meisjes van dertien.....

 De januarimaand viel nog niet mee, maar daarover later in dit verhaal meer. Daarna kwam februari, met ijs en sneeuw en al snel werd Sophie jarig. Dertien dit jaar! Ik vroeg haar of er nog een vlaggetje moest komen en binnen twee seconden na het verzenden van mijn appje kwam er een "jaaaaa". Aan de slag dus.

Het is er een die voor ons veel herinneringen heeft en voor jullie enige uitleg behoeft. Op 1 januari stortten wij wat geld op Sophie's eigen kledingrekening zodat ze zelf iets leuks kon uitzoeken via internet en dat deed ze! Niet lang daarna stuurde ze een fotootje van haarzelf in haar nieuwe outfit, een zwart sweatshirt met capuchon en op het voorpand Hallo Doei in spiegelbeeld. Het staat haar superleuk. Ik borduurde deze tekst op (bijna) zwart vlaggetje in platsteken en maakte er hallo 13, doei 12 van. Net als bij het shirt kreeg het vlaggetje een capuchon met witte vetertjes. Omdat we nog steeds met covid te maken hebben fabriceerde ik uit een mondkapje een mini exemplaar. Eigenlijk maakte ik er twee, want met een licht strijkbeurtje met een doekje erover en op de minst warme stand ging mondkapje 1 toch smelten. Leermoment. 

in afwachting van 'de prik' naaide ik ervast een injectiespuitje op en een pleister en

maakte mijn versie van een covidvirusje van een vilten balletje met kraaltjes...

 en om jullie niet met je beeldscherm naar de spiegel te sturen heb ik hallo en doei even voor jullie omgedraaid. Wel zo makkelijk..

 op de achterkant het raadselachtige Stanley Knife, I presume, een verwijzing naar de waarschijnlijk historisch onjuiste uitspraak van Dr Stanley die dr Livingstone tegenkwam in de wildernis. Wat dat met Sophie te maken heeft?  Net als zoveel andere scholieren heeft Sophie thuis les via een internetverbinding. Tijdens de les had Sophie een kartonnetje nodig en ze besloot dat even netjes recht te snijden met een lineaal en een stanleymes. De docente zag alleen haar handen  en schrok zich een hoedje van van het beeld 'tiener met stanleymes' en belde met de conrector die daarop onmiddellijk contact opnam met dochterlief die op dat moment bij ons zat....ik maakte dus het hele onschuldige voorval life mee....

 Onderaan op het achterkantje staat 'Covid' met een pijltje naar mijn kunstzinnige balletje en rechts lees je 'made in quarantaine'. Tijdens het maken van de vlag zat ik namelijk in quarantaine, opgesloten in een ziekenhuiskamer terwijl ik niks mankeerde en ook niet getest werd....Het zat zo. Na de ziekenhuisopname van mijn lief in oktober 2020 ging hij naar huis met een heleboel 'onschuldige' en minder onschuldige pijnstillertjes, Ze werden met handenvol voorgeschreven en maakten hem uiteindelijk opnieuw ziek. Hij belandde half januari opnieuw in het ziekenhuis en op de dag dat men hem eigenlijk weer naar huis wilde sturen ging het behoorlijk mis. Mij werd gevraagd om een paar nachtjes in het ziekenhuis te blijven en op één van die nachten werd plotseling midden in de nacht de kamer afgesloten en zaten wij beiden in quarantaine. Manlief werd getest, ik niet want ik was geen patient, maar gelukkig bleek alles na ruim een dag opnieuw loos alarm ( dit was covidtest 5 inmiddels)  Ik mocht de kamer weer verlaten... Mijn lief is inmiddels weer thuis, zonder pijnstillers.  Het vlaggetje is gisteren feestelijk aan de net niet meer jarige Sophie overhandigd. Ze is er superblij mee

 

 

Marcella blogt dóór....

 Toegegeven, bloggen is niet meer zo populair als het ooit was. Afgelopen jaar begon ik in oktober aan mijn 16e jaar Nuttig en fraai en om mij heen zie ik meer en meer dat bloggers er mee stoppen. Nu, aan het begin van het nieuwe jaar 2021,  heb ik besloten om gewoon nog een tijdje door te gaan. Al lang niet meer in de frequentie van 'toen' maar wat maakt dat uit? Ik merk achter de schermen wel dat ik nog steeds graag gelezen wordt, dat er inspiratie gevonden wordt en dat ook de oudere blogs nog steeds populair zijn...Voor velen een naslagwerkje dus en ook dat heeft mijn besluit beïnvloed.....op naar het onderwerp van dit eerste blogje in 2021...

Alweer een jaar of acht maak ik aan het eind van het jaar een klein zakje waarin ik in de loop van het nieuwe jaar allerlei handwerkgerelateerde dingetjes stop, die mooie kaart met een borduurtje van een handwerkvriendin, een aankoopnota van een handwerkgereedschapje op Ebay, een kaartje voor een handwerkbeurs; het vind allemaal een plekje in mijn zakje. 

Toen mij in 2016 gevraagd werd om een artikeltje te schrijven voor het tijdschrift van Merkwaardig zocht ik een pakkende naam voor mijn zakje en dat werd :"Trousse de mémoires" want met een Franse grandpère mag je best wel eens een woordje Frans in je handwerk gebruiken. Als je op de link klikt zie je alle eerder gemaakte Trousses. 

Omdat ik soms moeilijk afscheid kan nemen van het oude zakje (aan het eind van het jaar worden ze bij elkaar in een grote doos opgeborgen) borduur ik soms voort op het oude zakje en maak een tweede in dezelfde stijl. Dit jaar koos ik nogmaals voor een borduurwerk met vakjes in halve kruissteekjes over één draadje. Voor de kleuren liet ik me inspireren door een afbeelding in een boek met kostuums van de Miao in China. Het is een rok, een beetje patchworkerig van stijl,  met op een bijzondere manier gemaakte applicaties. De kleuren op de foto spraken me aan en ik begon met het borduren van de vakjes in blauwtinten.  Het patroon is een SAL van Historische Stickmuster die in de adventtijd gratis online stond.  Daarna probeerde ik zo'n applicatie uit. Nu ben ik nogal  'netjes' dus het was wel een kleine overwinning om een lapje uit te knippen en met minirafeltjes op te naaien net zoals in China...Het is overigens wel erg leuk om eens te proberen.

Een andere inspiratiebron was dit kleine antieke kraagje voor een baby. Prachtig van kleur en door de slijtage kun je ook goed bekijken hoe een en ander is opgebouwd. 

Ik zeg het zakje van 2020 tijdelijk vaarwel, het zit ondanks de Corona, vol met leuke herinneringen. 

Dit oude naaldenkokertje komt - via Ebay - ook uit China. Het is uit hoorn gesneden en ook daarvan heb ik het aankoopbonnetje  bewaard in mijn zakje van 2020.

Nieuwsgierig geworden naar mijn zelf gemaakte Chinese mini-garen boekje? hier zie je de binnenkant nogmaals...

Ik wens jullie allemaal een goed en gezond 2021 met veel plezier en mooie ontmoetingen!

over kartonnetjes en een poppenmutsje

 Het was lang stil hier op mijn blog. even andere dingen aan het hoofd. Ondertussen postte ik op Facebook een verhaal over kartonnetjes die ik ooit kocht en waarvan ik niet wist waar ze vandaan kwamen. Dat verhaal kreeg een klein staartje, of liever gezegd mutsje. Een poppenmutsje, maar laat ik bij het begin beginnen.

Een paar jaar geleden kocht ik in Maarn op de antiek textielmarkt georganiseerd door https://kostuumvereniging.nl/ 

een tweetal kartonnetjes waarvan mij werd verteld dat ze van Marken kwamen. Het zijn kartonnetjes die tussen de ondermuts en tussenmuts werden gedragen om de muts meer vorm te geven. Dat ze niet van Marken afkomstig waren was me wel duidelijk, die kartonnetjes zijn daar echt anders. Toch besloot ik ze in mijn Marker babbekistje op te bergen. 

Hierboven zie je de beide kartonnetjes, op twee antieke stukjes uit Marken. Op Facebook kwam ik dit

leuke en leerzame stuk over het Zaans kostuum tegen en leerde ik dat mijn kartonnetjes een Pol genoemd worden. Zaans dus en niet van Marken. Omdat ook de Facebookwereld zijn eigen bubbeltjes kent werd ik door een vriendin nog weer wat wijzer gemaakt en zij stuurde me een paar foto's van de tussenmuts die over de ondermuts met pol gedragen wordt en onder de bovenmuts. 

 Ik herkende in die foto's onmiddellijk een poppenmutsje, prachtig gemaakt wat ik - mogelijk bij dezelfde gelegenheid in Maarn kocht. Er werd destijds een verzameling klederdrachtpoppen aangeboden en eenmaal aangekomen in het zaaltje waar deze werden verkocht restten alleen nog wat mutsjes en een paar schoentjes. Nu ben ik geen poppenverzamelaar maar twee mutsjes trokken wel mijn aandacht. Ze waren met zoveel oog voor detail en liefde voor textiel gemaakt dat ik ze voor het gevraagde mini bedrag echt niet kon laten liggen. Ook hier wist ik lange tijd niet  bij welke dracht deze mutsjes hoorden. 

Dit mutsje hoort ook bij de Zaanse dracht en dus ook bij mijn kartonnetjes. Zij het dat beiden een andere schaal hebben....Misschien moet ik ooit eens een miniversie maken voor onder het mutsje.

klaar met de haakproefjes

 Het was een leuk projekt, de haakproefjes. Ik maakte de meeste al jaren geleden en vond het nu tijd om er "iets" mee te doen.

Dat iets werd een lapje, oud en vrij grof linnen waar de randjes en rondjes mooi op uitkomen. Ik naaide ze met een klein steekje vast en versierde de boel met een lintje zo hier en daar. Er kwamen nog wat nieuwe randjes bij en zo groeide mijn proefjeslapje.

Ook haakte ik zo hier en daar wat mooie kraaltjes mee in, voor een extra glinsterende uitstraling. Leuk te zien dat in de Dubbelzijdige Haakrol, ons Fb projektje nu ook hier en daar wat kraaltjes verschijnen. Goed voorbeeld doet goed volgen ;)

Gisteravond maakte ik rondom een open zoompje en vanmorgen kwamen als laatste mijn initialen en het jaartal in kruissteekjes op het lapje. 

 Dit onderdeel van mijn haakwerk is klaar, op naar een volgend projekt!

over een haakrolletje en haakproefjes

 Het is niet nodig om elke kleine vordering van mijn petite haakrolletje te laten zien. Strikt genomen komt er maar een ieniemini klein stukje per week aan. Leuk is het wel, ons wekelijkse patroontje van de Dubbelzijdige haakrol.

Vandaag heb ik de antieke en oude haaktooltjes er maar eens bijgepakt. Hierboven zie je een inklapbaar haaksetje met vier piepkleine haaknaaldjes in verschillende diktes. De naaldjes zijn superfijn.  Of het lekker haakt, weet ik niet. 

Roestvrij stalen haaknaaldjes waren er vroeger ook al, soms zijn ze wel mooi gegraveerd met een patroontje. Ook benen houdertjes waarin je zelf het haaknaaldje van de gewenste dikte kon vastklemmen waren vrij algemeen.

