Over de Lakenhal en oude handwerkjes

Vandaag was ik in Leiden en opeens bleek er nog even tijd om naar de tentoonstelling Lucas van Leyden in museum De Lakenhal te gaan. Alhoewel de tentoostelling over de middeleeuwse schilder Lucas van Leyden gaat zagen wij steeds meer textiel in het getoonde werk. We fantaseerden wat wij zouden kunnen maken als inspiratie op bepaalde fragmenten, welke technieken er mogelijk waren en in welke vorm we het zouden kunnen gieten. Een inspirerende en onverwachte wandeling die voorlopig in onze hoofden blijft en die misschien op een later moment leidt tot transpiratie in plaats van inspiratie.

Ook te zien in de lakenhal: prachtige kragen, wij dachten met naaldkant, op een schilderij van Carel de Moor.
De oude handwerkjes had ik jullie nog beloofd:
Een paar weken geleden werd ik benaderd door een onbekende die mij via een gemeenschappelijke kennis had benaderd; ze had twintig oude bladen van haar moeder met op elk van die bladen een stukje schoolhandwerk.

het schoolwerk bevat o.a. een aantal gebreide lapjes met diverse stoppen. Sommige in breisteken gestopt, andere als weefwerk. Deze is ook nog gemerkt en heeft de letters T V, T Verhoeven. De voornaam van de maakster is mij ook bekend en de werkstukken dateren van omstreeks 1911.
Verder zijn er bladen met een kledingstukje

ook het geschulpte randje van het broekje is met de hand geborduurd!

en ander naaiwerk zoals dit

en dit

Verder nog een merklapje

en een aantal stoplapjes in verschillende moeilijkheidsgraad:

en

Erg leuk om van een maakster zoveel stukjes bij elkaar te zien.
Ik hoop dat ook jullie je laten inspireren door de Lakenhal (er staat op de website nog een mooi filmpje) of door de oude nuttige handwerkjes.

Een nieuwe lente

Het blijft maar door mijn hoofd spoken, die nieuwe lente...
Al had ik de afgelopen tijd weinig tijd en energie om te bloggen, er gebeurde hier wel van alles. Om te beginnen komt er een nieuwe tentoonstelling waar ik aan mee werk. Deze keer is mijn aandeel een stuk kleiner dan ten tijde van Aan de Rol. Zo'n grote tentoonstelling 'doe' je niet ieder jaar. Ik heb mijn aandeel dus flink beperkt door voor te stellen om het werk van onze vier-koppige souvenirgroep, De Pronkvrouwen ten toon te stellen. De plaats van handeling is deze keer Muzee Scheveningen en de handwerktentoonstelling is van 17 september tot en met 13 november 2011.
Deze tentoonstelling heet... Uit de school geklapt.

en wat er zoal te zien en te beleven is zie je (net niet ;) op bijgaande flyer die sinds kort af is:

Van de geschiedenis van de Scheveningse naaischolen en het handwerkonderwijs daar gaan we langzaam richting het 'moderne' werk waaronder mijn souvenir de ma jeunesse ( ik hoop nog een stukje meer af te hebben) en verder recent gemaakt fijn handwerk uit onze groep.
Verder past in mijn nieuwe lente natuurlijk ook een nieuw handwerk. Ik wilde er niet aan beginnen maar ik kon het op enig moment ook niet meer tegenhouden. Het patroon is in 2007 door Margreet Beemsterboer gemaakt en onze borduurgroep kocht het patroon meteen. Het is ook zo mooi!
Basje, ons oudste en meest ijverige lid van het clubje heeft hem al tijden af en telkens als ik hem zag kreeg ik zin om ook te beginnen. Toen zij hem, nota bene op Valentijnsdag in alle pracht en ook nog ingelijst liet zien op haar weblog was ik verkocht. Nog diezelfde avond zat ik met lap en garen op de bank te borduren.

Verslavend en zó leuk. Wat geniet ik iedere avond - al is het soms maar voor een paar steekjes, van het borduren aan de vernaaide linten. Ik geniet van het prachtige garen, een blauw/zwart in kleur verlopend garen op mooi roomwit 16 draads linnen en ik geniet van het prachtige patroon.

