Mea Máxima Culpa

Vandaag kan de vlag weer uit. Matthijs en koningin  Beatrix zijn jarig. Naar verluid krijgt Matthijs vandaag Beatrixvlaai en ik denk dat de koningin minstens één Oranjetompoes mag. Ik ben bij beiden niet uitgenodigd, ik neem straks een koekje bij de thee. Dit quiltje heb ik gemaakt naar aanleiding van het huwelijk van Willem Alexander en Máxima op 20-02-2002. Het patroontje kreeg ik van Maaike Bakker. Zij vertelde erbij dat ze het patroon had gemaakt op verzoek van haar dochter die op de huwelijksdag 11 jaar zou worden.  Dochterlief vond dat wel een mooie gelegenheid om een quiltje van haar moeder te krijgen. Toen ik het patroontje kreeg riep ik onmiddellijk overmoedig dat ik het quiltje zou maken. In het oorspronkelijke patroon zat er ook nog een enorme rand tulpen omheen maar die heb ik weggelaten, ik vond het zo wel genoeg. Ik had toevallig nog een enorme lap oranje sits van den Haan en Wagemaker en ook de andere stofjes had ik in voorraad. Er stond mij dus niets in de weg om de daad bij het woord  te voegen. Later in 2002 werd mij gevraagd om een of meerdere quiltjes uit te lenen voor een tentoonstelling van Nederlandse en Franse quilts die in Frankrijk werd gehouden.   Ik heb dit quiltje uitgeleend, het hing daar in de bibliotheek van een landhuis; het leek mij een uitstekende plek.Mijn quiltje geniet dus internationale belangstelling De quilt heet officieel Mea Máxima Culpa, wat zoveel betekent als: "door mijn grote schuld"  en eerlijk gezegd voel ik me wel een beetje schuldig dat ik zoiets heb gemaakt. Thuis heet de quilt gewoon: "de vlag"

Op de Zwarte lijst

In de lijst met freebies die Juul hier een aantal dagen geleden had gezet vond ik er eentje die ik jullie niet wil onthouden.
http://www.blackworkarchives.com/bw_cost.html

Het is een heel informatieve site over Blackwork, een borduurtechniek die op aftelbaar linnen wordt geborduurd. Het zijn geometrische ontwerpen die niet alleen in Zwart werden geborduurd maar ook in rood. In dat laatste geval werd het Scarletwork genoemd. Het wordt geborduurd in de double running stitch, ook wel Holbeinsteek genoemd, naar de 16e eeuwse schilder Hans Holbein.
Op de site tref je aan een heleboel informatie, uitleg over de steek en ook een enorme hoeveelheid patronen.
Bij "bibliography" kun je bij "online sources" nog een heleboel informatieve links vinden. Ook daar zitten heel veel nuttige en leuke websites bij.
Wat mij betreft een website om nog vaak eens naar terug te gaan. Met dank aan Juul

Ringen en Reinheid

Onze dochter trouwt komend voorjaar en zij heeft mij gevraagd of ik voor haar een ringenkussentje wil maken. Op het moment dat ze dit vroeg was ik juist bezig met Candlewicking. Ik  besloot om  voor het  kussentje die techniek ook  te gebruiken in een wat aangepaste vorm.Ook de keuze van  het patroon was niet moeilijk; het leek me leuk om  daarvoor een harp te gebruiken, muziek heeft in ons leven altijd een grote rol gespeeld  en een van onze instrumenten heeft in de kap een harp, een "handwerkje" van mijn echtgenoot. Het patroon dat ik heb gebruikt  is bedoeld als Boutispatroon.  Ik heb het  eerst verkleind  Omdat Candlewicking met een vrij dik perlé garen wordt geborduurd ben ik met een fijner garen gaan experimenteren. Uiteindelijk kwam ik uit op drie draadjes splijtgaren. Het effect van Candlewicking is daardoor een stuk minder maar het werk is er wel veel  fijner door geworden.  Door de  keus van splijtgaren ligt er ook een mooie glans op. Het patroon wordt met een uitwasbare blauwe stift op de stof getekend. Ik had dat op de cursus zo geleerd en heb op zich heel veel vertrouwen in "mijn juf". Ze had ons er herhaaldelijk op gewezen heel voorzichtig te zijn met zonlicht en vooral de warmte daarvan. Daardoor kan de inkt in de stof "branden" en is dan niet meer uitwasbaar. Ik ben dus heel voorzichtig geweest  met mijn handwerkje....deze keer niet lekker handwerken bij het raam met een warm middagzonnetje in mijn rug  en er voor zorgen dat ik  iedere keer het werk goed op had geborgen.  Toch was ik gisteravond heel erg opgelucht toen ik de inkt er uit had gewassen, het ging heel makkelijk en zonder problemen.  Weer een zorgje minder.Ik ga het lapje afwerken als een vierkant kussensloopje. Aan de achterkant komt  een ophang tunneltje. Na de bruiloft kan het dan als "quiltje" aan de muur, dan hoeven de poesjes niet te ruzieën wie er op het kussentje mag liggen  Ik heb gisteravond  nog even opgezocht welke symbolische betekenis de harp heeft in merklappen. Het staat o.a. voor muzikaliteit en reinheid.