Veel luxer en vast niet voor iedereen weggelegd is zo'n Tartanware setje. Alle bijbehorende naaldjes zijn er nog en ook het MOP ( mother of pearl), het paarlemoer houdertje voor de naaldjes is aanwezig. Tartanware heeft meestal een rode ruit, dus ik vond deze groene uitvoering wel heel bijzonder. De ondergrond van al mijn mooie haaknaaldjes is de lap uit het vorige logje die ik vul met zelfgemaakte kleine haakproefjes. In de afgelopen week is ook daar weer het een en ander aan toegevoegd. Net zoals aan het rolletje wat twee patroontjes meer heeft dan in het vorige blogje. 

Dit kindernaaietuitje van leer is ook een mooie ondergrond voor het kleine rolletje en natuurlijk 

zit ook in dit zilveren setje een haaknaaldje, al moet je wel héél goed kijken om dat te ontdekken op deze foto.

En met al deze mooie haakgereedschapjes is mijn verhaal nog niet klaar....Behalve de zelfgehaakte proefjes heb ik ook nog een doosje vol met andermans of -vrouws oude haakproefjes. Deze werden vaak in een schriftje genaaid met daarbij het patroontje. Zo had je uiteindelijk een prachtig patronenboek met gehaakte voorbeeldjes. 

Ik denk dat jullie vast wel een duik zouden willen nemen in mijn oude haakseltjes. Ze zijn zó leuk!

haken....of breien?

 Het was weer dinsdag en mijn haakrolletje vorderde weer een centimeter of wat. Eenmaal  klaar ging ik verder met het opnaaien van ooit gemaakte proefjes van gehaakte randjes uit mijn Franse boekje. 

Het boekje kocht ik rond 2012 ergens in Frankrijk en nog diezelfde vakantie begon ik aan mijn (kleine) proefjes met een haaknaaldje wat ik toevallig mee had genomen en een bolletje haakkatoen wat ik ter plekke kocht. Ik had er heel veel plezier mee tijdens de avonden in onze gite. Na thuiskomst  stopte ik de proefjes in een doosje en het boek verdween in de boekenkast. 

Ik kwam vorige week al een heel eind met mijn proefjes op een mooie lap vrij grof oud linnen en besloot dat er best nog wat meer bij kon. Ik aarzelde lang tussen verder gaan met nieuwe gehaakte proefjes of....gebreide randjes die ik in een ander boek heb staan. Er werd lang in de boekenkast gezocht en uiteindelijk had ik beide (Japanse) boeken boven water. Het worden toch  nog meer gehaakte randjes, besloot ik vanmiddag.

Er staan nog zoveel leuke - nooit geprobeerde - randjes in mijn haakboek. Hierboven een randje van feesthoedjes, zo leuk!

Ik heb er zelfs mooie glitterkraaltjes bijgezocht en haakte vanmiddag een paar randjes met kraaltjes..Dit gaat vast een erg mooi lapje worden. 

ondertussen is er ook nog een stoplapje in de maak.....

 

Haken.....

 Het is maar een klein verhaaltje deze keer en je hebt er geen vingerhoed voor nodig. 

Ik doe mee aan een wekelijks haakpatroontje bij de dubbelzijdige haakrol, een Facebook groepje waar ik sinds een paar weken een uurtje haakplezier per week beleef. Het is maar een klein haakrolletje en het past nog precies in mijn bolletje DMC haakkatoen. 

Het laat zich ook mooi fotograferen in mijn supergrote vingerhoed, bedoeld voor een klein glaasje van het een of ander, om het haken nog wat meer uitdaging te geven...

Hier staat het naast mijn bakje met kindervingerhoedjes, die zijn er ook, bedoeld voor priegelvingertjes van een jaar of zes, zeven. De grotere vingerhoed is erg oud en vermoedelijk van brons. Het kleine rieten mandje kwam vandaag. Het is voor 1920 gemaakt, mooi ambachtelijk gevlochten en bedoeld als opbergertje voor een vingerhoed. Na weken zwerven in een doosje tussen het VK en Nederland kwam het vandaag dan eindelijk met de post. Mijn rolletje wacht ondertussen geduldig op het volgende patroontje.