ;)
34 Reacties
Wat je meteen opvalt is het cultuurverschil: Dijn met haar ruime lap, zeg maar gerust enorme lap die ze in de loop der maanden vol borduurt met allerlei prachtige romige en kruidige couleuren. Het rijke Roomse leven zeg maar, afgezet tegen mijn zuinige 30 x 30 cm grote lapje, tweedehands ook nog.
Dijn die meteen kwistig de prachtigste letters rondstrooit en daarmee een knallend begin maakt van onze reis en ik die
inderdaad je leest het goed
vandaag haar Zoompje presenteert ;)
Ik citeer een stukje uit Dijns log:" Zuid-west-lijn. We maken ieder een eigen lap, dat wil zeggen ieder heeft een eigen invulling maar het uitgangspunt is hetzelfde. Dat uitgangspunt vertellen we lekker niet, zo gaandeweg de rit wordt het wellicht duidelijker. Ik nodig je uit te zoeken naar overeenkomsten" waarna Dijn lacht met drie onderkinnen,zo :-)))
Mijn lapje is een krijgertje. Als je een weblog hebt wordt je geregeld benaderd met allerlei vragen en verzoekjes. Meestal wordt er van mij iets verwacht maar soms is dat niet het geval. In Januari vroeg Sanny of ik wel eens op 17e eeuws linnen had geborduurd. Toen ik daarna bij haar in de winkel was voor de prijsuitrijking van de zakdoekjeswedstrijd gaf ze me een stukje van een prachtig oud stuk linnen met aan een zijkant een zelfkantje en aan de bovenkant een piepklein open zoompje. Nadat ik eerst een tijdje van het gelukkige bezit van het lapje had genoten, wat dat betreft ben ik net een hamster ;) besloot ik om dit lapje te gebruiken voor mijn Zuid-west-lijn bijdrage.
Ik keek in boeken, speurde onder een loep naar de draadjes van het zoompje en maakte een proefje. Uiteindelijk had ik na lang turen in de gaten hoe het zoompje gemaakt was en borduurde ik het na.
Het begon met het maken van een rolzoompje en dat was – zoals zo vaak in mijn handwerkleven – mijn eerste rolzoompje ooit. Niet handig om dat te oefenen met linnen, een lapje batist was wellicht eenvoudiger. Maar het lukte redelijk, vond ik zelf, Daarna moesten er draadjes getrokken voor het open zoompje en dat valt niet mee bij linnen wat al zo vaak gewassen is.
Na het zomen legde ik het lapje weg want Dijn had haar linnen nog niet binnen, de leverancier was, zonder zich bewust te zijn van de opwinding die dat bij Dijn teweeg bracht, op vakantie gegaan.
Terwijl D. voor de brievenbus op en neer liep maakte ik mijn stoplapje af en begon aan een nieuw lapje voor mijn Souvenir. (waarvan foto volgt)
Terwijl Dijn dolgelukkig aan haar inmiddels gearriveerde lapje begon was ik helemaal in de ban van het nieuwe werkje. Het is voor deze editie van De Lijn bij dat ene zoompje gebleven.
En wie niet veel heeft kan daar altijd nog een mooie foto van maken.
Je ziet dat er weinig verschil is tussen het oude zoompje en de mijne. Toch zagen mijn kritische- en Sanny’s geoefende ogen wel een klein verschil: het antieke rolzoompje is wat fijner en wat strakker dan de mijne. Sanny zette me op het spoor van de naaisteen. (zij heeft er nog een andere naam voor maar die is me even ontschoten)
Hier zie je hoe zo’n steen gebruikt wordt:
en hier wat luxere exemplaren:
de bedoeling van dit al is dat je het linnen aan de steen bevestigt met een draadje zodat je tijdens het naaien wat spanning op de stof kunt zetten.
Zonder steen is mijn zoompje ook prima gelukt en jullie mogen het best van dichter bij bekijken:
Het linnen heeft ongeveer 26 (28?) draden per cm en de zoom is gewerkt over vier draadjes. Het schijnt een vrij algemeen voorkomend zoompje geweest te zijn in die tijd.
Tegelijkertijd met Dijn en mijn’s Zuid-west lijn is er bij toeval vandaag bij Berthi over een ander lijntje naar het zuiden te lezen in haar nieuwe pronkjournaal. Zonder dat we dat van elkaar wisten kozen we deze maandag uit voor onze diverse lijntjes ;)
34 Reacties
zaterdag 13 juni 2009
Het is er
en dan bedoel ik niet de nieuwe haring en de vlaggetjesdag die vandaag in – of moet ik zeggen 'op' Scheveningen gehouden wordt.
Ik heb het natuurlijk over het lang verwachte boek van Hennie Stevan over Pronklappen uit Nederlandse en Belgische meisjesscholen.
Ik kreeg het twee weken geleden al in de bus en heb het tot die tijd netjes voor mijzelf gehouden: de totale verzending zou in een week of drie gebeuren en niets is zo vervelend als drie weken moeten wachten terwijl er hier al uitgebreid met het begeerde boekwerk gezwaaid wordt. De meeste vroege inschrijvers zullen hun boek inmiddels hebben ontvangen en anders krijgen ze het deze week naar verluidt.
