amish quilt met een knipoog

Deze quilt ziet er op het eerste oog uit als een oude quilt die jaren gebruikt is en vaak gewassen, hij is een beetje vaal geworden en niet meer helemaal recht.
Het is niet wat het lijkt; deze quilt is een aantal jaren geleden nieuw gemaakt voor een quiltwedstrijd met het thema Amish. Het moest op de een of andere manier vernieuwend zijn.
De quilt is prachtig gemaakt in Amish kleuren, volgens  Amish patchwork patroon  en met de  hand gequilt met een traditioneel Amish verenpatroon in het midden en een mandjes patroon in de rand. Wat er anders aan is, is dat hij met opzet scheef is genaaid; heel precies  berekend en uitgetekend. Bijzonder knap want de quilt hing kaarsrecht.
Ik kwam hem tegen tijdens het jaarlijkse quilt evenement in Val d'Argent.

Marker merklapje

Dit merklapje staat sinds oktober in mijn kop foto op dit web-log. Ik heb het in 2003 gemaakt en samengesteld uit  Marker randjes uit diverse boeken. Ik houd van de traditionele borduurkunst uit Marken, de kleuren, de geometrische motieven. In de overige motieven komt mijn passie voor textiel tot uitdrukking, de spinnende aap, het naaikussen met schaar, de mand met bolletjes wol. De beide alfabetten komen ook veelvuldig voor in Markens borduurwerk.

Muts

Mutsen heb je in allerlei soorten.Deze kwam ik vorige week tegen bij mijn bezoek aan het Nederlands Openlucht Museum  in Arnhem. De laatste jaren is het museum bevolkt door personeel dat niet alleen  op een leuke en leerzame wijze laat zien hoe in vroeger tijden de dingen verliepen, maar ze zijn bovendien ook erg kundig op hun vakgebied. Deze "mutsenmaakster" uit Vierhouten wist er dan ook alles van, niet alleen had ze het vak in haar vingers maar ze kon er ook van alles over vertellen. Je mocht haar letterlijk "het hemd van het lijf vragen" en dat heb ik gedaan ook, we hebben een erg leuk gesprek gehad waarin ik weer heel wat wijzer ben geworden. Ik mocht foto's maken en een aantal hiervan zie je hieronder.  Het plooien van het kant

Oude wijn.....

Oude wijn.....
......in nieuwe zakken.
Onderstaande foto's hebben al eerder in mijn logjes gestaan. In aansluiting op het Quakerverhaal van Marianne plaats ik ze nogmaals.
"Dat was weer met een loep, uit verschillende boeken en catalogi van musea, patronen natekenen." Aldus Marianne.
Ik weet niet of er meer mensen deze afwijking hebben maar ik doe dat dus ook; behalve in boeken zie je ook op internet regelmatig leuke patroontjes die vaak niet meer te bestellen zijn omdat het aanbod zo groot is tegenwoordig en niets lang blijft.
Dat wordt dus turen, puzzelen en rommelen totdat er na enige uren een bruikbaar patroon is ontstaan. Het plezier is groot als het gelukt is en het patroon "klopt".
Onderstaande Quakerbal zag ik ooit ergens op internet. Het is een speldenkussen met Quakermotieven. Het antieke voorbeeld was gebreid en er was nu een kruissteekversie van gemaakt. Ook het naaldenboekje is nagemaakt van een foto; de rolcentimeter die er naast ligt is een eigen "ontwerp"
De onderste foto toont mijn eerste Quakerlapje, het is een patroon van Kunst en Vliegwerk en gewoon een probeerseltje.

