Het voorlopig laatste randje met tuleborduurwerk voor mijn Souvenir is een feit. Tule is een zeskantig weefsel. Het is daarom in het begin even wennen welke kant je op borduurt. Je kunt met de naald naar links of rechts maar wil je naar onder of boven dan kun je schuin twee kanten op steken. Het komt er dus op neer dat je gaat tellen en tellen en tellen en steeds opnieuw controleert of je nog wel op de goede weg zit.
Het tule dat ik voor mijn souvenir gebruik is een katoenen tule met acht zeskantjes per strekkende centimeter. Ik kocht het in Frankrijk bij deze leverancier. Zij staan ieder jaar in Val d’Argent tijdens de quiltexpo en demonstreren het borduurwerk uit Lunéville: een tuleborduurwerk met pailletjes en kraaltjes. Zij borduren met een kettingsteek en een zeer fijn haaknaaldje. Mijn randjes zijn tot nu toe geborduurd met een borduurnaald.
Soms zit het mee met het tulewerk en soms zit het tegen. Ik heb onderstaand randje zelf bedacht en daar ging heel wat telwerk aan vooraf om het kloppend te krijgen. Dat lukte soms niet helemaal en dan moest er uitgehaald worden. Grrrrr... niet het leukste werk op de zondagmiddag.
Gelukkig heb ik een bijna eindeloos geduld en het randje is af.
De mooie rode letter er boven op grauw linnen is niet door mijn gedaen maar is machinaal geborduurd op een theedoek. Een van de vele theedoeken waarin ik mijn handwerkjes die nog onder handen zijn in bewaar.
23 Reacties
Geen opmerkingen:
Een reactie posten