dinsdag 27 maart 2007

Poesie

Door een leuk verhaal  over een poesiealbum op een ander log ben ik ook maar eens in de kast gedoken om mijn eigen poesie albums weer eens te bekijken. Ik heb er zelf nog twee uit mijn jeugd, voor mij bijzonder omdat het herinneringen aan schoolvriendinnetjes, meesters en juffen en anderen die ooit in mijn album hebben geschreven naar boven brengt. Voor hier is 't minder bijzonder omdat de albums nog relatief jong zijn.
Veel interessanter is het album wat ik vorig jaar van mijn schoonmoeder heb geërfd. Ooit gekocht bij de firma Houtman in Rotterdam en hout zit er in voldoende mate in. Het is kwalitatief erg slecht papier en het vergaat dan ook in snel tempo. Als ik het album wil behouden zal ik er iets aan moeten laten doen.

De inhoud van het boekje is alleraardigst. Op 15 september  1920 beschrijft ene Böske Betnár het titelblad: "ter herinnering aan  Böske Betnár" en daarbij heeft ze onderstaande tekening gemaakt.


Böske zal toen ongeveer 10 jaar oud geweest zijn. Het is een erg mooie tekening, goed van verhouding en mooi gedetailleerd.
Het is bekend dat Böske een vriendinnetje was van mijn schoonmoeder en ze was vanuit Hongarije naar Nederland  gekomen. Verder in het album de wens van haar vriendinnetje Riek. Riek woonde - met haar zus nog steeds in dezelfde buurt toen ik in de familie kwam halverwege de jaren 70 en ik heb haar vaak ontmoet. Mijn schoonmoeder en zij zijn ruim 80 jaar bevriend geweest. Verder zie ik gedichtjes van klasgenootjes en familieleden in het boekje. Bijna alle gedichtjes zijn tussen 1920 en 1924 geschreven en daarna heeft haar moeder in 1938 ook nog haar wens geschreven, de tekst is wat zwaarmoedig.
Zo slecht van kwaliteit als het album is, zo goed bewaard gebleven zijn de poesieplaatjes erin. Ze zijn gemaakt van in (bloem)vorm geperste zijde met op sommige plaatsen gekleurd papier er op. De zijde is nog intact en goed van kleur, en het - vrij dikke papier is ook goed bewaard gebleven en eveneens nog mooi van kleur.
Van Böske moeten er ergens nog foto's zijn in een van de foto-albums.

Op het web-log van Wilma zag ik haar pas gekochte kindernaaimachientje met bijbehorend koffertje. Het plaatje op haar koffertje ontbreekt. Speciaal voor Wilma hierbij een foto van het ontbrekende plaatje.

woensdag 21 maart 2007

Een vondst op E-bay

Dit keer een log zonder foto's, althans niet hier.
Ik kijk regelmatig op het weblog van Mimi bouton , Mimi knoopje zeg maar en soms valt mijn mond open van verbazing over al het moois wat ik daar zie.
Op dit moment  heeft ze een log over haar recente aankoop op E-bay van een prachtig handwerk-album. Lees even mee en bekijk straks de foto's bij Mimi. Zonder echt te weten wat ze nou werkelijk kocht heeft ze -als enige- een bod gedaan op een album van het jonge meisje Eugénie Grumail die in 1875 in een Pensionnat in Saint Sigismond verbleef. Daar maakte Eugénie een aantal juweeltjes van handwerk die bij elkaar een album vormen.
De eerste vijf werkjes in het album zijn geborduurd op heel fijn geperforeerd papier. Het tweede borduurtje is een souvenir à Maman, een herinnering aan haar moeder van wie ik aanneem dat zij toen al gestorven was. Na de vijf borduurwerkjes volgt een stoplapje, wat haakwerk, naaiwerk in miniatuur en tenslotte een kleine verzameling breiwerk- ook in miniatuur.
Mimi schrijft:"Jullie kunnen je mijn plezier voorstellen toen ik dit album ontving. Ik was de enige die een bod had uitgebracht omdat het erg slecht gepresenteerd was. Er was alleen de eerste bladzijde te zien, de foto was wazig  en niets wees erop dat het op papier geborduurd is. Ze heeft een flinke strijd moeten leveren, de kleine Eugénie, want ik stel me voor dat ze erg jong was en niet altijd even enthousiast om zulke fijn handwerkjes te moeten maken"
klik,klik voor de foto's bij Mimi