Het gaat vrij snel, ik ben al bijna op de helft van het patroon en ik ben er nog steeds heel gelukkig mee. Het garen kocht ik afgelopen september in Frankrijk bij Liezbeth, daar had ik dus niet zo ver voor hoeven rijden :) en ik vind het schitterend voor dit doel!
Kijk eens hoe mooi 'oud' en vergrijsd het is op sommige plekjes

Ook het goudgele garen heeft hier en daar wat donkerder of juist heel lichte stukken.
Heb ik nog meer nieuws? Tsja, wat nieuwe aankoopjes van ebay voor de verzameling handwerkgereedschapjes en een serie oude schoolhandwerkjes die ik kocht van een mevrouw die me hier op 't weblog vond en die afgelopen week met de handwerkjes van haar moeder bij mij op bezoek was. Ik laat de gereedschapjes en de handwerkjes binnenkort hier zien. Komende tijd heb ik weer wat meer tijd en gelegenheid om te bloggen. Natuurlijk moet ik ook nog met het oud goed aan de slag en verder kan ik jullie een bijna affe Rosina Luger laten zien want ook daaraan is hard gewerkt.
Maar eerst vanavond nog wat steekjes aan de "vernaaide linten van Marken".
Basje stuurde me een foto van haar vernaaide linten:

Basje gebruikte alle linten voor haar lap en ze koos haar eigen kleuren: donkerblauw en een prachtig Chinees rood. De lap is ook prachtig ingelijst, een prachtig werkstuk! Dank voor de foto-bijdrage, Basje

Een Sp(r)ookje

Een paar weken geleden zaten we aan de lunch bij de plaatselijke horeca. Sophietje mocht kiezen of met mama naar huis ging of bij mij thuis in haar eigen bedje een middagslaapje zou doen. Ze koos het laatste maar zei met grote stelligheid: "ik wil niet onder het spookje slapen"
Na enig nadenken en wat vraagwerk kwamen haar mama en ik erachter dat het spookje het fleece dekentje is waar ze sinds haar geboorte bij ons onder slaapt. Ik kocht het ooit bij Ikea en het zou een zeehondje moeten voorstellen. De fantasie van een driejarige beslist daar anders over, het is en blijft een spook en daar wil je niet onder liggen.

Omdat weggooien van een mooi lapje niet in oma's woordenboek voorkomt beloofde ik ter plekke aan sophie om het dekentje te veranderen in een Roodkapje deken. Het voorstel werd met gejuich ontvangen ;)
Eenmaal door mama naar bed gebracht hoorde ik Sophie bij het weggaan van mama zeggen: Ik kan nog niet slapen, ik heb mijn roodkapje-deken nog niet. Ik ben nog even teruggegaan om haar uit te leggen dat oma's wel wonderen kunnen verrichten maar dat dat dus wel even tijd kost. Ze deed tevreden haar oogjes dicht.
Vandaag komt ze logeren en dus heb ik gisteren hard gewerkt om het dekentje op tijd klaar te hebben.
Ik heb eerst een heel eenvoudig tekeningetje gemaakt (met hulp van meneer Bruna) en heb met eenvoudige middelen een nieuw gezichtje op de deken gemaakt. Omdat de prik-ogen van Het Spook nogal door het nieuwe lapje heen kwamen heb ik zowel aan de voorkant als aan de achterkant het hoofdje van dubbele stof gemaakt.

Mevrouw kapje kijkt een beetje verbaasd maar dat komt omdat ze niet snapt wat dat spookje achter haar rug om uitspookt.
Omdat het dekentje ook een soort staartvinnetje had besloot ik ook daar wat mee te doen. Tenslotte moet er niets maar dan ook niets meer aan het spook van weleer herinneren.
Ik maakte een tas/mandje want die zijn nog altijd zeer geliefd bij Sophie:

Het tasje is ook van dubbele stof en daarna vrijwel rondom op het fleece gestikt, alleen de bovenkant liet ik open, ik ben benieuwd welke schatten sophie daarin gaat verstoppen :)

Het dekentje ziet er nu zo uit:

Ik zie ineens dat een van de hondjes van mevrouw Rafel verstoppertje speelt achter het tasje. Zou mevrouw Rafel dat wel weten?