vijfjarenplan

Dit is een van mijn projecten die maar niet af wil komen.Het idee was erg leuk. Met onze quiltgroep zouden we een quilt maken. De bedoeling was dat ieder van ons een onderwerp uit zou kiezen en al die ( 18)  onderwerpen moesten op een of andere manier in ieders eigen  quilt verwerkt worden. Iedereen werkte voor zich zelf en  koos zelf de  kleuren, maat  en technieken. Behalve de onderwerpen was dus alles vrij naar eigen inzicht.Iedere keer als  de groep bij elkaar kwam werden er   twee mensen geloot  die hun onderwerp bekend mochten maken. Het was de bedoeling dat we dan elke bee een groter stukje  van onze quilt in wording aan elkaar konden laten zien. In het begin heb ik het tempo redelijk bijgehouden maar op een zeker moment kwam ook bij mij de klad er in....Toch wil ik de quilt afmaken. Drie quilts zijn inmiddels af. Eentje in redwork, een met traditionele blokjes en een met veelhoeken die in elkaar passen. Drie totaal verschillende quilts. Dat stimuleert toch weer om door te gaan.Mijn plan  is als volgt ik vul de 18 blokjes aan tot 25, dan heb ik 5 rijen van 5 blokjes. De blokjes worden met een sashing aan elkaar gezet en rondom komt een rand met punten,  een soort kleine  Dear Jane dus.Ik heb mijn collectie blokjes  maar weer eens neergelegd en heb gisteravond een  blokje afgemaakt en ook nog een nieuw blokje gemaakt. Ooit komt het allemaal goed, een kwestie van doorzetten. Van de gekozen onderwerpen moet ik nog blokjes maken met de onderwerpen "cijfers en letters" en "kinderspeelgoed" . Ik wil dat graag vertalen in een min of meer traditioneel gepatcht blokje....heeft er iemand nog een goed idee?

235 jaar later

Vorig jaar stond in Handwerken zonder Grenzen een merklapje beschreven uit 1770. Kort daarvoor had ik het lapje zelf in handen gehad, de eigenaresse had het aan onze borduurgroep laten zien en er van alles over verteld.Het is heel leuk om te horen en te  lezen wat er aan symboliek in zo'n klein merklapje te vinden is. Toen het artikel met patroon in HzG verscheen was het voor mij inmiddels  meer dan "zomaar" een patroon uit een blad, het was een lapje met een verhaal geworden.Ik heb het lapje nageborduurd, niet zoals in HzG op een andere kleur linnen maar precies zoals  het antieke lapje. Het meeste werk was het open zoompje en het afwerken van de hoekjes. het heeft een beetje Droste effekt deze fotode achterkant van het lapje,

