elke dag een draadje.......

.......maakt een hemdsmouw in een jaar. Ik ben elk jaar weer verbaasd wat ik in het afgelopen jaar zoal geproduceerd heb. Op quiltgebied was dat dit jaar  niet echt veel. Twee kleine quiltjes, een daarvan, de hexagonquilt heeft al eerder op dit weblog gestaan. Verder heb ik een aantal merklappen gemaakt en een kleine hoeveelheid kleine dingetjes zoals naaldenboekjes en schaar-etuitjes. In een jaar waarin ik het heel erg druk gehad heb en zo weinig tijd en energie over had voor mijn hobbies valt het me achteraf nog mee...nu ik alles zo eens bij elkaar op de vloer zie liggen is het best veel eigenlijk....en vermoedelijk kom ik later nog dingen tegen waarvan ik me bedenk: die heb ik ook in 2005 gemaakt!ik ben een klagende Nederlander geworden geworden....het laatste wat ik zou willen zijn...ik ga dus tevreden met al mijn "hemdsmouwen" en losse draadjes  het jaar  uit ( met een klein blosje van schaamte) en begin vol nieuwe energie aan 2006. Ik wens alle bloglezers een goed, gelukkig, gezond en creatief 2006

Victoriaans, dus mooi!

Op veler verzoek mijn nieuwste aanwinsten voor de tussen-kunst-en-kitsch-boom.
achter spaarvarken en babouchka is de bruidstaart uit 2004 nog zichtbaar

kerstwens

Ik wens ieder heel fijne kerstdagen en alle goeds voor 2006De engel spreekt voor zich, het  (gratis) patroon is te vinden op http://www.tiag.com   ( free Christmas angels - 2000)

tussen kunst en kitsch

Eens per jaar laat ik alle gevoel voor esthetiek varen. Er wordt een kerstboom -met kluit - aangeschaft en moeder verdwijnt naar de zolder om even later met twee rijk gevulde dozen weer tevoorschijn te komen. De inhoud van de dozen bestaat uit een bonte verzameling kerstboomversieringen van glas, in de loop van tientallen jaren bij elkaar verzameld en bevat behalve de gebruikelijke kerstballen ook een complete dierentuin, een orkest en verder alles wat je in je ergste dromen niet kunt bedenken.
Het uitpakken van die dozen is ieder jaar weer een feest der herkenning.....daar is de slak... en oh ja het krokodilletje...ik had toch ook een kikker? Héeee het badeendje..de tuinkabouter, het kerkje, de viool, de mandoline en het trompetje. Twee goudvissen sieren mijn boom, een aardbei en een braampje, nòg een kikker, een aap, een ridder die zoonlief ooit heeft uitgezocht, een een klein meisje met pruillip, een viertal oldtimers waaronder een racewagen en een brandweerauto. Het "pronkstuk" in de collectie is de enorme bruidstaart, vorig jaar door dochterlief met vooruitziende blik aan ons geschonken. Het ding is ruim twee keer zo groot als de andere ornamenten en schreeuwt ons in hardblauw toe..Komend jaar komt er een echte bruidstaart, dochter Liesje (Elise) trouwt in het voorjaar met haar Tijn
Mijn boom staat er weer. Ik weet nu al dat ik op 1 januari niet weet hoe snel ik al die overdaad aan kitsch weer in de dozen zal opbergen. Tot die tijd is het genieten

een Roomse Doos

Het is nuttig èn fraai en vooral: het is handwerk, redenen genoeg om er een blogje over te schrijven. Ik heb het over manliefs bezigheden van de afgelopen weken. Een tijdje geleden hebben wij op een veiling in Frankrijk een platenspeeldoos gekocht. De speeldoos heeft kennelijk in een klooster of kerk gestaan want het repertoire bestaat uit 13 platen met, aan de titels te zien,  een onmiskenbaar religieus karakter zoals Procession Dansante d'Echternach, C'est le mois de Marie en Pitié mon Dieu.
De speeldoos werkt op muntinworp...kennelijk was in het klooster de commercie ook al doorgedrongen.
Het mechaniek en de speelkam waren in prima staat, van de houten doos kon dat niet gezegd worden; het fineer was behoorlijk beschadigd, het politoerwerk in zeer slechte staat, het deksel sloot niet optimaal en het slotje en de sleutel ontbraken. De afgelopen weken is manlief dus druk bezig geweest om de speeldoos te restaureren; in de werkplaats van een meubelrestaurateur heeft hij de kneepjes van fineerrestauratie en politoeren geleerd en vandaag kwam de doos na al die weken weer thuis.
Het resultaat is prachtig. Op onderstaande foto's is de speeldoos in oude - en in gerestaureerde staat te zien.

.

de nijvere huisvrouw

Ik hoop  niet  dat ik de indruk gewekt heb dat al het linnengoed door mij met een stempeltje gemerkt wordt. Niets is minder waar. Wel heb ik mijn stoplapje af.  Vlak voor ons tochtje naar  Parijs ben ik daar aan begonnen met de bedoeling om 's avonds in het hotel "iets" te doen te hebben. Het doorstoppen viel daar  niet mee: het licht in de kamer was uiterst sfeervol en dus ongeschikt om op 14 draads linnen een lapje door te rijgen. Toch ben ik nog aardig ver gekomen. Deze week heb ik het lapje verder af gemaakt. Omdat het lapje straks in mijn souvenirrol  komt heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende stopjes en doorstopjes uit  te proberen. Het doorstoppen is niet zo moeilijk, het is een kwestie van tellen. Het stoppen zelf valt nog niet mee. Achteraf bezien was het waarschijnlijk gemakkelijker geweest als ik met twee kleuren had gewerkt. Ik heb  bewondering gekregen  voor die kleine vingertjes die al op zo'n jonge leeftijd al die keurige stopjes hebben gemaakt. Vaak waren die meisjes niet ouder dan een jaar of elf! Ook dat is een leuk aspect van het maken van zo'n souvenir. Wat ik zelf niet eerder in Nederlandse stoplapjes heb gezien is een stopje in maassteken. Ik heb die stopjes wel  gezien in gebreide lapjes. In het boek  "Les marquoirs d'école" staan afbeeldingen van Franse schoollapjes. Op een van die merklapjes zijn ook wat stopjes  te zien waaronder eentje  in maassteek. In ieder geval ben ik weer een stukje dichter bij mijn zes meter Souvenir de ma Jeunesse.   Ik houd jullie op de hoogte.

voor de luie huisvrouw

Berthi  http://www.berthi.web-log.nl  schreef in haar weblog  "Coton a Marquer"  over het merken van linnengoed.  In vroeger  tijden werd het linnengoed gemerkt door met kleine kruissteekjes de initialen op het linnengoed te borduren. Voor het maken van monogrammen werden later ook malletjes gebruikt waarmee de letter op de stof kon worden aangebracht die daarna geborduurd kon worden.In de jaren 70 heb ik in Londen bij Selfridges een doosje gekocht met een stempel en speciale inkt om linnengoed permanent te merken. De bijgeleverde inkt moest op het stempelkussentje worden gedruppeld en vervolgens kon men zeer snel al het linnengoed van een -zwart-  monogram voorzien. Echt gebruikt heb ik het indertijd niet. Ik kan me nog herinneren dat het een kliederige bedoening was en dat de -uiteraard niet wasbare inkt- overal aanzat waar het niet moest. Het stempel kan ook gebruikt worden voor het aanbrengen van lakstempels. De tekst in het doosje luidt: "Permet linen marking outfit. Directions: spread a little of the ink on the pad with small brush or cork, then moist the stamp lightly on the pad. When used with sealing wax moisten stamp with water." De inkt in het buisje is inmiddels ingedroogd en de inhoud bestaat uit scherfjes erg geconcentreerde inkt; ik kreeg  opnieuw zwarte vingers. Ik geef  de voorkeur aan de ouderwetse methode met rode draad en kruissteekjes. gemerkt linnen, foto HzG

ouvrages de dames

In mijn vorige blogje schreef ik over mijn boek met Franse rode schoollapjes. Een ander boek wat ik op de beurs in Parijs kocht is de catalogus "Ouvrages de Dames". Het is een lekker dik boek met 240 pagina's, rijk geï­llustreerd en het beschrijft van alles op het gebied van handwerkbenodigdheden. Als je de Franse taal kunt lezen is het een leuk "leesboek" met allerlei aardige achtergrond informatie. Voor wie het Frans niet beheerst is het een prachtig kijkboek.
Zo las ik bijvoorbeeld bij het hoofdstuk scharen dat het bekende borduurschaartje in de vorm van een ooievaar oorspronkelijk geen scherpe punten had maar juist ronde. Ze werden namelijk gebruikt om de navelstreng mee door te knippen.
Ook wordt er een schaartje beschreven waar de fabel van de vos en de raaf van Fontaine op is uitgebeeld. Op het ene been van het schaartje staat de vos samen met de raaf, het andere been bevat de ooivaar.
Een ander hoofdstuk gaat over de albums met patronen van o.a. DMC en Sajou
Het is een erg leuk boek om heerlijk in te kijken, af en toe in te snuffelen en echt een aanrader voor wie in oude handwerkspulletjes geï­nteresseerd is.

