De vorige oppasdag vertelde Sophie in de bus dat ze die dag met lapjes wilde knutselen. We besloten om een dekentje voor beer te maken. Met de lapjesmand tussen ons in zochten we samen de lapjes uit voor het dekentje voor Beer. Sophie deelde de lapjes uit en ik sneed de vierkantjes. Daarna was het wel weer genoeg vond ze en ik legde de lapjes terzijde voor een volgende oppasdag. Vandaag kwam ze weer en we gingen verder met de lapjes. Zij gaf ze aan en ik naaide. Als snel had ik een rijtje van zeven lapjes aan elkaar en daarna een tweede die ik vervolgens aan de eerste rij vast stikte. Klaar, vond Sophie maar ik zei haar dat er nog meer rijen lapjes zouden komen. Na drie rijtjes lapjes liet ik het resultaat zien. Klaar, zei Sophie maar ik vond dat er nog meer genaaid moest worden. Sophie ging gezellig op de grond naast me zitten kleuren en ik naaide verder, haar mededelingen dat het nu echt af was negerend.
Na verloop van tijd was er een mini-topje gereed en weer dacht Sophie dat het nu wel een dekentje was. We zochten samen een achterkantje uit ( ik had nog een warm flanelletje ) en een tussenvulling en daarna was ik nog een halfuurtje mee bezig om top en de rest bij elkaar te voegen. In plaats van het quiltwerk heb ik alle kruispuntjes afgeknoopt met een draad borduurgaren. Ook hier heeft Sophie heerlijk mee zitten frutselen terwijl ik de draadjes afknoopte.
Halverwege de middag was Sophie's dekentje voor beer klaar en kon het op de foto:
Toen moesten alle beren en het hondje in het wagentje poseren met het nieuwe dekentjewaarna bleek dat we de muis vergeten waren.
Onderstaande foto is dus de goeie, mèt muis Inmiddels is Sophie weer met papa naar huis, met het dekentje natuurlijk
en oma kan alweer een Quilt aan de lijst toevoegen.
Later toegevoegd: het dekentje gaat met de beer in het blauwe truitje iedere avond mee naar bed. Komt Sophie logeren of is ze hier voor een oppasdagje dan komen beer en dekentje mee. De twee andere beren wonen bij oma en worden erg vertroeteld
2 opmerkingen:
Oh wat schattig, wat lief dat je zo iets waardevols samen met haar gemaakt hebt! Heerlijk om te lezen dat zij al snel vindt dat het klaar is, terwijl dat nog lang niet zo is... En helemaal bijzonder dat het ook voor haar een knuffeldekentje geworden is, ontroerend! Lieve groet Lupineke
Hallo Marcella. In mijn herinnering heb ik dit logje al een keer in je weblog gelezen en ik zie ook een oude datum hier boven staan. Ik had laatst ook al een keer een oud logje van je te pakken. Hoe kan dat nou? Maar ik vond het wel leuk om dit weer te zien en lezen hoor! Sophie boft maar met zo'n lieve oma!
Een reactie posten