En hoe ging het nu verder met die Blogster die niet naar Warmond ging?

Daar kan ik heel kort over zijn... ze ging alsnog....in juni was er een tweede leuke markt daar en Marcella was er bij. Ze kocht zelfs "leuke Dingen voor Weinig".

 

 Sophie kwam logeren en dat was reuze gezellig, er waren wat Barbecues, er kwam nog een Warmond en voor de rest was het (te) warm....Den Haag kende twee 

edities van grote brocante- en antiekmarkten, de laatste was afgelopen weekend en ik kwam beide keren terug met Buit! 

 Verdere leuke dingen waren Le Marie Marché, een leuk marktje op een mooie locatie in Den Haag en gezellig om op de zondagmiddag even naar toe te gaan.

Ik ging héél ver weg om mijn laatste vrij reizen dagen op te maken. Ik was in Hoevelaken bij het diabetesfestijn  

 ( en kwam terug met tássen vol materialen), ik ging naar Horst om de tentoonstelling van Ien Rappoldt te zien, Chinese Miao kostuums. Dat laatste was weer op een andere manier genieten....er kwamen geen goederen mee terug maar wel een hoofd vol inspiratie.

 

 Er werd flink geborduurd aan een zakdoekje in opdracht. Het is voor een theatergroep die het zakdoekje gaat gebruiken voor posters en flyers e.d.. Op dit moment borduur ik aan een replica van mijn eigen ontwerpje omdat ik het origineel natuurlijk heb verkocht...

Ik volgde een Masterclass bij Merlijne Marell in het Drents museum in Assen en kwam ook daarvan terug met een hoofd vol inspiratie 

wat uiteindelijk leidde tot een mooi handwerkje...

Ik heb daar alleen de foto nog van, ik gaf het met een lijstje erom aan mijn dochter. Een tweede workshop over een heel ander onderwerp staat inmiddels in de agenda, ergens in september.

Een volgend reisje ging naar Hoorn, naar de weversmarkt, gezellig met een gelijkgestemde met lekker warm weer en gelukkig niet te heet, langs de vele kramen gestruind en allebei  wat mooie dingetjes meegenomen voor thuis.

 

 Er kwamen regelmatig vriendinnen langs om mijn nieuwe huis te bekijken, alleen of in groepjes...reuze leuk en er werd - met toestemming - flink in mijn Kasten gesnuffeld....het is ook een snoepwinkel :) 

Er kwamen meubelen en nieuwe lampen, een vloerkleed en een droger ( de oude nam ik niet mee met de verhuizing) en alles kreeg zijn plekje..

Sophie kwam weer logeren, ze heeft een eigen kamer hier met bed, kastjes en een bureautje...gezellig! 

en ondertussen kwam er ook nog heel erg leuk en spannend nieuws:  zoonlief en zijn vrouw verwachten hun eerste kindje....begin volgend jaar word ik opnieuw oma, dit keer van een stamhouder. Wat zou mijn lief dat leuk gevonden hebben dat zijn naam weer een generatie mee mag gaan.  

Afgelopen zaterdag vierden we zijn geboortedag met het gezin in een restaurantje in Delft, op ons 'oude, vertrouwde plekje"  waar we al zoveel verjaardagen vierden. Het was gezellig en ook een beetje feestelijk vanwege het nieuwe kindje wat op komst is.....

kennen jullie die mop van de blogster die naar Warmond ging?

