Ik ben op dieet, je mag het ook web-log vakantie noemen, dat klinkt misschien iets blijer.
Maar toch, ik probeer tijdelijk een beetje te web-logminderen omdat het leven op dit moment vol is met allerlei andere (vakantie-)bezigheden en ik o zo graag nog een heleboel tijd wil overhouden voor mijn handwerkjes.
Ik consumeer dus wat minder logjes en ik besteed wat meer tijd aan de sportschool (eh... mijn handwerk)
Deze week ben ik daardoor weer een eind verder gekomen met de 'quilt voor hem' en ook mijn breirol was aan de beurt; daar had ik echt weken niets meer aan gedaan en door de enthousiaste verhalen zo hier en daar begon ook dat weer te kriebelen. Ik ben in ieder geval weer bijna bij met Sampler CM. (Eigenlijk moest ik daar nog aan beginnen, ik heb toch wel zo’n 12 patroontjes er bij gebreid deze week). Een fotootje volgt nog.
Verder ben ik na het afmaken van het lapje van Elisabet verder gegaan met het wonderbaarlijk moeilijke pruts-lapje.
Dat laatste werkje valt me nog steeds moeilijk, het is erg priegelig, moeilijk te zien, mijn handen-lijken-wel-kolenschoppen-zo-onhandig en zo kan ik nog wel wat kwalificaties verzinnen. Toch ben ik inmiddels een eind gevorderd en het komt ook straks in mijn souvenir.
Ondertussen, terwijl ik zo gezellig bezig was met al deze handwerkjes, begon Dijn met regelmatige tussenpozen een bijzonder mooi lapje onder mijn neus te duwen. Ik werd er bepaald hebberig van en ze hield maar niet op.
Was ik haar met d’r lapje even net vergeten en hups daar was ze weer, om me nog even aan de prachtige cognac kleur te herinneren of aan het mooie roomwitte linnen.
Het patroon is gemaakt door Margreet Beemsterboer en het is o.a. hier te koop, al dan niet in combinatie met een set prachtige dozen, die en passant ook nog regelmatig door Dijn naar voren werden geschoven.( Dijn wat doe je me aan?)
En of ik nou gaatjes borduurde in mijn prutslapje of verdraaid averechtse steekjes aan de breirol breide, het Marker lapje bleef natuurlijk in mijn hoofd rondzingen. Terwijl Dijn gisteravond haar lap al aan het omzomen was kwam ik ergens op internet een voorproefje tegen met een van de randjes van de Marker lap, cadeautje van Margreet. Ik was er niet tegen bestand.
Ik had van Elisabet’s lapje nog een piepklein reepje 20 draads over en het garen had ik natuurlijk ook in precies de goede kleuren klaarliggen dus ruim na middernacht zat ik de eerste steekjes op mijn minireepje te priegelen.
Dit is wat ik zo laat nog voor elkaar kreeg:
‘t is niet veel maar ik ben nu al verslaafd.
Geplaatst in souvenir de ma jeunesse | 21 Reacties
Geen opmerkingen:
Een reactie posten