Insane

Na alle prachtige Hongaarse zaken – ook bij Berthi was er vandaag het nodige moois te beleven - weer terug naar de meer nuttige handwerken. Ik had het al beloofd gisteren.
Eerder en daarvoor schreef ik over drie kleine rode school lapjes bestemd voor mijn souvenir. Afgelopen week besloot ik de twee Franse schoollapjes en het rode weeshuislapje bij elkaar te voegen tot een lap.

Voor twee van de lapjes betekende dat geen probleem, ik had ze keurig rondom afgewerkt met een open zoompje en kon ze met enig telwerk keurig netjes met een open zoompje op de grote lap naaien.
kijk:

zo zit het lapje van Madeleine er op geborduurd en met een fijner open zoompje borduurde ik het weesmeisje Elisabet Frederiks in de lap.

Tot zover geen probleem zou je zeggen maar ik had me met het lapje van Mélanie Allard behoorlijk in de nesten gewerkt. Als je de link hierboven hebt aangeklikt weet je dat ik dit lapje rondom met een zelfkantje had afgewerkt. Hoe nu deze zelfkantjes op te naaien zonder al het werk om het zo te krijgen te niet te doen? Ik besloot raad te vragen tijdens de Stitch-in Portugal en Margreet legde mij uit hoe ik een gat kon maken in de borduurstof. Het had heel wat voeten in de aarde voor ik de techniek een beetje beheerste en na heel veel prutsen had ik mijn gat voor elkaar:

Een keurg gat, maar welke steekjes ik ook uitprobeerde om het lapje erin te laten "drijven", de zoom rond het gat bleef maar om aandacht roepen en haalde het hele effekt van het lapje weg.
Ik heb het lapje met het gat bewaard en maak daar een ander binnenkantje voor zodat ik het toch ergens in mijn souvenir kan gebruiken en ben opnieuw gaan nadenken over de afwerking van Mélanie.

Zo is het geworden:

een brede open zoom met op de hoekpuntjes monogrammen, even focussen:

Het totale lapje is bij elkaar een centimeter of veertig en is onder en boven al afgewerkt, het kan dus straks zo aan de rol.

helemaal in nuttiger sferen besloot ik ook een naden-lapje te maken. Op een stukje katoenen batist ging ik aan de slag met zoompjes, oprijgjes, geborduurde randjes
en monogrammen.
Bij het eerste naadje vond ik dat mijn draad machinegaren te dik was in verhouding tot de fijne batist. Ik heb het hele huis afgezocht naar nog fijner garen en uiteindelijk heb ik draadjes getrokken uit een ander lapje batist en heb daarmee genaaid. Even langs een stukje bijenwas, Super! De naadjes hebben toch niet veel te houden en de steekjes zijn nu bijna niet te zien.

Eenmaal een eindje op weg besloot ik dat er ook iets in rood gemerkt moest worden. Met een dun draadje onder de loep ging ik aan de slag om vervolgens te merken dat mijn ogen toch beslist achteruit gingen :)
toen ik de eerste zeven steekjes boven elkaar had en mijn rolmaatje erbij pakte zag ik dat er aan mijn ogen niks mankeerde maar dat ik op ongeveer 40 draads spul zat te tobben. Twee lettertjes is nog net te doen en het ziet er met het blote oog prima uit. Ik lijk wel gek soms

Dit fotootje krijgen jullie natuurlijk niet op groter formaat, dan ziet het er uit als een lap jute waar iemand behoorlijk naast de draden heeft zitten borduren, dus zo gek ben ik nou ook weer niet ;)
Onderaan vond ik nog plek voor wat trensjes en verschillende nestelgaatjes en ook een wasknoopje en een stukje machinaal geborduurd monogramlint ontbreken niet.
En last but not least mijn eerste twee letters ooit in Frans borduurwerk.

Ik geloof dat ik nog een draadje moet afknippen ;)
Mijn souvenir is ongeveer 80 cm rijker en mijn volgende project wordt weer een nuttig lapje, ditmaal op een lapje gewone witte katoen.

29 Reacties