Het enge dierenbos en de wolf liet ik achterwege, daar komen vast weer nieuwe problemen van, of wacht:

Van kastdeuren en waslijntjes

Het is al weer even geleden dat ik mijn laatste logje hier schreef; Handwerken zonder Grenzen riep om aandacht en hard ook. De afgelopen twee weken heb ik heel hard gewerkt aan nr 164 die rond eind van de maand op vele deurmatten zal ploffen. Het is ook alweer even geleden dat ik een erg leuk, nuttig en fraai uitstapje had waar ik graag wat over wil vertellen.
Als Merkwaardig lid mag ik me opgeven voor de open dagen. Leden van Merkwaardig die hun mooie collectie willen laten zien aan andere leden stellen een of meerdere dagen hun huis open. Op 17 februari was ik te gast bij Trijnie die maar liefst twee open dagen voor de merkwaardig-leden organiseerde.
Vroeg in de morgen meldde ik me bij Trijnie en bleek me al spoedig in een select gezelschap te bevinden; veel bekenden en ook een aantal bekenden van naam die ik graag eens wilde ontmoeten. Aan prachtig handwerk ontbrak het die dag niet en evenmin aan onderwerpen ter conversatie.
Trijnie was al weken tevoren bezig geweest met een aantal 'voorzieningen' ( ik weet niet hoe ik het anders moet noemen) om haar huis in museum-sferen om te toveren.
Zo kregen alle kast- en gewone deuren een hoesje waaraan ze allerlei moois moeiteloos kon ophangen zonder schade aan deur of handwerk:

Een prachtig systeem waar Trijnie vast nog wel een en ander over zal vertellen bij Merkwaardig.
Ook spande de handige vriend van de familie mooie en stevige 'waslijntjes' waaraan ook de nodige merklappen een plekje vonden:

Met zo'n rijk gevuld waslijntje boven je bed moet het heerlijk slapen zijn.
De uitgebreide souvenir-verzameling van Trijnie kwam ook ruimschoots aan bod. Overal waar maar plaats was hingen de prachtige lange rollen te pronk, zoals dit viertal hier:

Heel bijzonder vind ik de grote pronklap die ingelijst aan de muur hangt:

Iedere keer als ik bij Trijnie ben, bekijk ik deze en geniet van het fijne werk.
Na een heerlijk kopje soep en een meegebracht boterhammetje volgde nog een zeer uitgebreide Show and tell. Wat heb ik daar van genoten! Er kwam zulk mooi werk uit de tassen, maar er waren dan ook Grote Namen op de gastenlijst ;)
Een dag met een gouden randje waar ik jullie natuurlijk heel even van mee wil laten genieten!
Trijnie, nogmaals bedankt voor de heerlijke dag!
en dan nu op naar jullie, om even heerlijk bij te lezen en te genieten van jullie verhalen van de afgelopen twee weken.

Oud Goed

Het is alweer een maand geleden, de laatste 'Oud goed' en dus tijd voor de update die iedere twintigste van de maand bij Betty, Monica, Joke en mij te zien is.
Het gebruikelijke ritueel van enorme dozen met lapjes en stukjes, kantjes en breiseltjes die over de tafel uitgestort worden. Dan kijken, kijken en kijken wat ik allemaal heb. Enkele 'oh ja's' bij stukjes die al aan elkaar zaten en dan maar weer proberen om uit deze veel te omvangrijke snoepwinkel een keus te maken van wat en hoe en waarom en hoeveel.
Ik geloof niet dat ik er erg handig in ben om uit zo'n overdaad aan Dingen iets aardigs te fabriceren. Toch weet ik dat het uiteindelijk allemaal goed komt. Met enige tijd en rust om alles te laten bezinken.
Gisteren spreidde ik e.e.a. op mijn bed uit, vandaag ging ik verder en op de foto lijkt het warempel nog heel wat:

het is echter schone schijn want veel is alleen maar voor de foto naast elkaar gedrapeerd en zit dus nog bij lange na niet vast aan elkaar.
Voor de liefhebber zal ik e.e.a. in detail laten zien, want details zijn belangrijk bij deze quilt:

