Niet meer vergeten!

 Om maar gelijk met het begin te beginnen, deze week kwam er een piepklein borduurtje af...

Het zit zo: deze zomer kwam er in het verenigingsblad van Merkwaardig een oproepje om een woord te borduren op een klein afgewerkt lapje en dat in te sturen naar de redaktie. Ik wist direct al welk woord het zou worden, maar moest eerst nog op iets anders wachten. 

Mijn lief had heel veel uiteenlopende hobbies en Dingen waar hij oog voor had. Zo ook onze Nederlandse taal en een van zijn favoriete programma's was de Taalstaat op radio 1 op zaterdagochtend. Jarenlang was hij een trouwe en vaste luisteraar op de zaterdagochtend en natuurlijk wilde ook hij  een woord adopteren voor de rubriek 'vergeetwoorden'.  Vergeetwoorden zijn woorden die niet vaak meer gebruikt worden maar waarvan het toch leuk zou zijn om ze weer meer in de taal te horen of te lezen.  Zijn (zelfgekozen) werd 'snedig' en dat woord paste wonderwel bij hem. Nu wij, de kinderen en ik aan het uitzoeken zijn wat behouden blijft en wat we loslaten kwam een paar maanden geleden ook zijn adoptiebewijs ter sprake. 

 

Zelfs dat papiertje werd door hem gekoesterd en wordt uiteraard nu ook bewaard. Het leek mij wel prettig om zijn streven naar gebruik van het woord snedig te blijven voortzetten en aan tafel bij dochter en gezin opperde ik de mogelijkheid om het woord op mijn naam te laten zetten. Aan diezelfde tafel vroeg een zacht stemmetje: " kan ik dat niet doen?"  en omdat ze het echt heel, heel graag wilde heb ik de KRO vriendelijk verzocht of het mogelijk was dat mijn 13 jarige kleindochter het woord snedig van haar opa mocht overnemen. Het duurde vrij lang voor er bericht kwam; het programma is zo populair dat de hoeveelheid e-mails niet is door te komen. Uiteindelijk was er dan wel bericht, maar nog geen adoptiebewijs. Dat laatste kwam vrijdag over de post. Dochter zag dat er post zou komen uit "Huvvesum" die dag en appte mij. Ik op mijn beurt ging snel aan de slag, want zaterdag zou mijn verjaardag gevierd worden....Ik borduurde mijn inzending voor Merkwaardig en benutte de overgebleven tijd voor een extra vlaggetje mét borduurwerk voor Sophie, het eerste vlaggetje buiten haar verjaardag om.Voor haar leuker dan een 'label' met het woord snedig er op.

Tijdgebrek liet mij snel handelen. De verjaarsvlaggetjes hebben normaal gesproken altijd een lange tijd van inspiratie in mijn hoofd voor ik aan de uitvoering begin, maar die tijd was er nu even niet.  Het werden geborduurde bandjes in dezelfde kleur(en) als het Merkwaardige borduursel.

 ..... onder het borduren maar zien hoe het uitkomt en hopen dat alles er netjes op past. 

Sophie zelf kan zo nu en dan ook best snedig uit de hoek komen, ze lijkt soms wel op haar opa ;) 

...... het woord snedig gebruiken wij sinds de adoptie, jaren geleden, vrij regelmatig. Ik vond ook nog een klein mesje wat natuurlijk ook past bij 'op het scherpst van de snede' en met een snel biaisbandje, ooit gekocht in Parijs,  was het vlaggetje klaar. Gisteren kwam Sophie en bracht haar adoptiebewijs mee, ze is er zo blij mee. Ik heb zijn en haar bewijs even bij elkaar op de foto gezet. 

 Ik weet zeker dat Sophie heel goed voor het woord gaat zorgen zodat het niet vergeten zal worden.

Toen was geluk.....heel gewoon.....

 Het is heel, heel lang geleden dat ik mijn laatste blogje schreef. Onze twaalfjarige was net dertien geworden en er werd natuurlijk een vlaggetje gemaakt om dat feest mooi te omlijsten. Mijn lief was net weer thuis uit het ziekenhuis en revalideerde in hoog tempo. Het zag er allemaal dus goed uit....en toen ging het plotseling heel erg mis met zijn gezondheid. Acute en onvoorziene nieuwe situatie die helaas niet goed af liep en daarna was het heel lang stil hier. 

Geen zin, geen handwerkbelevenissen te vertellen en druk bezig met regelen, financiën, mijn nieuwe leven alleen inrichten en ....opruimen. Door de rugproblemen die mijn lief had waren we van plan om zo langzamerhand ons huis te ruilen voor een appartement. Dat is ons samen niet gelukt, maar ondertussen heb ik zelf nu wel de eerste stappen gezet en de afgelopen maanden gebruikt om afstand te doen van heel veel dingen die niet mee verhuizen als ik een geschikt appartement vind. 

Ondertussen werd er nog wel gehandwerkt, maar dat was voor een opdracht die ik in oktober al had aangenomen, een Masterclass Fries Witwerk voor Crafts council Nederland  niet voor openbare publicatie....

en daarna viel ik opnieuw stil wat betreft de handwerkjes, te druk met van alles. Tot ik er achter kwam dat het borduren me ook veel ontspanning en plezier gaf en daarom ben ik nu al weer een tijdje bezig met een 'verplicht' uurtje of wat handwerk per dag. Het helpt enorm en ik ga er ook maar mee door, net als vroeger, toen mijn geluk nog zo gewoon was. 

Tot zover de nare zaken. Een week of twee geleden besloot ik om een cadeautje voor mijn verjaardag te kopen, dat is vandaag, 12 oktober..Er  was een boek waar ik al een tijdje naar op zoek was en ik wilde het wat meer 'in de buurt' kopen dan waar het vandaag komt: Australië.  Ik vond een winkel in België en bestelde er gelijk twee, want ook het tweede deel was inmiddels verschenen met nieuwe borduurprojecten.  Om alvast in de stemming te komen zocht ik een tijdschrift op waar van de hand van diezelfde ontwerpster een aardig projectje stond, wat ik ooit wilde maken, maar waar ik nog niet aan toe gekomen was. Een mooie gelegenheid dus en terwijl de regen hier de afgelopen twee weken met bakken uit de hemel kwam zat ik lekker warm en droog mijn halve kruisjes en meer te maken. 

Het is een piepklein doosje en ik viel voor het schattige hertje op de bovenkant, is het geen snoepie?

Hier nog wat kleine diertjes, een vosje, een uil, allemaal met halve kruisjes op 16 draads linnen,

de achterkant met een vogeltje in de boom en nog een klein beestje aan de stam, 

en de andere zijkant met maar liefst drie kleine bosbewonertjes. 

de voorkant heeft een laatje en is niet geborduurd, het is eigenlijk een wat groot uitgevallen lucifersdoosje....

In het doosje is net plek voor een minischaartje, gelukkig had ik er nog een die niet in een ander doosje hoorde en ook het schaartje werd versierd met een bijpassende scissorfob.

 

 

Onder mijn mini picnickbasket ligt mijn pakketje met de beide boeken. Toen ik de foto's gisteren maakte mocht het nog niet open (al liet ik de inhoud zondag wel even stiekem aan mijn zus zien )

Vannacht heb ik het met een hapje en een drankje uitgepakt samen met dochterlief die een nachtje bij bij kwam slapen, reuze gezellig, maar daarover later meer.....