Kroj

Onderstaand popje is mijn oudste knuffeltje. Het is als kraamcadeautje gemaakt door een vriendin van een tante. Zij was, zoals dat indertijd heette een kunstenaresse, ze heeft boeken geschreven, ze maakte beelden en ze schilderde.
Wat het popje zo bijzonder maakt is de liefde en gedetailleerdheid waarmee het gemaakt is.
Het is niet groter dan 14 cm en het lijfje past precies in een klein kinderhandje. Het popje heet Jantje lacht, Jantje huilt, een spelletje wat vroeger vaak met mij en het popje gespeeld werd.
Het lijfje is van zwart fluweel en voelt lekker zacht aan, armpjes, beentjes en het hoofdje zijn van vilt. Aan weerskanten van het hoofdje is een strookje zwart haar van vilt genaaid waartussen twee kleine roze oorschelpjes zitten. De handjes en voetjes zijn ook van roze vilt en zijn rondom gefestonneerd. Daardoor lijken het net kleine koekjes. Iets wat ik als kind ook al erg bijzonder vond: handjes en voetjes die op koekjes lijken.
De beide gezichtjes zijn er op geborduurd en zeker vroeger toen het wat minder versleten was kon je zien hoeveel uitdrukking de maakster met zo weinig draad aan dat kleine gezichtje had kunnen geven.
Aan de onderkant is het lijfje afgewerkt met een ovaal stukje fluweel, het effect is dat het daardoor lijkt of het poppetje aan de ene kant een buikje heeft, terwijl diezelfde bult aan de andere kant het effect van billetjes heeft. Het naadje aan de onderkant is afgewerkt met een rood stukje biaisband.
De eerste vijf jaar van mijn leven heb ik het popje heel veel in handen gehad. Zonder popje was duimen beslist niet zo lekker als met. Dat zachte fluwelen bolletje in mijn handen waar dan die stugge viltstokjes uit staken. Van pure tevredenheid maakte ik een bepaald geluidje tijdens het duimen waar het popje uiteindelijk zijn bijnaam aan te danken heeft.

een verbeterde lap uit Marken

Ik heb mijn merklap uit Marken af.  Ik denk er nog over om er  een randje met een typisch  Marken's steekje ( tjalkmanschuintje) omheen te borduren  en ook  tussen de twee rijen randjes.  Ik heb de merklap naar een patroon geborduurd, het was een oude lap, ongedateerd en ongemerkt. Omdat er tussen de twee rijen randjes een soort open naadje te zien is op de foto bij het patroon  is het mogelijk dat dit stuk er later is aangezet. Dat gebeurde wel meer op Marken als er een lap geërfd werd. In die tijd was zo'n randjeslap een patronen"boek" dat  van moeder op dochter overging. Soms werd een lap ook gedeeld als er meerdere dochters waren en dan kreeg elk haar deel. Dit werd dan aan de eigen lap genaaid. Ik zou graag  jullie mening weten over het volgende:Ik ben begonnen met de lap volgens patroon te borduren, er zaten hier en daar foutjes in en die borduurde ik zoals ze op het patroon  stonden. Op die manier behoud je zoveel mogelijk het karakter van de lap dacht ik.  Gaandeweg werden de foutjes fouten, randen waren maar half afgemaakt, het was echt knoeiwerk hier en daar. Ook waren  patroontjes niet in dezelfde kleur afgemaakt..het leek er op dat toen het draadje op was, het motief met een willekeurige kleur verder geborduurd was.  Ik heb uiteindelijk besloten om het patroon toch naar eigen inzicht  te verbeteren waar dat overduidelijk mis was gegaan. Het resultaat is een redelijk keurige lap  die daardoor ook minder van het originele karakter heeft. Mijn vraag is welke keuzes maken jullie bij het borduren van oude merklappen? Ik ben heel benieuwd naar jullie reacties.mijn merklapde afbeelding bij het patroon

dinsdag wasdag

Nog meer was dit keer. Deze Franse dames hebben zich naar een strandje aan de rivier begeven om de was te doen. Aan de oever van de Loing komen ze samen voor de wekelijkse wasdag. De was wordt met de hand op de houten vlonders heen en weer gewreven of met een borstel schoongeboend.

de maandagmorgenwas

Op Berthi's weblog stond vandaag een foto van een mevrouw in Spakenburgse  dracht die - onder toeziend oog van twee kleine meisjes-  druk bezig was met het op hangen van de was aan een waslijntje voor het huis. Berthi vroeg zich af waar in Nederland dit beeld nog realiteit is. Ik kan me voorstellen dat dit in sommige buurten van Spakenburg nog steeds voorkomt. Er zijn daar nog steeds veel vrouwen die in dracht lopen en de was buiten hangen gebeurt zelfs in mijn woonplaats nog hier en daar. Ook in Rouveen kan ik me een dergelijk plaatje in 2006 nog voorstellen.Wie zelf eens op onderzoek uit wil moet beslist eens langs de winkel van de familie Stegeman in Rouveen gaan http://www.stegemanstextiel.nl  Op hun website is een enorme hoeveelheid traditionele stoffen te zien,  prachtige beddentijkjes, schortenstof, bandjes, voor mij onbekende stoffen als katoenen tibé,falegrein en blauw beaverteen ( dat zoeken we op  ) verder zijn er verschillende soorten kant te koop en stiptule en voor wie dan nog niet genoeg heeft gezien is er ook nog een kollektie tweedehands Staphorster kleding. Een paar jaar geleden ben ik  in de winkel van Stegeman geweest en gezien onderstaande foto ben ik daar niet met lege handen vertrokken. Toch ga ik proberen om dit jaar opnieuw een tochtje naar Rouveen op de agenda te zetten, niet alleen om ( nog meer)  lapjes te kopen maar kijken  is al zo verschrikkelijk leuk!