Een mooi oefenstukje van A ( Annie? Antje of Aletje?) Tuyl Schuitemaker. Een 'dure' naam en in keurig handschrift met inkt op het lapje geschreven. Zou Anneke of Aliesje dat zelf gedaan hebben of was het haar juf?
Het bovenstaande lapje is één van de redenen om niet alle lapjes te wassen, ik ben veel te bang dat daarmee het handschrift op het lapje verdwijnt. Dan maar liever een iets vergeeld exemplaar wat ook nog wat 'kleur' geeft daarmee aan de verder zo witte quilt.

Een proefje nuttig handwerk wat ik heb aangevuld met een klein borduurwerkje wat ik ooit maakte en niet gebruikte.

Nog een stukje tekst, dit keer in potlood en overduidelijk door Juf geschreven. De Tekst:
"knoopsgat niet mooi, overslag en zoom zijn voor dit kleine sloopje te breed". Ondanks deze kritiek kreeg Elsje, Truusje of Miesje toch nog een zeven van de juffrouw. Ook een stukje wat ik niet graag zou wassen omdat dan vast en zeker de tekst niet meer leesbaar is.

Ik legde de lapjes bij elkaar, naaide hier en daar wat van de vele kantjes aan elkaar,vond nog een beschreven nuttig handwerkje

ditmaal was de juf minder tevreden want ze honoreerde het werkje met een vijf. De tekst: "de verkeerde zijde overh. dichtgen." Zien jullie ook het kleine paarse stempel met GEZ erop ten teken dat het lapje door juf gezien was?

Mijn kleine merklapje van M. Allard kwam af

en een ander lapje aan dat zelfde 'eilandje' krijgt straks nog een mooi gemerkt en met rood doorgeregen lapje met knoopsgaten. Ik ga nog even bedenken hoe ik dat daarop bevestig.
Ik begin dus aardig op dreef te raken met de lapjes, al heb ik ze voor dit moment weer in de doos terug gelegd. Over een paar weken komt er weer een nieuwe ronde van kijken, sorteren en aan elkaar zetten, tot dan!
Vergeten jullie niet om een kijkje te nemen bij bovengenoemde "mede-Oud-Goeders" ?

Door met stopppen, Blanche de valck

De afgelopen tijd ben ik lekker verder gegaan met de 24 stopjes van Blanche. De meeste daarvan zijn niet al te moeilijk wat betreft het patroon. Stoppen op 22 draads linnen is natuurlijk toch wel een beetje turen zo nu en dan dus uitdagend blijft het!
Vorige week zag ik Hilly en haar lap groeit ook flink. Ik denk dat ook zij afgelopen week heel wat uurtjes stopwerk achter de rug heeft.

Zoals je ziet ben ik met vier randen tegelijk bezig. Soms moet je om de plaats te bepalen even verder met de staande randen omdat daar nu eenmaal de liggende randen op aan moeten sluiten. Die liggende randen heb ik weer nodig om de plek van de stopjes-rijen te bepalen.
Het wordt een indrukwekkende lap, die van Blanche. Omdat zulke grote, fijn geborduurde en uitgebreide lappen niet vaak aan worden geboden zit er niets anders dan een replica te maken als je toch zelf graag zo iets fraais in bezit wilt hebben.

Natuurlijk toon ik de stopjes ook nog wat groter voor de tuurders onder u :) Een beetje vervelend aan het patroon is, dat de stopjes niet in zijn geheel zijn uitgetekend; ze moeten aan de onderzijde nog verlengd worden. Bij de meeste stoppen is dat geen probleem maar stop nr 5 was een echte hersenkraker.

