de nijvere huisvrouw

Ik hoop  niet  dat ik de indruk gewekt heb dat al het linnengoed door mij met een stempeltje gemerkt wordt. Niets is minder waar. Wel heb ik mijn stoplapje af.  Vlak voor ons tochtje naar  Parijs ben ik daar aan begonnen met de bedoeling om 's avonds in het hotel "iets" te doen te hebben. Het doorstoppen viel daar  niet mee: het licht in de kamer was uiterst sfeervol en dus ongeschikt om op 14 draads linnen een lapje door te rijgen. Toch ben ik nog aardig ver gekomen. Deze week heb ik het lapje verder af gemaakt. Omdat het lapje straks in mijn souvenirrol  komt heb ik geprobeerd zoveel mogelijk verschillende stopjes en doorstopjes uit  te proberen. Het doorstoppen is niet zo moeilijk, het is een kwestie van tellen. Het stoppen zelf valt nog niet mee. Achteraf bezien was het waarschijnlijk gemakkelijker geweest als ik met twee kleuren had gewerkt. Ik heb  bewondering gekregen  voor die kleine vingertjes die al op zo'n jonge leeftijd al die keurige stopjes hebben gemaakt. Vaak waren die meisjes niet ouder dan een jaar of elf! Ook dat is een leuk aspect van het maken van zo'n souvenir. Wat ik zelf niet eerder in Nederlandse stoplapjes heb gezien is een stopje in maassteken. Ik heb die stopjes wel  gezien in gebreide lapjes. In het boek  "Les marquoirs d'école" staan afbeeldingen van Franse schoollapjes. Op een van die merklapjes zijn ook wat stopjes  te zien waaronder eentje  in maassteek. In ieder geval ben ik weer een stukje dichter bij mijn zes meter Souvenir de ma Jeunesse.   Ik houd jullie op de hoogte.