dinsdag 28 oktober 2008

Blijde verwachting

Ik schreef het zaterdag al, ik kreeg een brief met een prachtig postzegeltje.
Na een dagje winkelen in Utrecht stapte ik enigszins moe over de drempel en zag de envelop naar me knipogen. Voor mij? De brief kwam van het museum voor Naaldkunst en het postzegeltje was een gelegenheidszegel speciaal gemaakt bij de komende uitgave over Souvenirs de ma Jeunesse.

Ik schreef er al eerder over en "het boek" gaat er nu echt komen!
In de zomer van 2009 komt de nieuwe uitgave van het Museum van Naaldkunst uit en ditmaal is het onderwerp de Souvenir de ma Jeunesse. Het boek behandelt de geschiedenis van de pronkrol of Souvenir de ma Jeunesse tussen 1870 en 1935

"Het was in de 19e en begin twintigste eeuw de gewoonte om tijdens het verblijf op een meisjes pensionaat de werkstukken nuttige en fraaie handwerken te bewaren on de vorm van een handwerkrol of een album. Ook de proeven van bekwaamheid van industriescholen, kunstnaaldopleidingen en kweekscholen voor onderwijzeressen werden veelal zorgvuldig bewaard.

In het boek wordt een kleurrijke beschrijving gegeven van een groot aantal handwerkrollen, albums en losse proeven van fraaie handwerken uit de collectie van het museum. Aan de hand van oude foto’s en documenten wordt ingegaan op het ontstaan van het particuliere meisjesonderwijs. Een fraaie handwerkrol is op bijna ware grootte afgebeeld en kan gebruikt worden als voorbeeld voor repliceren. tenslotte worden drie telpatronen opgenomen." aldus een gedeelte van de tekst op de kaart.

Bij deze hebben jullie gelijk ook een glimp van het witwerklapje waar ik op dit moment zoveel uren van mijn tijd in stop.
Dit boek is natuurlijk een must voor de souvenir liefhebber.
Bij voorinschrijving ( en wel voor 1 januari 2009) ontvang je een wel heel aantrekkelijke korting. je betaalt dan € 34,50 inclusief verzending. Na verschijning kost het boek in de winkel € 42,50
Ik ga snel de betaling regelen voor ik het in de komende kerstdrukte vergeet ;)

Voor de wijze van voor intekenen verwijs ik naar de website van het Museum voor Naaldkunst.

Voor wie nieuwsgierig is naar het garen: dit is zijde van Caron, Waterlilies in de kleur eggshell, ik bestelde het vrijdag op de handwerkbeurs en vandaag zat het bij de post. Natuurlijk heb ik er een plannetje mee ;)

19 Reacties

zaterdag 25 oktober 2008

Drie mooie jaren

Mijn weblog bestaat vandaag op de kop af drie jaar. Reden om eindelijk eens dat logje te schrijven wat al zo lang in de pen zat. Ik heb het de afgelopen weken echt heel, heel druk gehad, was ook nog eens snipverkouden en had een enorme behoefte aan handwerken. Je snapt dat er dan niet heel veel tijd over blijft om te bloggen. Wij keerden uit Frankrijk terug met een erg kapotte auto. Een ongewenst treffen met een wijnboer die onverwacht en zonder kijken van baan wisselde met zijn tractor plus aanhanger. Schrikken en de blikschade was enorm. Eergisteren kregen we de auto pas terug en hij ziet er weer prachtig uit. Er waren nog meer perikelen, maar dit wordt een vrolijk log!

Ik begon drie jaar geleden dit weblog met een quilt die ik voor een tentoonstelling in het Westfries museum in Hoorn maakte, dit logje bedoel ik en het was mijn allereerste stukje voor nuttig en fraai. Ik had net op internet mijn quilt gespot en dat leek mij wel een aardig begin van mijn schrijverij.
Ik heb de quilt net nog even thuis gefotografeerd maar hij staat er net niet helemaal op. (ik stond nog wel op een stoeltje :(

Niet op onderstaand stoeltje want dat is net terug van de stoelenmatter. Mijn kindertjes zaten er op toen ze piepklein waren en nu is het voor Sophie. Nog even oefenen met zelf gaan zitten en dan heeft ze er vele jaren plezier van.

