vrijdag 31 mei 2013

Hoe gaat het nu verder met...

Hoe gaat het nu verder met Sjaan? Wel, Jane arriveerde woensdagmiddag laat in een werkelijk enorme doos, eenzaam op de bodem met een briefje op haar buik. Erg leuk als herinnering, dat kaartje, ik had er in Nantes al een foto van gemaakt, tenslotte is dat toch één van de bewijzen dat je 'hing' :) Behalve de lang verwachte quilt kwamen er ook andere dingen het huis in: een mooie lap oud linnen ( die moet ik nog even flink onderhanden nemen in een sopje) een mooi stukje oude tule, een prachtig boekje en wat dacht je van dit oefenstukje naaldkant? Ik heb het opgerold, zelfs de naald hangt er roestig en wel nog aan een draadje te bungelen. En hoe ging het verder met de Oud Goed Quilt? Natuurlijk kwam hij niet af. Het scheelde overigens niet heel veel, alleen aan de bovenrand moet nog gequilt, linksboven is er al een klein deel van gedaan. Ik heb hem toch meegenomen woensdagavond naar de cursistenavond. De komende week ga ik er mee verder en denk alvast na over de bies en de verdere afwerking. Geheel overwacht rolde er gisteren nog iets op de mat. Een jubileumcadeau van Merkwaardig, de merklapvereniging waar ik lid van ben. Het is een doorlopende agenda die er werkelijk schitterend uit ziet. kijk maar eens hoe mooi en inspirerend dit is. Ik kocht in 2011 ook zo'n doorlopende agenda van de hand van Fabienne Bassang, een bij kenners zeer bekende borduurster uit de Elzas. Die agenda schrijf ik sinds de aankoop vol met al mijn handwerkgebeurtenissen: mijn Dear Jane in Nantes, een workshop of cursus die ik volg, een aankoop op ebay, een ontmoeting met een handwerkvriendin en dan nu ook de ontvangst van deze prachtige borduuragenda. Ik zet bij alle gebeurtenissen ook het jaartal. Ik hoop op den duur alle dagen van het jaar een keer gevuld te hebben met een handwerk-activiteit. Misschien is dit een leuk idee voor de ontvangers van de Merkwaardig agenda?

vrijdag 24 mei 2013

Oud Goed, de deadline II

Tsja, hoe gaat het nu met de Oud goed quilt en in het bijzonder met de deadline? Ik ben nog lang niet aan het zingen: "we zijn er bijna", nog láng niet, maar er is wel weer het een en ander bijgekomen aan quiltsteekjes. Een flinke krans die over vier blokken heen gaat heb ik in de afgelopen dagen onderhanden gehad. Daarbij werd ik flink tegengewerkt door 'de buitenwereld'. Langdurige telefoongesprekken, bezoekjes, een dagje met de souvenirgroep (dat was erg leuk!), dingen die geregeld moesten worden, enge dingen in het nieuws die mijn aandacht afleidden, een lunchje hier en een lunchje daar... Eigenlijk is het een wonder dat er nog iets uit mijn handen kwam. Uit de bovenrand van de krans piept een mooi oud monogrammetje en links daarvan zie je ook nog een klein stukje van de krans. Hier heb ik, om zoveel mogelijk het borduurwerk in rood en de met inkt geschreven naam van de jeugdige maakster te sparen wat voorzichtiger gequilt. Een beetje zuinig, dat wel, maar zo laat ik het meest zien van het prachtige schoolwerkstukje. Hier het tot nu toe grootste deel van de krans. Er naast komt straks nog zo'n groot stuk. Ik denk dat ik daar vanavond aan ga beginnen. Ik houd mijn vingers gekruist dat er niet weer een stoorzendertje op mijn pad komt. Fijn weekend allemaal