Zo ziet de omslag van het boek eruit, met het vertrouwde grijs "linnen" omslagje.
Het boek bevat voornamelijk foto’s, heel veel foto’s van pronkrollen, foto’s van details, hele rollen en mooie sfeerfoto’s zodat het samen met het verhaal een prachtig beeld geeft van het handwerkonderwijs in de periode 1870 tot 1935.
De foto’s zijn erg duidelijk en wie zelf een souvenir maakt zal erg veel ideetjes uit dit boek kunnen opdoen. Ideetjes wat betreft afwerking, de tussenzetseltjes en de opbouw van een souvenir maar soms zijn ook – weliswaar met enige handigheid- stukjes van een patroon te gebruiken om er weer een eigen werkstuk van te maken.
Ik heb willekeurig wat foto’s voor jullie overgenomen om een beeld te geven wat je van het boek kunt verwachten:
Wie bezig is met open naadjes en open randen borduurwerk kan met de neus in het boek heel wat wijzer worden wat indertijd zo’n beetje de gebruikelijke patronen waren.
Een prachtige foto van een gedeelte van een Souvenir met kleurig borduurwerk, een tussenzetseltje van gevormd zigzagband, een splitje met spinnetjes en inzetjes van filetknoopwerk.
behalve in rollen of lange lappen werden de nuttige en fraaie werkjes ook in andere vormen vernaaid tot een groter geheel. Hierboven een "klavertje vier" in diverse technieken genaaid op een flanellen lapje met schulpjesrand.
Dit was mijn laatste foto uit het boek, alhoewel ik jullie nog veel meer moois zou willen laten zien doe ik dat om begrijpelijke reden natuurlijk niet.
Wel heb ik nog een foto van mijn laatste aanwinst: een lief klein lapje van machinale tule, handgeborduurd en met inzetjes van fijne batist waarop met de hand een klein bloemenmotiefje is geborduurd:
detail van het midden borduurwerkje:
Voor meer informatie over het Pronklappenboek, kijk even op de website van het Museum voor Naaldkunst.
Ik ga weer even lezen in mijn boek, ik wens jullie een heel fijn weekend
15 Reacties
Ik heb het natuurlijk over het lang verwachte boek van Hennie Stevan over Pronklappen uit Nederlandse en Belgische meisjesscholen.
Ik kreeg het twee weken geleden al in de bus en heb het tot die tijd netjes voor mijzelf gehouden: de totale verzending zou in een week of drie gebeuren en niets is zo vervelend als drie weken moeten wachten terwijl er hier al uitgebreid met het begeerde boekwerk gezwaaid wordt. De meeste vroege inschrijvers zullen hun boek inmiddels hebben ontvangen en anders krijgen ze het deze week naar verluidt.
Zo ziet de omslag van het boek eruit, met het vertrouwde grijs "linnen" omslagje.
Het boek bevat voornamelijk foto’s, heel veel foto’s van pronkrollen, foto’s van details, hele rollen en mooie sfeerfoto’s zodat het samen met het verhaal een prachtig beeld geeft van het handwerkonderwijs in de periode 1870 tot 1935.
De foto’s zijn erg duidelijk en wie zelf een souvenir maakt zal erg veel ideetjes uit dit boek kunnen opdoen. Ideetjes wat betreft afwerking, de tussenzetseltjes en de opbouw van een souvenir maar soms zijn ook – weliswaar met enige handigheid- stukjes van een patroon te gebruiken om er weer een eigen werkstuk van te maken.
Ik heb willekeurig wat foto’s voor jullie overgenomen om een beeld te geven wat je van het boek kunt verwachten:
Wie bezig is met open naadjes en open randen borduurwerk kan met de neus in het boek heel wat wijzer worden wat indertijd zo’n beetje de gebruikelijke patronen waren.
Een prachtige foto van een gedeelte van een Souvenir met kleurig borduurwerk, een tussenzetseltje van gevormd zigzagband, een splitje met spinnetjes en inzetjes van filetknoopwerk.
behalve in rollen of lange lappen werden de nuttige en fraaie werkjes ook in andere vormen vernaaid tot een groter geheel. Hierboven een "klavertje vier" in diverse technieken genaaid op een flanellen lapje met schulpjesrand.
Dit was mijn laatste foto uit het boek, alhoewel ik jullie nog veel meer moois zou willen laten zien doe ik dat om begrijpelijke reden natuurlijk niet.
Wel heb ik nog een foto van mijn laatste aanwinst: een lief klein lapje van machinale tule, handgeborduurd en met inzetjes van fijne batist waarop met de hand een klein bloemenmotiefje is geborduurd:
detail van het midden borduurwerkje:
Voor meer informatie over het Pronklappenboek, kijk even op de website van het Museum voor Naaldkunst.