Best wel een inkoppertje hè? Inderdaad ze ging niet...Vandaag is er een ongetwijfeld leuke papiermarkt in Warmond en vanaf mijn nieuwe woonplek is dat goed bereikbaar. Papier is niet mijn hobby, maar een klein uitstapje zijwaarts kan geen kwaad vond ik. In plaats daarvan liep ik in een zacht voorjaarsbuitje naar de overkant en kocht een plant. Slaapkamergeluk op een stammetje: 

Nu waren de voorgaande dagen nogal vol. Sophie kwam even logeren en dat was reuze gezellig. Op eerste pinksterdag dus een lekker ontbijtje met warme chocoladebroodjes en koffie en jus d'orange en fruit en kwark en...en... Daarna met de bus naar Den Haag naar Marie Marché. Geen vriendin, die Marie, maar een gezellige markt in Franse sferen. Wij zouden daar de ouders van Sophie tegenkomen en  wij waren wat vroeg. We besloten even een kijkje te nemen op de antiekmarkt aan de Lange Voorhout. Sophie vond het leuk, struinen langs kramen vol antiek...ik zag een stapeltje mappen met  kleine antieke kledingfragmenten van de Miao uit China. Natuurlijk moest ik daar even in zoeken. Ik selecteerde een drietal mappen en ging afdingen op de prijs.  De handelaar ging niet erg in op mijn aanbod om de prijs met €5 te verlagen. Bij het afrekenen bleek hij niet terug te kunnen geven en ik kon het evenmin gepast betalen...Mijn opmerking dat dat dus een reden kon zijn om de prijs met €5 te verlagen deed 't 'm. Ik kreeg alsnog korting op de prijs. 

Twee oude kragen, voor mij een waardevolle bron aan steekjes en kleuren

en dit, zo fijntjes en zulke mooie patroontjes.  Ik denk dat dit op een mouw heeft gezeten.

nog een soortgelijk lapje

en nog een.... de stapel groeit

allemaal uit de zelfde gemeenschap en allemaal zo anders...

deze is nogal verschoten, maar aan de achterkant kun je de originele kleuren nog goed zien.

 en deze zijn weer heel anders, zo mooi die diversiteit!

Na de antiekmarkt liepen we naar Marie en vonden dochter en schoonzoon bij de koffietruck. Na een lekkere beker koffie hebben we met zijn vieren Marie bekeken, een erg leuk marktje met een niet onverdienstelijk zingende chansonnière, een als Fransman verklede meneer die zong en op een accordeon speelde en verder lekkere hapjes en leuke hebbedingetjes. Na de markt kregen we het plan om te gaan 'lunchen' bij een Japans restaurant. Het was overdadig en heel erg lekker....Sophie ging weer mee met haar ouders en ik ging naar huis....in de regen...

en toen ik vanmorgen uit het raam keek en de donkere lucht zag dacht ik....waarom ga ik niet gewoon lekker borduren en nagenieten, mijn lapjes bekijken en die plant kopen die ik zaterdag al gespot had maar niet mee kon nemen.  

En zo kwam het dat ik vanmorgen al vroeg aan mijn Engelse Sampler zat te borduren

en dat was bepaald geen straf :) 

Zwaantje gezien, mapje dicht

 Het heeft even geduurd voor ik weer de  tijd en vooral ook de rust vond om te handwerken. Na een jaar van onrust, opruimen in- en daarna weer uitpakken begint het 'gewone' leven langzaam weer terug te keren. Na mijn mooie doosje, mijn casket, uit het boek wat ik aan Zelf cadeau gaf voor mijn verjaardag besloot ik kortgeleden om nog zo'n mooi projectje uit dat boek te maken. Mijn keuze viel op een mapje met Zwaantjes...Kijk maar mee.......

 Een naaietuitje met een ongebruikelijke vorm, het is geborduurd met zijde en de voeringstof is eveneens zijde

in het midden een vakje voor naalden en spelden, beide kanten hebben een ander borduurtje

het borduurwerkje met de eitjes liet ik eerder al zien rond Pasen op mijn Fb pagina,

de andere kant heeft een takje met besjes en twee vogeltjes. Alle vogeltjes hebben een kroontje van goudkleurige zijde,  leuke timing dat het nu op koningsdag af is en ik het kan laten zien.

er is ook een garenhoudertje bij met aan een kant een zwaan, aan de andere kant mijn initialen, het jaartal en een takje met besjes. Ik houd me zelden aan het patroon. Mijn mapje is kleiner dan in het boek omdat ik ander linnen gebruikte. Ook heb ik zelf mijn kleuren gekozen, dat doe ik meestal omdat ik de 'voorgeschreven' garens niet heb en dan liever een keus maak uit wat er wel op voorraad is, dan naar de winkel hollen om het 'goede' te kopen. Ook in de afwerking ben ik mijn eigen gang gegaan en dat pakte ook deze keer prima uit.

 

Wat ik zelf erg leuk vind is het gebruik van verschillende steekjes. Dat maakt het werken eraan zoveel leuker, de besjes rond deze boog waren ontzettend leuk om te borduren en het resultaat is verrassend..

Je hebt nu alles wel gezien van mijn mapje, dus.... Zwaantje gezien? mapje dicht!

 

Over en uit

 Geen paniek, ik ben niet aan het stoppen (met bloggen). Dit blogje gaat kort over mijn verhuizing....Ik ben verhuisd, het plan lag er al voor samen,  maar het werd alleen. Een heel gedoe, waar ik dankzij twee lieve kinderen en twee minstens zo lieve schoonkinderen fantastisch doorheen geloodst ben. Er zijn nog losse eindjes, er worden nog nieuwe meubels geleverd, er moeten nog Dingen opgehangen en het oude huis is op een haar na verkocht...nog even en ik ga tevreden achterover leunen en genieten.....

Dit was dus het 'over' deel van dit verhaal....

Ondertussen werd er ondanks de nog heersende covid toch weer steeds meer mogelijk en mijn eerste echte uitje sinds tijden was naar Maarn waar de Antiek textiel markt werd georganiseerd door de kostuumvereniging

 En uit was ik.  Eerst heerlijk snel bij de trein ( vier minuten)  vanuit mijn nieuwe appartement waar ik al drie hele dagen woonde....onderweg nog gezellig met een bekende gekletst die ook naar Maarn ging en daarna alle kraampjes af om al het moois te bekijken. 

Ik vond een klein geborduurd Miao dingetje, leuk voor mij om de steekjes te bestuderen. Aan de achterkant is het net weer anders: 

de bovenkant is open dus het zou mij niet verbazen als het iets is wat aan een tasje heeft gezeten....of misschien is het op zichzelf wel een piepklein tasje waarvan wellicht het koordje ontbreekt. Ik kocht er twee en de andere gaf ik aan een liefhebber die het ook wel heel graag wilde hebben...het is ook daar in goede handen, weet ik.

Ik kocht een heel klein bandje voor een kindermutsje uit Marken...en daarna nog een Miao voorwerpje, Chinees Zilver,  dus je moet er niet teveel op poetsen. :) 

Het is volgens mij een handwerkgereedschapje. 

er is een soort priempje aan, een pincet en een oorlepeltje. Dat laatste brengt me op het idee dat het voor handwerken is bedoeld. Met oorsmeer werd vroeger de draad glad gemaakt. Ik denk dat in China de bijenwas inmiddels ook wel gebruikt zal worden en nog een ander spulletje waarmee de zijden draad glad wordt gemaakt. 

 Dit is het hele dingetje. Ik heb me laten vertellen dat het aan de riem werd gedragen. 

de meest opmerkelijke vondst was dit handwerkdoosje. Ik pakte het op en het bleek letterlijk loodzwaar. Dat kan kloppen want in de bodem is een plak lood verwerkt. Het is dus behalve een doosje ook een Plombe....

onderin het doosje zit een piepklein laatje, er kan net een flink plakje kaas in...

zowel in het deksel als in de onderkant zit een gaatje. In het doosje zit een pinnetje met een knopje wat precies tussen beide gaatjes past. Ik denk dat dit is om het werk omheen te leggen zodat je het onder spanning kunt houden tijden het werk. 