zondag 19 mei 2013

Oud Goed, de deadline

Het is natuurlijk niet zo heel slim om jezelf in tijd te beperken als die tijd te kort is om je einddoel te halen. Toch ga ik een poging wagen. Ik heb nog tien dagen en dan zou ik mijn Oud goed quilt graag willen laten zien op een cursistenavond waar uitsluitend quiltsters komen. Nu quilt ik al een aantal jaren niet meer, dus ik sta al flink wat jaartjes met lege handen daar. En dat terwijl ik zo veel mooie borduurwerkjes kan laten zien ;) Mijn laatste Oud Goed update dateert van half januari dit jaar, je kunt dat hier nog eens bekijken. Daarna gebeurde er lange tijd niets. Inmiddels ben ik in de afgelopen drie dagen weer wat verder gekomen. Het deeltje met de halsafwerking is nu klaar. Ook aan de onderzijde van het halsje: Daarnaast was een groter vlak wat ik als volgt heb doorgequilt: Hier loopt het quiltwerk niet over het miniatuur sloopje. Er is eerst gequilt en daarna is het sloopje met kleine steekjes op het quiltwerk vastgezet. Hiermee is de gehele onderrand van de quilt nu gequilt en dat is ongeveer een kwart van het totale opppervlak. Er is nog een hoop quiltwerk te doen dus. Boven die eerste quiltwerkrand ben ik aan de linkerkant met de volgende fase begonnen. Gisteren en vandaag heb ik daar hard aan gewerkt. Hier gebruikte ik het zelfde veermotief als rechtsonder maar dan anders neergelegd. Bij het fotograferen zag ik dat ik rechts, onder het doosje nog een 'lijntje' vergeten ben... Het miniatuur hemdfragmentje kan naar boven geklapt worden en wordt straks met een knoopje gesloten Het volgende quilt-onderdeel gaat meerdere 'blokken' tegelijk bedekken. Of ik het op tijd ga halen? Ik denk het niet, maar dat is niet zo erg toch?

vrijdag 17 mei 2013

Een Huswif voor de welgestelden

Een paar dagen geleden liet ik mijn Huswif aan jullie zien. Een flink boekwerk met als basis antiek Kelsch linnen, huishoudtextiel uit de Elzas. Terwijl ik vrolijk aan mijn boerenbontje werkte kwamen er ook foto's achter de schermen van het Huswif-project van een geheel andere aard. Verfijnd en fragiel, zwart met een vleugje goud. Dit moois was het Huswif in de maak van Hilda, een mij niet onbekende mede-cursist uit de lessen van Margreet Beemsterboer. Hilda liet zich inspireren door de workshop 'Crewel Redwork in de 16e en 17e eeuw'. Ook dit is een workshop van Margreet. Dit arbeidsintensieve en fijne borduurwerk was in die tijd alleen beschikbaar voor de welgestelden. Hier zie je hoe prachtig het boek van Hilda begint: Wat ik zo leuk vind aan het huswif project is, dat vrijwel iedereen, de een in meerdere mate dan de ander, gaandeweg het patroon loslaat en volgens het gegeven concept naar eigen inzicht aan de slag gaat. Voor Hilda was het uitgangspunt de workshop Crewel Redwork uit de 16e en 17e eeuw en zij past dat onderwerp prachtig en consequent toe door het gehele Huswif heen. Bladzijde twee, weer zo'n juweeltje met leuke details en fijne steekjes. Het derde blad met details uit het patroon van de voorpagina. Het kleine mandje in raised work is ook zelfgemaakt en een praktische toepassing in het Huswif; het biedt plaats aan veiligheidsspeldjes. Het mapje voor de garens; wie zei er trouwens dat macramé zóóó jaren zestig was ? Kijk maar eens op dit detail hoe verfijnd Macramé kan zijn: Jullie begrijpen wel dat ik flink onder de indruk ben van Hilda's Huswif, ik vind het schitterend! Zowel de knoopjes als de knoopsgaten zijn zelfgemaakt. Het kleine koperen sjabloon met Hilda's initialen maakt de pagina àf! Het zakje met de rits, gevolgd door het mapje met de spreuken. Natuurlijk is het geweldig om lessen te volgen en het geleerde toe te passen in het project wat bij zo'n workshop of les hoort. Maar hoe fantastisch kan het zijn als je datgene wat je in al die lessen aan kennis en kunde hebt opgedaan, zelf toe kunt passen in iets eigens, iets wat zo helemaal van jezelf is? Hilda is daar in ieder geval uitstekend in geslaagd! Chapeau van begin tot eind! Hilda denkt nu na over de sluiting van haar Huswif. Haar boek is wat dat betreft nog niet gesloten. Voor jullie een prachtige foto-reportage van dit bijzondere Huswif ( dank Margreet voor de foto's) en ik ga proberen mijn zelf opgelegde deadline te halen: binnen twee weken mijn Oud goed quilt af.... Hilda, heel veel dank dat ik jouw mooie Huswif hier mag laten zien. fijn weekend allemaal!