http://nuttigenfraai.web-log.nl/archief/01/11/2005


http://nuttigenfraai.web-log.nl/archief/06/02/2006

http://nuttigenfraai.web-log.nl/archief/07/02/2006

Something old, something Blue

Dit is het resultaat van een heel bijzondere cursus van Irma bij Irma's Sampler in Haarlem http://www.irmassampler.com/.De cursus werd in het jaar 2000 gegeven onder de naam:  "Millennium Story project ".. Het bevatte een aantal middagen waarin we veel leerden over de geschiedenis van de stoffen en patronen uit verschillende perioden in de Amerikaanse quiltgeschiedenis. De bedoeling van de cursus was dat iedereen zijn eigen keuze uit de blokken en replica-stoffen maakte en die  op de manier van een story-quilt in elkaar zette. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om de blokken als een sampler bij elkaar te voegen. Na iedere cursusmiddag gingen we met een enorme stapel patronen en tekst naar huis en van al die  A4tjes heeft Irma's man aan het eind van de cursus voor ons een leuk boekwerkje gemaakt. De bedoeling was dat er slechts een cursus gegeven zou worden, er waren echter zoveel aanmeldingen gekomen dat er uiteindelijk geloof ik vier grote groepen gestart zijn. In 2001 heb ik mijn  quilt aangemeld voor de tentoonstelling van het quiltersgilde en heeft hij in Nieuwegein gehangen. In 2002 kwam er bericht van Irma dat er alsnog een tentoonstelling kwam van onze millennium quilts in Haarlem. Dit zat al eerder in de planning maar kon om privé redenen niet doorgaan. Behalve onze millennium-quilts hing er in de grote kerk in Haarlem ook een collectie antieke Amerikaanse quilts uit de privé collectie van de familie Polak. Het was heel bijzonder om op die tentoonstelling te "mogen" engelen.  Mijn standplaats was naast een grote antieke witwerk quilt en ik heb vooral  genoten van het enthousiasme waarmee Irma's Kees steeds nieuwe details in de antieke quilts wist te ontdekken en daar over kwam vertellen. Het was natuurlijk heel  plezierig om mijn quilt naast al die prachtige antieke exemplaren te mogen zien. Maanden na de tentoonstelling werden wij door Irma en haar man uitgenodigd voor een fantastisch feest in Haarlem. Eerst kregen wij door een soort Sherlock Holmes een route uitgereikt die ons, in de stromende regen, langs allerlei mooie plekjes in Haarlem naar een recent gerestaureerde molen leidde. Daar stond een heerlijke maaltijd voor ons klaar. We kregen een rondleiding door de molen en voor iedereen was er een speciaal patroon van een quiltblok gemaakt. Het was de bedoeling dat we daar thuis een blok van maakten. Van alle terug ontvangen blokken heeft Irma  een herinneringsquilt gemaakt.De quilt. afm.: 192 x 192, sampler, katoen, patchwork-machine, applicatie-hand, quiltwerk-hand.een detail  van het quiltwerk aan de achterkanten een detail van de voorkant, een van de geappliceerde blokken

Vroege vogel

Vanmorgen vroeg een e-mailtje in mijn computerbrievenbusje van Basje: Quakerpatroon nummer vijf staat op de website, je kunt weer aan de slag.
Vannacht had ik nog even gekeken voor ik naar bed ging, het was ongeveer twee uur, maar er was toen nog niets.  Basje was me al weer voor. Ik begin het nu in de gaten te krijgen: wie de Quakerpatronen wil ontdekken moet vroeger opstaan.
Basje gaat hard met haar Quaker, haar foto - helemaal af tot en met patroon vier- heb ik al weken in huis. Vorige week heb ik hem "echt" gezien, hij wordt mooi.
Zie hier Basje's Quaker:

Ik ben zelf wat minder hard opgeschoten maar al met al is ook mijn lapje weer een stukje verder gekomen sinds het vorige log hierover.

Ik ben benieuwd hoe het met de lapjes van Annette en Meizoentje is gegaan.

Zelfde fee, zelfde buurvrouw

Het wordt bijna eentonig, voor jullie dan, voor mij ligt het natuurlijk heel anders. Bij de breirol kreeg ik ook dit merklapje. Het is een schoollapje en de maakster zat oorspronkelijk in Friesland op school, op school zeven om precies te zijn. Ik heb begrepen dat de scholen vroeger niet een naam maar een nummer hadden. Of dat overal zo was of alleen in het noorden weet ik niet. Wie hier iets meer over kan vertellen is bij deze uitgenodigd. Het lapje zal ergens tussen 1934 en 1940 gemaakt zijn. Het was zonder meer een keurige handwerkster dit meisje, alle steekjes zijn erg regelmatig, zoals je vooral op de grote vlakken (rokje en dak) goed kunt zien. Ook de achterkant ziet er goed uit. Ik stel me voor dat Fokje nadat ze keurig alle randjes foutloos had geborduurd mocht uitzoeken welke plaatjes ze wilde borduren en dat ze zorgvuldig haar kleurtjes katoen heeft uitgezocht. Als extraatje heeft ze de raampjes in kastjessteek uitgevoerd. Fokjes merklapje vindt vandaag een mooi plaatsje in mijn weblog. Ik ben ook hier erg blij mee, zulke onverwachte cadeau's krijg je niet vaak

Breirol

Vorige week stopte een goede fee mij deze breirol in handen; haar buurvrouw ruimde het huis op want ze wilde weer terug naar haar geboortestreek en er waren een aantal oude handwerkjes "over".  En zo kwam deze breirol via de goede fee in mijn bezit. Een bezit is het inderdaad, wat is da­t leuk! Twee-en-een-halve meter breiwerk, negen centimeter breed, van gebleekte breikatoen, beginnend met een muizentandje en vervolgens 24 verschillende patroontjes telkens afgewisseld met het zelfde smalle ingebreide randje. Het laatste patroontje bevat twee ingebreide letters in gaatjesmotief, een T en een S  en verder een getal van twee cijfers 9 en 5 ?