Op http://www.sajou.fr staat meer informatie over het boek en andere leuke hebbedingetjes van Sajou.
Op http://www.lamaisondanael.com/livrets_nouveaux/anciens.htm vind je een collectie oude Sajou patronenboekjes. De patronen kunnen bladzijde voor bladzijde bekeken worden.

even naar Parijs

Omdat mijn echtgenoot Dingen te doen had in Parijs hebben  we huis, haard, kroost en weblog voor een weekje verlaten.De Dingen van manlief  bestonden  uit het langdurig snuffelen in les Archives de Paris. Nu wil ik hem in veel dingen volgen maar om me in Parijs vrijwillig af te zonderen in een archief ging me net  iets te ver. We hebben de reis daarom zo gepland dat die samenviel met de Créations Savoir-faire, een enorme beurs met erg veel handwerken, workshops, culinaire dingen en andere creatieve hobby-uitingen. Ik heb schitterend borduurwerk gezien, kleine merk-lapjes van niet groter dan 5 cm2 , nieuwe garens, prachtig  linnen, leuke inlijst-ideetjes opgedaan, de nieuwste borduurtrends gezien, ontzettend veel mooie knoopjes en bandjes bewonderd, de dames van de  Franse kruissteek-club ontmoet en gekeken wat het Franse patchwork-gilde zoal doet. Er waren workshops, ik heb dames zien haken, breien,  borduren met spannende garens, ik heb lang in de rij gestaan voor een broodje en aan het eind van de dag was ik versleten!Ik had natuurlijk mijn portemonnee meegenomen. Gezien de enorme hoeveelheid leuke dingen die er te koop waren vind ik dat ik me heus erg netjes heb gedragen. De oogst bestaat uit een aantal boeken, wat bandjes en knoopjes, twee piepkleine lijstjes waar nog een piepklein borduurwerkje in komt,  een aantal verschillende kantklosjes ( niet dat dat mijn hobby is maar ik vond het zulke mooie houtjes) en nog wat andere kleine  hebbedingetjes.Dit voorzover dag twee van de reis. Gisteravond zijn we thuisgekomen. Ik heb mijn zelf gekochte cadeautjes weer uitgepakt en we hebben samen geluisterd naar manliefs nieuwste speeltje....'s avonds op de rand van het bed bij het licht van een schemerlampje een begin gemaakt aan een stoplapje voor mijn Souvenir. Het boek beschrijft een aantal oude Franse rode  schoollapjes. de patronen staan er ook in. 

2 x 12 = 36

Het is bijna december en dan  begint  de adventsperiode. Omdat ik meestal niet op 1 december met de kerst bezig ben  besloot ik ooit om een alternatieve "adventsquilt" te maken die ik ruim na  1 december kon ophangen.Mijn redenatie was als volgt: twaalf dagen voor kerst gaat het eerste luikje open en op 1e kerstdag zijn alle luikjes tot aan de applicatie in het midden  geopend.Daarna begint de periode die in Engeland 'The Twelve days of Christmas' genoemd wordt, de periode van eerste kerstdag tot aan Driekoningen. De motiefjes na de applicatie zijn geborduurd volgens het bekende Engelse Liedje The Twelve days of Christmas. Het is een soort liedje zoals ons Catootje van de botermarkt; er komt telkens iets bij zodat het liedje steeds langer wordt. Er zijn jaren dat de quilt toch op 1 december wordt opgehangen. Dan zijn met kerst alle luikjes open. Op 1e kerstdag doen we de helft gewoon weer dicht en vervolgens doen we de laatste twaalf dagen nog eens dunnetjes over. Dit jaar hangt de quilt bij de meisjes van het Quiltgebeuren. Ik ben benieuwd wanneer zij de luikjes  open maken.http://www.12days.com/library/carols

Thee

Het is echt weer om lekker thuis te blijven. Gezellig met een handwerkje op de bank en een kopje thee erbij. Een koekje mag natuurlijk niet ontbreken. Ik heb er eentje waar je niet dik van wordt. Zo met de feestdagen voor de deur een hele geruststelling. Het borduurpakket zag ik jaren geleden in Parijs. In gedachten had ik er al een mooi plekje voor...in de keuken.Het patroon is van Points de Repère. Andere borduurpakketten uit de serie zijn te zien op:http://www.premiumwanadoo.com/de.fil.en.idees/affiches.htm

Sjaan-mania

Vandaag ontdekt dat mijn expootje op de website van het Quiltgebeuren staat vermeld.Ten overvloede daarom nogmaals de url Er schijnt nu ook kerstsfeer te zijn in de winkel !http://www.quiltgebeuren.nlIk ken Willy, de trotse eigenaresse van 't Quiltgebeuren  vooral van de dear Jane groep op internet waar wij jaren geleden bijna dagelijks contact hadden om onze Baby Jane perikelen met elkaar te delen. We stuurden fotootjes in van onze blokjes, hielpen elkaar met het  oplossen van de probleempjes hoe een bepaald blok te maken, lieten de schema's zien hoe we ons een en ander voorstelden  en deelden vooral  hoever we al gevorderd waren met onze quilt.Voor degenen die geen idee hebben waar dit over gaat volgt een korte uitleg. Jane A. Stickle is een Amerikaanse mevrouw die rond  1863 ( tijdens de Civil War) een merkwaardige quilt heeft gemaakt bestaande uit 169 verschillende blokjes met daaromheen een rand van  56 "taartpunten"  te samen een quilt vormend  van 225 verschillende patronen. De quilt hangt in een museum in Vermont  en is beschreven door Brenda Manges Papadakis. Het boek met patronen is in een soort brief stijl geschreven en heeft als aanhef  "dear Jane".  Het is een tijd een ware rage geweest om de quilt na te maken, een echte uitdaging ook, niet alleen omdat hij zo groot is maar ook omdat er meer dan 5600  patroondeeltjes in verwerkt zijn. De replica's worden baby Jane's genoemd. De originele quilt heeft een ecru achtergrondstof en bevat verder de typische mode stofjes uit die tijd.Mijn Baby Jane bestaat uit ruim  6 (!) meter donkerpaarse achtergondstof. De rest van de gebruikte stoffen zijn Hollandse sitsen en klederdrachtruitjes en -streepjes aangevuld met Franse replica stofjes o.a. uit de Provence. Ook de achterkantstof is van Franse origine, een mooie Toile de Jouy die ik in Parijs vond. De quilt is 210 x 210 groot, deels machinaal,  deels met de hand gepatcht. De quilt is  met de hand gequilt en bestaat uit 5116  stukjes stof.Ik heb de quilt opgedragen aan mijn echtvriend,  mijn quilt heet  "in Love"