Ik ga weer even lezen in mijn boek, ik wens jullie een heel fijn weekend
15 Reacties
zaterdag 6 juni 2009
Over zusjes en een hotel
Donderdag kwam onze borduurgroep met de merkwaardige naam Opmerkelijk bij elkaar voor onze tweemaandelijkse kijk- en werkdag. We hadden een gast deze keer, onze eigen handwerkjuf over wie ik eerder een logje schreef. Als je dan ook nog op de zetels van de chique Haagsche Suites* over lapjes mag praten en de zon schijnt heerlijk door de serre zijn alle ingrediënten voor een geslaagde dag voor handen.
Sytske Stratenus, deze keer niet digitaal maar in levende wijze aanwezig had een prachtige verzameling eigen- en andermans lappen meegenomen om aan ons te laten zien.
Van haarzelf zagen we onder andere een indrukwekkende lap met vier grote delen Schwälmer witwerk. Prachtig (en om jaloers op te worden zo mooi ;) en ook haar Souvenir in wording werd aandachtig bestudeerd. Vooral door mij natuurlijk.
Verder bracht ze een aantal zeer fijne, prachtige lappen mee van twee zussen: Johanna Antoinette (Ans) en Antoinette Catharina (Nen) Dubru die samen een opleiding volgden voor handwerklerares op de Industrieschool voor meisjes in Rotterdam en die in 1898, het jaar dat koningin Wilhelmina gekroond werd eindexamen deden.
Ans was de oudste en geboren in 1874 (gestorven 1957) en Nen de jongste, geboren in 1882 (gestorven in 1969)
Rond de jaren 20 van de twintigste eeuw zijn ze gepensioneerd omdat de onderwijzers toen zelf het handwerkonderwijs moesten geven. Naar verluid hebben ze altijd voor hun grootmoeder gezorgd die de gezegende leeftijd van 97 jaar heeft bereikt.
Van Sytske mocht ik foto’s maken van deze bijzondere lappen en die mag ik hier ook aan jullie laten zien:
prachtig uitgevoerde monogrammen, zeer fijn en griezelig regelmatig geborduurd.
even met de neus erop en je ziet wat ik bedoel.Dit hoek-ornamentje is slechts een paar cm groot en zo fijntjes
Dit vlindertje, een juweeltje! Bijzonder aan het tweetal lappen is dat beide zussen het zelfde werk maakten maar op details een andere invulling van de steekjes gaven.
Ook zie je dat goed bij de beide lappen met open naaiwerk, zus een hierboven en zus twee hieronder:
Verder zijn er ook nog twee lappen in kleur van de zusjes bewaard gebleven:
Ook hier weer ongelofelijk "strak" werk, er zit letterlijk geen draadje verkeerd of scheef of over de rand.
Let ook eens op het ornament met kevertjes links midden op de foto hierboven. Hieronder zie je hetzelfde ornament in detail maar dan in andere kleurverdeling.
Een randje in Colbert
en tot slot Libelles in Kamperfoelie:
Er is weer heel wat te zien, te lezen via de aanklikbare links en te genieten. Dank Irene en Guido voor de hartelijke ontvangst en dank Sytske voor alle fraaie en nuttige zaken die met jou meekwamen.
(zie mijn eerdere logje over de Haagsche Suites)
25 Reacties
Sytske Stratenus, deze keer niet digitaal maar in levende wijze aanwezig had een prachtige verzameling eigen- en andermans lappen meegenomen om aan ons te laten zien.
Van haarzelf zagen we onder andere een indrukwekkende lap met vier grote delen Schwälmer witwerk. Prachtig (en om jaloers op te worden zo mooi ;) en ook haar Souvenir in wording werd aandachtig bestudeerd. Vooral door mij natuurlijk.
Verder bracht ze een aantal zeer fijne, prachtige lappen mee van twee zussen: Johanna Antoinette (Ans) en Antoinette Catharina (Nen) Dubru die samen een opleiding volgden voor handwerklerares op de Industrieschool voor meisjes in Rotterdam en die in 1898, het jaar dat koningin Wilhelmina gekroond werd eindexamen deden.
Ans was de oudste en geboren in 1874 (gestorven 1957) en Nen de jongste, geboren in 1882 (gestorven in 1969)
Rond de jaren 20 van de twintigste eeuw zijn ze gepensioneerd omdat de onderwijzers toen zelf het handwerkonderwijs moesten geven. Naar verluid hebben ze altijd voor hun grootmoeder gezorgd die de gezegende leeftijd van 97 jaar heeft bereikt.
Van Sytske mocht ik foto’s maken van deze bijzondere lappen en die mag ik hier ook aan jullie laten zien:
prachtig uitgevoerde monogrammen, zeer fijn en griezelig regelmatig geborduurd.
even met de neus erop en je ziet wat ik bedoel.Dit hoek-ornamentje is slechts een paar cm groot en zo fijntjes
Dit vlindertje, een juweeltje! Bijzonder aan het tweetal lappen is dat beide zussen het zelfde werk maakten maar op details een andere invulling van de steekjes gaven.
Ook zie je dat goed bij de beide lappen met open naaiwerk, zus een hierboven en zus twee hieronder:
Verder zijn er ook nog twee lappen in kleur van de zusjes bewaard gebleven:
Ook hier weer ongelofelijk "strak" werk, er zit letterlijk geen draadje verkeerd of scheef of over de rand.
