Varkentjes

"Varkentjes ?", hoor ik jullie denken: "maar ik zie gewoon een open zoompje, wat heeft dat nou met varkentjes te maken ?"
Ik zal het jullie uitleggen. Een van de dingen die mijn lief inbracht in ons huwelijk was een boekje van de Franse schrijver Alphonse Allais (1854 – 1905). Hoe mijn lief er aan kwam weet ik niet maar dat doet hier ook niet ter zake. We hadden dat boekje nu eenmaal en daar gaat het nu om.

Ook ik las dat boekje toen het in onze gezamenlijke boekenkast terechtkwam en ik vond het verrassend leuk geschreven. Alphonse Allais is zo’n beetje de Franse Simon Carmiggelt doorspekt met een vleugje Roald Dahl.
In dit verhalen bundeltje is een verhaal waar we altijd heel veel plezier in hadden:

De schrijver keert terug in een Frans provinciestadje waar hij naar eigen zeggen de beste maanden van zijn leven heeft doorgebracht. Tot zijn teleurstelling hangt er een mistroostige sfeer in het stadje en veel mensen die hij graag had teruggezien waren weg, verdwenen. In zijn stamcafé treft hij niet een van de vroegere stamgasten aan, de kelner is weg evenals de vroegere eigenaar en zijn vrouw.
Bij navraag blijkt dat de café-eigenaar in een gesticht zit, net als zovele anderen uit het stadje; alleen al in gesticht "De goede herder" zitten ruim dertig mensen die allemaal hun dag doorbrengen met het kneden van varkentjes van brooddeeg.

Het blijkt dat de ellende begonnen is in het plaatselijke hotel en na de lunch als alle andere gasten weg zijn is de gérant bereid om zijn verhaal te vertellen. Hij is bang dat als hij zijn verhaal eerder vertelt dit de gasten weleens zou kunnen beïnvloeden.

Dit is het verhaal van de gërant: omdat het stadje wat saai en eentonig is beschouwt men iedere gast van buiten als een buitenkansje. Na het dessert blijft iedereen dan nog graag even zitten om de aller nieuwste mop te horen of het allerlaatste trucje te zien.
Nu kwam er op een dag een jongeman van een Zwitserse horlogefabriek. Ieder avond na het diner kneedde deze jongeman kleine varkentjes uit het broodkruim wat nog op tafel lag. Het waren beeldige varkentjes met een klein krulstaartje, fijne pootjes en een grappig wroetsnuitje, de oogjes gemaakt van de afgebrande kopjes van lucifers.

Natuurlijk begon iedereen varkentjes te maken en sommigen raakten er erg bedreven in.
Vooral een belastingambtenaar, Vallée, maakte erg mooie varkentjes. Toen er op een dag bijna geen kruim meer op de tafel lag maakte Vallée een varkentje dat van kop tot staart onder de centimeter bleef.
Iedereen bewonderde hem maar de Zwitserse horlogemaker haalde zijn schouders op en zei: "ik wed dat ik met evenveel kruim twee varkentjes maak". Hij kneep het varkentje van Vallée in elkaar en maakte er twee van. Ietwat geërgerd kneep Vallée de beide varkentjes in elkaar en maakte er drie van, meteen. Het werd laat, terwijl iedereen geruisloos kneedde en uiteindelijk ging ieder naar huis.

De volgende dag bij de lunch haalde men, zonder dat dat was afgesproken een doosje uit zijn zak met varkentjes die nog oneindig veel kleiner waren dan de varkentjes van de vorige dag. Ieder had op zijn kantoor de ochtend doorgebracht met het kneden van varkentjes. Eén van de gasten beloofde dat hij die avond een varkentje mee zou nemen dat op het gebied van miscroscopisch kleine varkentjes de deur dicht zou doen. Hij bracht het mee, maar Vallée ook en dat van hem was nog kleiner en het leek bovendien beter.
Daarna was er nog maar een bezigheid die in het stadje gedaan werd: het kneden van nog kleinere varkentjes.
Het openbare leven liep spaak, de handel stokte, de nijverheid liep terug, kantoorwerk bleef liggen.
Uiteindelijk nam het departementshoofd maatregelen die bij het wrede af waren.

Heel soms heb ik ook wat met klein, kleiner en kleinst. Mijn zoon heeft het ook want die hebben wij ooit het verhaal voorgelezen. Ik herinner me nog een knutselochtend op zijn basisschool waarbij ik een groepje 4 t/m 12 jarigen hielp met een origami projectje. Mijn zoon behoorde bij de oudsten in mijn groepje. Omdat de jongsten nog kleuters waren had ik vouwblaadjes van 20 x 20 cm om Paaskipjes van te vouwen. Al snel zag ik zoonlief zijn blaadje vierendelen en met een velletje van 10 x 10 verder gaan. Zij even oude vriendje volgde. Daarna werden het vierkantjes van 5 x 5 en de jongens hadden reuze plezier. Uiteindelijk werd er een mini mobile geknutseld met kipjes ter grootte van 1 cm. Ik keek zoonlief aan en fluisterde "varkentjes", hij knikte dat hij me begreep ;)

Het gezellige zoompje hierboven is de bovenkant van mijn Vlinderlapje. Ik heb er nu een rolcentimer naastgelegd:

ik schat dat het 40 draads batist is, dit lapje :)

Het vlindertje is helemaal klaar voor verzending. Berthi schreef 3 januari een log over de plaats waar het heen gaat.

de afmeting van de vlinder is 10 cm in de hoogte) en 9 cm in de breedte). Het totale lapje is 21 cm hoog.

21 Reacties