woensdag 15 mei 2013

Een hoesje

Van pure blijdschap dat mijn Huswif in het lijstje Af in 2013 geschreven mocht worden begon ik aan een heel klein tussendoor gevalletje voordat ik verder zou gaan met Het Grote Afmaak Werk. Het werd onderstaand dingetje. Leuk om even met een draadje goud in de weer te zijn en een zijden garen wat ik nog niet eerder gebruikte. Al frutselend voegde ik nog een klein stukje Cantille toe langs de rand en een paar nog kleinere stukjes Bouillion voor het kwastje. Het resultaat zie je hieronder. Mooi in kleur bij het mapje in Boutis wat ik vorig jaar maakte. En ook prachtig bij deze eerder gemaakte handwerkattribuutjes. Kennelijk houd ik erg van blauw :) Je vraagt je af wat er in het hoesje zit? Mijn draadsnijdertje van Clover. Het patroon was bedoeld voor een scissorsfobje maar al bordurend vond ik mijn draadsnijdertje er wel erg uitnodigend bij liggen. Het is erg handig, mijn nieuwe hoesje, kijk maar: zo raak ik mijn Clovertje niet kwijt. Het patroontje is een (oude) freebie van Thistle Threads. Volgende blog schrijf ik over het andere huswif en nu? nu ga ik verder quilten aan mijn Oud Goed quilt. tot later

dinsdag 14 mei 2013

Het boek wordt gesloten

Vier maanden ben ik er mee bezig geweest, met mijn Huswif boek. En dit weekend kwam de laatste bladzijde klaar. Wat was het leuk, het patroon, de Yahoo-groep, het nuttig dagje in Velp waar al die enthousiaste mede-Huswiffers bijeen waren om te vertellen, te laten zien en te leren. Ik heb er van genoten en dat geluid hoor ik ook van de anderen, achter de schermen bij Yahoo. Nu mijn boek klaar is wil ik het natuurlijk ook graag laten zien. Hierboven zie je hoe het Huswif er uit ziet in gesloten toestand. Ik heb ervoor gekozen om er een omslagje voor te maken. De leuke sluiting die Margreet ervoor had bedacht in het patroon bewaar ik even. Later kan ik die in een ander projectje toepassen want alle tips en trucs moeten natuurlijk worden uitgeprobeerd. Doen we de strik los dan zien we dit: De eerste bladzijde van mijn boek. Ik vond het leuk om die half tussen de omslag te schuiven zodat je alvast een stukje van het Huswif ziet als het boek nog dicht is. Alle mapjes zijn los en kunnen ook apart gebruikt worden. Als ik het eerste etuitje terzijde schuif komt de rest van de mapjes te voorschijn. Het bovenste mapje biedt ondermeer plaats aan een schaartje, een rolcentimeter, een draaddoorstekertje en een opschrijfboekje, handgemaakt en een cadeautje van een goede fee. Het is bekleed met oud linnen in de kleuren van het Huswif. Ook dit etuitje ligt los in de omslag. Als ik het even weghaal komt het volgende mapje tevoorschijn: Aan de bovenzijde heeft dit etui twee zakjes, een met een sluiting met knopen en handgenaaide knoopsgaten, het andere is uitgevoerd in wit op wit met onder andere damaststopjes. Je ziet inmiddels wel dat het een heel gedetailleerd en tijdrovend handwerkproject is geweest. Inmiddels liggen de eerste vier bladzijden van mijn boek keurig op rij. Het mapje met het sokje en het speldenkussentje in Broderie Anglaise zit vast aan de omslag. Voor de stevigheid heb ik er een stukje karton in gezet en daar zit mapje vier bovenop genaaid. Nu draai ik alle losse mapjes om en laat hun achterkantjes zien: Bovenaan een mapje met een er met de hand ingezette rits. We hadden tenslotte afgesproken voor dit project de naaimachine thuis te laten. Daaronder een etuitje waar ik mijn DMC Broder special garen in kan bewaren. De garens zijn gevlochten en een draadje eruit trekken gaat heel makkelijk, zonder dat je het van het ringetje hoeft af te halen. Helemaal onder een mapje met een sluiting van knoopjes. De omslag is deels opgevuld met een quiltvlies en daarna 'doorgepit' met een siersteekje. De damaststopjes op een van de vakjes zijn maar net zichtbaar op de foto. En tot slot de omslag zonder inhoud. Omdat ik zoveel van het project prijsgeef met bovenstaande foto's heb ik de maakster van het patroon, Margreet Beemsterboer natuurlijk even gevraagd of ze bezwaar had tegen zo'n uitgebreide toer langs mijn Huswif. Een goed gebruik, vind ik, eerst vragen en dan pas publiceren en Margreet had geen bezwaar. Integendeel, zij vroeg zich af of het niet leuk zou zijn om het Huswif van een andere maakster ook bij nuttig en fraai te laten zien. Ook met deze handwerkster is inmiddels contact geweest. Het verhaal over het Huswifproject krijgt later dus nog een heel bijzonder en heel fraai vervolg! Wie na het kijken en lezen zin heeft gekregen in het maken van een eigen en heel persoonlijk Huswif en het patroon nog niet heeft kan dit via de website van Margreet bestellen. Voor meer detailfoto's van mijn Huswif klik hier voor de eerder blogjes. Veel plezier met kijken, ik ga verder met het 'inrichten' van mijn Huswif :)