maandag 19 maart 2007

Vreemde dingetjes

In Handwerken zonder Grenzen nr 138 vroeg een lezeres naar de functie van twee naaldjes die zij in bezit had. Het ene naaldje was niet moeilijk te raden, ik schreef er zelfs nog een logje over en wel hier .
Dat er meer lezers het naaldje herkenden is te lezen in het nieuwe nummer van HzG, nr 140, daar stonden een aantal reacties van lezers, waaronder de mijne. Toch leuk!
Waar het andere naaldje voor diende blijft een raadsel. Iemand opperde dat het mogelijk een hechtnaaldje zou zijn. Wel, dat is het zeker niet! Het getoonde naaldje is uitermate stomp en recht, twee eigenschappen die hechtnaalden nou juist niet hebben. Hechtnaaldjes zijn altijd zeer scherp om zo min mogelijk schade aan het weefsel te veroorzaken. Bovendien zijn hechtnaaldjes gebogen;  door het kantelen van de naald kun je zo dicht mogelijk langs de wondranden een steekje maken en dat maakt de hechting wel zo stevig.
Het verschil tussen een hechtnaald en een leernaald tenslotte is het ontbreken van een oogje bij de eerste. Een hechtnaald heeft geen oogje maar een soort gleufje waar je van boven de draad door trekt. Ooit een chirurg gezien die eindeloos probeerde de draad in de naald te krijgen?
Bij het hechten wordt een speciaal tangetje gebruikt om de naald door het weefsel te halen.
Dat brengt me op het in HzG geciteerde deel van mijn weblogje uit oktober:
"Ik vond het een leuke vraag van mevrouw Gelder want ik realiseerde me dat ook in mijn naaidoosje allerlei "vreemde" voorwerpjes zitten. Zo gebruik ik bijvoorbeeld een schuifmaatje uit de modelbouw om de maat van mijn breinaaldjes te meten".
Behalve het genoemde schuifmaatje heb  ik ook een naaldvoerder, zo'n tangetje om de hechtnaald te hanteren in mijn naaietuitje. Het is een fijn tangetje om een klein quiltnaaldje mee door te trekken als het vol met quiltsteekjes staat. Als je veel quilt krijg je vroeg of laat problemen met vingers en pols. Om dat te voorkomen zijn er allerlei handigheidjes. Veel quilters gebruiken daarom een hedgehog, ik een tangetje.
In de nieuwe HzG  wederom een raadsel; dit keer een soort spateltje met aan het einde zes gaatjes. Ook gevonden in een naaidoos.
Ik vond de mijne in de keukenla en ik gebruik het om citroenrasp mee te maken. Aan de onderzijde zitten zes geslepen kantjes aan de gaatjes waarmee je heerlijk geurende schilletjes van citrusvruchten
kunt raspen. Lekker door de sla of door een (vis)sausje.
Op bladzijde 12 van HzG zie je een foto van het dingetje, de mijne zie je op de foto hieronder, naast mijn schuifmaatje en mijn tangetje. Het blijft leuk, die vreemde voorwerpen.

Wat je verder nog ziet op de foto is mijn uitgeprinte huiswerk van Carla, we gaan weer verder met de breirol of we beginnen aan een nieuwe, de keus is aan ons. Uiterst links zie je nog mijn kleine breiwerkje op naalden nr  0.8 en twee klosjes Venne colcotton.
Het is niet zo best te zien, even een nieuwe foto maken:

Ik ben (nog) niet in bezit van het het boek maar natuurlijk wilde ik alvast beginnen, gewoon om te kijken of breien op zulke griezelig dunne naaldjes wel mijn hobby is.  Met een patroontje uit het Ackworth school patronenboek besloot ik zelf  te  prutsen. Zie hier mijn pogingen. Ik was blij verrast toen ik zag dat zij met hetzelfde patroontje bezig was en wel uit het Pinball boek. Wat is de wereld  toch klein in Ackworth.

donderdag 15 maart 2007

Elise schrijft:

