vrijdag 25 juli 2008

Bonjour again

Wir sind wieder da.

Vaste lezers weten dat ik nooit een briefje voor de melkboer onder de mat leg en hier meld ik het natuurlijk evenmin ;)
Toch was ik er wel degelijk even tussenuit, met uitzicht op Mont Blanc:

We waren weer in de Haute Savoie voor het festival Musique Mechanique en omdat het zo’n eind rijden is plakken we er voor ons zelf altijd nog een weekje aan vast om even lekker rond te toeren en allerlei mooie plekjes te bezoeken.

Het Festival zelf was als vanouds weer heel geanimeerd, veel vrienden ontmoet en samen heerlijk gegeten.
Ik heb in juli 2006 in een heleboel logjes verslag gedaan van dit evenement, dat ga ik nu niet opnieuw doen.

Becassine uit 2006, die we in 2004 nog als bijtje zagen rondzoemen was dit keer de beroemde zangeres Bianca Castafiora met aan haar zijde Kapitein Haddock , hier op foto:

ze speelde haar rol voortreffelijk, met spiegel en ook Haddock zagen we regelmatig met grote passen langs benen ;)

Het zanggroepje was ook weer van de partij:

dit keer in geel/zwart geblokte hemden en gele sjaaltjes. Er waren hier wat verheugende nieuwtjes: Papa(achteraan met orgeltje) is 6 maanden geleden opa geworden van petite bébé die het hele festival in een stralend humeurtje was. Zij op hun beurt waren natuurlijk reuze benieuwd naar onze Sophie. De andere dochter is in juni getrouwd en het kersverse paar vierde op het festival de laatste dagen van hun Voyage de Noces oftewel hun huwelijksreis. Bij Berthi las ik in haar verhaal over Parijs over het kussen op de wang dat in Frankrijk twee keer zou zijn. Dat klopt niet helemaal, het kan ook vier keer zijn of zelfs zes keer maar in ieder geval nooit drie zoals bij ons ;) ‘s Lands wijs, ‘s lands gebruiken.

Dat leverde wat telwerk op met deze Franse familie, die we allemaal vier maal op de wang kusten, behalve de kersverse schoonzoon, die komt namelijk uit Nederland en kreeg er dus netjes drie. Ook de mannen onderling maken een soort kus gebaar, alhoewel het meer in de armen sluiten is. In ieder geval, het weerzien met onze oude bekenden was hartelijk ;)

Maaltijden waren er ook weer in ruime mate, variërend van ontbijtjes met croissants, sapjes en koffie tot viergangen menu’s rond de middag en later in de avond. Tussendoor waren er dan nog apperitif concertjes uiteraard rijkelijk besproeid met wijn en snackjes en niet te vergeten de nachtelijke uiensoep. Met ruim vierhonderd festivaliers (deelnemers) moeten er aardig wat kilo’s eten en liters drank geserveerd zijn. Om je een idee te geven: dit is een gedeelte van de eetzaal.

Voor de laatste maaltijd stond Soupe Savoyarde op het menu. Er lagen plakken stokbrood en een dikke plak Tomme de Savoye, een heerlijke kaas uit de streek naast de borden, de soep was nog niet opgediend. Wij keken eens om ons heen wat de bedoeling was en zagen hier en daar mensen het brood en de kaas bij de wijn oppeuzelen. Dat leek logisch, dus deden wij dat ook. Tot ik ongeveer bij de laatste hap kaas aangestoten werd door mijn rechter buurman die mij in mijn oor fluisterde dat het de bedoeling was dat het brood zowel als de kaas in stukjes in de soep gedaan dienden te worden :)

De soep was een soort gebonden soep met aardappels, selderij, meiknolletjes en prei te zijn op een basis van bouillon en room. Bijzonder voedzaam, zeker in combinatie met de kaas en het brood. Het bleek slechts een aanloopje tot het hoofdgerecht :)

Soms stond er ineens een klas schoolkinderen voor je orgel en de kinderen stelden dan na het muziekje enkele vragen. Hier staan ze bij onze overbuurman te luisteren:

De belangrijkste vraag aan ons was toch wel waarom pluchen poes Carla op het orgeltje zit. Wij hebben ze uitgelegd dat er heel vroeger levende aapjes door de rondtrekkende orgelman werden gebruikt (en soms ook marmotjes) om het publiek te vermaken. Vanuit die traditie hebben veel orgels tegenwoordig een pluchen aapje. Wij zijn eigenwijs en hebben een poes.

Ook in de orgelwereld is het druk bevolkt, het is nog net geen file hier:

Links zie je een man op een alpenhoorn spelen, een prachtige klankcombinatie met draaiorgel!

Als laatste foto in dit logje een grapje. Dit staat op de garage van een van de hotels:

Kijk, dat wij merklap-borduursters soms de alfabetten niet uittellen ( ik bijvoorbeeld) en proberen om met wat smokkelen de boel toch rond te krijgen is nog tot daar aan toe, maar als je je hotel wilt presenteren moet het natuurlijk niet zo. Voor je het weet sta je achteruit te verven en dat is heel wat meer werk dan achteruit borduren :)

Volgend logje laat ik mijn merklap zien want die had ik meegenomen op vakantie en er zijn weer heel wat steekjes meer. En verder zijn er natuurlijk ook weer wat nieuwe aankoopjes .
tot dan!

19 Reacties

Geen opmerkingen: