meisjes van dertien.....

 De januarimaand viel nog niet mee, maar daarover later in dit verhaal meer. Daarna kwam februari, met ijs en sneeuw en al snel werd Sophie jarig. Dertien dit jaar! Ik vroeg haar of er nog een vlaggetje moest komen en binnen twee seconden na het verzenden van mijn appje kwam er een "jaaaaa". Aan de slag dus.

Het is er een die voor ons veel herinneringen heeft en voor jullie enige uitleg behoeft. Op 1 januari stortten wij wat geld op Sophie's eigen kledingrekening zodat ze zelf iets leuks kon uitzoeken via internet en dat deed ze! Niet lang daarna stuurde ze een fotootje van haarzelf in haar nieuwe outfit, een zwart sweatshirt met capuchon en op het voorpand Hallo Doei in spiegelbeeld. Het staat haar superleuk. Ik borduurde deze tekst op (bijna) zwart vlaggetje in platsteken en maakte er hallo 13, doei 12 van. Net als bij het shirt kreeg het vlaggetje een capuchon met witte vetertjes. Omdat we nog steeds met covid te maken hebben fabriceerde ik uit een mondkapje een mini exemplaar. Eigenlijk maakte ik er twee, want met een licht strijkbeurtje met een doekje erover en op de minst warme stand ging mondkapje 1 toch smelten. Leermoment. 

in afwachting van 'de prik' naaide ik ervast een injectiespuitje op en een pleister en

maakte mijn versie van een covidvirusje van een vilten balletje met kraaltjes...

 en om jullie niet met je beeldscherm naar de spiegel te sturen heb ik hallo en doei even voor jullie omgedraaid. Wel zo makkelijk..

 op de achterkant het raadselachtige Stanley Knife, I presume, een verwijzing naar de waarschijnlijk historisch onjuiste uitspraak van Dr Stanley die dr Livingstone tegenkwam in de wildernis. Wat dat met Sophie te maken heeft?  Net als zoveel andere scholieren heeft Sophie thuis les via een internetverbinding. Tijdens de les had Sophie een kartonnetje nodig en ze besloot dat even netjes recht te snijden met een lineaal en een stanleymes. De docente zag alleen haar handen  en schrok zich een hoedje van van het beeld 'tiener met stanleymes' en belde met de conrector die daarop onmiddellijk contact opnam met dochterlief die op dat moment bij ons zat....ik maakte dus het hele onschuldige voorval life mee....

 Onderaan op het achterkantje staat 'Covid' met een pijltje naar mijn kunstzinnige balletje en rechts lees je 'made in quarantaine'. Tijdens het maken van de vlag zat ik namelijk in quarantaine, opgesloten in een ziekenhuiskamer terwijl ik niks mankeerde en ook niet getest werd....Het zat zo. Na de ziekenhuisopname van mijn lief in oktober 2020 ging hij naar huis met een heleboel 'onschuldige' en minder onschuldige pijnstillertjes, Ze werden met handenvol voorgeschreven en maakten hem uiteindelijk opnieuw ziek. Hij belandde half januari opnieuw in het ziekenhuis en op de dag dat men hem eigenlijk weer naar huis wilde sturen ging het behoorlijk mis. Mij werd gevraagd om een paar nachtjes in het ziekenhuis te blijven en op één van die nachten werd plotseling midden in de nacht de kamer afgesloten en zaten wij beiden in quarantaine. Manlief werd getest, ik niet want ik was geen patient, maar gelukkig bleek alles na ruim een dag opnieuw loos alarm ( dit was covidtest 5 inmiddels)  Ik mocht de kamer weer verlaten... Mijn lief is inmiddels weer thuis, zonder pijnstillers.  Het vlaggetje is gisteren feestelijk aan de net niet meer jarige Sophie overhandigd. Ze is er superblij mee