maandag 6 mei 2013

Housewife, hussif, huswif

What's in a name? In een zoektocht naar wat achtergrond informatie over het huswif kwam ik dit filmpje tegen. Hierbij de link. In het filmpje wordt een en ander verteld over de geschiedenis van het hussif en ook laat de spreker twee zelfgemaakte huswif's zien. Een daarvan is van zijn zoon, de ander gebruikt hij zelf. Het is erg leuk te zien wat je in een 'mannen'-huswif kunt tegenkomen. Zelf ben ik inmiddels vier maanden bezig met het maken van mijn huswif, maar ja ik ben vooral handwerkster en ook nog een vrouw. Logisch toch dat de mijne heel veel meer steekjes bevat dan de heren-variant ;) Het zou zo maar kunnen dat ik na afronding van dit huswif nog een kleintje maak op de manier die hier getoond wordt. Ik hoop dat jullie net zo van het filmpje genieten als ik. Ondertussen laat ik ook nog wat details zien van waar ik de afgelopen twee weken mee bezig ben geweest. Ik haakte een randje en 'knoopte' de drie lagen stof af met een siersteekje. Er kwam een sluiting met een ring van been. De onzichtbare stopjes kwamen klaar. Het was leuk om ook eens wit op wit door te stoppen, zoals het eigenlijk bedoeld is: ter versteviging van de stof en niet ter versiering. Ik vond het niet gemakkelijk, het is erg moeilijk te zien wat je doet dus je moet flink tellen om geen fouten te maken en hopen dat je op de goede 'regel' blijft . Het laatste deel van mijn huswif is in voorbereiding. Nog even en het vele werk is klaar. Dan zal ik het hele huswif hier laten zien en heel misschien mag ik ook nog een andere die in de huswif-groep gemaakt is laten zien. Dat is een heel bijzondere kan ik alvast verklappen. Nog even geduld...