Maandag wasdag,

Eigenlijk moet ik zeggen: zondag wasdag.
Ik was gisteren in het NOM  http://www.openluchtmuseum.nl/home en daar daar deed men de was. Zelfs op een zondags dagje uit ontkom je er kennelijk niet aan.
Geeft niet, het was erg leuk om te zien. Voor wie lange tijd niet in het NOM is geweest kan ik een bezoek echt aanraden, de laatste jaren zit het museum behoorlijk in de lift en wordt eigenlijk ieder jaar leuker. In een aantal huisjes werd gekookt, de "gewone" pot uit die tijd en het recept kreeg je er op papier bij. Je mocht ook hier en daar aanschuiven voor een bakkie koffie, gezet met water uit de ketel op de houtkachel. De wasserij was in werking, een mevrouw deed daar de was en hield er een leuk verhaal bij, in de wasserij was nu ook een mooie foto presentatie. Een jonge vrouw in Marker rouwdracht was aan het netten breien.Dat kwam goed uit want dat wil ik graag leren. Of ik er met de beschrijving uit mijn diverse handwerkboeken en haar demonstratie nu wel uit kom weet ik niet, maar het begin is er..Het zag er eigenlijk niet al te ingewikkeld uit...hier komt vast nog wel een vervolg logje op met een eerste proeve van "bekwaamheid" .
De rouwdracht was overigens prachtig; ik had het nog niet eerder zien dragen. Wat ik verder zag was een mutsenmaakster die uitvoerig uitlegde hoe het kant voor de mutsen geplooid werd.
Heel grappig was de tentoonstelling "Spaarstation Dingenliefde" wat dat inhoudt kun je zien en lezen op bovenstaande website.
Ik sluit dit logje af, ik ga "Dingen" doen, de was bijvoorbeeld.
Wasdag op Veere, ca 1930, kaart NOM

Nuttig

Soms wordt je ineens verrast met iets leuks. Deze week kreeg ik privé, via mijn weblog een mailtje van een onbekende. Ze had een paar lapjes gekocht en wilde daar graag wat meer van weten.
Kort daarop kreeg ik onderstaande foto's...Ik heb ze sindsdien diverse malen bekeken en wat vind ik ze leuk....
Het betreft oefenwerkstukken zoals die vroeger op school werden gemaakt om de meisjes te leren naaien, verstellen en merken. In het boekje nuttig en fraai, Zuidhollandse merk-en stoplappen kun je andere voorbeelden van dergelijke lappen vinden. De twee naailappen bevatten erg veel techniekjes; ik zie het aanzetten van een gerimpeld strookje, drie verschillende mouwtjes, open naaiwerk, een halsinzet, in verstelinzetje, verschillende soorten splitjes, aangenaaide kantjes, het merken, nestelgaatjes, het aanzetten van haakjes en oogjes, het aanzetten van knoopjes en verschillende naden. Met al die technieken bij elkaar zijn het heel gevarieerd werkstukjes die een goed beeld geven van het handwerkonderwijs rond 1880
Het stoplapje bevat een aantal erg mooie satijnstopjes, doorstopjes (gebruikt als de stof versleten is ) en stopjes (voor als de stof stuk was). Aan de onderrand zie je nog een stopje waar de stof weggeknipt is en door middel van een stopje weer hersteld. Dat was weer moeilijker dan in het midden van de stof een stuk verstellen.
Dit valt echt onder de nuttige handwerken. Ook al zijn de stopjes bijzonder fraai, ze waren toch bedoeld om versleten of stuk damast te kunnen herstellen en niet bedoeld als een versierend borduurwerkje.
Wat het drietal verder bijzonder maakt is dat ze van dezelfde maakster zijn, J.J.A. en geborduurd in 1878, 1880 en 1881




Ik bedank de eigenaar van de lapjes dat ik er naar heb mogen kijken en ook dat ik het verhaal en de foto's weer aan jullie mag doorgeven.

