de gouden huwelijksdag niet gehaald, wel ruim 46 gouden jaren samen

 Soms moeten Dingen gewoon zo zijn. Een paar maanden geleden besloot ik iets af te maken van de stapel dingetjes die nog 'moeten''.  Mijn keus viel op een geborduurd hart in kruissteken, een project waar ik echt járen geleden aan begonnen was en wat op de een of andere manier bleef liggen. Ik vond het patroon jaren terug, toen nog  happily maried, bijzonder, authentiek en inspirerend. Het is een hart met vogeltjes dat ooit op een bruidegomshemd is geborduurd, een traditie die rond 1850 in Zweden bij de bruiloft hoorde. 

 Nu hoef ik natuurlijk geen hemd en een bruidegom is ook niet voorhanden dus het werd een pocket, een dijzak die mooi in mijn verzameling dijzakken past.

Deze harten werden vaak geborduurd door de aanstaande bruid en ook vaak lang voordat de 'gom' in zicht was. De hemden waren groot genoeg om iedere maat echtgenoot te passen.  Veel huwelijken waren destijds gearrangeerd. Ik prijs me gelukkig dat ik de mijne zelf mocht uitzoeken, of eigenlijk, hij koos mij, maar dat is een ander verhaal. 

  Bijzonder was dat het hart van mijn keuze de naam Iohan al in het patroon had, misschien vond ik hem daarom wel het mooist van alle  bruidegomshartpatronen. Mijn Hans heette officieel Johannes. Omdat het een beetje passen en meten was borduurde ik mijn nooit gebruikte eerste voornaam. 

In Zweden, in de tijd waarover ik schrijf werden de ringen gewisseld bij de Betrothal, eigenlijk de verloving en dat jaartal stond dan naast het hart. Ik koos er voor om ons jaar van trouwen te borduren en dat zou vandaag precies 50 jaar geleden zijn geweest op net zo'n zonnige 3e juli als vandaag.  

Net als bij een hemd moet mijn zakje ook beschermd worden tegen inscheuren dus ook hier werd het splitje geborduurd met een naaldkantje en wat trensjes. 

Waarom ik hierboven schreef dat dingen soms gewoon zo moeten zijn? Wel, dat heeft te maken met het feit dat ik precies vandaag de laatste hand heb gelegd aan mijn mooie bruidegomszakje.  Dat had ik  niet zo gepland, het liep zoals het liep. Wij zouden het vast gevierd hebben  onze 50 jaar met een etentje met  onze kinderen, maar in plaats daarvan mag ik terugkijken op 46 heel erg gelukkige jaren en nog meer mooie herinneringen.

Zo fijn kan het leven ook zijn.

Brudgumsskjorta, te zien in Nordiska Museet in Stockholm 

 

  

 

even een time out

 Het is weer even geleden dat ik mijn laatste blogje schreef. druk, druk druk en daarna kon ik mijn blog niet meer op. Zomaar ineens werd ik niet meer herkend. vanavond nu het eindelijk een beetje koeler is in huis heb ik mezelf weer 'binnen' kunnen laten. Helemaal goed is het nog niet, maar binnen is binnen...

dat ik even niet blogde wil niet zeggen dat ik helemaal niets deed. er gebeurde van alles op handwerkgebied. 

ik deed een maandelijkse rondleiding in museum de Timmerwerf waar mijn pronkrol met recht ligt te pronken. Zaterdag is de laatste dag en daarna gaan alle handwerkjes, de rol en de klederdracht onderdelen weer mee naar huis. Kan ik hier weer lekker pronken met mijn Babbekistjes. 

Ik maakte wat werkstukken voor handwerken zonder grenzen  zoals dit leuke zakje in Irasos, een techniek uit Hongarije. Ik stop er nu mijn handwerkspulletjes 2025 in, herinneringen aan uitstapjes en andere zaken.

in de laatste aflevering een Koreaanse techniek, een beetje patchwork-achtig met prachtige naadjes, Bojagi

 het is een inpakdoek en daarom zitten er genaaide linten aan om een en ander vast te strikken. Voor dat inpakken zijn er ook weer allerlei mogelijkheden. Echt een leuke techniek om eens te proberen. 

 en tussen Irasos en Bojagi waren er natuurlijk ook andere werkstukjes van mijn hand in HzG