schoollapjes

Van de lessen handwerken op de lagere school heb ik een aantal dingetjes bewaard.Ik kan me herinneren dat ik in een van de hogere klassen  een want en een sok heb gebreid van ongebleekte katoen. Ook was er nog een gebreid inktlapje met een stukje zeemleer er tussen. Ik vermoed dat ik dat op lagere school 1 heb gemaakt; daar schreven wij nog met een kroontjespen en inkt uit een grote fles die in het potje werd gegoten dat in onze  schoollessenaartjes vastzat. Het inktlapje heb ik jarenlang  op school gebruikt en vermoedelijk heb ik het weggegooid omdat het vies geworden was. Ik vond het heel jammer dat we maar een want en een sok mochten breien..je had er  niets aan. Ik heb de sok en want dan ook weggegooid. Een ander breiwerkje uit de beginjaren  was een klein portemonneetje.  Er was een gaatje ingebreid en het sloot met een knoopje. Het knoopje was iets te klein voor het gaatje zodat het portemonneetje steeds vanzelf openviel. Ook dit portemonneetje heb ik niet meer. Andere werkstukjes heb ik aan deze en gene  weggeven o.a. een klein geborduurd schortje en een  baby-hemdje. Wat ik nog wel  heb zijn een paar geborduurde stekenlapjes. Toen ik op de middelbare school zat en mijn kamertje "gezellig" gemaakt moest worden met allerlei frutsels heb ik die lapjes overal als kleedjes gebruikt, de vlekken  van de plantjes en kopjes koffie zijn helaas niet meer uit de stof te verwijderen. Toch ben ik nu blij dat ik  nog iets van mijn eerste handwerkjes heb bewaard.

breien met Saartje

In de laatste HzG staat een artikel over gebreide wanten uit de Baltische staten.
Behalve een basispatroon om de wanten te breien zijn er ook diverse motieven afgebeeld om zelf verder mee aan de slag te kunnen. Je zou direct naar de winkel willen hollen om wol en pennen te kopen. Prachtige motieven in even mooie kleuren. Kort daarop word ik door een vriendin geattendeerd op een ander artikel over deze wanten. Dit keer in het tijdschrift Landleven. Het artikel is geschreven door Saartje.
Op haar weblog http://www.saartjeknits.nl vindt je van alles over het breien van sokken en wanten, er staan leuke links o.a. met nog meer motieven om zelf in wanten, sjaals of truien te gebruiken en er blijken zelfs postzegels te zijn waarop de wanten staan afgebeeld.
In mijn jeugd had ik een hand-gebreide trui; hij kwam uit de winkel want mijn moeder kon niet breien. Het was een donkerblauwe trui met kleurige Noorse motieven die er ingebreid waren. Mijn zus had er ook een, maar haar trui vond ik lang niet zo mooi als de mijne..Er zullen vast nog foto's zijn waarop ik met mijn trui sta. De motieven van de Baltische wanten doen mij denken aan mijn Noorse trui. Stukje jeugdsentiment.
Voor wie niet kan of wil breien: de patronen zijn ook goed te gebruiken in borduurwerk...misschien ga ik dat ook wel doen..Ik ben namelijk bang dat ik- als ik eenmaal begin met wanten breien - niet kan kiezen welk patroon ik het mooist vind. Voor ik het weet zit ik dan met een hele collectie wanten en puilen mijn kasten uit met knotten wol Ik ben soms een rupsje nooit genoeg
http://www.landleven.nl

crazy?

