beloofd is beloofd

 Voor de allerlaatste dag in 2024 heb ik nog mijn zakje te laten zien waar  ik in 2025 alle leuke handwerkgerelateerde kleine spulletjes in stop. 

dit is hem geworden, een linnen zakje met een prachtig historisch motief uit Hongarije. Ik maakte het voor het tijdschrift Handwerken zonder Grenzen waar ik al weer een tijdje opnieuw werk. Niet meer als eindredacteur, maar als borduurster met ieder nummer een nieuw soms groot en soms wat kleiner werkstukje.

zo ziet hij er uit in HzG, bovenop mijn Chinese lakwerkkastje...en toen hij daar zo stond te pronken bedacht ik mij dat ie als volgend jaarzakje - of Trousse de mémoires mij mooi zou kunnen volgen in het nieuwe jaar. 

hierboven nog in wording en als voormalig quiltster heb ik natuurlijk altijd wel een bijpassend lapje voor de voering op voorraad. 

In het laatste nummer, 246 kun je een beschrijving van het werkstukje vinden. Irasós is een erg leuke techniek en ik ben zelf wel blij met mijn probeersel.

Wil je de techniek ook eens proberen kijk dan in het laatst uitgekomen nummer van HzG 

Rest mij nog om al mijn lezers een fijne oudjaarsavond te wensen en alle goeds voor 2025

de bijna laatste loodjes van het jaar

Ik had jullie nog de data beloofd van de speciale rondleidingen  in de komende tentoonstelling Marken aan de meter

 

Verder wil ik het nog even hebben over mijn trousses de mémoires  zoals ik mijn eenvoudige zakjes ooit noemde voor een artikel in het tijdschrift van Merkwaardig. Ik weet niet meer wanneer ik mijn eerste maakte maar het is al heel wat jaartjes geleden. Eind 2021 maakte ik deze 

van een broek van mijn dat jaar overleden lief; het enige kledingstuk wat ik niet weg deed omdat hij de broek zo graag droeg omdat de stof zo lekker zacht was. Ik versierde het zakje met motieven en stofjes uit de rouwdracht van Marken. Het zakje voor 2022 werd dat jaar nog aardig gevuld met mooie dingen. 

Voor het jaar 2023 maakte ik weer een zakje met stofjes uit de klederdracht, dit jaar van Spakenburg. Somige stukjes waren zo oud en versleten dat de vorige eigenaar er kleine stukjes textiel achter had geplakt om de stof te versterken. Over beide zakjes kun je meer lezen in dit blogje 

 

Daarna bleef het een jaartje stil en niet alleen wat betreft de zakjes. Toch heb ik het gemist, mijn jaarzakje waar ik alle leuke dingen die ik beleef op handwerkgebied in kan bewaren. Een enkele keer strooi ik een zakje leeg en haal de herinneringen over dat betreffende jaar op...zo leuk! wat er zoal in gaat? entreetickets, kaartjes van leveranciers waar ik iets kocht, reistickets, kleine cadeautjes die ik maakte en waarvan ik vaak ook een exemplaartje voor mezelf maak, kleine proefjes voor een werkstuk, kleine cadeautjes die ik zelf  kreeg.... de mogelijkheden tot bewaren van handwerkgerelateerde dingen zijn eindeloos en keurig opgeborgen in een zakje zijn ze ook een feestelijk aandenken aan 'het betreffende jaar'.

Voor 2025 ga ik mijn bewaarzakje weer in ere herstellen. Ik heb een beetje gesmokkeld, dat geef ik eerlijk toe, want de oorspronkelijke manier was om tussen kerst en oud en nieuw mijn zakje te maken. Deze keer was het zakje al klaar voor een ander doel en bedacht ik me later pas dat ik de Trousse de mémoires eigenlijk wel miste.

nog voor oud en nieuw mag hij online hier op nuttig en fraai zodat ik rond middernacht de kurk van de Crémant Alsace er in kan doen. ook dat is traditie ;)

bijna Kerst

 't was een druk weekje, dagje oppas op de kleine Jasmine, boodschappen, Dingen afronden die even waren blijven liggen en zo waren mijn dagen wel gevuld. Vandaag even tijd genomen voor wat Kersterige plaatjes om jullie een fijne Kerst te wensen. 

hier wat sfeermomentjes vanuit mijn boompjes. Op de grootste foto een van mijn twee antieke kerstballetjes die ik in november in Tallin, Estland kocht. ik zocht er vier uit en dochter Elise mocht de eerste twee kiezen, de andere twee blijven bij mij

Op de grootste foto in deze collage mijn minikerstboompje, rechtsonder de kerstkaart van Jasmine in streperig Kerstpaars. T kindje heeft beslist talent. De  sigaar die mijn lief kocht toen hij stopte met roken ( alweer twaalf jaar geleden) pronkt ook weer in de boom

Natuurlijk is er ook mistletoe en amaryllis. Ik kocht een bosje zalmroze en vandaag nog wat donkerrode er bij. Mooi!. De kerst'bal' met oliebollen vond ik in een winkeltje in Delft..ook daar ging er een van naar Elise omdat ze ieder jaar oliebollen komt bakken bij mij....dat doen wel al tientallen jaren samen, zo gezellig!

een Duits geluksvarkentje van Käthe Wohlfahrt, een traditie met oud en nieuw, varkentjes met klavertjes vier.. In de Franse Elzas zit een winkeltje met haar kerstversiersels en daar komt deze vandaan.

mijn piekvosje op de kleine boom, hij zit gemonteerd op een knijpertje en doet al jaren diens als piek

en met dit rode kralenhartje wil ik mijn lezers heel fijne, gezellige, memorabele en warme kerstdagen wensen te midden van jullie vrienden, familie of van anderen. Geniet van de gezelligheid om je heen. 

en nieuwjaar? dat duurt gelukkig nog heel even. 

wordt vervolgd.....

metertjes maken

 

Hard werken was het, jaren geleden bij de tweede e-cursus Marken. Ik begon ruim op tijd voor de cursus van start ging, maar gaandeweg werd het flink doorwerken om de maandelijkse afleveringen te kunnen vullen. Gelukkig was er ook een winterstop in de kerstperiode zodat ik weer eventjes wat voor kon blijven op de troepen. Hoe dan ook, het was leuk, leerzaam ook voor mij en een tijd die ik niet had willen missen. 

Natuurlijk was het voor mij niet 'klaar' na die zes maandelijkse lessen en ik werkte in een wat gemoedelijker tempo door met steeds nieuwe kleine handwerkjes van Marken die aan de rol konden worden toegevoegd totdat die uiteindelijk bijna twaalf meter langs was.

De Marker pronkrol is al járen gereed en wordt met enige regelmaat meegenomen als ik een gezellig praatje houdt voor de liefhebbers in het stadje S  en bij een masterclasses Borduurwerk van het rijglijf van Marken.

Zo blijft het verhaal ook voor mij leven. Het komende halfjaar heeft mijn pronkrol een vast plekje in museum De Timmerwerf in De Lier. 

Voor mij geen onbekend terrein, ergens rond 2010 als ik me niet vergis was ik daar ook met andere meters borduurwerk bij de tentoonstelling "Aan de Rol". 

Begin januari ga ik inrichten, behalve de pronkrol gaan er ook andere Marker handwerkjes van mijn hand mee, aangevuld met.....

het echte werk , stukken en stukjes uit de Marker dracht, ik verheug me er al op om straks alles in de vitrines te mogen leggen en hoop natuurlijk op heel veel bezoekers,

Zie ik je daar?

groetjes vanuit mijn bed

 De afgelopen dagen heb ik voor het grootste deel van de tijd in bed doorgebracht, een of ander virus met verhoging en een hoop gehoest en gesnotter. Weinig animo om te borduren. Nu heel even op om een blogje te schrijven en een 'oud' borduurwerkje te laten zien. Het is niet echt oud....het borduurwerk startte ik op de Mardilaat afgelopen november,  de gezellige jaarlijkse handwerkbeurs in Tallinn waar ik bij de borduurschool van Lihula de fijne kneepjes van het wolborduren leerde. Vorig jaar was ik daar ook, maar jaar twee ging me beduidend beter af dan het eerste jaar. Soms moeten de dingen eerst even bezinken. Het middendeel van mijn borduurwerkje kwam zo ongeveer ter plekke af onder het strenge oog van de juffrouw :) Eenmaal thuis maakte ik er nog een randje vergeet-me-nieten langs en een randje Mariahartjes. Met gekochte Estse bandjes werkte ik het tasje af. 

Natuurlijk had ik voor de achterkant ook een mooi geweven Estlandse streepstof die wordt gebruikt voor de rokken in de klederdracht. Helemaal blij mee

een ander materiaal

 We waren met de borduurschool een lang weekend in Maastricht. Het thema van het weekend was goudborduurwerk. de eerste dag waren we te gast in De schat van Simpelveld waar we na een heerlijke lunch verwend werden met een rondleiding langs de mooiste en fijnste goudborduurwerken. Het was genieten van zoveel moois!

in onze koffers hadden we allemaal een zakje uienschillen, daarmee zouden we de tweede en derde dag aan de slag. Zelf had ik ook wat voorbereid. Met goedkope materialen heb ik geprobeerd om het goudborduurwerk na te botsen. Een beetje zoals Repelsteeltje goud kon spinnen uit stro. 

mijn eerste poging maakte ik met raffia. Mijn strootjes lagen nog in de week om wat zachter te worden, dus ondertussen kon ik mooi aan de slag met het raffia. 

Het borduurt best makkelijk, ik heb vooral draadjes opgelegd en vastgezet met een 'gewoon' draadje DMC en het resultaat is best leuk om eens te proberen.

 hier mijn fantasie insect met raffia op zijde. Ik heb hier en daar voor wat meer glans effect wat kraaltjes en een enkel gouddraadje toegevoegd. 

Na twee dagen waren mijn strootjes zacht genoeg om te bewerken. Ik vond een oud voorbeeld van een Stomacher in Or nué dat met stro was geborduurd. De stomacher bevindt zich in het V&A museum in Londen.  

Op naar schatting dezelfde schaal maakte ik mijn voorbeeldje met, net zoals in het antieke voorbeeld,   geborduurde korenbloemen.  De reepjes stro die ik oplegde en vastnaaide zijn ongeveer een halve milimeter breed. Nog een hele toer om ze heel te houden tijdens het vastzetten. 

ik hoef vast niet te vertellen dat het heel wat uurtjes werk was, voordat alle strootjes op hun plek zaten. 

Van een ander antiek stroborduurwerkje, een prachtig envelop tasje ook rond 1750 geborduurd, net zoals de stomacher maakte ik ook een klein voorbeeldje. Ditmaal door iets bredere strookjes om en om  te klappen en vast te zetten. 

Een van de bloemetjes in dit voorbeeld stond model. Niet goed te zien op de foto's maar wel in het echt is dat door het omklappen steeds om en om de glanzende kant van het stro en de doffe kant, de achterkant zichtbaar is. Dat geeft wel een apart effect

En de uienschillen hoor ik jullie denken? Daar hebben we dag twee en drie wat verfproefjes mee gedaan. Een erg leuke  voor mij eerste verf-ervaring die beslist naar meer smaakt. Uit die verschillende meegebrachte schilletjes kwamen heel veel verschillende tinten van geel tot groen. Met het geverfde materiaal wil ik ook nog eens wat gaan maken.

en alweer verzamelen

 Liet ik in het voor vorige blog mijn verzamelaarsbeurs aankoop zien, een prachtig oud mahonie naaimeubeltje met een schrijftafeltje, ook dit jaar ontbrak ik natuurlijk niet op de verzamelaars jaarbeurs.  Wat mij opviel dit jaar, was dat er weer wat meer textiel werd aangeboden. Het was een gezellige beurs, wat ruimer opgesteld tussen de rijen met kramen en bijzonder was ook dat ik steeds dezelfde bevriende textielzoeker tegen kwam, ondanks dat we ons eigen weg gingen....

Net als in 2023 vond ik de 'dure' aankoop al aan het begin van mijn strooptocht....ook nu liet ik het even liggen en ging eerst verder jagen en verzamelen.  Na een tijdje had ik mijn keus gemaakt, ik ging niet kiezen tussen twee sets antieke scapuliertjes in goudwerk en in blik. Ik hield mijzelf voor dat ze op deze manier bij elkaar bleven wat natuurlijk beter is voor het behoud van mooie Dingen. 

Dit viertal lag bij een mij bekende handelaar naar mij te knipogen.  Nu was ik twee weken geleden met De Handwerkers een lang weekend in Maastricht met een extra uitstapje naar  de schat van simpelveld en ik was nog helemaal in de ban van fijn goudborduurwerk.  Zo'n klein goudborduurwerkje aankopen leek me dus wel wat.

Dit zijn de beide met goud geborduurde scapuliertjes. Ze zitten aan elkaar vast met twee lintjes. 

de een met een palmboompje,

de andere met een soort schildje.  Naast dit prachtige tweetal lag nog een tweede stel, daarvan waren de lintjes ooit los van elkaar geraakt, vermoedelijk versleten en daarna recht afgeknipt. 

De verkoper wist te vertellen dat het viertal vermoedelijk uit Hongarije afkomstig was., waarschijnlijk 19e eeuws. 

Geen goud of dure materialen, maar deze kleurrijke 'bedeltjes' vond ik aandoenlijk leuk. 

ze zijn alle vier gedragen door Orthodox Christelijke geestelijken en gevonden op een Franse 'Vente" in de oorlogsjaren 1939-1945 of mogelijk daar voor nog. Van de verkoopster kreeg ik een labeltje erbij met informatie over de herkomst

er waren nog meer - kleine-  aankoopjes, ditmaal voor de kleine beurs en niet klein in formaat. De vier scapuliertjes zijn ongeveer 5 x 5.5 cm groot. 

verder nieuws is dat mijn gevlochten bandje af is. Het hangt bij de broertjes en zussen op mijn bandjesrek

zoveel te vertellen

 Het is ruim anderhalf jaar geleden dat ik mijn laatste blogje hier schreef. Waar zijn de tijden gebleven dat ik er bijna iedere dag eentje schreef? Nou ja, sindsdien is er natuurlijk Facebook waar ik ook onder te vinden ben, niet als zij van nuttig en fraai maar gewoon onder mijn eigen naam, Marcella van Oost. Daarna volgde insta en ook dat bleek een leuk medium te zijn om mijn verhaaltjes kwijt te kunnen. Wat natuurlijk tegen zat is dat ik een nieuw leven zonder hem moest beginnen, daarbij kwam een verhuizing en een nieuw email adres waardoor dat bloggen ineens een stukje ingewikkelder werd. 

Deze week lanceerde de Koninklijke Bibliotheek een nieuwe webcollectie met daarin bijna 500 websites die te maken hebben met handwerken. Ook mijn blog en vele anderen uit ons vroegere kringetje van bloggers zijn er in te vinden. De lijst vindt je op 

https://www.kb.nl/nieuws/speciale-webcollectie-handwerken-gelanceerd

daarna geprobeerd om toegang te krijgen tot mijn weblog....ik schrok een beetje...zoveel honderden dagelijkse bezoekers op visite terwijl ik niets heb laten horen. 

ik ga mijn leven beteren. 

Deze week bezocht ik met De Borduurschool, onderdeel van Crafts council het depot van het wereldmuseum Rotterdam. Op dit moment is in het wereldmuseum een prachtige tentoonstelling over makers in China, ook handwerk, maar dan in de ruimste zin van het woord. Ik was daar in oktober. 

 en komend jaar wordt er nog een mooie tentoonstelling verwacht daar en daarom mochten wij vast een kijkje nemen in de collectie.

genieten van zoveel moois. 

Binnenkort heb ik ook weer een nieuwtje te melden over

het handwerk van het eiland Marken, maar daarover later meer.

Nu eerst verder oefenen op mijn Estlandse bandje