 Met een zakdoekje en een patroontje van  Wereldmuseum Rotterdam ging ik aan de slag met vogeltjes uit Belarus. Dit in het kader van de tentoonstelling say yes, over trouwen en trouwkleding. Het is een zakdoekje voor een bruid

 

Met de Borduurschool hadden we een lang weekend op locatie een masterclass garen verven met acid dye gegeven door Loret Karman. Echt genieten van alles, de sfeer, het verfproces, het samen eten, de mooie zijden garens in bijna 100 kleuren die mee naar huis mochten. Binnenkort volgt er een tweede weekend met de groep, andere verfster, en andere verfstoffen. Ik kijk er naar uit. 

er kwam ook nog iets af wat jaren in een theedoek had gezeten. Nog niet compleet op de foto, maar dan heb je vast een ideetje wat het gaat worden.

 

 

leuke ontmoetingen

 Afgelopen zaterdag was de tweede rondleiding in Museum de Timmerwerf in De Lier.

Er was veel aanloop, sommige mensen kwamen van ver

 en anderen woonden in de buurt,

een aardige mevrouw had in de ochtend voor mijn komst een kindermutsje voor mij gebracht van Marken.  Geweldig aardig... het zou nog afkomstig zijn van Sijtje boes en het was al zo'n 65 jaar in de familie. Ik ga het mutsje koesteren
 

 Deze  zelfgemaakte kralenakers, gemaakt van antieke kraaltjes zijn  ook in de tentoonstelling te vinden,

bovenste plank rechtsboven hangen ze boven een borstlapje in rode baai te pronken.

Mijn quilt, gemaakt van klederdrachtstoffen, oud en nieuw en ooit gemaakt voor een tentoonstelling van Den Haan en Wagemakers in Hoorn geeft veel stof tot praten. Dat heb je als je stoffen uit de klederdracht gebruikt

de volgende rondleiding door mij op zaterdag is op 12 april aanstaande

 misschien zie ik je daar?

het wordt weer lente

 het wordt weer lente en dat betekent schoonmaken en opruimen. Met dat eerste ben ik wel aan de slag gegaan. Heb al heerlijk geveegd, gesnoeid en bemest op mijn balkonnetje. Met het opruimen wil het nog niet zo lukken. Eerlijk gezegd: er kwamen juist Dingen in. 

Afgelopen zaterdag reisde ik af naar Maarn voor de jaarlijkse antiek textielmarkt van de Kostuum vereniging

 Het was weer een fijne dag met veel leuke ontmoetingen, gesprekken, een interessante lezing over kleding van de Sámi en natuurlijk was er buit en ik had mijn rugzak mee. 

Natuurlijk mocht er  wat Marker textiel mee. Ook heel fijn dat er dit jaar wat 'brat' te koop was, de wol die voor de wollen rijglijven gebruikt wordt. Ik heb graag een bescheiden voorraadje voor als er ineens een cursus op de rol staat. Het dokie voor doopgelegenheden heeft wel een apart randje, niet gebruikelijk en daarom nam ik het mee. 

Twee wollepotjes voor weinig, de gebloemde vind ik echt top. Misschien Hongaars? 

verder een heel bijzonder papier, grootte A4 met daarop op miniatuur  formaat voorbedrukte kleine lapjes van kleedjes, een slabbetje en ander huishoudtextiel om te borduren. Ik vermoed dat het van een handelsreiziger is geweest 

  en dan deze vondst:

Twee schriftjes van dezelfde maakster, een grote en een kleinere. De een gevuld met haakproefjes en de ander met monogrammen en ander borduurwerk. Erg mooi gemaakt, ik ga ze koesteren

 

en waar ik de hele dag mee rondliep was deze grote spanen doos, Marken, een kappendoos. Een mooie rode. Mijn andere dozen staan in de Timmerwerf  tot begin juli, dus om de lege plek in huis op te vullen  mocht de doos met mij mee ;)

de tweede vlag

 Vorige blog stond in het teken van de verjaardag van Jasmine die inmiddels twee speciale verjaardags vlaggetjes aan haar slinger heeft hangen. Kort daarop kon ik opnieuw aan de slag om voor  oudste kleindochter een verjaarsvlag te maken. Ze heeft er inmiddels 18. Ze is deze week 17 geworden en kreeg bij een speciale gelegenheidl een extra vlag.  De vorige twee vlaggen hadden te maken met haar favoriete band uit Korea maar dit jaar pakte oma het anders aan. 