lief cadeau

Afgelopen voorjaar werd ons borduurgroepje uitgenodigd bij een borduurster in Noord Holland.  Via via kwamen wij in contact met haar en wij mochten een keer thuis  haar werk komen bewonderen. We hebben een ontzettend leuke dag gehad. Werkelijk prachtige merklappen gezien, zowel antieke als zelfgemaakte. Vooral deze laatste waren heel bijzonder:  allerlei gebeurtenissen waren uitgebeeld in merklappen. Eén merklap heeft op mij een bijzondere indruk achtergelaten; een heleboel voorvalletjes uit het leven van haar inmiddels  volwassen kinderen waren als kleine schetsjes compleet met tekst op een lap afgebeeld. Ik kon mijn eigen kroost er zó in ontdekken.  Behalve de merklappen had ze ook nog ander borduurwerk gemaakt. Ik was erg onder de indruk van haar knottendoeken. Behalve een knap borduurster was onze gastvrouw ook een goed verteller. Kortom we hebben een fantastische dag gehad waar ik nog lang met plezier aan terug zal denken.Bij het afscheid kreeg ieder ( we waren met z'n twaalven)  een papiertje met daarop een afbeelding van een antiek merklapje. Zij had het afgebeelde merklapje zelf in bezit  en het afdrukje was al een cadeautje op zich. Daarna bleek dat bij een van ons een klein stukje ontbrak aan het kopietje. Zij bleek  de gelukkige eigenaresse te worden van een geborduurde versie van het merklapje; onder het merklapje stond de datum van ons bezoek en de naam van de  maakster, onze gastvrouw. Ik vond dit zo'n bijzondere attentie dat ik ook daar een blogje over schrijf. Thuisgekomen heb ik mijn papieren patroontje eveneens omgezet in een geborduurd exemplaar. Het is een replica van het lapje uit 1799 en indertijd gemaakt door MCV. Ik vermoed ( aan de kroontjes te zien) dat het een weeshuislapje is. Het originele lapje is iets groter en in div pasteltinten geborduurd. Mijn exemplaar is 9 x 6 cm groot en zoals te zien in rood geborduurd.het papiertje heb ik aan de achterkant mee- ingelijst.

beetje Japans

Naar aanleiding van een van de tentoonstellingen tijdens de Europese ontmoeting in Val D' Argent in 2004 heb ik een klein journaal quiltje gemaakt. In de schitterend verbouwde Villa Burus was een tentoonstelling van  Japanse quilts, enkele maaksters waren aanwezig om, gelukkig in het Frans of Engels,  uitleg te geven. Wat mij vooral opviel aan deze quilts waren de kleuren;  veel grijs-, bruin  en blauwtinten,  er werd veel gebruik gemaakt van textuur, dat zie je in "onze" quilts veel minder en verder waren de quilts rijkelijk versierd met borduurwerk, lint borduurwerk en kraaltjes e.d.In het uitgebreide winkelparadijs op een andere locatie tijdens de expo heb ik wat van die Japanse lapjes gekocht. Thuisgekomen heb ik een impressie gemaakt van de Japanse quilttentoonstelling.Het resultaat staat op bijgaande foto. Het quiltje is  25 x  25 cm.De jaarlijkse quiltontmoeting in Val d'Argent is een bezoek meer dan waard. Op verschillende locaties kun je zeer uiteenlopende kleine expo's bezoeken...van het lokale Quiltgroepje tot grote internationale collecties zoals bovengenoemde Japanse tentoonstelling toe. Er worden een aantal Europese quiltgildes uitgenodigd die hun landelijke prestaties tonen en verder is Point de Croix France, de Franse  "Merkwaardig"  aanwezig met zeer mooi borduurwerk. ( en niet te vergeten het winkelgebeuren met meer dan 100 standhouders) http://www.patchwork-europe.com