Let ook eens op het ornament met kevertjes links midden op de foto hierboven. Hieronder zie je hetzelfde ornament in detail maar dan in andere kleurverdeling.
Een randje in Colbert
en tot slot Libelles in Kamperfoelie:
Er is weer heel wat te zien, te lezen via de aanklikbare links en te genieten. Dank Irene en Guido voor de hartelijke ontvangst en dank Sytske voor alle fraaie en nuttige zaken die met jou meekwamen.
(zie mijn eerdere logje over de Haagsche Suites)
25 Reacties
maandag 1 juni 2009
Zakdoekje leggen
Het heeft even geduurd voor ik mijn zakdoekje weer terug had. Wilde ik net afspreken met Corine werd ik ziek, daarna ging zij heerlijk lang op vakantie, nieuwe afspraak gemaakt en vervolgens moest ik naar een begrafenis. Vorige week ben ik met zoonlief naar Delft gegaan, zijn "oude" studiestad. We hadden prachtig weer en begonnen met een bezoekje aan Sanny de Zoete waar hij, zoals van een DS verwacht wordt "urenlang" rustig afwachtte tot alle mooie lapjes en doekjes voorbij waren gekomen. Ik hield er nog een prachtig zakdoekje aan over, maar daarover later meer. Vervolgens namen we een heerlijke lunch onder de bomen van de Beestenmarkt en vervolgens liepen we samen naar het atelier van Corine. Erg leuk om daar ook al het moois te mogen bewonderen.
Ik had nog beloofd om met betere en vooral met meer foto’s te komen van het zakdoekje. Bij deze dan, speciaal voor de nieuwsgierigsten der nieuwsgierigen ;)
Dit is het zakdoekje helemaal op een klein randje na wat stiekem van de foto gewandeld is.
Het middenmotief, een traditioneel boompje dat eigenlijk meestal in kruissteekjes wordt geborduurd vertaalde ik in platsteekjes en Franse knoopjes.
De spreuk borduurde ik in steelsteek, je moet hem per regel lezen, links en rechts van het boompje en daarna de volgende regel:
Schoen liefken jent, ontvanc die gaven
die ick iu sent, al is die gaven clin, ghi
vet vel vat ick mien
Vrij vertaald betekent het: Lief meisje, ontvang het presentje wat ik je stuur, al is het maar klein, je weet wel wat ik er mee bedoel.
onderaan borduurde ik nog de initialen van de maakster en het jaartal:
over twee draadjes geborduurd op het batisten zakdoekje. Ik heb er i.v.m. de pietepeuterigheid een rolcentimeter naast gelegd.
Midden boven zit nog een machinaal geborduurd lintje met de naam Sophie, de toekomstige eigenaresse van het zakdoekje en dan zijn we bijna rond, op de hoekjes na:
Omdat mijn zakdoekje in oktober al verstuurd was voor de wedstrijd was het voor mij ook een verrassing om mijn zakdoekje weer in handen te hebben. Het ligt nu in de doos met zakdoekjes, een collectie die de laatste tijd steeds maar groter wordt :)
23 Reacties
Ik had nog beloofd om met betere en vooral met meer foto’s te komen van het zakdoekje. Bij deze dan, speciaal voor de nieuwsgierigsten der nieuwsgierigen ;)
Dit is het zakdoekje helemaal op een klein randje na wat stiekem van de foto gewandeld is.
Het middenmotief, een traditioneel boompje dat eigenlijk meestal in kruissteekjes wordt geborduurd vertaalde ik in platsteekjes en Franse knoopjes.
De spreuk borduurde ik in steelsteek, je moet hem per regel lezen, links en rechts van het boompje en daarna de volgende regel:
Schoen liefken jent, ontvanc die gaven
die ick iu sent, al is die gaven clin, ghi
vet vel vat ick mien
Vrij vertaald betekent het: Lief meisje, ontvang het presentje wat ik je stuur, al is het maar klein, je weet wel wat ik er mee bedoel.
onderaan borduurde ik nog de initialen van de maakster en het jaartal:
over twee draadjes geborduurd op het batisten zakdoekje. Ik heb er i.v.m. de pietepeuterigheid een rolcentimeter naast gelegd.
Midden boven zit nog een machinaal geborduurd lintje met de naam Sophie, de toekomstige eigenaresse van het zakdoekje en dan zijn we bijna rond, op de hoekjes na:
Omdat mijn zakdoekje in oktober al verstuurd was voor de wedstrijd was het voor mij ook een verrassing om mijn zakdoekje weer in handen te hebben. Het ligt nu in de doos met zakdoekjes, een collectie die de laatste tijd steeds maar groter wordt :)
23 Reacties
woensdag 27 mei 2009
Oud textiel
Vorige week schreef Berthi een log over textielkunstenares Rosalind Wyatt die o.a. aan een antiek en prachtig zakdoekje haar eigentijdse borduurwerk – een geborduurde tekst- toevoegde.
Aan de vele reacties te zien was het borduurwerk van Rosalind nogal een heet hangijzer: "mag" je nu wel of niet oud textiel veranderen en in feite de historische waarde daarmee veranderen.
