Restauratrice?

Het was gezellig gisteren. Tot bijna middernacht hebben wij heerlijk getafeld met de familie in een restaurant.Natuurlijk was mijn moeder heel erg blij met de theedoek en de andere cadeaus maar ik zag wel dat de theedoek toch wel heel speciaal voor haar was.
Van handwerk kwam dus weinig alhoewel ik zoals aangekondigd toch naald en draad ter hand nam om het kapotte zakdoekje te herstellen.
Ik had het zoals jullie op de foto in het vorige log zagen even netjes opgeprikt zodat ik goed kon zien waar de draadjes heen liepen en welk onderdeel er nu eigenlijk ontbrak. Daarna was het eigenlijk een fluitje van een cent.

Ik gebruikte er geen haaknaaldje voor zoals Anje zich afvroeg. Dit setje benen naaldjes zou daar trouwens niet echt geschikt voor zijn geweest. Ik gebruikte ook niet een héél dun haaknaaldje zoals hieronder op de foto

 

 

ik "deed" het gewoon met een fijne borduurnaald, ik maakte kleine kettingsteekjes in de lucht en dat ziet er hetzelfde uit als een rijtje lossen.
Ondanks dat het onzichtbaar herstellen aardig gelukt is zou ik me allerminst een restauratrice willen noemen. Dat vergt wel even wat meer vaardigheden, Dijn.
Toch klonk het wel bemoedigend ;)
Het andere zakdoekje is eveneens met de hand voorzien van een ingewikkeld en fijn gehaakt kantje:

Ooit gemaakt voor of door Ella uit Duitsland. Er zijn heel veel toeren haakwerk aan te pas gekomen voor dit fijne kantje af was. Dat beide zakdoekjes uit Duitsland afkomstig zijn wist de verkoopster me te vertellen op de antiekmarkt aan de Lange Voorhout waar ik ze kocht.