zondag 29 juni 2008

Snel, snel, SNEL!

Niet dat ik nou zo’n haastig persoontje ben, maar Het Net heeft kuren. Wij werden maandenlang aan het lijntje gehouden door het kabelbedrijf die op voorhand de klant verantwoordelijk houdt voor de storing...(hebt u wel het goede kabeltje en is het stekkertje nog wel goed ?) om steevast elk gesprek te beëindigen met de dreigende boodschap "wij rekenen € 40 euro voorrijkosten als het probleem bij u thuis blijkt te zijn.

Uiteindelijk kwam afgelopen week na de zoveelste 24 uurs uitval van zowel de tv als het internet de 'cable guy' die na het vervangen van het contactpunt (toch eigen schuld/dikke bult? ) constateerde dat de kabel buiten onder de straat, de openbare weg dus, gebroken is.

Het wachten is nu op een aannemer die de straat mag openbreken.

Zo nu en dan en maar heel af en toe hebben we geluk en zijn we op onverklaarbare gronden een kwartiertje of halfuurtje online. Zoals nu.

ik zal snel mijn berichtje tikken.

Morgen is het speldenkussentjes-dag want het is eind van de maand. Ik heb een naaldenboekje deze keer:

Begin van de maand kwam onze quiltgroep bij elkaar en we deden een projectje: kleine borduurtjes met een dikke draad DMC op grof stramien. Zomaar uit de losse hand maakten we een schetsje en prutsten het vol met borduurgaren. Vier dagen was ik in de ban van dit werkje; zo leuk en voor even...zo verslavend.
Ik maakte er vier waarvan ik er twee gebruikte voor mijn naaldenboekje. Liesje aan de voorkant en een hart aan de achterkant:

Er is ook nog een Binnenin en dat ziet er zo uit:

een rijtje aan elkaar geregen klosjes garen, een paar lapjes vilt voor de naalden en spelden en er is ook nog plek voor een schaartje. Wat wil je nog meer?

Tijdens mijn periode van internet-Onthouding ben ik heerlijk aan het quilten geslagen. Deze week had ik "afmaakdag"; de naam zegt het al en heb ik heerlijk gewerkt aan 'de quilt voor hem'. Sindsdien ben ik thuis ook weer lekker opgeschoten. Ook mijn tweede nuttige lapje is inmiddels bijna af. Zonder internet zijn heeft ook zijn voordelen.

Ik ga nu dit berichtje plaatsen en probeer nog zo lang mogelijk op bezoek te gaan bij andere loggers. Wees niet boos als ik bij jou niet ben langs geweest, dan ben ik vermoedelijk weer afgesloten ;)

groeten!

25 Reacties

dinsdag 17 juni 2008

Waldkirch

Voor wie het niet gemerkt had: ik was er even niet.

De afgelopen dagen waren we in Waldkirch (Zwarte Woud) waar eens in de drie jaar een festival mechanische muziek wordt gehouden. We hoefden niet veel dit keer: we hadden geen orgeltje mee en alleen op zaterdag gaf mijn lief een tweetal lezingen in het Elztalmuseum; daarna werden we uitgenodigd voor een vip-lunch. De rest van de tijd hadden we "vrij" om iedereen te ontmoeten, alles te zien en te beluisteren en natuurlijk om te genieten van heerlijke maaltijden, gezellig een drankje drinken op een terrasje of met een goed glas wijn naast het orgel van Zwitserse vrienden.

Voor mijn weblog heb ik flink gezocht naar de kleine textielmomenten, maar die waren er niet heel veel. Terwijl op vrijdag het Nederlands elftal voetbalde aten wij met een aantal bekenden waaronder een stel uit Friesland. Aangezien hij regelmatig over de Friese taal en cultuur praat heb ik mijn knottendoek spreukje maar eens voor hem opgeschreven met de vraag of hij dat voor mij kon uitspreken. Ik ken de betekenis wel maar ik vind het ook leuk om daarbij de goede klank in mijn hoofd te hebben. Nadat hij mij het spreukje had voorgelezen heb ik hem uitgelegd wat de betekenis en herkomst van de knottendoek is. Hij vond het een mooi verhaal en ik was blij dat ik nu weet hoe het spreukje klinkt.

In de werkplaats van een orgelbouwer zag ik dit zeer oude orgeltje met een geborduurd front. Alhoewel het frontje niet origineel is, was het wel heel oud goud-borduurwerk.
Helaas is het borduurwerk in zeer slechte staat maar ik laat het jullie toch zien:

Ik ben benieuwd of het borduurwerk na restauratie van het orgeltje ook in ere hersteld zal worden.