Schreef de een het een vorm van cultuurbarbarisme te vinden en vond de ander dat antieke stukken (vooral die nog ongeschonden zijn) bewaard moeten blijven. Toch waren er ook mildere reacties al dan niet met de suggestie dat er in zo’n geval ook een replica zakdoekje gebruikt zou kunnen worden.
Aan de vele reacties te zien was het borduurwerk van Rosalind nogal een heet hangijzer: "mag" je nu wel of niet oud textiel veranderen en in feite de historische waarde daarmee veranderen.
Schreef de een het een vorm van cultuurbarbarisme te vinden en vond de ander dat antieke stukken (vooral die nog ongeschonden zijn) bewaard moeten blijven. Toch waren er ook mildere reacties al dan niet met de suggestie dat er in zo’n geval ook een replica zakdoekje gebruikt zou kunnen worden.
zaterdag 23 mei 2009
Verstopt
Het is niet zo moeilijk om de voorkant van je borduurwerk te tonen. Een detailfoto is alweer een flinke stap verder want wat je met het "gewone" oog niet ziet is soms genadeloos zichtbaar als je een klein stukje uitvergroot en op je weblog plakt.
Nog weer een flinke stap verder in het durven is om ook je achterkant te showen.
Bertie vroeg het en ik kan me haar nieuwsgierigheid wel indenken, want hoe zien twee- of zelfs driekleurig geborduurde stopjes er aan de achterkant uit?
Speciaal voor haar fotografeerde ik ook de verkeerde kant van mijn lapje
en hier zie je een klein deel nogmaals uitvergroot:
je ziet dat ik de verschillende draden aan de achterkant gewoon heb laten doorlopen over de volle hoogte van de stop. Stel dat je dit linnen zou willen gebruiken dan is deze manier steviger (want minder losse draden) dan in het geval dat je voor elk motiefje een nieuwe draad gebruikt.
Voor wie zich zelf ook wel eens aan stopwerk heeft gewaagd valt het misschien op dat er geen extra stukje draad aan elke rij steken uitsteekt. Normaal gesproken laat je daar een lusje hangen omdat de nieuwe draad extra zou kunnen krimpen ten opzichte van het versleten linnen of de katoen waar immers door het vele gebruik en het vele wassen de krimp al uit is. Een in elkaar getrokken stopje zou al na de eerste wasbeurt een feit zijn.
Hier zie aan de achterkant van een rood stoplapje wat ik eerder maakte wat ik bedoel: Zowel onder als boven de stop zijn kleine lusjes zichtbaar die bij een eventuele krimp van de draad in de stof verdwijnen.
Waarom heb ik dan dit keer geen lusjes laten zitten vraag je je misschien nu af?
Dat heeft alles te maken met de keuze van het linnen. Maakte ik dit rode stoplapje
op 16 draads linnen, het lapje waar ik nu aan werk is veel fijner, namelijk 20 draden per centimeter. Het gevolg is dat de zijden draad waar ik mee borduur erg vast in het linnen zit en eigenlijk niet meer kan verschuiven; een lusje laten hangen zou in dit geval – tenminste, dat denk ik – geen nut hebben.
27 Reacties
Nog weer een flinke stap verder in het durven is om ook je achterkant te showen.
Bertie vroeg het en ik kan me haar nieuwsgierigheid wel indenken, want hoe zien twee- of zelfs driekleurig geborduurde stopjes er aan de achterkant uit?
Speciaal voor haar fotografeerde ik ook de verkeerde kant van mijn lapje
en hier zie je een klein deel nogmaals uitvergroot:
je ziet dat ik de verschillende draden aan de achterkant gewoon heb laten doorlopen over de volle hoogte van de stop. Stel dat je dit linnen zou willen gebruiken dan is deze manier steviger (want minder losse draden) dan in het geval dat je voor elk motiefje een nieuwe draad gebruikt.
Voor wie zich zelf ook wel eens aan stopwerk heeft gewaagd valt het misschien op dat er geen extra stukje draad aan elke rij steken uitsteekt. Normaal gesproken laat je daar een lusje hangen omdat de nieuwe draad extra zou kunnen krimpen ten opzichte van het versleten linnen of de katoen waar immers door het vele gebruik en het vele wassen de krimp al uit is. Een in elkaar getrokken stopje zou al na de eerste wasbeurt een feit zijn.
Hier zie aan de achterkant van een rood stoplapje wat ik eerder maakte wat ik bedoel: Zowel onder als boven de stop zijn kleine lusjes zichtbaar die bij een eventuele krimp van de draad in de stof verdwijnen.
Waarom heb ik dan dit keer geen lusjes laten zitten vraag je je misschien nu af?
Dat heeft alles te maken met de keuze van het linnen. Maakte ik dit rode stoplapje
op 16 draads linnen, het lapje waar ik nu aan werk is veel fijner, namelijk 20 draden per centimeter. Het gevolg is dat de zijden draad waar ik mee borduur erg vast in het linnen zit en eigenlijk niet meer kan verschuiven; een lusje laten hangen zou in dit geval – tenminste, dat denk ik – geen nut hebben.