 Nijntje is de nieuwe favoriet sinds Sophie bij de Eenheidsprijzen winkel de broodjes verzorgt op zondag.
 

Bij mijn bezoek aan de Zaanse Schans zag ik een grote Nijn in klederdracht bij de klompenmaker. Grote Nijn inspireerde mij om kleine Nijn op de vlag ook in klederdracht te steken

Met een stukje antieke mouw van Marken als boezel, een stukje sits als baaf en wat kralen om haar halsje ziet ze er prachtig uit, aldus oma. 

Met een collage van de beide vlaggetjes sluit ik dit blogje af.

Ik ga shoppen, voorjaarsbloemetjes kopen en een wandelingetje maken.

Goed weekend!

 

het jaar van Peppa pig en de slang

Vorige week werd ze twee, mijn kleine oppaskleinkind Jasmine. Ze was al iets feestelijker dan bij haar eerste verjaardag toen ze niet wist wat ze met al die pakjes aan moest. Ze gaat twee dagen per week  naar t schooltje en daar heeft ze inmiddels "hoera" leren doen, met twee armpjes in de lucht en een vrolijk gezicht. Als je zelf het middelpunt bent is dat toch net weer een beetje anders. In navolging van haar grote nicht Sophie ( ook bijna jarig) kreeg ze haar tweede vlag-special. 

Van pappa hoorde ik dat Peppa pig haar favoriet is bij het voorlezen. Toevallig ben ik stiekem ook een beetje verliefd op Peppa en vooral deze feestelijke met verjaardagskroon vond ik erg leuk.

Hier zie je Pep nog een beetje groter, 

Ze heeft lekker warme voetjes van wol

 en drie vingertjes aan elke hand. Dat hoort zo bij varkentjes. en haar staartje blijft altijd netjes in de krul.

Ondertussen is ook het Chinese nieuwjaar begonnen, ik zocht bij mijn knipsels naar een slang

maar die had ik niet, wel deze leukerds

Bij de naaigereedschapjes had ik meer succes

mijn niet Chinese ( Engels zilverkeur) naaldenkokertje kocht ik ooit via e-bay. Juist vanwege de slang. Dat doe je als manlief arts is.

Slang krult zich als een keurig esculaapje om mijn naalden, en vandaag poseert ze geduldig op een Miao schortje in het net begonnen jaar van de slang

Zaans museum

Vandaag was de laatste dag dat de tentoonstelling Ode aan Nederland met foto's uit het prachtige dikke boek between the sea and the sky in het Zaans museum op de Zaanse schans bezocht kon worden. Als extra feestelijke afsluiting was er een klederdracht presentatie op  de catwalk.

Natuurlijk wilde ik er bij zijn en dus zat ik al vroeg in de trein

Na eerst een rondje Zaans museum en aansluitend een wandelingetje door de Zaanse Schans was het tijd voor een boterhammetje en ondertussen zag je hier en daar al wat groepjes in klederdracht arriveren. 

Het was niet overal even gemakkelijk om mooie foto's te maken zonder storende mensen voor je lens maar op een paar plekken werd er echt geposeerd en als je een goed plekje had kon je best een mooi plaatje maken.

hierboven een echtpaar van de groep De Zaanse kaper en daaronder twee foto's met Volendammers

 Na nog een mooi Volendams meisje hieronder een foto waar Volendam Marken ontmoet

 helaas moet ik alle foto's verkleinen, anders ben ik zo door mijn blogruimte heen

Spakenburgers, met hen had ik een leuk gesprek. Veel mensen uit de klederdracht groepen zie ik ook vaak terug bij de textielmarkt van de Kostuum vereniging

 Nog een lid van de Zaanse kaper, wat een prachtige en rijke dracht

Marken was ook zeer aanwezig want behalve dit drietal was  ook muziekvereniging Juliana uit Marken meegekomen. Natuurlijk ook in Marker dracht en ze speelden de sterren van de hemel.

Als kers op de taart was ook Jimmy Nelson aanwezig bij deze fantastische presentatie. Zo leuk om de maker van mijn prachtige fotoboek in real life te zien.
 

Ik heb ook heel wat details van de diverse drachten kunnen bekijken en fotograferen, maar daarover een andere keer meer.