Op de foto hierboven is hij wat beter te zien. Het is dan ook een tamelijk ingewikkelde damast stop. Wel leuk als hij uiteindelijk na enig uithalen en opnieuw beginnen dan toch gelukt is.
Op dit moment ben ik bezig met stop 11 van de eerste rij. Een niet zo'n moeilijk stopje

Vandaag zag ik bij Willy haar net ingelijste vernaaide linten van Marken. Ook zo'n prachtige lap. Ik heb alle ingrediënten al klaar liggen om die lap ook te gaan maken, het linnen, het garen en het patroon. Wat zou ik die lap ook graag onder handen nemen. Maar eerst...... nog een heleboel stopjes van Blanche ;)

Jarig Jetje II

Een maand geleden fluisterde ze: "oma, wil jij een vlaggetje maken?" en ik begreep dat ze voor haar verjaardag van mij het liefst een vlaggetje krijgt. Voor haar eerste verjaardag maakte ik een hele slinger, gewoon met een malletje en een stapel lapjes uit de quiltmand.
Die eerste verjaardag ging vrolijk aan Sophietje voorbij.
Haar tweede verjaardag was al wat meer 'haar' dag. Ze had belangstelling voor de knisperende cadeaupapiertjes, vond alles mooi wat ze kreeg en ze snoepte er heerlijk op los. Ik maakte voor haar een vlaggetje,een Hello Kitty special, want 'Titty" was op mama en de oma's na haar grootste vriendin.
Drie wordt ze en dat kan ze met enig gepriegel met haar garnalenvingers aan ons laten zien: kijk, zó en omdat ze regelmatig Roodkapje is, was het kiezen van een thema voor haar vlaggetje niet moeilijk

Dochterlief had nog een leuk Roodkapje stofje voor de achterkant en ik startte op een wit lapje met een tekeningetje wat ik deels op internet vond en wat ik verder aanpaste aan mijn eigen idee.

Ik heb altijd maar een vaag plan in mijn hoofd als ik aan zo'n projectje begin. Nadat ik het rode manteltje had geappliceerd kon ik de op de witte stof getekende armpjes niet meer zien. Ik besloot het witte lapje aan de achterkant weg te knippen en daarna bleek nu juist dat opgetekende lapje zo leuk te staan. Plannetje aangepast en ik tekende de dunne potloodlijntjes over met een permanent-pen en appliceerde het witte lapje op de stof. Daarna hield ik weer een mandje over wat ik uit de roodkapje-stof had geknipt. Ik besloot het er maar naast te naaien. Mandjes heeft ons kleine kapje nooit genoeg. Vervolgens vond ik een tas in de doos met knoopjes en bedeltjes. Ook die kreeg juf Kapje in haar hand want tas was zo ongeveer het eerste woordje dat Sophie kon zeggen en met oma's tas mogen spelen is nog altijd een zeer groot genoegen.
Heb ik ooit verteld dat ik eens een hele avond in een theater heb gezeten met een tas waarin een mini- ovenwant en twee kleine pannenlapjes zaten ? Die waren door Sophie in een zijvakje gestopt om ook iets 'eigens' aan mijn tas toe te voegen ;)
Het cijfer drie mocht natuurlijk ook niet ontbreken op het vlaggetje en dat knipte ik uit een stukje vilt.
Bij het oprijgen van het biesje en de striklintjes vond ik het aan de bovenkant nog een beetje witjes.

o wacht, ik had nog een rood-wit-blauw lint. Ik naaide ze zowel als Nederlandse- en Franse vlag op en bedacht halverwege dat ik ook nog een haring had in mijn knopendoos. Ook die kreeg een plekje tussen de vlaggetjes op de vlag.
Ze heeft een kalender met stickertjes, iedere avond mag ze een stickertje plakken en als alle stickertjes op zijn is ze jarig. Eergisteren vergat mama dat bij het naar bed brengen. Na een uurtje hoorde papa een zacht gesnik uit het kamertje komen:" huuuuuhhh, ik moet nog sticker plakken, huuuhhhh ik moet nog...."
Het gaat vast een heel feestelijke dag worden.