Hangen

Het ultieme genoegen voor een quilter is als zij ergens "mag hangen". Quilters begrijpen nu onmiddellijk waar ik het over heb, voor de gewone mens behoeft het wat uitleg.Na een lange periode van patronen uitzoeken en tekenen, lapjes kopen, nog meer lapjes kopen, weken-  en  soms maandenlang naaien kom je op een dag met je vriendinnen bij elkaar om de top te sandwichen en daarna volgt een maandenlange retraite: er wordt gequilt. Het kant en klare produkt wordt  daarna in huiselijke kring aan de familie getoond en hier en daar nog op een bee. Daarna verdwijnt het ding of op een bed of op een stapeltje onder  in de kast, bij de andere dekens. Een roemloos "einde", maar wel lekker warm in de winterEen enkele keer komt mijn quiltgebeuren wat verder dan mijn woonplaats. Dan hangt er een dekentje van mij op een tentoonstelling  in Breda, Hoorn of   Haarlem;  meestal  voor een paar dagen maar  soms ook voor een langere tijd zoals  in het Westfries museum  in Hoorn, die tentoonstelling duurde twee maanden.   Het is enorm leuk om vreemde mensen ingespannen naar jouw quilt te zien staren, te horen wat hun commentaar is en ook gewoon om te kijken hoe jouw quilt hangt in een andere ruimte, tussen al die  andere quilts. Tijdens de de tentoonstelling in Hoorn zag ik twee dames in Spakenburgse dracht die veel oude stofjes uit mijn quilt herkenden; dí­e was nog van vlak na de oorlog en dí­e werd vroeger daar en daar verkocht en deze droeg  ik vroeger ook.... Niet alleen voor hen erg leuk als feest der herkenning maar ook voor mij omdat ze mijn quilt plotseling van een stukje "geschiedenis" hadden voorzien.Een tijdje geleden heb ik op mijn log verteld dat ik tunneltjes aan het naaien was. Dat deed ik natuurlijk niet zomaar.  Een klein gedeelte van mijn quilts is vanaf vandaag te zien in de nieuwe quiltwinkel in Brielle, het  Quiltgebeuren.  Tot 17 december hangen daar enkele van mijn quilts in de lesruimte.Ik mag dus weer "hangen" en ik ga zelf natuurlijk ook een keer kijken. Ook zonder mijn quilts is de winkel zeker een bezoek waard. De winkel heeft een prachtige en zeer gevarieerde collectie stoffen, mooi op kleur gesorteerd en het stadje Brielle is leuk genoeg om er een gezellig dagje uit van te maken. Voor meer informatie over het Quiltgebeuren, kijk op:http://www.quiltgebeuren.nlalles uit de kast tijdens een lezing over mijn quilts.

lekker Haagsch

Omdat in je eentje op je kamertje zitten sprutsen niet goed is voor je sociale contacten gaan wij handwerkers van tijd tot tijd op stap, tasje mee met daarin het laatste project en elkaars lappen bewonderend kletsen we zo een hele middag vol. Bij quiltsters heet zoiets een Bee. Naar ik heb begrepen komt dit van de Amish die bij elkaar kwamen als er weer quilts gemaakt moesten worden voor het naderend huwelijk van een jong meisje. Met z'n allen aan één groot quiltraam werkend, werd dan een aantal dekens voor het a.s. bruidspaar gequilt. Terwijl de vrouwen hard aan het werk waren, werden tegelijkertijd de laatste nieuwtjes uitgewisseld. Het voortdurend geklets deed denken aan het gezoem van bijen.
Ik ben blij dat het niet aan een kippenhok deed denken.....................
Een erg gezellige bee vind ik de Haagsche bee. Iedere maand verzamelt zich daar een grote groep dames* om onder het genot van een kopje koffie of thee met (koekje) de laatste handwerknieuwtjes te bespreken. Sommigen van hen gebruiken de middag om hard door te werken aan hun quilt of merklap, anderen lopen de tafeltjes langs en kijken wat voor moois er deze keer gemaakt is. Ik hoor bij de laatste soort.
Op de website van de Haagsche bee kun je behalve informatie over de bee ook foto's zien van werkstukken en bezoekers van de bee.
Sinds enige tijd wordt er op de bee ook veel geborduurd en dan is er natuurlijk soms een nieuw patroontje of stukje linnen nodig. Komende donderdag komt Lonneke van Kunst en Vliegwerk daarom naar "onze Haagsche".
* in de residentie spreekt men van "dames"
de Haagsche bee tijdens de busreis naar Waalre

