weer thuis

Gisteravond kwamen wij thuis na twee heerlijke weken in Frankrijk.  Het weer was zalig, het was fijn weer in onze vertrouwde gîte te zijn bij de boer waar wij al bijna dertig jaar vele vakanties hebben doorgebracht en met wie we inmiddels lief en leed gedeeld hebben. Hoogtepunt was natuurlijk de tentoonstelling in Ste Marie aux Mines, zoals elk jaar afwisselend en prachtig. Ieder jaar weer leuk om zoveel handwerksters daar te ontmoeten, zowel nieuwe als bekende.

Mijn liefste schoonzoon ( ik heb er één) hield mij zo nu en dan op de hoogte van de verhuizing van web-log. Het blijkt dat ik rustig twee weekjes weg kan gaan :) Hier op mijn nieuwe web-plekje was het bijzonder druk. Ik vond het hartverwarmend de vele reacties van jullie te lezen en  de e-mailtjes achter de schermen. Heel hartelijk dank daarvoor. Dankzij de enorme support van jullie lezers houd ik plezier in het bloggen.

In de Elzas zat mevrouw ooievaar weer op haar nest. Iets te vaak en te lang dacht ik zo maar het leverde uiteindelijk wel een mooi plaatje op.
De Carrefour in Ste Marie was zoals gezegd weer een schitterend feest:

In een volgend logje zal ik daar meer over vertellen. Ook gingen we dit jaar naar Parc Wesserling waar we nog net de tentoonstelling over het huis DMC konden zien. Ook daar zal ik in een komend logje meer aandacht aan besteden.
Er ging een koffer vol handwerkjes mee waar ik iedere dag een keuze uit kon maken. In zo'n Frans huis is het licht niet altijd even goed en ik had mijn handwerklamp ) niet meegenomen omdat er altijd wel een werkje is wat ik met minder licht toch kan maken. Ook van de handwerkjes zal ik natuurlijk nog het een en ander laten zien.
Ik verbrandde een vinger (niet voor het eerst dit jaar) en dat gaf heel wat gedoe met verbandjes en gaasjes uit de "Pharmacie". Wel grappig dat ik met mijn allerbeste Frans met de juiste spulletjes thuiskwam :) Gelukkig was het niet een heel belangrijke vinger om te kunnen borduren.

Japie Krekel bracht ons ook een bezoek:

Eerst probeerde hij in de serre omhoog te klimmen en viel dan telkens met een plof naar beneden. Mijn lief wees hem de deur en zette Jaap in de hortensia's. Even later zag ik hem langs het raam (het was gelukkig dicht :) naar boven klimmen. Sindsdien hebben wij niets meer van Japie vernomen.(gelukkig)
De foto is niet erg geslaagd want ik nam hem zonder bril (ik zat heerlijk te borduren toen Jaap in volle glorie langs mijn raampje klom) en met mijn mobieltje. Dat Japie een hele Jaap was, is echter wel goed te zien.
Vandaag heb ik de koffers uitgepakt en opnieuw mijn daar gekochte schatten uitgestald. Ook daar hoor je meer over. Nu eerst de keuken in en kijken of er nog iets te eten is.