27 Reacties
donderdag 21 mei 2009
Hemels handwerk
Terwijl veel mensen op deze Hemelvaartsdag er lekker op uit trekken, trek ik me terug in mijn handwerkdomein om een paar steekjes aan Stephanie Desmidt’s prachtige stoplapje te maken. Ik ben op ruim driekwart van het patroon en de moeilijkste stopjes zijn nu aan de beurt.
Wat geniet ik hiervan, terwijl het origineel in 1844 in rood werd gemaakt heb ik de beschikking over een zestal schitterende "kruidige" kleuren. Ik borduur – voor het eerst- met echte zijde van Soie d’Alger en het is genieten.
Genieten van de heerlijk zachte zijde, de prachtige kleuren en vooral van de mooie stopjes die Stephanie ons voordeed zo ongeveer 165 jaar geleden in het Franse stadje Millam.
Nog vier van zulke mooie stopjes te gaan, een beetje tekst, een stukje rand en een boompje en dan is mijn Stephanietje klaar.
Dit is wat ik nu heb:
en kijk eens wat dichterbij naar de leuke stopjes van deze lap:
fijn (lang) weekend allemaal!
20 Reacties
Wat geniet ik hiervan, terwijl het origineel in 1844 in rood werd gemaakt heb ik de beschikking over een zestal schitterende "kruidige" kleuren. Ik borduur – voor het eerst- met echte zijde van Soie d’Alger en het is genieten.
Genieten van de heerlijk zachte zijde, de prachtige kleuren en vooral van de mooie stopjes die Stephanie ons voordeed zo ongeveer 165 jaar geleden in het Franse stadje Millam.
Nog vier van zulke mooie stopjes te gaan, een beetje tekst, een stukje rand en een boompje en dan is mijn Stephanietje klaar.
Dit is wat ik nu heb:
en kijk eens wat dichterbij naar de leuke stopjes van deze lap:
fijn (lang) weekend allemaal!
20 Reacties
zaterdag 16 mei 2009
Een beetje van Margreet en een beetje van mij
Na lapje zes van de rol is nu dan lapje zeven aan de beurt.
Een graai in de map leverde een zeer nuttig lapje op wat nog niet van een onder- en bovenzoompje was voorzien. Terwijl het tule randje nog in de maak is begon ik vast met zomen. Ik maakte me er als een Jantje van Leiden vanaf met een machinaal gestikt zoompje wat ik aan de onderkant nog extra versierde met een dubbel siersteekje in zijde. Heb ik het toch weer goed gemaakt met iets eigens ;)
Omdat het lapje langer was dan er techniekjes waren had ik nog wat ruimte over voor een monogram.
Deze lag al een tijdje naar me te stralen vanaf de geprinte versie van het cursusprogramma van Needles4all.
Toevallig wel mijn letters en wat een beauty! Ik besloot hem even te lenen om te kijken of zo’n workshop iets voor mij is en zie hier het resultaat van toch een hele avond en een halve ochtend flink doorwerken:
Kijk, dit valt niet tegen hè ? Maar omdat er bij Margreet altijd zoveel fijne kneepjes te leren zijn heb ik me vast op voorhand opgegeven voor als de workshop ooit in mijn buurt komt. Geduld is een schone zaak.
Dit is de rest van mijn nuttige lapje:
een lapje met splitjes, naden, knoopjes, knoopsgaten en allerlei handige dingetjes die een jonge naaister zoal zal moeten leren. Hier en hier vind je eerdere logs over dit nuttige lapje met meer gedetailleerde foto’s.
De bovenkant van het lapje heb ik eveneens met een machinaal steekje afgewerkt en daarna kwam er een zigzagbandje tegenaan:
Voor de foto heb ik de rode achterkant van een quilt gebruikt als ondergrond. Staat prima, zo’n rood achtergrondje
12 Reacties
Een graai in de map leverde een zeer nuttig lapje op wat nog niet van een onder- en bovenzoompje was voorzien. Terwijl het tule randje nog in de maak is begon ik vast met zomen. Ik maakte me er als een Jantje van Leiden vanaf met een machinaal gestikt zoompje wat ik aan de onderkant nog extra versierde met een dubbel siersteekje in zijde. Heb ik het toch weer goed gemaakt met iets eigens ;)
Omdat het lapje langer was dan er techniekjes waren had ik nog wat ruimte over voor een monogram.
Deze lag al een tijdje naar me te stralen vanaf de geprinte versie van het cursusprogramma van Needles4all.
Toevallig wel mijn letters en wat een beauty! Ik besloot hem even te lenen om te kijken of zo’n workshop iets voor mij is en zie hier het resultaat van toch een hele avond en een halve ochtend flink doorwerken:
Kijk, dit valt niet tegen hè ? Maar omdat er bij Margreet altijd zoveel fijne kneepjes te leren zijn heb ik me vast op voorhand opgegeven voor als de workshop ooit in mijn buurt komt. Geduld is een schone zaak.
Dit is de rest van mijn nuttige lapje:
een lapje met splitjes, naden, knoopjes, knoopsgaten en allerlei handige dingetjes die een jonge naaister zoal zal moeten leren. Hier en hier vind je eerdere logs over dit nuttige lapje met meer gedetailleerde foto’s.