huiswerk

Vroeger was het maken van  huiswerk een noodzakelijk kwaad. Ik  wist natuurlijk best dat het nodig was omdat ik nu eenmaal ooit mijn diploma wilde halen. Zonder dat diploma was er geen uitzicht op een studentenleven dus de keus was meestal snel gemaakt: aan de slag. Dat ik me ooit met zo veel plezier en nog vrijwillig ook op mijn huiswerk zou storten kon ik destijds niet vermoeden.Ik volg een cursus. Over vier weken is de tweede en laatste les. Dan krijgen we - zoals we dat gniffelend noemen- "tascontrole". Dan komen onze lapjes tevoorschijn en loopt de juf keurend langs om onze steekjes te bekijken. Afgelopen zaterdag was mijn eerste les Candlewicking. Op bijgaande foto het resultaat van een middagje steekjes oefenen. Ik heb nog een hoop te doen voor de volgende les

mijn Singertje

Een tijdje  geleden zijn mijn man en ik naar een veiling van mechanische muziekinstrumenten geweest in Chartres, Frankrijk. Voorafgaand aan de veiling was er een  kijkdag. Behalve de veiling waar wij voor gekomen waren werd er ook een veiling gehouden van antieke poppen. Het was leuk om ook daar een kijkje te nemen en eens te zien wat daar  werd aangeboden. Behalve poppen en poppenkleertjes waren er ook een klein aantal kindernaaimachientjes te koop. De meesten daarvan waren echt bedoeld als speelgoed, ik verwacht niet dat je daar echt iets op kunt naaien. Ook stonden er twee Singer naaimachientjes; een heel oud model en eentje uit de zestiger jaren. Wij wilden de volgende dag op een aantal stukken van de instrumentenveiling bieden. Omdat wij nog niet eerder zelf zo'n Franse veiling hadden meegemaakt besloten we te "oefenen" tijdens de poppenveiling. Het viel erg mee om de veiling te kunnen volgen. Het wende al snel om de biedingen die in het Frans waren te kunnen volgen.Het zaaltje zat vol met oudere meisjes al dan niet in bezit van  een piepklein hondje dat bij "maman" op schoot zat. Naast hen veelal een echtgenoot die met een zekere verbetenheid de stand van de  veilingprijzen bijhield  in de catalogus. Er woedde een soms hevige strijd tussen de dames om juist dat ene felbegeerde popje -vaak tegen betaling van duizenden euro's-  in de wacht te slepen. Na enige tijd kwamen de naaimachientjes aan bod. Ik hield mijn adem in....de eerste poppennaaimachientjes gingen voor flinke prijzen de deur uit. Daarna kwam het "jongste" Singertje aan de beurt. Ik stak voorzichtig mijn hand op en werd onmiddellijk overboden. Na twee pogingen hield ik het voor gezien.  Ik vreesde al dat het naaimachientje wat daarna geveild werd ook aan mijn neus voorbij zou gaan. Bij het tweede bod was ie voor mij......Ik heb nu een echt werkend naaimachientje wat net zoals de grote Singer modellen een mooi steekje geeft. Het is wel een kettingsteek want  deze machientjes hebben geen spoelhuis. Ik ga er misschien ooit een klein redwork quiltje op naaien....

hexagonitis

Je moet er maar zin in hebben. Voor honderden kartonnetjes van nog geen 2,5 cm grootte een lapje op maat knippen, dit lapje om het kartonnetje rijgen, alle zijkanten  van dat zeshoekje  aan een zijkant  van weer een ander zeshoekje naaien,  met de hand natuurlijk. En dat bloemetje voor bloemetje, rij voor rij. Je hebt die dames vast wel eens zien zitten in de trein of  in andere openbare gelegenheid; die dames met hun keurig georganiseerde plastic doosjes waarin de  stapeltjes kleine voorgeknipte  lapjes, de rijtjes kale kartonnetjes en de rijen kartonnetjes-waar-al-een-lapje-omheen-zit. Lapje en kartonnetje pakken, paperclipje erom om het vast te houden, rijgdraadje om de hoekpunten vast te zetten en zie daar: alweer een kartonnetje klaar om in het vakje met "bestofte"  kartonnetjes op te bergen. Ik beken het eerlijk, sinds deze zomer hoor ik ook bij die dames. Het resultaat is onderstaand quiltje, vorige week heb ik de laatste steek gequilt.Mijn enige troost is dat er een groeiende groep dames aan het ontstaan is  die café©'s en andere horecagelegenheden bevolkt en onder het genot van een glas wijn daar bijeen komt om sokken te breien. We zijn dus niet meer alleen

Souvenir de ma Jeunesse

Omdat er zoveel handwerktechnieken zijn die ik ooit nog eens wil proberen maak ik een Souvenir de ma Jeunesse. In vroeger tijden maakten de meisjes op school allerlei kleine handwerkjes die aan het eind van hun schooltijd door de juffrouwen aan elkaar gezet werd tot een lange lap. Daarmee hadden ze meteen een  CV in textiel  in handen  waarmee ze konden solliciteren naar een baan in de huishouding. Hun toekomstige "mevrouw" kon zien hoe netjes het meisje kon werken. Er zijn nog wat van die oude souvenirrollen bewaard gebleven en soms kom je ze tegen op tentoonstellingen of in privé collecties. In mijn geval wordt het meer een Souvenir de ma deuxième âge. Ik heb nog niet heel veel onderdelen voor mijn rol, die als hij klaar is 6,5 meter lang zal zijn. Op de foto een rood schoollapje, Zaans Stikwerk, Markens witwerk, Boutis en een merklapje op 19 draads linnen.

opa in nachtpon ?