Ik heb een hele lieve collega. Jarenlang hebben wij ons kantoor gedeeld en daarmee ook lief en leed. Alles werd besproken, van nieuwe recepten tot een gezellig restaurantje, van een der pleegkinderen tot de nieuwe liefde. En nog steeds is het iedere keer dat we elkaar zien weer net als vanouds, ook al delen we allang geen kantoor meer en hebben we beiden een andere werkplek. Ze heeft een pleegkind, een logeerkind en twee kinderen van haar man. Een aantal jaren geleden vertelde ze me dat ze een kindje wilden gaan adopteren. Een kindje dat echt van hen samen is. Ook al delen en verzorgen ze al veel kinderen, hun leven is pas echt compleet met een eigen kindje om samen op te voeden. Jarenlange processen via allerlei instellingen, diverse trainingen en vooral heel veel emoties verder is het dan nu bijna zo ver....binnen nu en half april reizen ze  af naar China om hun eigen kleine meisje te gaan halen. Haar kamertje is af, haarkledingkast is gevuld met mooie kleertjes en heel veel leuke spulletjes en frutseltjes sieren haar kamer. Natuurlijk heb ik dit proces geheel op de voet gevolgd, van het telefoontje dat ZIJ bij hen gaat horen tot de laatste loodjes die nu vlak voor vertrek wel heel zwaar wegen...
Omdat ik mensen nou eenmaal graag verwen en zeker hen die me dierbaar zijn heb ik met de kinderen op mijn werk al diverse kaarten gemaakt voor de kersverse bijna-ouders en hun kindje. Maar als echte handwerkster gingen mijn handen jeuken om iets moois voor het meisje zelf te maken. Iets dat ze haar hele leven aan de diverse muren die haar kamers zullen zijn, kan hangen.
Zeg, Marcella, heb jij een leuk patroontje van een geboortetegel? Nou, geloof me, die kasten puilen uit daar in het nuttig en fraai, maar een patroon van een geboortetegeltje was niet aanwezig. Mijn eigen vroegere peuterspeelzaaljuf bood uitkomst: zij had een heel schattig patroontje van Lanarte, waarvan ze zelf ooit eens klein stukje had geborduurd. In twee weken tijd heb ik het patroontje afgemaakt, alleen de naam en de beide geboortedata missen nog.In totaal komen er twee data op: haar geboortedatum en de datum waarop ze in Nederland "geboren" wordt. Toen ik het aan mijn collega vertelde barstte ze bijna in tranen uit. Inmiddels is er al een plekje op de muur gereserveerd. En uiteraard ga ik het mooie kleine meisje zo snel mogelijk zelf ook zien en het tegeltje bij hen thuis aan de muur hangen.
Ik wil mijn lieve peuterspeelzaaljuf nogmaals hartelijk danken, je bent een schat!

dinsdag 13 maart 2007

Na de akertjes

Na de knottedoek ben ik verder gegaan met een volgend projectje; dit keer een ABC-tje wat al een tijdje boven op de stapel met Dingen lag en waar ik erg veel zin in had om mee te beginnen. Ik heb me beheerst om dat niet te doen  zolang ik de knottedoek nog onder handen had: ik heb soms zoveel werkjes waar ik tegelijk mee bezig ben dat ik door de bomen het bos niet meer zie.
Nu mijn akertjes aan de doek zaten mocht ik van mezelf  hieraan beginnen:

een abc-tje in steelsteek. Voor mij een onbekende techniek maar het ging best aardig. Gisteravond de laatste steekjes geborduurd. De afwerking van de rand laat ik nog even, ik denk erover om dit lapje in mijn souvenir te gebruiken en van die projectjes laat ik de afwerking nog even liggen: daar wil ik straks verschillende technieken in gebruiken en verschillende tussenzetseltjes.
Wat ook af is is mijn Point de Saxe lapje,