Ander borduurwerk wat ik zag, zat meer in de knutsel- en hobbysfeer zoals dit bord onder een modern draaiorgeltje

Zelf was ik zaterdagmorgen al vroeg in de plaatselijke breiwinkel te vinden en ik was daar bepaald niet de enige. Eerst stond ik twee mij bekende Amerikaanse dames van adviezen te voorzien, een had wol en breinaalden nodig voor een shawl. Ik heb hen er nog op gewezen dat het die dag WWKIP-day was, maar ik heb ze verder niet op straat zien breien. Daarna kwamen er nog wat bekenden wol- en borduurdingen aanschaffen. De winkel was opmerkelijk goed gesorteerd!

Ikzelf vond er twee klosjes zijden garen (au ver a soie) in verschillende draaddikte om mee te borduren.

In een winkel met antiek en woondingetjes vond ik vier prachtige lintjes, waar ik erg blij mee ben:

eentje in rose-wit, twee rode en een donker grijze.

Op zondag kwam ik ook nog voor een prikkie een oud borduurringetje tegen op standaard. Te handig om te laten liggen.

Behalve een flink aantal orgels waaronder sommige zeer bijzonder waren er ook wat muziekgroepen zoals deze familie uit Chili. De oudste van het gezelschap was grootvader van 80 die met zijn twee kleinzoons het slagwerk bespeelde. Daarbij werden de grote trommels op de rug met de rechtervoet bespeeld ( via een touw aan de hak van de schoen) en het grote bekken met de rechterhand op de rug. Ondertussen draaiden ze dan ook nog al spelend in het rond en voerden allerlei danspasjes uit. Bijzonder knap! De melodie werd gespeeld op twee zelfgebouwde replica orgeltjes rechts op het podium te zien met kleurige frutseltjes eraan en bespeeld door vader en een neef.

in tegenstelling tot de vele orgeltjes op grote of kleinere wagens stonden deze orgeltjes op een poot. Opa is het kleine mannetje helemaal rechts. Een bijzonder gezelschap.

Duitsland is ook het land van het mooie kinderspeelgoed en voor Sophie vond ik deze muis in huis.

Zoonlief had als peuter ook een muis-in-huis en ik heb heel wat uren van mijn leven zoekend naar zijn "Mientjes" doorgebracht. Alhoewel dit natuurlijk een andere muis is vond ik het toch heel grappig om nu deze huismuis tegen te komen.

en voor wie ook de muizenbillen nog wil zien……

...the end...

27 Reacties

maandag 9 juni 2008

Met Liefde op Linnen

Gisteren waren wij in het NOM, het Nederlands Openlucht Museum in Arnhem voor de jaarlijkse contactdag van de Kring van draaiorgelvrienden die net als de jaren daarvoor in het NOM gehouden werd. Dit jaar hadden we zelf ook een orgeltje mee. Omdat wij vroeg van huis gingen en de weg praktisch leeg was waren we al erg vroeg in het museum. Via de dienstingang reden wij om even over negen door een nog bijna slapend museum. Dat is een heel aparte gewaarwording: de "bewoners" van de huisjes waren nog in diepe rust maar gaandeweg kwam er steeds meer leven in de brouwerij. Toen het museum om tien uur open ging voor publiek zocht mijn lief met orgel een plekje in de tram en ik ging op zoek naar de Biedermeier merklapjes, de speciale tentoonstelling in samenwerking met merkwaardig. De tentoonstelling is niet erg groot maar wel mooi. In vier grote vitrines zijn diverse oude en nieuwe lapjes te bewonderen en daarnaast ook ander Biedermeier borduurwerk zoals een brillenkoker, een tas en zelfs een met borduurwerk bekleed stoeltje. Later kocht ik in de museumwinkel ook de catalogus van de tentoonstelling om thuis nog eens op mijn gemak al dat moois te kunnen bekijken.

Het thema in het NOM dit jaar is "relaties" en er was dus veel te doen over de liefde. Afgelopen zaterdag las ik toevallig bij haar over haar uitstapje in het Fries museum waar ze een oude knottedoek had gezien. Groot was mijn verrassing toen ik gisteren maar liefst vier oude knottedoeken mocht bekijken. Ik kende een aantal ervan al van foto’s maar zo in het echt is het toch heel bijzonder.

Het spreukje op deze knottedoek is als volgt:
schoen liefcken ient
ontvanc die gaven die ick iu sent
al is die gaven clin
ghi vet vel vat ick mien

Deze doek is ooit door Ian Dircks aan zijn geliefde gegeven.

In dezelfde vitrine zag ik ook een knottekistje en een knottepong: een prachtig geborduurd zakje om de godspenning of huwelijkspenning in te doen. Ook die kende ik wel van foto’s maar tot mijn verrassing was het kistje veel kleiner dan ik in gedachten had.

Gelukkig zijn mijn foto’s redelijk gelukt. In dit gedeelte van het museum is het vrij donker in verband met het behoud van het textiel. Behalve het gebrek aan licht moest ik ook nog door glas fotograferen en dat is bepaald niet ideaal.