In het doosje zit een minuscuul raamwerkje, het lijkt een beetje op een borduurraam maar dan een cm of 10 breed, het kan rechtopgezet worden met een haakje en het werkstukje kan opgespannen worden met een klein benen of ivoren tandwieltje. 

en wat is nou de bedoeling van dit alles? Het is niet een gewoon naaidoosje maar eentje die speciaal bedoeld is om filetknoopwerk te maken. Dat verklaart de plombe, voor filetknoopwerk heb je wat spanning op je draad nodig, het 'borduurraampje en het kleine spijltje tussen doos en deksel die beiden die spanning kunnen geven zonder dat het zware doosje verschuift. 

en het verklaart de inhoud in het kleine vakje boven: een frivolité schuitje, garenwindertjes en vooral naalden speciaal voor filetknopen, aan beide kanten zit een v-vormig uiteinde waar je garen om heen kunt wikkelen en waarmee je de knoop kunt maken. Er zitten een aantal verschillende diktes van die naalden in. Ook zijn er wat knooplatjes,  nodig bij Filetwerk om de grootte van de steken gelijk te houden in het doosje...

LInks van het doosje bevindt zich ook nog een prachtig garenwindertje, het kan met een bodempje uit de doos genomen worden.

Ik vind het wel wat, mijn nieuwe aanwinst. Eerlijk gezegd ben ik nog niet eerder zo"n doosje tegen gekomen.....

het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen

 Veertien werd ze, afgelopen vrijdag. De week ervoor zat ze noodgedwingen thuis. Eerst vanwege covid bij klasgenootjes waardoor de gehele klas naar huis moest.  Enkele dagen later,  toen iedereen weer naar school mocht,  bleek ze het zelf te hebben. Ze versierde haar eigen kamer met papieren vlaggetjes...hoera, covid.  Niet omdat ze niet liever naar school was gegaan, maar omdat ze nu en dan humor heeft....en dat moet gevierd natuurlijk. 

Het bleef voor haar een beetje onduidelijk dit jaar of ik een vlaggetje zou maken. Ze weet dat ik op dit moment heel erg bezig ben met veertig jaar wonen in dozen te doen om ze binnenkort ergens anders weer uit te pakken. Andere jaren vraag ik haar ook wat zij graag op haar vlaggetje zou willen....en dat deed ik dit jaar niet. Ik moest ook erg zoeken naar lapjes, want inderdaad, alles zat veilig in karton verpakt te wachten op betere dagen. Een quiltende vriendin bood al hulp aan mocht het niet lukken met draadjes en stof maar ineens vond ik toch het een en ander en kon ik aan de slag. 

Het werden veertien mini vlaggetjes aan een slinger die ik op een normaal formaat vlaggetje naaide. Het malletje voor de grote vlag was uiteraard ook al ingepakt, maar gelukkig wist dochter Elise raad door een van de oude vlaggetjes op te meten. Een nieuw malletje was zo getekend en in de korte avonduurtjes ( nog zoveel te doen) naaide ik met de hand 14 vlaggetjes om in festonsteek. Ik haakte ze aan elkaar met een mooi haakrandje en mijn slinger was klaar. Op de achterkant schreef ik alle thema's op van de vorige 13 vlaggetjes, zoals je hieronder kunt zien. 

en omdat er nog een stukje lege stof over was kwamen er ook nog wat andere steekwoorden bij,

woorden die in het afgelopen jaar vaak naar boven kwamen. En om de feestelijkheid te verhogen veranderde ik tijdelijk mijn emailadres in....

verhuisoma@allelapjeszijnalingepakt.nl

Sophie was er een beetje zenuwachtig over of er dit jaar een vlaggetje zou zijn.....Gelukkig had ik er een en ze was er enorm blij mee....

het geslacht Indermaur uit Berneck

 Nadat mijn lief in een ver verleden zijn familie stamboom had uitgezocht gingen we samen op zoek naar mijn worteltjes. Mijn oma van moederskant kwam gratis, een nicht van mij, ze is kortgeleden helaas overleden had dezelfde oma als ik. Nicht was een bekende zangeres en BN-er en haar - en dus ook mijn verleden kwam via het tv- programma Verborgen verleden. Dat verleden ligt in Groningen dus ik zie op termijn ook zo'n mooie zwarte Groningse lap van mijn hand verschijnen. 

