Drie januari, tijd voor een zakje

Na de drukke kerstdagen ben ik snel begonnen aan mijn jaarzakje voor 2019. Ooit noemde ik mijn zakje heel chique een Trousse de mémoires in een artikeltje wat ik schreef voor het tijdschrift van merklapvereniging Merkwaardig. Eigenlijk is dat ook precies wat mijn zakjes zijn; zakjes met herinneringen. Herinneringen aan een mooi handwerkjaar, vol vriendschap, leuke werkjes en probeerseltjes. Zo nu en dan neuzel ik even in de eerdere jaargangen en ik word er blij van: zoveel gezellige dingen in een klein zakje.

Ik heb vandaag al mijn oude zakjes, zes in totaal eens voor jullie op een rij gezet. Het begon in 2013 en het te borduren patroontje kwam uit een boekje. Het bracht herinneringen naar boven aan onze kerstvakanties in de Elzas, waar de bûche de Noël ieder jaar flink voorzien was van plastic zaagjes, klavertjes, kabouters en hertjes...het tweede jaar ging ik nog even door op dat thema en maakte ik het slingertje net even anders. Daarna was Marken aan de beurt en ik vond nog een metalen visje en een ladder om aan mijn kruissteekjes toe te voegen. In 2015 overleed mijn moeder en ik maakte een rood merklapje. Een jeugdfoto van mijn moeder en het merklapje lagen nog op mijn tafel rond het oude jaar....Het werd een dierbaar zakje in 2016....Minder snel klaar was het in zwart en goud geborduurde exemplaar van 2017. Een prachtig patroon....ik kon er met moeite afscheid van nemen en dus...borduurde ik het eind van 2017 nogmaals, maar dan in kleur. Je ziet ook dat de zakjes vanaf 2017 wat groter zijn geworden....er was zoveel om erin te stoppen dat het kleine formaatje al lang niet meer voldeed.

Voor het nieuwe zakje voor 2019 koos ik weer een heel ander thema...misschien kun je het al een klein beetje raden als je de foto hierboven ziet.

Ik begon met het uitsnijden van een afbeelding van een Chinese voorstelling uit papier. Daarna borduurde ik over het papier heen met Chinese zijde.....Het was zowel wat betreft het papiersnijden als het zijdeborduren over het papier voor mij iets nieuws.

Over de klep naaide ik een klein strookje oude batik stof. Een restantje uit mijn lapjesverzameling uit Marken. Met twee rode pomponnetjes ziet het er best wel Chinees uit. Inspiratie haalde ik uit het boek Miao Embroidery.

Aan de achterkant loopt het blauwdrukje nog even door en aan de rand van het batikje komen er wat doorgestopte bandjes onder vandaan. Ook dat hoort bij de Miao kledingcultuur.

Het jaartal borduurde ik op een klein stukje linnen, kruissteekjes in rood. Je vindt het rechtsonder aan zijkant van het tasje. Op dit moment zit er alleen de oudjaarsavond kurk in mijn zakje, ook dat is een kleine traditie, maar ik hoop natuurlijk dat ik ook dit jaar mijn zakje met mooie en dierbare herinneringen mag vullen..... Mocht je ook zin hebben in een 'reisje' naar China om de kleding en sierraden van Miao en Dong te zien? Dat kan tot en met 27 januari in museum Rijswijk vergeet niet om op de website van het museum even bij de activiteiten te kijken, misschien heb je tijd voor een workshop of rondleiding van Mieke Gorter.