Piqué de Marcella

Omdat ik niet iedere dag een nieuw Dingetje af heb vandaag een logje over een van mijn "ouwetjes". Dit quiltje heb ik eind 2002 gemaakt als cursuswerkstuk. Er zijn verschillende Trapunto technieken in gebruikt en het is intensief gequilt; er zitten dan ook erg veel uurtjes werk in. Trapunto of piqué de Marseille is een quilttechniek waarbij voor het quilten opvultechnieken gebruikt worden waardoor het werk extra reliëf krijgt na het quilten. De platte vlekken zijn opgevuld met een speciaal vlies, er is cording gebruikt en andere delen zijn opgestopt  met een katoenen pluksel. Alle delen zijn eerst afzonderlijk gemaakt en pas na het quilten met biezen aan elkaar genaaid. (quilt-as-you-go ) Het quiltje is 95 x 95 groot van katoen en met de hand gequilt. De naam van de quilt is een woordgrapje op Piqué (of Piqure ) de Marseille zoals Trapunto ook wel genoemd wordt. Het quiltje: en een detail:

Bijna de jongste

Ik had nog meer foto's beloofd van de tentoonstelling in Pijnacker, de meeste daarvan zijn inmiddels door de actualiteit achterhaald.
Toch plaats ik er nog een klein aantal.
Toen ik daar zaterdag was zag ik een meisje met haar vriendinnetje, beiden in hockey-kleding voor een quiltje staan, in gesprek met "iemand" van het Gilde. Het bleek te gaan om de op een na jongste deelnemer van de quilttentoonstelling. Ik heb haar gevraagd of ik een foto mocht maken van de maakster met haar quiltje en hier is ze dan


de allerjongste deelnemer was een jongetje van zes jaar. Een foto van het jongetje aan het werk hing naast zijn quiltje.

In een oude schuurdeur zag ik dit quiltje achter glas:

geen quiltjes maar wel leuk deze kerstmannetjes:

vooral met zo'n leuk kerstquiltje erbij; deze was zelfs onder de mini's maar een kleintje

Maandag wasdag

Ga je een dagje uit, nota bene op een zaterdag en dan stuit je hierop:
Maandag wasdag

Zaterdag was ik in Pijnacker op de tentoonstelling miniquilts van het Quiltersgilde.
Het was prachtig weer en op zo'n mooie boerderij rondlopen is al een feestje op zich.
Buiten aan de weg zag je dit:

bij het oprijden van het erf:

Op drie plaatsen hing een grote verzameling miniquiltjes, mooi op kleur en onderwerp bij elkaar.

Buiten was een terras waar je met een kopje koffie gezellig kon bijpraten met bekenden. En daar waren er heel veel van.
Op een van de regiodagen in Pijnacker waren vlaggetjes van stof gemaakt. Al die vlaggetjes bij elkaar gaven een feestelijke aanblik.
Langs een raampje een vlaggenslinger met de letters Vrederust, de naam van de boerderij

een korte impressie van de vele quiltjes




in het volgende logje nog wat meer foto's o.a. van de op een na jongste deelnemer naast haar quiltje. De tentoonstelling is nu afgelopen.
Voor wie nieuwsgierig is naar de meneer op de foto's: Ik weet het niet, ik ken hem niet, hij is toevallig twee keer mijn foto's binnengewandeld

B is van Baltimore

B is van Baltimore Dit project is nog volop in de maak, twee blokken klaar en het derde nog in de
spelden

en van Breien. Ik heb inmiddels van Basje een vijftal korte naaldjes gekregen.Wat een luxe na mijn vier eigen king size naalden..Mijn wantjes moeten nodig eens verder gebreid worden, na de laatste foto is er niks meer gebeurd...maar eerst even wachten tot de zon weg is. Natuurlijk komt er ook een breiwerkje in mijn souvenir...worden het kleine proeflapjes met verschillende steken?  Een stukje maaswerk misschien of ga ik mini kleertjes breien?