Dat lijkt wel een crazy-quilt hoorde ik mijn lief net roepen...Soms kijkt hij rond op google earth een programma waarmee je ieder plekje op de wereld van bovenaf kunt bekijken; zijn gluren naar de buren was deze keer in Pennsylvania bij de Amish gemeenschap Intercourse.
Het totaal plaatje lijkt inderdaad wel een beetje op een crazy quilt.. je kunt goed zien dat iedere Amish familie in haar eigen landbouwprodukten voorziet; elk stukje land is verdeeld in keurige strookjes met op ieder strookje een andere cultuur.
Het geheel ziet er uit als een lappendeken
De Film "For richer or poorer" met Tim Allen en Kirstie Alley speelt zich af in Intercourse...Zij spelen een echtpaar dat voor de belasting op de vlucht is en noodgedwongen onderduikt bij een Amish familie..bij het naderen van de gemeenschap leest Kirstie hardop de naam van het dorpje voor: "Intercourse"
"Not in a million years" zegt haar echtgenoot terug
Het dorpje Intercourse blijkt dus echt te bestaan...
Op http://www.padutch.com/quilts.shtml zijn een heleboel Amish quilts te bewonderen.

degelijk

Deze keer geen hemdsmouw maar een voorpand.Bij het opruimen kwam ik  mijn oefenlap tegen van de opleiding die ik zo'n 25 jaar geleden volgde  bij de Rotterdamse snijschool. Omdat ik graag wilde leren naaien  heb ik me daar destijds aangemeld.  Het leek een prima idee om meteen maar een goede opleiding te kiezen. De school bestaat nog steeds en viert dit jaar haar 75 jarig bestaan  www.snijschool.nl. Van de lessen kan ik me nog herinneren dat we eindeloos lang bezig waren met patroontekenen. We kregen een plaatje van een kledingstuk en de lichaamsmaten en met die opgegeven maten  moesten we dan een passend patroon tekenen...op schaal.  Alle patroondelen werden op schaal getekend,  uitgeknipt en vervolgens in een schrift geplakt met de maten erbij. Het zag er uit als een serie Barbie patronen.Pas na een jaar kwam het naaiwerk aan de beurt. Het eerste en enige werkstuk heb ik nog, een voorpand van een damesjasje. Het bevat een rever die zo genaaid is dat de naad mooi naar binnen valt, twee verschillende knoopsgaten en vier verschillende zakken waaronder  een paspelzak en een zak met een klep.  Het geheel is van een degelijke en erg zware kwaliteit donkerblauwe stof, ik vermoed laken. Het binnenwerk van de zakken is van een onverslijtbare kwaliteit katoen en het geheel is loodzwaar Tegen de tijd dat ik  examen mocht doen zat ik midden in een verhuizing. Ik heb de opleiding  dus niet afgerond. Bij het naaien van de kleertjes voor mijn kinderen heb ik erg veel plezier gehad van het patroontekenen.

Een goed begin........

...........Is het halve werk. Dit jaar gaat alles anders worden,ik weet het zeker: nieuwe plannen en nieuwe projecten. Voordat het zover is moeten er eerst nog allerlei dingen af gemaakt worden.Allereerst de merklap in delen...in februari gaat het laatste deel naar onze merklappengroep. Ik ben heel benieuwd hoe de merklappen er straks ingelijst uit zullen zien... we hebben onszelf al een klein feestje beloofd om het te vieren. Mijn merklap uit Marken...hij wordt erg mooi, ik houd van deze kleuren en de mooie randjes.."raaksies"  zeggen ze op Marken. Deze merklap komt zeker af dit jaar. het  werkje van de cursus Candlewicking....ook dat vordert al aardig. In deze techniek ga ik daarna een ringenkussentje maken  met een wat fijner garen. Ik heb al een geschikt patroon.Ik heb nog precies 75 dagen om het te maken. En ook ben ik vast van plan om dit jaar  mijn Baltimore sampler "af" maken...Na een zeer bescheiden beginnetje afgelopen voorjaar  is dit project  door allerlei omstandigheden blijven liggen. Jammer.... maar ik ga nu mijn leven beteren. Wat er dan nog rest zijn een bescheiden aantal niet afgemaakte werkstukken, waaronder  een rood/witte  quilt met blokken die ik ooit ( in de vorige eeuw) gekregen heb bij een  BVM-ruil  en die nodig verder gequilt moet worden, een begin van een applicatiequilt waar ook nog erg veel werk aan te doen is en een quilt die samen met  dochter Elise is gemaakt voor haar vriend..ik heb beloofd hem ( de quilt)  met de hand  te quilten.Ik ga het nog druk krijgen...