Verstopt

Het is niet zo moeilijk om de voorkant van je borduurwerk te tonen. Een detailfoto is alweer een flinke stap verder want wat je met het "gewone" oog niet ziet is soms genadeloos zichtbaar als je een klein stukje uitvergroot en op je weblog plakt.
Nog weer een flinke stap verder in het durven is om ook je achterkant te showen.

Bertie vroeg het en ik kan me haar nieuwsgierigheid wel indenken, want hoe zien twee- of zelfs driekleurig geborduurde stopjes er aan de achterkant uit?

Speciaal voor haar fotografeerde ik ook de verkeerde kant van mijn lapje

en hier zie je een klein deel nogmaals uitvergroot:

je ziet dat ik de verschillende draden aan de achterkant gewoon heb laten doorlopen over de volle hoogte van de stop. Stel dat je dit linnen zou willen gebruiken dan is deze manier steviger (want minder losse draden) dan in het geval dat je voor elk motiefje een nieuwe draad gebruikt.
Voor wie zich zelf ook wel eens aan stopwerk heeft gewaagd valt het misschien op dat er geen extra stukje draad aan elke rij steken uitsteekt. Normaal gesproken laat je daar een lusje hangen omdat de nieuwe draad extra zou kunnen krimpen ten opzichte van het versleten linnen of de katoen waar immers door het vele gebruik en het vele wassen de krimp al uit is. Een in elkaar getrokken stopje zou al na de eerste wasbeurt een feit zijn.

Hier zie aan de achterkant van een rood stoplapje wat ik eerder maakte wat ik bedoel: Zowel onder als boven de stop zijn kleine lusjes zichtbaar die bij een eventuele krimp van de draad in de stof verdwijnen.

Waarom heb ik dan dit keer geen lusjes laten zitten vraag je je misschien nu af?
Dat heeft alles te maken met de keuze van het linnen. Maakte ik dit rode stoplapje
op 16 draads linnen, het lapje waar ik nu aan werk is veel fijner, namelijk 20 draden per centimeter. Het gevolg is dat de zijden draad waar ik mee borduur erg vast in het linnen zit en eigenlijk niet meer kan verschuiven; een lusje laten hangen zou in dit geval – tenminste, dat denk ik – geen nut hebben.

27 Reacties