Van Borduren... behalve kruissteekjes borduur  ik tegenwoordig ook andere steekjes, open zoompjes, ajour, markerborduurwerk en zelfs "durf" ik tegenwoordig Dingen op niet-aftelbare stof. Een van de leukste dingen daarmee vond ik mijn cursus Candlewicking....omdat ik kort daarop een ringenkussentje wilde maken in dezelfde techniek voor het huwelijk van het oudste kind en haar echtvriend heb ik het niet helemaal afgemaakt...ik leg het nu  bovenop de stapel  "nog af te maken".




maar ook van Boutis...  ik heb een aantal  Boutiswerkjes gemaakt zowel op de Franse manier met achter en voor hetzelfde resultaat als  op de "Zaanse" wijze waar vaak aan de achterkant een goedkoop grover geweven lapje werd gebruikt. Bij die laatste manier zie je aan de achterkant ook nog plukjes van de katoenen draadjes uitsteken. Als het werk gewassen wordt krimpt het een beetje en na verloop van een aantal wasbeurten zijn alle draadjes weg.
B is ook van Blackwork en

Broderie Perse.De mooiste quilts met broderie Perse waren een aantal jaar geleden te bekijken in het textielmuseum in Tilburg. Daar hing een kleine collectie antieke quilts uit de Verenigde Staten. Een daarvan kan ik me nog herinneren omdat  ik die bijzonder mooi vond: heel mooi uitgevoerd applicatiewerk met daartussen in diverse handschriften met (kroontjes?)pen kleine gedichtjes en wensen geschreven.
En van Baby Jane, zoals alle moderne versies van de Jane Stickle quilt heten

Souvenir

Deze keer geen foto's van mijn eigen Souvenir-in-de-maak maar herinneringen in textiel aan de eerste Wereldoorlog. Op onderstaande foto zie je het werkstuk van een krijgsgevangene. Een prachtige lap geborduurd en ge-appliceerd  door een man in krijgsgevangenschap. De tekst op de lap luidt: "Souvenir de ma captivité".  De gevangenschap was kennelijk in 1916 afgelopen. Dit is ook een herinneringslap maar dan op een heel andere manier tot stand gekomen. Er stond helaas geen onderschrift bij dus we moeten raden wie deze lap gemaakt heeft en wanneer.De lap is helemaal bezaaid met handtekeningen van soldaten en officieren, eerst erop getekend en daarna met steelsteekjes in verschillende kleuren er over heen geborduurd. In de lap zijn diverse tussenzetsels van kant en open naaiwerk. In de randen van het  open naaiwerk zijn linten geregen met de kleuren van de Franse, de Canadese, de Belgische en de Britse vlag. Het is een bijzonder fraaie lap. Wat ik me dus  afvraag is of deze mannen overlevenden zijn van de oorlog of dat  de handtekeningen al tijdens de oorlog verzameld zijn. Tijdens de oorlog was er een hele industrie gaande van voorwerpjes die een herinnering waren aan de oorlog. Er waren geborduurde kaarten met vlaggen erop en geweren, met vergeet-me-nietjes, klavertjesen dergelijke en vaak met Souvenir de la Guerre erop, heel fijntjes op batist geborduurd en tegelijkertijd ook heel bizar. De kaarten werden vaak naar het front gestuurd om de geliefde zoon, man of verloofde een herinnering aan "thuis" te sturen. er werden zakdoeken en sjaaltjes bedrukt met teksten, liedjes en foto's. Zie ook de foto hierboven

Maandag wasdag, alweer

Afgelopen dagen was ik in het Belgische Ieper; ik was daar met een groep Belgische en Nederlandse  vrienden. Een of twee keer per jaar ontmoeten we elkaar"ergens" in Nederland of Vlaanderen om ons een weekend op cultureel, educatief en culinair gebied bezig te houden. Ieper was in de grote oorlog (La Grande Guerre, bij ons bekend als de 1e wereldoorlog) een frontstad waar zware gevechten geleverd zijn. De stad was zwaar beschadigd en er zijn in en rondom de stad Ieper ruim 500.000 mannen omgekomen. Een aantal gebouwen zoals de Lakenhal zijn opnieuw opgebouwd zoals het er in 1913 uitzag. Andere gebouwen zijn opgebouwd in een stijl die slechts doet denken aan de historische gebouwen die er in een ver verleden hebben gestaan. Het geeft de stad een merkwaardig onnatuurlijk uiterlijk. In en rond de Lakenhallen was in de middeleeuwen een enorme  bloeiende textielindustrie gevestigd. Helaas is daar maar weinig over terug te vinden. In de lakenhal is nu een oorlogsmuseum gevestigd. Ik heb in het museum toch geprobeerd om zoveel mogelijk op textielgebied te  vinden. Er was bovendien in de centrale hal nog een zeer kleine presentatie over de lakenindustrie te vinden. Ik zal daar een aantal web-logjes aan besteden. Op onderstaande foto uit 1917 zien we vrouwen aan het werk in een legerwasserijonderstaand de link naar het museum "in Flanders fields gevestigd in de Lakenhal in Ieperhttp://www.inflandersfields.be/pdf/insert_IFF_NL%20.pdf