De bovenkant van het lapje heb ik eveneens met een machinaal steekje afgewerkt en daarna kwam er een zigzagbandje tegenaan:
Voor de foto heb ik de rode achterkant van een quilt gebruikt als ondergrond. Staat prima, zo’n rood achtergrondje
12 Reacties
zondag 10 mei 2009
Hard gewerkt
Al weer een week geleden dat ik mijn laatste logje schreef. Nu heb je natuurlijk niet dagelijks nieuws te melden als je gespreksonderwerp je handwerk is.
Toch was het een drukke week: er was weer een afmaak-dag en mijn tienjarenplan in rood-wit begint nu echt ergens op te lijken. Kinderachtig als ik soms ben tekende ik een schema met de nog te quilten delen en het stimuleert enorm als je daar telkens een klein stukje van af kunt strepen. Dat houdt de moed erin
en moed heb je bepaald nodig om een bundeltje blokken van tien jaar geleden toch tot een deken om te toveren. Nog even en ik "mag" aan de rand en daarna is het een kwestie van rood lapje voor de bies uitzoeken en en wat snij- en naaiwerk.
Ander en nogal ongebruikelijk handwerk maakte ik voor S.I.L, oftewel Mijn Lieve Schoonzoon. Hij wilde een logo op zijn vest en dat kostte heel wat inspiratie en de nodige transpiratie. Ik ben benieuwd hoe hij het vindt.
Als kers op de pudding "deed" ik ook nog een stukje Souvenir en daar gaat dit logje over.
Ik had een mooi randje geborduurd op tule en dat wilde ik tussen lapje vijf en lapje zes naaien. Lapje zes behoefde nog wat afwerking voordat ik aan het tulenaaien toekwam dus daar ging ik eerst mee aan de slag. Ik naaide er ook nog een mooi monogram op.
Een tijdje geleden kreeg ik bijzonder fijne post uit Frankrijk met behalve een erg lieve en lange brief ook een heleboel oude Franse bandjes, klosjes garen en ook de bewuste monogrammetjes. Voor je souvenir schreef ze en aanvankelijk vond ik dat allemaal veel te mooi en te bijzonder om zomaar te gebruiken. Na enige tijd van koestering van mijn schatten heb ik dan toch een begin gemaakt met het gebruik ervan en dit monogram bevalt me geweldig bovenaan mijn Point de Saxe lapje. Misschien knip ik de stof aan de achterkant nog weg maar daar vraag ik eerst advies over voordat ik de schaar er in zet. Gelukkig zie ik binnenkort iemand die me daar vast raad in kan geven.
en nog een fotootje van het zelfde ;)
ik heb inmiddels zes lapjes van mijn Souvenir aan elkaar, bij elkaar zo’n 1.70 meter of meer schat ik.
van boven naar beneden heb ik nu dit:
het geheel wordt straks in een mooie rode lap genaaid en ik ben heel benieuwd hoe het er dan uit ziet.
Nu is lapje zeven aan de beurt. Ik heb alle lapjes op volgorde gelegd en welke het zevende is? ik heb geen idee. Maar eerst ga ik een nieuw randje uitzoeken om op tule te borduren.
27 Reacties
Toch was het een drukke week: er was weer een afmaak-dag en mijn tienjarenplan in rood-wit begint nu echt ergens op te lijken. Kinderachtig als ik soms ben tekende ik een schema met de nog te quilten delen en het stimuleert enorm als je daar telkens een klein stukje van af kunt strepen. Dat houdt de moed erin
en moed heb je bepaald nodig om een bundeltje blokken van tien jaar geleden toch tot een deken om te toveren. Nog even en ik "mag" aan de rand en daarna is het een kwestie van rood lapje voor de bies uitzoeken en en wat snij- en naaiwerk.
Ander en nogal ongebruikelijk handwerk maakte ik voor S.I.L, oftewel Mijn Lieve Schoonzoon. Hij wilde een logo op zijn vest en dat kostte heel wat inspiratie en de nodige transpiratie. Ik ben benieuwd hoe hij het vindt.
Als kers op de pudding "deed" ik ook nog een stukje Souvenir en daar gaat dit logje over.
Ik had een mooi randje geborduurd op tule en dat wilde ik tussen lapje vijf en lapje zes naaien. Lapje zes behoefde nog wat afwerking voordat ik aan het tulenaaien toekwam dus daar ging ik eerst mee aan de slag. Ik naaide er ook nog een mooi monogram op.
Een tijdje geleden kreeg ik bijzonder fijne post uit Frankrijk met behalve een erg lieve en lange brief ook een heleboel oude Franse bandjes, klosjes garen en ook de bewuste monogrammetjes. Voor je souvenir schreef ze en aanvankelijk vond ik dat allemaal veel te mooi en te bijzonder om zomaar te gebruiken. Na enige tijd van koestering van mijn schatten heb ik dan toch een begin gemaakt met het gebruik ervan en dit monogram bevalt me geweldig bovenaan mijn Point de Saxe lapje. Misschien knip ik de stof aan de achterkant nog weg maar daar vraag ik eerst advies over voordat ik de schaar er in zet. Gelukkig zie ik binnenkort iemand die me daar vast raad in kan geven.
en nog een fotootje van het zelfde ;)
ik heb inmiddels zes lapjes van mijn Souvenir aan elkaar, bij elkaar zo’n 1.70 meter of meer schat ik.
van boven naar beneden heb ik nu dit:
het geheel wordt straks in een mooie rode lap genaaid en ik ben heel benieuwd hoe het er dan uit ziet.
