In het vorige logje liet ik al wat details zien van het wandkleedje voor Sophie en hier komen er nog wat meer:
links van de boom naaide ik deze haan, het vleugeltje, de kam en de snavel naaide ik van een dubbel lapje stof zodat ze een beetje 3D naar buiten flappen, het zonnetje is een yoyo, genaaid van een rond lapje wat met een klein rijgdraadje erin aangetrokken wordt. Ook het rode flapje aan de rechterkant zit los tussen het naadje uit gestikt. Al bordurend verzin je steeds meer dingetjes dus deze haan kwam al gauw in dienst van TNT post en kreeg daar een belangrijke functie als postbesteller. Dat krijg je ervan als je tussen je lapjes een stukje stof met postzegels, poststempeltjes en handschriften vindt. Later zag ik nog een lapje met varkentjes en werd de bestelling voor Sophietje uitgebreid met een varkentjeskaart. Als Sophietje wat groter is kan haar mama aan haar vertellen wat ze zelf als klein meisje zo leuk vond aan varkentjes.
Tussen de haan en de boom zie je dit:
een kleine medaille met een bedeltje "made with love"; zo weet kleine Sophie straks met hoeveel plezier haar oma aan dit kleedje heeft gewerkt.
Recht boven de haan naaide ik een tulp, het blaadje is er los aangenaaid en de tulp staat in een stapel potjes. Ook dit stukje van de merklap is rondom geborduurd met verschillende steekjes. Nu hield ik toch al wel van tulpen, ik vind het zo’n heerlijke voorbode van de lente maar zoekend in "Meulenbelt" kwam ik een erg mooi stukje tegen over de symboliek van de tulp. Dit is wat ze erover schrijft:
"De tulp is in Perzië een in het wild groeiende bloem. Een Oosterse legende vertelt dat een Perzische jongeling, Ferhad verliefd werd op een meisje Shirhan dat zijn liefde afwees. Ferhad trok de woestijn in om aan een gebroken hart te sterven. Wanneer hij huilde vielen de tranen in het droge zand en veranderden in bloemen. Deze bloemen werden het symbool van de volmaakte liefde"
en bij de volmaakte liefde mogen natuurlijk ook de bijtjes niet ontbreken.
De bij is voor een quiltster natuurlijk het meest bekende symbool: we noemen onze gezellige bijeenkomsten niet voor niets een "Bee". De Amish hebben deze benaming bedacht omdat het geklets van de quiltende vrouwen wel wat op het gezoem van bijen lijkt. Gelukkig had ik een stofje waar de bijtjes al op gedrukt waren. Een paar daarvan heb ik voorzichtig uitgeknipt en op het blauwe ruitje geappliceerd, de voelsprietjes die daarbij verloren gingen heb ik er toen weer zelf bijgemaakt met een zwart draadje DMC
het wordt weer een lang verhaal zie ik, volgende keer deel 3 dan maar ;)
19 Reacties
Geen opmerkingen:
Een reactie posten