Daarna gingen we op zoek naar de familiegeschiedenis van opa van vaderskant. Dat werd een heel ander verhaal. Hij werd geboren in Frankrijk, in de Vogezen/Elzas en woonde eerst in Selestat en daarna lang in Mulhouse. Beide steden ken ik heel goed en we hebben ooit voor zijn woonhuis gestaan in de Rue des Tanneurs in Mulhouse. Onderaan dit blog zal ik er een fotootje van plaatsen. 

Zoeken bleek erg moeilijk in Frankrijk, het wordt per stad of dorp bewaard in archieven en niet centraal zoals vaak in Nederland. We vonden dus maar mondjesmaat en hier en daar iets in de loop der jaren. Ondertussen keek ik ook thuis op internet en terwijl ik de naam van grandpère intikte verscheen daar plots het complete lijnje van zijn vrouw, mijn oma uit den Haag. Zij bleek Zwitserse roots te hebben met een familiewapen, hoe eenvoudig dat er ook uitziet :)

Een beetje handwerkster wil daar dan 'iets' mee. Dat IETS kwam in de vorm van een prachtige stoplap uit  Sankt Gallen waar Berneck deel van uit maakt. 

Ik begon de stoplap in de beginperiode van de Covid uitbraak en kwam een heel eind tot aan het moment dat het met mijn lief niet goed ging. Daarna verdween de lap in de kast voor lange tijd;  geen tijd en geen zin meer in de maanden van mantelzorg en zorgen hebben. 

Deze zomer ging ik er mee verder. Ik maakte eerst de lap af en borduurde het gevonden genealogie lijntje eronder met jaartallen en heel soms met het beroep van de voorouder, daar waar het 'handwerk'gerelateerd was. 

De eerste voorouder was Heinrich en die moet ergens rond 1570 - 1580 geboren zijn in Berneck. Het preciese jaar is niet bekend maar zijn zoon Hans werd geboren in 1603.

Hans kreeg een dochter Barbara ( er waren steeds meer kinderen in het gezin, maar daar stam ik niet rechtstreeks van af). De reden dat Barbara nog steeds in de lijn Indermauer voorkomt is omdat ze binnen de familie trouwde met.....een andere Indermauer....na Conrad volgt dan Johannes en die was de oorzaak dat ik besloot dit lijntje te borduren, Johannes uit 1709 was namelijk Strumpfstricker, kousenbreier, in een Gilde. Ik stel me voor dat hij van die mooie dunne lange fijngebreide herenkousen voor de adel en de geestelijkheid breide. Met een beetje geluk heeft Mozart nog kousen gedragen die door een van mijn voorouders gebreid waren. Alhoewel....ik geloof niet dat Mozart ooit in Zwitserland was....ik moet dat eens opzoeken :) 

 op enig moment in de familiegeschiedenis gaat men naar Schoonhoven om daar als zilversmid of goudsmid te werken. Ook daar wil ik nog eens naar op zoek, of er nog zilver- of goudmerktekens zijn van mijn voorouders. Na schoonhoven en eerst  via Utrecht vestigt de familie zich in Den Haag en werkt mijn opa daar als hoedenmaker en twee van zijn dochters als modiniste, maaksters van dameshoedjes. Veel ambacht dus in deze familie. Daarna kwam mijn vader, met een andere naam, die van grandpère en daarna ik en als hekkesluiter Sophie die deze week veertien wordt....( herinner me aan het feit dat ik een vlaggetje moet maken. ) 

Hoe mijn Franse opa (die op zijn 17e naar China vertrok om daar te werken, daarna naar l' Indochine/Vietnam en zich tenslotte settelde in Indonesië) aan een Haags meisje kwam vermeldt de historie niet. 