ook dat is bedoeld voor mijn Souvenir de ma Jeunesse. Deze week kwam ons groepje bij elkaar en iedereen had een klein werkstukje in Point de Saxe af. Erg leuk om zo met elkaar te werken en te bespreken hoe je e.e.a. gaat aanpakken. We gaan nu verder met Hessenstickerei, ook een voor ons nieuwe techniek maar we hebben de eerste beginseltjes besproken en over een maand of twee komen de eerste resultaten. Leuk!
Verder kwam mijn Baltimore groepje nog bij elkaar, ik heb nu vier blokken dus ook daar moet ik snel weer eens mee verder.
Maar voor ik dat doe ga ik eerst een mini-quiltje afmaken, het ligt al een tijdje te wachten op voortgang en verder "moet" ik over drie weken het tweede borduurseltje - een molen-  aan de merklap van de borduurgroep hebben toegevoegd. Ik krijg het nog druk...en de tuin schreeuwt ook al om aandacht

zaterdag 10 maart 2007

Nogmaals knotten


gisteren kreeg ik de vraag of het patroon van zo'n knottedoek nog ergens te bestellen was.
Ik heb mijn knottedoek gemaakt naar aanleiding van een uitgebreide workshop bij Margreet Beemsterboer.
De workshop maakte gebruik van oude   patronen zoals die  geborduurd  zijn  op de weinige bewaard gebleven knottedoeken.
In 1942 schreef Hil Bottema in het boekje "Merklappen, oud en nieuw"  de volgende passage bij bovenstaande twee patronen:
"Is daar geen merkwaardige overeenkomst tusschen deze beide figuren? Dezelfde indeeling met de doorgetrokken hoekmotieven, dezelfde "boompjes" en leliebloemen  en eenzelfde bouw van het middenste vierkant.
Het op deze bladzijden afgebeelde stamt uit de Zaanstreek en kan tot de West-Friesche volkskunst gerekend worden; het andere maakt de middenversiering uit van een heel mooie 'knottedoek', die nu in het Friesch museum te Leeuwarden wordt bewaard.
nergens anders in ons land vond ik patronen die ook maar eenigszins op deze beide gelijken en men is dus geneigd ze voor kenmerkend Friesch te houden.
Mogen ze dan ook in de beide Frieslanden in allerhand mooi materiaal herleven!  Dan zal geschieden wat een 'Mem' die haar twee opgetogen 'famkes' door 't Friesch museum leidde, voorzag toen 't haar opeens duidelijk werd dat men niet alleen naar een museum behoeft te gaan om te bekijken, maar ook om er na te teekenen en die schetsen bruikbaar toe te passen.
Want zoo is het, vraagt U eens toestemming en gaat U in Uw woonplaats of elders eens met dat doel voor oogen naar  Museum of Oudheidkamer. "
Hill Bottema voegt er wel aan toe dat er natuurlijk toestemming gevraagd moet worden. Ze adviseert om ruitjespapier en een potlood mee te nemen en eenvoudig een mooi patroon of een gedeelte ervan na te tekenen.
het boekje eindigt met `Laat ons meedeelen en uitdeelen in gul geven en dankbaar ontvangen`
Tegenwoordig zijn er ook veel andere bronnen voorradig waarin we ideeën kunnen opdoen. Te denken valt bijvoorbeeld aan het boek `Merklapmotieven en hun symboliek` geschreven door Alberta Meulenbelt Nieuwburg. In verschillende hoofdstukken zoals Hoekmotieven, Lettermotieven en Vierkant, ster en achthoek kunnen de diverse onderdelen voor een knottedoek bij elkaar gesprokkeld worden.
Ook zijn er een aantal publicaties geweest over de Friese Knottedoek in tijdschriften zoals Le Marquoir (nr 53  printemps 2006) die een artikel publiceerde van Joke Visser met een aantal uitgewerkte patronen en Handwerken zonder Grenzen 1986 nr 2. Dat laatste blad  is nog te bestellen bij HzG.
Ook zijn er diverse boeken waarin een knottedoek afgebeeld is zoals  in het boek Letter voor Letter van Gieneke Arnolli waarin de knottedoek van Fonger Hommes uit ca 1660 is te zien.
Voor wie echt de kneepjes van het maken van een knottedoek wil leren wijs ik nogmaals op de workshop van Margreet, daar leer je het mooie afwerkrandje en het knopen van de Akertjes maar  voor wie zelf aan de slag wil is er genoeg bij elkaar te harken in al die boeken en bladen.
Veel succes