Het stoeltje is indertijd door mijn moeder beschilderd. ik heb nog meer gedaan de afgelopen weken behalve het stoeltje wegbrengen en ophalen: ik ben een flink eind opgeschoten met mijn witwerkgebeuren, ondertussen bedacht ik me dat ik een half zakdoekje af had voor haar en dus moest ik of razendsnel aan de slag of mijn plan laten varen. Het werd het eerste, natuurlijk ;)
Donderdag is mijn zakdoekje op de post gegaan. Ik ben zeer benieuwd naar de andere inzendingen dus binnenkort ga ik een dagje naar Delft om zakdoekjes te kijken.
Verder was er een dagje borduurgroep, de handwerkbeurs in de van Nelle fabriek in Rotterdam en vandaag een dagje Utrecht. De enige Utrechtse buit was een mooi geel lapje voor een quilt waar ik eerdaags aan wil beginnen. Op de handwerkbeurs kocht ik heel wat meer maar dat komt later wel eens.

Achter de schermen was ik ook nog druk met webloglezers-verzoeken en verzoekjes. Ik heb er een paar aangenomen en dat wordt leuk! Komend jaar is er weer regelmatig iets nuttigs of fraais te lezen.

Bij thuiskomst daarnet uit Utrecht lag er een envelop op de mat met een wel heel mooie postzegel. Een bericht van het museum van Naaldkunst met (o.a.) de mededeling dat het boek over Souvenirs doorgaat. Kijk en dat is natuurlijk plezierig nieuws!

31 Reacties

woensdag 8 oktober 2008

Francine

Een paar weken voor de vakantie ontdekte ik haar, Francine Zeil uit Gerstheim, een plaatsje aan de Rijn tussen Colmar en Straatsburg.
Dit is haar weblog en als je even flink naar beneden "muist" zie je wat mijn aandacht trok. Francine heeft namelijk met enige regelmaat open huis, of beter gezegd open schuur, en dan laat ze haar verzameling antieke merklappen en ander oud textiel zien. In de zomer was dat vrij uitgebreid, toen was ook de buitenruimte op het erf bij de expositie betrokken maar nu, vanwege de quiltexposities tijdens de Carrefour had ze een "kleinere" expositie in haar enorme schuur.

Ik heb genoten! We werden zeer hartelijk ontvangen (wij waren de enigen op dat moment en ze was zeer verheugd niet alleen een man in haar "groepje" aan te treffen maar ook nog eens eentje die zinnige vragen stelde, belangstelling toonde en er ook nog e.e.a. van af bleek te weten ;)
Als liefhebbende echtelieden pik je natuurlijk in de loop der tijden toch heel wat informatie op over elkaars interesses.

Om een klein idee te geven wat wij zo al aantroffen in Gerstheim geeft onderstaande foto een aardig beeld:

en dit is dan nog maar een klein deel van de expositie die bestond uit merklappen, schoollapjes, Redwork uit de Alsace, Kelsch en ander linnengoed, oud handwerkgerei, te veel om op te noemen maar zoals Francine zei, dit was slechts een gedeelte van haar verzameling.
Al vertellend, ze bleek behalve Frans ook Elszassisch te spreken (een soort Duits met raakvlakken aan de Nederlandse taal), legde ze ons uit waaraan je kon zien of een schoollapje van Duitse of Franse gezindheid was, gaf ze informatie over diverse bijzondere technieken waarin de handwerkjes gemaakt waren, technieken die ik me tegenwoordig probeer eigen te maken voor mijn souvenir en had ze allerlei verhalen over herkomst van haar schatten.

Zo zie je op bovenstaande foto een oud stuk beddengoed dat omstreeks 1855 in een kraambed gebruikt werd, zowel om de moeder prachtig uit te doen komen maar ook om de nieuw geborene in te wikkelen.
Deze stijl van borduren met levensbomen in rood en de afwerking met geknoopte franjes zie je ook – bijvoorbeeld als overhanddoek voor de zondag bij de Amish. Dat is niet zo gek omdat er ook uit die streek indertijd velen de oversteek naar de VS hebben gemaakt.