Hij is geen familie de man op onderstaande foto. Dit is Thomas Pitkin, een boer uit Swanbourne en de foto is vermoedelijk genomen in 1894. Wat de man draagt is een in die tijd gebruikelijk kledingstuk bedoeld om de kleding daaronder te beschermen. Een voorloper van de stofjas of overall. Het werd gedragen door mensen op het platteland van Engeland en Wales in de 18e, 19e en vroeg 20ste eeuw.
Opvallend is het smockwerk op het hemd. Dat was niet alleen bedoeld uit decoratief oogpunt maar ook vanwege de functie: het gaf model aan het hemd terwijl er door de rekbaarheid van het smockwerk ook elasticiteit ontstond zodat er voldoende bewegingsvrijheid overbleef. Bij de mouwen onstond er door het smockwerk een soort manchet die met knoopjes werd gesloten..
Op de rechter foto staan een aantal smockpatronen uit verschillende Engelse streken. Patronen met harten kwamen nogal eens uit Bedforfshire, motieven met bloemen en bladeren uit Oxfordshire en Salop. Zo had elke streeek zijn eigen motieven.
Antieke smocks zijn hier en daar nog in musea te zien, bijvoorbeeld in het Victoria and Albert museum in Londen.
Meer info over bijzondere textiel publicaties is te vinden in onderstaande website
http://www.wmboothdraper.com/Books/books_soft.htm

tunnelvisie

Nou dacht ik dat ik al mijn quilts netjes afgewerkt in de kast had liggen. Niets is minder waar. Ik heb beloofd een aantal van mijn quilts uit te lenen en tot mijn schrik kwam ik er achter dat een paar daarvan nog niet van een tunnel waren voorzien. Dat maakt ophangen wel lastig.Ik ben nu al een aantal dagen druk in de weer om ook die quilts van een keurig ophangtunneltje te voorzien. Ik wordt er een beetje kriegelig van, het is niet het leukste werk. Eerst een bijpassend stofje uitzoeken, tunneltje stikken en dan met de hand een soort zoom- estafette.. alleen: er  is niemand die mijn naald  komt overnemen. Als straks alles netjes hangt ben ik wel weer tevreden.. tot die tijd blijft het hard doorwerken

Is dat ook een vriendin van je?

Om mijn huis niet helemaal vol te hoeven hangen met quilts en merklappen maak ik ook af en toe iets kleins. Meestal wordt dat een naaldenboekje of een etuitje waar naaigerei in past. Voordeel hiervan is dat zo'n klein werkje lekker snel klaar is. Het nadeel is dan wel weer dat ook mijn collectie naaldenboekjes en speldenkussentjes in snel tempo groeit.
Het zal op den duur wel verhuizen worden.
Uitvloeisel van deze nieuwe wending aan mijn handwerkhobby is dat ook schaartjes inmiddels niet meer veilig zijn. Als ik ergens een schaartje ontdek wat ik nog niet heb moet dat aangeschaft worden. Niet omdat ik niets heb om mee te knippen maar omdat ik daar dan weer een leuk tasje, zakje of etuitje om heen kan fabriceren.
Op dit moment staan de quaker patronen nogal in de belangstelling. Op het web vond ik een leuk voorbeeld wat ik met enige moeite heb omgezet in een bruikbaar kruissteek patroon. De tekst op het webvoorbeeld luidde "A present for sewing well". Met piepkleine steekjes werd dat door mij op 16 draads linnen over één draadje nageborduurd. Ik was nogal trots op mijn prestatie. Mijn studerende zoon kwam thuis wierp een achteloze blik op mijn meesterwerkje en zei: "is dat ook een vriendin van je, Sewing Well? "
Ik stond weer met beide benen op de grond.

uit kiep en bazar

Het museum voor de naaldkunst in Wedde komt komend voorjaar opnieuw met een boek uit.
De titel is "Uit kiep en bazar- Vergeten naaigerei en fournituren 1850 - 1950"
Van drukknoop en garenkaart uit de "kiep" (= kist) van de marskramer tot de luxe fournituren van de mode-afdelingen van de Grand bazars in Parijs, Brussel en Amsterdam. Grote namen als Maison Sajou, DMC, de Bijenkorf, Prym, Gütermann, de Gracieuse, Ouvrages des Dames, Amann zijde en Dosco zijn terug te vinden in dit boek.
Het boek bevat ca. 600 afbeeldingen in kleur. Het beschrijft de geschiedenis van handwerk-attributen die verdwenen zijn of wellicht binnenkort gaan verdwijnen Als speciale bijlage is een miniboekje toegevoegd met 16 motieven in romantische stijl.
Dit boek is ontstaan uit het toevallig verzamelen van allerlei materiaal dat de familie Stevan tegenkwam op hun speurtochten naar merklappen en ander oud textiel, zoal oude fournituren uit de vroegere garen- en bandwinkeltjes in hun originele papier- karton- en blikverpakking, naaldenboekjes uit binnen- en buitenland, reclame en "weggevertjes" van diverse garenfabrikanten, nostalgische kruissteekboekjes uit Parijs en Berlijn, mode- en handwerkbladen vanaf 1860 en onbekende borduurapparaatjes van weleer.
Er zijn veel kruissteekmotieven opgenomen en een fotoreportage van een 10 meter lange souvernirrol uit 1930. Ook zijn niet eerder gepubliceerde merk- en stoplappen afgebeeld waarvan een aantal met romantische motieven.
Het boek verschijnt begin maart.
Voor meer informatie: http://www.museum-voor-naaldkunst.nl