Nu is lapje zeven aan de beurt. Ik heb alle lapjes op volgorde gelegd en welke het zevende is? ik heb geen idee. Maar eerst ga ik een nieuw randje uitzoeken om op tule te borduren.
27 Reacties
zondag 3 mei 2009
Poppenzoompje
Omdat ik niet zoveel logjes per week schrijf heb ik de neiging om de hele oogst van die week in dat ene logje te proppen. "Teveel" ordeelde Elisabeth, beter bekend als l’heurebleue : "jij maakt altijd zoveel blogs in een log" en omdat ik heus luister wat anderen te zeggen hebben schrijf ik deze keer over een enkel pietepeuterig klein onderwerpje en zet ik maar een Dingetje op de foto.
Het tule randje van het vorige log is klaar (sorry, geen foto ;)
en het is inmiddels onder aan lapje vijf van mijn Souvenir de ma Vie genaaid. Ik ging op zoek naar lapje zes in de map met lapjes. Dit zesde lapje bleek niet afgewerkt dus dat moest ik eerst nog even doen. Gistermiddag ben ik uren bezig geweest om een zoompje van nauwelijks 25 cm lengte te maken aan een lapje fijne katoen.
Een tip voor de crisis: heb je geen geld meer om linnen of garen te kopen ga kleine zoompjes maken in oude lapjes; je bent uren van de straat en het kost vrijwel niets aan materialen.
Om de klein- en fijnheid van het zoompje te laten zien heb ik pop even uit haar winkeltje gehaald voor de foto:
Met haar blik op oneindig staat ze daar onwennig met het zoompje in haar kleine handjes.
Omdat jullie alleen aan het zoompje niet kunnen zien om welk Souvenir-lapje dit gaat en er straks ongetwijfeld vragen over zullen komen help ik jullie alvast uit de droom en onthul de rest van het lapje:
Het is een lapje in Point de Saxe, een techniek waarbij je twee lagen stof plaatselijk op elkaar naait waarna je bepaalde gedeelten van de bovenste stof voorzichtig wegknipt. In het daaronder gelegen lapje wat een iets grovere dradenstructuur heeft worden de vlakjes opgevuld in open naaiwerk.
Een erg bewerkelijke techniek die nauwkeurig werken vereist. Ik liet het lapje eerder hier en hier en hier zien.
Pop bleek ineens toch heel geïnspireerd te zijn door het zoompje want toen ik even niet keek lag ze met haar neus op de zoom uit te vogelen hoe ‘t moest. Je kunt ook niemand vertrouwen ;)
Voor de neus-op-’t-scherm-toeristen heb ik nog een close-upje gemaakt.
fijne zondag allemaal
29 Reacties
Het tule randje van het vorige log is klaar (sorry, geen foto ;)
en het is inmiddels onder aan lapje vijf van mijn Souvenir de ma Vie genaaid. Ik ging op zoek naar lapje zes in de map met lapjes. Dit zesde lapje bleek niet afgewerkt dus dat moest ik eerst nog even doen. Gistermiddag ben ik uren bezig geweest om een zoompje van nauwelijks 25 cm lengte te maken aan een lapje fijne katoen.
Een tip voor de crisis: heb je geen geld meer om linnen of garen te kopen ga kleine zoompjes maken in oude lapjes; je bent uren van de straat en het kost vrijwel niets aan materialen.
Om de klein- en fijnheid van het zoompje te laten zien heb ik pop even uit haar winkeltje gehaald voor de foto:
Met haar blik op oneindig staat ze daar onwennig met het zoompje in haar kleine handjes.
Omdat jullie alleen aan het zoompje niet kunnen zien om welk Souvenir-lapje dit gaat en er straks ongetwijfeld vragen over zullen komen help ik jullie alvast uit de droom en onthul de rest van het lapje:
Het is een lapje in Point de Saxe, een techniek waarbij je twee lagen stof plaatselijk op elkaar naait waarna je bepaalde gedeelten van de bovenste stof voorzichtig wegknipt. In het daaronder gelegen lapje wat een iets grovere dradenstructuur heeft worden de vlakjes opgevuld in open naaiwerk.
Een erg bewerkelijke techniek die nauwkeurig werken vereist. Ik liet het lapje eerder hier en hier en hier zien.
Pop bleek ineens toch heel geïnspireerd te zijn door het zoompje want toen ik even niet keek lag ze met haar neus op de zoom uit te vogelen hoe ‘t moest. Je kunt ook niemand vertrouwen ;)
Voor de neus-op-’t-scherm-toeristen heb ik nog een close-upje gemaakt.
fijne zondag allemaal
29 Reacties
Abonneren op:
Posts (Atom)