Aardig was ook de opmerking van mijn lief dat het borduurwerk wellicht was verschoten door het vele wassen. Nee, zei Francine: er werd vroeger langs de Rijn veel meekrap verbouwd om rode kleurstof uit de wortels daar van te verkrijgen. Het water dat gebruikt werd om de garens te spoelen na het verven kleurde het water van de Rijn rood. Niet voor niets werd die kleur ook Rouge du Rhin genoemd en is er nu nog een merk borduurpatronen wat daar naar genoemd is. Tot zover was ons ook bekend, maar wat voor ons nieuw was dat er behalve de industriële ververijen ook thuis vaak geverfd werd voor eigen gebruik. Door de slechtere kwaliteit van de wortels en het verfwerk was dit thuis geverfde garen vaak veel lichter van kleur, eerder donker-rose dan rood, maar op zich is het ook een mooie kleur. Van dit werk had ze de draadjes aan de achterkant nauwkeurig bekeken en gezien dat ook de oorspronkelijke kleur veel lichter was geweest dan het diepe rood van de ververijen.

Heel opmerkelijk was onderstaand borduurwerk van religieuze aard:

het was vrij fijn geborduurd maar het meest vreemd waren de hoofdjes en de handen en voeten: die waren namelijk niet geborduurd maar geschilderd. Op heel fijne stof zijn eerst die onderdelen geschilderd en daarna onzichtbaar op het linnen geborduurd daar waar er geen borduursteken waren. Een merkwaardige combinatie.

Bijna aan het eind van de toer kwam ik deze Souvenir de ma Jeunesse tegen:

en ook dat bleek niet de enige te zijn die ze had. Deze bestond voornamelijk uit nuttige technieken, maar op de achtergrond zie je er ook nog twee geheel met tapisserie steken.

Tot slot nam Francine ons mee naar haar chambre d’hôte, een soort B&B; daar zou ik graag eens een nachtje logeren. Francine blijkt namelijk haar antieke beddengoed ook te gebruiken en ze heeft een mangel om alles piekfijn en glad te strijken. Voor foto’s van de slaapkamer kijk even op Francine’s weblog van 27 mei, is het geen plaatje?

voor meer foto’s van de expositie: zie het weblog van Gigi, zij was er in juni

37 Reacties

zondag 5 oktober 2008

Zondagse rok

Ik lijk wel verslaafd! In mijn vakantiekoffer reisde een lap linnen, een patroon en een doosje garen mee. Sinds de dag van aankomst borduurde ik iedere dag een klein stukje aan mijn witwerklap en ik vò­nd het leuk. Eerst heb ik – zoals gewoonlijk - lang geaarzeld of ik wel het goede linnen had en of het allemaal wel zo ging als ik wilde maar na verloop van tijd won mijn aarzeling het van enthousiasme en de laatste dagen lijk ik wel verslaafd aan de steekjes op mijn lap. De Drie Dwaze Dagen zijn compleet aan mij voorbijgegaan (sorry Berthi) en ik zit onderhand hele dagen te tellen en te steken.
Met moeite worstel ik me even los om een logje te schrijven. Ik zie zoveel positieve, leuke en vrolijke reacties op de foto’s van Val d’Argent dat ik jullie honger naar meer graag stil. Hier komen nog een paar juweeltjes:

De tentoonstelling van Amish quilts stond dit jaar in het teken van tweekleurige quilts zoals deze rood-witte:

Het is jammer dat jullie het prachtige quiltwerk maar ten dele kunnen zien en nog meer spijtig is het dat de bijzondere sfeer die altijd in dit kerkje hangt niet goed op een foto is vast te leggen.
Wij waren er in 2002 kort na 9/11 precies op het moment van de herdenking in Europa. Wij stonden net in de deuropening toen de lampen uitgingen en er twee minuten van diepe stilte was. Sinds die tijd is deze kerk altijd een moment van bezinning voor ons, even rustig zitten en de eenvoud van de quilts ervaren.
Dit jaar organiseerde de AFHAM ( Association Française d’ Histoire Anabaptiste-Mennonite) een kleine tentoonstelling met prenten waarop de kleding uit de tijd van Jakob Amman te zien was en een collectie zeer antieke bijbels. Wij hadden een plezierig gesprek met een van de leden van Afham die ons aansprak toen wij ons hardop afvroegen waarom de kleding op een van de prenten zo "modern" en stads oogde. Zijn uitleg was dat de afgebeelde families weliswaar wederdopers waren maar niettot de Amish afscheiding behoorden. Vervolgens hebben we nog een klein kwartiertje met hem gepraat over Amish, bijbels en wereldser zaken. Mooi!