shaker

Een paar jaar geleden  bezochten  wij   the American Museum in Bath, Engeland. Er was op dat moment een speciale tentoonstelling over de Shakers. In de boekwinkel van het museum kochten we een boek over shaker meubels met daarin werktekeningen van een groot aantal meubels en kleinere shaker spullen zoals de bekende Shaker boxes. Onze keus viel al snel op een prachtig hoekkastje. We hebben drie keer het huis  rondgelopen, wanhopig op zoek naar een hoek waar "ons"  kastje zou kunnen staan en besloten dat het beter was iets te maken wat geen hoek nodig had. Het werd een speldenkussen. Een foto vind je hieronder. Het boek adviseerde Bubinga hout  en  heel toevallig bleek mijn echtgenoot daar een stukje van te hebben.  Na enig houtdraai werk van hem is dit  het resultaat. In september zijn we opnieuw in het museum geweest. De rondleiding was weer erg leuk; zeer enthousiast personeel, meest van oudere leeftijd en je komt er niet weg zonder een uitgebreide "tour" langs alle kamers. In de museumwinkel vond ik een ander  Shaker speldenkussentje en een klein rood geverfd shakerdoosje. Er zomaar langs lopen was niet mogelijk; ik heb ze dus aan mezelf cadeau gedaan.

klein,kleiner,kleinst

In de categorie "Wol en Vilt" heb ik ook een bijdrage, ook al is het zeer bescheiden. Maar met een brede belangstelling voor handwerken mag een vilten  beestje niet ontbreken natuurlijk Ik kan me nog herinneren dat het erg veel werk was, vooral het breien van het badpakje was bijna ondoenlijk  Pas veel later kwam ik erachter dat er voor dit soort poppenhuiswerk speciale breinaaldjes bestaan. Mijn breiseltje  is gebreid op spelden. Nou heb ik geen erg grote handen maar erg comfortabel was dit natuurlijk niet. Na drie avonden breien en een heleboel kramp in mijn vingers was het breiwerkje klaar. Mijn pigletje is ruim vier cm groot en mijn vilthobby is niet verder gegaan dan dit.  Vilt gebruik ik nu alleen nog om mijn eindeloze hoeveelheid naaldenboekjes mee te vullen, maar daarover later meer.

huiswerk

Zo start je een web-log en zo komt de vraag of je ook aan je huiswerk denkt. Natuurlijk heb ik eerst mijn huiswerk afgemaakt.  Het resultaat zie je hieronder.Met een groep van twaalf maken we -ieder voor zich- een merklap in negen delen. Elk in zijn eigen kleuren en op verschillende soorten linnen. Het is ontzettend leuk te zien hoe anders de merklappen daardoor worden. Het patroon is gemaakt door Isabelle Vautier en zij noemt het Marquoir Story.Deel 7 is nu aan de beurt. Omdat de merklap mijn eigen verhaal vertelt heb ik veel veranderd in het patroon. Grappig was dat bij het borduren van deel 7 twee motiefjes van Isabelle wonderwel aansloten bij mijn eigen verhaal. Meer over de marquoir story op: http://perso.wanadoo.fr/passion.broderie/grilles/marquoirisav/marquoirstorysomm.htm

toeval

Terwijl ik bezig was met het maken van mijn weblog  kwam ik via  een Franse weblog  terecht bij www.dutchquilts.com, de website van den Haan en Wagemakers, één van mijn favoriete lapjeswinkels. Den Haan &W.  is gespecialiseerd in sitsen  en ruiten die vroeger in de  Hollandse en Friesche klederdracht gebruikt werden  Er is nu ook een serie reprints van  19e  eeuwse provencaalse stoffen,  gemaakt naar voorbeelden  van een antieke hexagon quilt. Ik moet snel eens naar A'dam met een goedgevulde portemonnee. Verder kijkend op de website ontdekte ik  deze  foto van de tentoonstelling  Quilts met zwierig Blomwerk die  in 2004 in het Westfries Museum  werd gehouden. De tweede quilt van links  ( met de ecru achtergrond)  is door mij gemaakt; ik vond het verrassend mijn eigen werk zo terug te zien op het www