Wat wel grappig is, is dat opa's achterkleinzoon, mijn kind,  niet zo lang geleden naar Taiwan ging om daar te werken. Zo opa, zo achterkleinzoon. beiden hadden 'iets met fietsen. Opa liet zich verschillende malen in Peking en Shanghai fotograferen (voor thuis?) op een fiets in fietskleding uit de tijd en zoon maakte fietsen in Taiwan voor een Nederlands fietsenmerk.

Het huis van opa in de Rue des Tanneurs in Muhlouse

Trousse de mémoires

Zo noemde ik ooit heel chique mijn jaarzakje voor een artikeltje in  Merkwaardig.  Dit jaar moest het er natuurlijk ook van komen en rond de kerst begon ik te broeden op de uitvoering daarvan. Het werd meer een "Trouser", ik gebruikte een deel van het enige kledingstuk dat ik van mijn lief bewaarde na zijn overlijden eind maart, de rode broek die hij zo graag droeg omdat ie zo lekker zat en omdat hij zo lekker zacht was. Natuurlijk kwam ook Marken in beeld en ik besloot een zakje te maken met details uit de rouwdracht van mannen op Marken. 

Ik was eerder op kleine schaal al met de rouwgebruiken van Marken bezig geweest en borduurde op de minder vrolijke dagen één knoopsgat groen op het bloesje wat ik die dag droeg. Gek genoeg - of misschien juist niet- gaf het troost, deze kleine borduurwerkjes. Mettertijd zullen de bloesjes slijten en zal de 'rouw' ook uit mijn kleding verdwijnen. 

Voor dit jaarzakje werd het dus een deel van de broek van Hans. Ik nam gewoon een stuk van de pijp, lekker makkelijk, en voerde hem met een stukje stevige stof voor de mouwen, een kledingstuk uit de dracht met de kleurig getreepte, - of  "streepte" -  mouwen zoals de Markers zeggen. Uit de ruime sortering restjes koos ik wat bijpassende stofjes en ging aan de slag. Lekker met de hand, want de steekjes mogen best gezien worden. Ik werkte de omslag boven af met een stukje van een mannendoekje, een oude, in de typische gedekte kleuren die bij de rouw horen. Natuurlijk mocht zijn letter niet ontbreken en die borduurde ik met felgroen op een toevallig rood vierkantje in de stof. Knoopsgat eronder en om nog iets van sluiting te hebben twee haakjes en oogjes met groen en blauw vastgezet. 

Een stukje antieke mouwenstof op de voorkant, in de wilde kleuren zou dat alleen rood geweest zijn, bij deze stof voor lichte rouw zie je een fijn blauw streepje er tussen. Heel subtiel maar zijn de gradaties in rouw dat ook niet? Ook daar nog twee knoopsgaten ( ik had net de slag weer te pakken) en wat trensjes om het lapje aan de zijkant vast te zetten.  Het Sits lapje kreeg een boezelbreitje ter versiering. en een mooi fragmentje van een vrolijker sits. Een knipoog naar de baaf. 

Ik hoop van harte dat dit zakje mij komend jaar veel troostmomenten zal geven en ook dat ik het  met nieuwe en  mooie herinneringen mag vullen. 

Dág jaarzakje 2021 en WELKOM 2022

 

 In 2022 kun je binnenkort hierover een blogje lezen: 

 mijn St Gallen stoplap is af, nog net op de valreep en heeft een mooi genealogisch lijntje van mijn grootmoeder van vaderskant gekregen. Een mooi werkstuk voor het nageslacht ;) 

Fijne jaarwisseling allemaal en alle goeds voor 2022