zondag 13 februari 2022

het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen

 Veertien werd ze, afgelopen vrijdag. De week ervoor zat ze noodgedwingen thuis. Eerst vanwege covid bij klasgenootjes waardoor de gehele klas naar huis moest.  Enkele dagen later,  toen iedereen weer naar school mocht,  bleek ze het zelf te hebben. Ze versierde haar eigen kamer met papieren vlaggetjes...hoera, covid.  Niet omdat ze niet liever naar school was gegaan, maar omdat ze nu en dan humor heeft....en dat moet gevierd natuurlijk. 


Het bleef voor haar een beetje onduidelijk dit jaar of ik een vlaggetje zou maken. Ze weet dat ik op dit moment heel erg bezig ben met veertig jaar wonen in dozen te doen om ze binnenkort ergens anders weer uit te pakken. Andere jaren vraag ik haar ook wat zij graag op haar vlaggetje zou willen....en dat deed ik dit jaar niet. Ik moest ook erg zoeken naar lapjes, want inderdaad, alles zat veilig in karton verpakt te wachten op betere dagen. Een quiltende vriendin bood al hulp aan mocht het niet lukken met draadjes en stof maar ineens vond ik toch het een en ander en kon ik aan de slag. 


Het werden veertien mini vlaggetjes aan een slinger die ik op een normaal formaat vlaggetje naaide. Het malletje voor de grote vlag was uiteraard ook al ingepakt, maar gelukkig wist dochter Elise raad door een van de oude vlaggetjes op te meten. Een nieuw malletje was zo getekend en in de korte avonduurtjes ( nog zoveel te doen) naaide ik met de hand 14 vlaggetjes om in festonsteek. Ik haakte ze aan elkaar met een mooi haakrandje en mijn slinger was klaar. Op de achterkant schreef ik alle thema's op van de vorige 13 vlaggetjes, zoals je hieronder kunt zien. 


en omdat er nog een stukje lege stof over was kwamen er ook nog wat andere steekwoorden bij,

woorden die in het afgelopen jaar vaak naar boven kwamen. En om de feestelijkheid te verhogen veranderde ik tijdelijk mijn emailadres in....


verhuisoma@allelapjeszijnalingepakt.nl

Sophie was er een beetje zenuwachtig over of er dit jaar een vlaggetje zou zijn.....Gelukkig had ik er een en ze was er enorm blij mee....


dinsdag 8 februari 2022

het geslacht Indermaur uit Berneck

 Nadat mijn lief in een ver verleden zijn familie stamboom had uitgezocht gingen we samen op zoek naar mijn worteltjes. Mijn oma van moederskant kwam gratis, een nicht van mij, ze is kortgeleden helaas overleden had dezelfde oma als ik. Nicht was een bekende zangeres en BN-er en haar - en dus ook mijn verleden kwam via het tv- programma Verborgen verleden. Dat verleden ligt in Groningen dus ik zie op termijn ook zo'n mooie zwarte Groningse lap van mijn hand verschijnen. 

Daarna gingen we op zoek naar de familiegeschiedenis van opa van vaderskant. Dat werd een heel ander verhaal. Hij werd geboren in Frankrijk, in de Vogezen/Elzas en woonde eerst in Selestat en daarna lang in Mulhouse. Beide steden ken ik heel goed en we hebben ooit voor zijn woonhuis gestaan in de Rue des Tanneurs in Mulhouse. Onderaan dit blog zal ik er een fotootje van plaatsen. 

Zoeken bleek erg moeilijk in Frankrijk, het wordt per stad of dorp bewaard in archieven en niet centraal zoals vaak in Nederland. We vonden dus maar mondjesmaat en hier en daar iets in de loop der jaren. Ondertussen keek ik ook thuis op internet en terwijl ik de naam van grandpère intikte verscheen daar plots het complete lijnje van zijn vrouw, mijn oma uit den Haag. Zij bleek Zwitserse roots te hebben met een familiewapen, hoe eenvoudig dat er ook uitziet :)

Een beetje handwerkster wil daar dan 'iets' mee. Dat IETS kwam in de vorm van een prachtige stoplap uit  Sankt Gallen waar Berneck deel van uit maakt. 


Ik begon de stoplap in de beginperiode van de Covid uitbraak en kwam een heel eind tot aan het moment dat het met mijn lief niet goed ging. Daarna verdween de lap in de kast voor lange tijd;  geen tijd en geen zin meer in de maanden van mantelzorg en zorgen hebben. 


Deze zomer ging ik er mee verder. Ik maakte eerst de lap af en borduurde het gevonden genealogie lijntje eronder met jaartallen en heel soms met het beroep van de voorouder, daar waar het 'handwerk'gerelateerd was. 

De eerste voorouder was Heinrich en die moet ergens rond 1570 - 1580 geboren zijn in Berneck. Het preciese jaar is niet bekend maar zijn zoon Hans werd geboren in 1603.


Hans kreeg een dochter Barbara ( er waren steeds meer kinderen in het gezin, maar daar stam ik niet rechtstreeks van af). De reden dat Barbara nog steeds in de lijn Indermauer voorkomt is omdat ze binnen de familie trouwde met.....een andere Indermauer....na Conrad volgt dan Johannes en die was de oorzaak dat ik besloot dit lijntje te borduren, Johannes uit 1709 was namelijk Strumpfstricker, kousenbreier, in een Gilde. Ik stel me voor dat hij van die mooie dunne lange fijngebreide herenkousen voor de adel en de geestelijkheid breide. Met een beetje geluk heeft Mozart nog kousen gedragen die door een van mijn voorouders gebreid waren. Alhoewel....ik geloof niet dat Mozart ooit in Zwitserland was....ik moet dat eens opzoeken :) 

 op enig moment in de familiegeschiedenis gaat men naar Schoonhoven om daar als zilversmid of goudsmid te werken. Ook daar wil ik nog eens naar op zoek, of er nog zilver- of goudmerktekens zijn van mijn voorouders. Na schoonhoven en eerst  via Utrecht vestigt de familie zich in Den Haag en werkt mijn opa daar als hoedenmaker en twee van zijn dochters als modiniste, maaksters van dameshoedjes. Veel ambacht dus in deze familie. Daarna kwam mijn vader, met een andere naam, die van grandpère en daarna ik en als hekkesluiter Sophie die deze week veertien wordt....( herinner me aan het feit dat ik een vlaggetje moet maken. ) 

Hoe mijn Franse opa (die op zijn 17e naar China vertrok om daar te werken, daarna naar l' Indochine/Vietnam en zich tenslotte settelde in Indonesië) aan een Haags meisje kwam vermeldt de historie niet. 

Wat wel grappig is, is dat opa's achterkleinzoon, mijn kind,  niet zo lang geleden naar Taiwan ging om daar te werken. Zo opa, zo achterkleinzoon. beiden hadden 'iets met fietsen. Opa liet zich verschillende malen in Peking en Shanghai fotograferen (voor thuis?) op een fiets in fietskleding uit de tijd en zoon maakte fietsen in Taiwan voor een Nederlands fietsenmerk.

Het huis van opa in de Rue des Tanneurs in Muhlouse