dinsdag 20 oktober 2009

Zuid-westlijn III,bis

De Zuid-west lijn is vanmorgen vroeg van station Zuid vertrokken en kwam rond het middaguur hier in West aan. Na een verrukkelijk praatje over strooigoed, perkament en wolkjes van dit en van dat raakte Dijn op een zijspoor en belandde uiteindelijk in Sas van Tas, een allerliefst dorpje aan Het Zijspoor. Al keuvelend over chocoladelapjes, (ik denk eigenlijk dat ze chocoladeletters bedoelde ) behandelde ze ook nog even en passant de huidige bankcrisis om vervolgens nog steeds niet geheel uitgekletst hier in West te verschijnen.

Werk aan de winkel voor nuttig en fraai want ook hier moet verhaal gehaald worden.

Is het bij Dijn allemaal volstrekt zichtbaar en duidelijk ondanks de rookpluimen die ze over haar lapje rond blies, bij mij is het – hoe kan het ook anders brilletje op en neus tegen het scherm.

Laten we beginnen:

Al helemaal in de zakdoekensfeer begon ik me af te vragen of al mijn gepruts eigenlijk wel zichtbaar was en of het geheel niet gewoon op een maagdelijk wit zakdoekje leek.

Zie je het voor je? Uren werk en dan heb je DIT:

Ik heb namelijk drie manieren van kijken: met brilletje zie ik auto’s en stoomtreinen en zo, zet ik het brilletje af dan zie ik prutserig kleine dingetjes van dichtbij en dan is er nog de loep die ik gebruik voor fijn borduurwerk zoals dit waardoor ik ineens draadjes kan tellen op mijn kleine lapje. Zet ik dan de bril weer op dan zie ik... juist, een zakdoekje.

Lange tijd heb ik dus gedacht dat ik voor niets bezig was, en achteloos borduurde ik NOP op mijn lapje
en zie: NOP kon ik best zien, desnoods met bril en blij borduurde ik er nog een sterretje naast.
Ach ja, dat sterretje, zo heel gewoontjes toen het af was, klein strijkje erover en plots begon het te stralen naar me; het glimt en twee overliggende zijden krijgen door de lichtinval een andere kleur wit dan de andere twee zijden, zo leuk!

Met het sterretje was mijn rijtje vol en mocht ik een ander alfabet opzoeken voor de volgende rij letters.
Het werden deze twee en er komen nog een of twee letters naast:

ach, je hebt ze niet goed kunnen zien?
even dichterbij komen dan:

zo, dat is beter. Halverwege het rijtje van de R en de S kreeg ik opeens zin, nee niet in chocolade maar in het onderdeeltje waar het mij uiteindelijk om begonnen was. Het is nog maar een pril beginnetje van een levensboom en mijn initialen:

ach, het is toch eigenlijk net een zakdoekje ;)

Er zijn weer nieuwe kansen om uit Dijns tweetal en mijn unicum een algemeen idee te ontwaren: waar leidt de Zuid-west-lijn ons uiteindelijk naartoe?
Ik moet eerlijk bekennen dat het al geraden is en geraden is dan eigenlijk niet het goede woord. Jeltsje mailde mij kort na het vorige Zuid-west-lijnverhaal dat ze wel wist waar ik mee bezig was. Zij en haar (Friese) handwerkvriendinnen zijn namelijk met een dergelijk project bezig. We mailden wat over en weer en ze stuurde foto’s van haar lap op. Erg leuk en zeer gewaardeerd, dat zijn voor mij ook de pareltjes van mijn weblogjaren, zulke leuke en inspirerende contacten.

Ik geniet ook heel erg van de vele leuke reacties op mijn vorig logje, meedoen kan tot zondag

23 Reacties

Geen opmerkingen: