maandag 30 maart 2020

Huisvlijt

Sinds mijn laatste blogpost is er weinig veranderd in de vooruitzichten. Het virus woekert door en wij blijven dus thuis. Het zal erom spannen of er voldoende ziekenhuis- en vooral IC capaciteit is... Behalve het werk in huis en tuin, ons wekelijkse uitje naar de supermarkt en mijn huiswerk waarover je in het vorige blog kunt lezen heb ik nog een andere guilty pleasure: struinen op E-bay.... Zo vond ik tijdens mijn huisarrest periode een superlief, piepklein garenwindertje uit China, gemaakt van Paarlemoer en mooi gegraveerd. Ik ben er blij mee! Een prachtige ambachtelijk gemaakte Chinese schaar van koper en smeedijzer, een enorm ding van maar liefst 20 cm. Op dit moment de grootste schaar in mijn...ahum....collectie. Wat ik hier nu wil laten zien is mijn allerlaatste aankoopje....
Ik bedoel niet de prachtige 19e eeuwse houten doos, een Butte uit Noorwegen, die heb ik al een tijdje. Ook bedoel ik niet de mooie blauw witte doopsokken want die breide ik zelf naar een oud Noors patroon en Noors gebruik. Nee, mijn aankoopje is het derde item in mijn mini verzameling Noorwegen en ligt op de doopsokjes die ik in 2011 breide voor Sophie.
Hier zie je het wat beter. Een bot? hoor ik je denken. Inderdaad, een rendierbot, al dan niet van Rudolf.
Het is niet zomaar een bot, het is bijzonder leuk gedecoreerd met een mannetje op een arreslee....
door 'Nils Somby' en dus zocht ik die meneer even op om er meer over te weten.... Ik vond o.a. dit maar als je even googelt kun je nog veel meer over deze Nils Somby te weten komen. Maar om weer even terug te komen op het bot en vooral de functie daarvan: het is een naaldenkoker gemaakt op de traditionele manier van de Saami.
in de ruimte van het rendierbot zit een driehoekig kussentje voor naalden verstopt. Door aan een van de benen ringetjes te trekken kom het naar buiten, trek je aan het andere ringetje dan floept het weer naar binnen. Het kussentje is gemaakt van wollen vilt wat deels is bedekt met een stukje leer. Dat leer is aan één kant in vier lange strips gesneden waarvan er telkens twee om elkaar gedraad zijn als trekkoordje.
aan de andere zijde is het als een flapje om het ringetje geslagen en vastgezet. Er zat een naaldje in bij aankoop en een stukje draad, ook van organische aard. Het lijkt op catgut, wat vroeger gebruikt werd als hechtmatriaal in de chirurgie, voor het bespannen van tennisrackets en voor snaren van muziekinstrumenten. Het woord catgut heft overigens niets met katten van doen, maar komt van het woord cattle (vee). Meestal werd er schapendarm gebruikt.
Ik vind het wel een mooi gebruiksvoorwerpje en het heeft een mooie geschiedenis en herkomst. Het is gemaakt in 1972.

vrijdag 27 maart 2020

Huiswerk

Het zijn barre tijden, met het Coronavirus. Wij hadden vrij snel in de gaten dat het foute boel is om een besmetting op te lopen dus mijn lief en ik waren het snel eens dat zoveel mogelijk thuisblijven de enige optie was. Dat doen we sinds begin maart. Zaterdag 7 maart had ik nog een erg leuke dag in Maarn, bij de jaarlijkse antiek textielmarkt van Kostuum en dat was voorlopig mijn laatste uitje..... Ik moet me nu thuis zien te amuseren en dat lukt me op de meeste dagen prima. Mijn Chinese rolletje vordert langzaam. Dat komt voor een groot deel omdat ik erg weinig patronen heb, ik werk vooral van foto's uit boeken en probeer in ieder geval de juiste 'sfeer' er in te krijgen. Waar was ik gebleven sinds mijn laatste blogje?
In dit stukje aan de rol zie je een paar randjes die ik vond in een boekje van Ien Rappoldt. Deze waren gelukkig wel van een telpatroontje voorzien en dat borduurde heerlijk, in kleurtjes die normaal de mijne niet zijn :)
Het was een plezier om aan dit eerste werkstukje te borduren. Na deze kleurexplosie borduurde ik verder op een lapje met stripjes van doorstopwerk wat ik vorig jaar maakte. Ik vond een foto er van in een boek en puzzelde op de patroontjes van de doorstopjes. Op een andere foto vond ik de toepassing van deze stripjes en zag dat ze na het doorstoppen worden uitgeknipt en tot kleine sliertjes gerold worden. Zo maakte ik een aantal sliertjes en zette deze vast op en onder een donkerblauwe omgeslagen rand die een kraag moet voorstellen.
het werd een grappig geheel met die opwippende sliertjes. Ik voegde een mooi blauwdrukje toe omdat dat in het kostuum bij de sliertjes hoort en vulde een leeg plekje op met een motiefje in kruissteek wat er zomaar bij zou kunnen horen. In tegenstelling tot het Marker borduurwerk waar ik echt heel diep in de gebruiken en patronen kon duiken ga ik hier om praktische reden meer op mijn intuitie af dan op de juistheid van het geheel. Ik ben tenslotte nog nooit in China geweest en de hoeveelheid aan volken en kostuumgebruiken is te complex om alles in de juiste context te kunnen plaatsen.
er kwam nog een tweede motiefje bij en
Daarna begon ik aan een tweede doorstopproject. Eerst werkte ik op een heel fijn stofje en de randjes schoten maar nauwelijks op. Toen ik draadjes ging tellen bleek waarom: het was een lapje 28 draads linnen. Ik begon opnieuw op wat minder fijn linnen, 22 draads en dat werd erg mooi. Een patroon had ik niet dus ik frutselde uit de losse hand vanaf een foto waar ik ongeveer heen moest met de rijen steekjes. Dat lukte best aardig al moest ik in het begin nogal eens wat uithalen voordat het patroon'in mijn hoofd' zat. De randen horen op een brede band linnen die om het middel wordt geknoopt en waarvan de mooie doorstopranden aan de achterkant zichtbaar zijn.
Na dit blauw op wit doorstopwerk stopte ik nog even door op een lapje 16 draads blauw linnen met een Chinees zijden of acryl draadje met weer andere motieve die ik op een foto zag. Deze stoppatronen vind je op broekspijpen. Aardig is dat er deels met wit wordt doorgestopt en voor een groter deel met zwart, dat geeft een erg mooi effekt.
Dit blauwe lapje was, doordat het minder fijn is, wel een stuk sneller klaar dan het vorige doorstopwerk. Tenslotte maakte ik dit werkstukje op schaal uit hetzelfde boek van Ien Rappoldt. Ook hier weer de uitbundige kleuren, de zilveren kraaltjes, die eigenlijk halve bolletjes moesten zijn (maar waar vindt je die buiten dat éne dorpje in Yunan?) als projectje best geslaagd al was het een hele toer om die kraaltjes er netjes in het gelid op te mikken. Het virus woedt nog even door en wij blijven nog wel even thuis. Je hoort vast binnenkort weer van mij als er iets nieuws te melden is...tot die tijd: blijf gezond en wees voorzichtig!