Nog een prachtig voorbeeld vind ik onderstaande quilt en alhoewel hij niet tweekleurig is verdient hij zeker een plaatsje op dit log:

Van de sobere zondagse zaken naar de wat meer wereldlijke: de zondagse rok.
Er was een tentoonstelling aangekondigd met antieke Franse Boutis en Piqués. Het mekka van de Franse Boutis en Piqués is gelegen in Calvisson vlakbij Nîmes waar het museum aldaar zo vriendelijk was om enkele topstukken voor ons naar Val d’Argent te halen. Vooraf was het al smullen toen ik in juli de gids kreeg maar eenmaal daar viel mijn mond open van verbazing: zo mooi, zulk fijn en prachtig werk, schitterende kledingstukken, gedragen en goed geconserveerd, mooie provençaalse stoffen doorgequilt of in Boutis patronen genaaid, grote kleden en dekens, allemaal even prachtig. Geweldig dat ik dat heb kunnen zien.

Hier een rij kledingstukken: rokken in Boutis of quiltwerk en prachtige doeken in getamboereerde tule

Daarachter nog verschillende zeer fijn gemaakte(doop?)kleedjes en doeken in Boutis en tenslotte linksachter nog wat kraagjes.

Prachtig was het kleed van Marie Antoinette dat over een raamwerk was gedrapeerd zodat je het open karakter van de Boutis goed kon zien:

Dit is slechts een gedeelte van het enorme kleed en goed te fotograferen omdat er een lamp onder was geplaatst. Heel bijzonder om ineens "oog in oog" te staan met een kleed niet dat alleen prachtig gemaakt en goed bewaard is maar waar ook zo’n historische geschiedenis aan vastzit.

Mijn lapje linnen roept nu al voor de derde keer, ik ga weer aan het werk

dag!

16 Reacties

vrijdag 3 oktober 2008

Mooi oud

De 14e Carrefour stond in het teken van oude quilts. Dit jaar was er – en ik hoop dat er nu niemand teleurgesteld is- geen Lelijke Quilterigheid te nomineren. Goed, er waren wel een aantal dingen die ik minder mooi vond, zoals het totale oeuvre van een blauwe- en grijze vuilniszakken fetisjiste die haar afvalzakken in 3D op een ondergrond brandde en dacht dat het quilts waren. Druk was het niet in haar stukje van de kerk. Dikke rijen dromden samen bij het prachtige werk van Ans Schipper aan de rechterkant, aan de linkerkant, haar kant, bleef het, toen wij er waren, angstwekkend stil. Zo gaat dat (een leermoment voor de maakster) maar voor het overige hing er dit jaar bijzonder veel en vooral prachtig werk.

Er was een tentoonstelling met antieke 19e eeuwse Amerikaanse applique quilts waarvan hieronder een voorbeeld is te zien

ander antiek was de tentoonstelling van Shizuko Kuroha die oude Japanse indigo’s verwerkte tot prachtige quilts met traditionele Amerikaanse patchworkblokken.

hierboven zo maar een greep uit de vele mooi Japanse quilt foto’s. Ook deze vind ik prachtig, wie herkent er in onderstaand juweeltje het zo bekende logcabin patroon?

Dan was er een heel bijzondere tentoonstelling met antieke stukken uit de verzameling van Michel Perrier.
Prachtige, veelal wollen quilts uit Frankijk, heel apart. Ik laat er hier een van zien.
Wij waren namelijk nogal vroeg daar tijdens de tentoonstelling en iedereen fotografeerde de quilts, wij ook. Helemaal achteraan gekomen in het zaaltje hing er een bescheiden bordje in het Frans dat men verzocht om de quilts van deze tentoonstelling niet te fotograferen. Ik houd mijn toen al gemaakte foto’s nu uitsluitend voor eigen gebruik maar onderstaande quilt heeft ook in de gids van de tentoonstelling gestaan dus ik neem aan dat ik die hier wel mag laten zien:

Wat mij opviel bij deze collectie ( overigens niet op deze quilt) was het veelvuldige gebruik van een handwerk apparaatje wat ik ook in bezit heb en waarmee je pluizige sterren kunt maken met een wollen draad. Kennelijk was het apparaatje in die tijd in de mode.Misschien zal ik daar ook eens een logje over schrijven (* noot aan zelf: eerst een probeerseltje maken)

Om mijn antieke logje niet te lang te maken stop ik hier even, volgend log schrijf ik verder over deze oude quilts. Er is nog Boutis en Amish en nieuwe quilts van oude lapjes en van reproductiestoffen van den Haan en Wagemakers en…

wordt vervolgd

17 Reacties