Inmiddels was ook Sophietje met haar paps en mams gearriveerd en met zijn vieren hebben we een mooie wandeling door het museum gemaakt.
Zo waren we op Marken en zagen deze mooi beschilderde kistjes:

eerder fotografeerde ik al een verzameling mutsjes uit Marken; kijk eens wat een prachtige sitsen:

Uiteindelijk zagen we dit mooie wiegje. Het huisje was leeg en even bedachten we hoe leuk het zou zijn om Sophie even, heel even maar, in dat prachtige wiegje te leggen. Maar ja, zo iets doe je natuurlijk niet ;)

Het was een mooie en warme dag en aan het eind van de middag hebben we nog een tijdje met ons orgeltje op een van de terrassen gedraaid. Om vijf uur gingen de bezoekers naar huis en zagen we hoe de rust letterlijk stukje bij beetje weer in het museum terugkeerde. Met een hapje en drankje sloten we daar in alle rust een geslaagde dag af.

meer over de knottedoek

23 Reacties

vrijdag 6 juni 2008

Verstelwerk?

Vanmorgen vroeg plofte er een nieuw nummer van Handwerken zonder Grenzen op de mat. Tijd om het huishouden het huishouden te laten en meteen in een hoekje te duiken met mijn favoriete tijdschrift. Dit keer is een groot deel van het nummer gewijd aan kant. Er was een tijd dat een kantje voor mij een kantje was maar sinds ik me bezig houd met oude handwerktechnieken en daardoor ook regelmatig mooie stukjes kant onder ogen krijg ben ik de schoonheid en de diversiteit gaan waarderen. Er worden behalve de artikelen over kant ook tips gegeven voor diverse uitstapjes om zelf kant te gaan bekijken en dat is met de zomer op komst wellicht een goed idee voor een dagje uit.

Behalve voor kant is er ook een plaatsje gereserveerd voor ander "luchtig" handwerk zoals een prachtig werkstuk in Shetland lace. Twee handwerkwedstrijden dit keer om tijdens de lange zomer aan mee te doen: wordt het een zakdoekje of een ‘luchtig" handwerkje? ach, heel misschien wordt het wel beide!

Van het luchtige en frivole kant is het een flinke stap naar de stevige nuttige handwerken. Deze week stond nuttig lapje twee op mijn menu en dat betekende eerst een schetsje maken van wat er zoal op mijn nuttige lapje gewenst was. Daarna in de boekenkast naar wat nuttige "lectuur" gezocht zoals dit aardige boekje uit 1969 – een vertaling van een boekje van Elsa Svennas uit Noorwegen. Zoals je met wat moeite ziet op de foto hierboven "begint" mijn lap met het opnaaien van twee kleine lapjes. Het linker is er met de hand op genaaid, het lapje rechts is er achter genaaid nadat ik eerst een keurig vierkant gat (met een naadtoeslagje) uit de stof had gesneden; ook dit heb ik met de hand. In het dubbele lapje van het linkervierkant kwamen vier knoopsgaten, met de hand genaaid. Het viel niet mee om nette knoopsgaten te maken. Ik heb eerst een heleboel knoopsgaten geoefend voordat ik tevreden was en het aandurfde om het op het "echte" lapje te proberen. Als je eenmaal in de stof hebt gesneden kun je het eigenlijk niet meer uithalen. Het moest dus in een keer goed zijn. Ik had sterk de indruk dat mijn Bernina me uit zat te lachen tijdens mijn oefenpogingen. natuurlijk kan "zij" het machinaal vele malen mooier ;)

In een proefdoek uit 1825 te zien in het Noorse boekje zijn diverse versierde knoopsgaten te zien. Ik heb mijn knoopsgaten in dezelfde stijl versierd met Holbeinsteekjes, Franse knoopjes en bloemetjes van kettingsteekjes.

In het rechter lapje van een enkele laag stof kwamen nestelgaatjes in oplopende grootte.
Daarna kwam de eerste aanpassing van mijn schets: het rechter lapje leek een beetje "kaal" en dat heb ik opgelost met een geborduurd lettertje in een steekje wat ik nog niet had gebruikt in mijn souvenir:

even met de neus op het scherm:

zo ja, dan zie je het beter. Onder deze twee lapjes kwam een split. Aan een kant met een rechte afwerking, de andere loopt uit in een punt. Ook daar is al wat versierend witborduurwerk op maar het is nog niet af. Aan de rechterkant heb ik het splitje niet vastgenaaid maar sluit het met een lusje en een knoopje.

Daarna moet er een lapje met een aantal naadjes gemaakt worden wat straks in zijn geheel op de onderlap wordt gestikt. Ondertussen heb ik mijn foto’s met oude naailappen bekeken en zag ik nog wat leuke ideetjes en toepassingen
Ik ben hier dus nog wel even mee bezig!

17 Reacties