zaterdag 4 mei 2013

de koekjes van LU

Rechts over de brug, op vijf minuten lopen was het congrescentrum La Cité in Nantes waar de beurs Pour l'amour du fil werd gehouden. Velen moeten het gebouw aan de linkerkant hebben gezien met het torentje toen ze zich naar de Dear Jane's haastten. Dit gebouw is de helft van wat eens het enorme fabriekscomplex was van de firma Lu, de koekjesfabriek van het bekende Petit Beurre koekje en van het scholiertje. Zo zag het er uit in vroeger tijden, gezien vanaf het Chateau des Ducs de Nantes. In 1846 begint het verhaal van Lu als Jean Romain Lefèvre zich met zijn vrouw Pauline Isabelle Utile (wat nuttig betekent) vestigt in de Rue Boileau op nummer vijf. Toevalig verbleven wij in Nantes in hotel La Pommeraye dat ook in de rue Boileau gevestigd is, op nummer twee, schuin tegenover nummer vijf. Zowel Lefèvre als Utile kwamen uit Varennes en Argonne. Op die plek in de rue Boileau beginnen zij hun bakkerij die al gauw erg succesvol is. In 1880 hebben ze veertien werknemers in dienst. Als twee jaar later Jean Romain overlijdt neemt hun derde zoon Louis het bedrijf over. Deze vertrekt al snel uit de Rue Boileau en bouwt een fabriek van 2000 m2 in Nantes, aan de Loire. Omdat Louis flinke hervormingen doorvoert: het hele bakproces wordt gemechaniseerd met de modernste stoommachines, groeit het bedrijf flink. In die periode wordt jaarlijks zo'n drie ton koekjes geproduceerd. In die tijd wordt ook het bekende koekje 'Petit Beure' gelanceerd en dat is meteen een groot succes. Nieuw was ook dat het koekje gestempeld werd met de tekst 'LU Petit Beurre Nantes'. In 1888 gaat de fabriek in vlammen op. Vijftien dagen later herstart men het productieproces en begint men opnieuw met het moderniseren van de machines, ditmaal met het oog op de brandveiligheid. Ten tijde van de brand was Louis Lefèvre ook een voor die tijd grote reclamecampagne begonnen om zijn producten nog meer naamsbekendheid te geven. Er kwamen affiches, reclameborden, dozen en blikjes. Uit die tijd stammen ook de eerste afbeeldingen van het bekende jongetje met de rieten mand gevuld met koekjes: 'Le Petit Ecolier'. In 1900 neemt LU deel aan de wereldtentoonstelling in Parijs. Aan de oever van de Seine wordt op korte afstand van de Eiffeltoren een enorm paviljoen gebouwd, 36 meter hoog met als blikvanger een vuurtoren waarvan de top bestaat uit een vierkante koekdoos van LU. Hier te zien op een affiche. Ze winnen er een Grand Prix mee. Een verkleinde replica van het torentje staat in het Chateau des Ducs in Nantes. Het gaat dus voorspoedig met de firma Lefèvre Utile tot aan La Grande Guerre, de eerste wereldoorlog die in 1914 uitbreekt. Op deze spotprent zie je hoe de bevolking van Nantes aankeek tegen deze oorlog. Rechts de Duitse soldaat die de handel om zeep helpt en linksboven de Franse soldaat die probeert te redderen met pijl en boog. De firma LU wordt verplicht om brood te leveren aan de Franse soldaten. Ondertussen probeerde men ook om de fabricage van de eigen LU produkten op gang te houden wat maar moeilijk lukte omdat de grondstoffen schaars waren geworden. Dat er toch nog sprake was van enige koekproduktie bewijst deze transportorder. Tegenwoordig is LU ondergebracht bij Danone, gelukkig wel met behoud van de naam LU. De kleine scholiertjes en de petits beurres zijn nog altijd leverbaar. Ondertussen vragen jullie je misschien af wat koekjes te maken hebben met mijn nuttige en fraaie handwerkjes? Jaren geleden kocht ik in Parijs een patroontje om het bekende koekje van Lu te borduren. Het hangt al jaren geborduurd en wel in mijn keuken. Het patroontje heb ik nog en het mag weg voor vijf euro. Stuur me maar privé een e-mailtje als je er belangstelling voor hebt. Bij mijn geborduurde koekje heb ik nu ook een trommeltje uit Nantes, gekocht in de rue Boileau, niet voor koekjes maar voor een handwerkje, garen of ander fraai of nuttig handwerkgereedschapje.