Weer terug

Ik was er eventjes niet, maar dat hadden jullie vast wel gemerkt of misschien gedacht. Wij waren in de Haute Savoie waar iedere twee jaar een enorm festival Musique Mecanique wordt gehouden. Voor de vijfde keer waren wij twee van de ruim 450 orgeldraaiers die de straten van Les Gets voor drie dagen onveilig maken.
Het was weer een groot feest, maar voor het zover was viel ik thuis nog even van de trap. Denken dat je er al bijna bent en dan twee in plaats van één treetje naar beneden komen. Het was genoeg om me voor het eerst van mijn leven bij de avond-huisartsenpost te melden en de dag dat ik eigenlijk de koffers moest pakken en allerlei andere dingetjes moest regelen en doen besteedde ik aan het organiseren van een paar krukken.
AU
Krukken of niet, ik heb me geamuseerd en hoe ;)

 

Er waren weer allerlei helse machinerieën op het feest zoals deze

en deze die met hem hierboven en nog een andere meneer was

(ik was niet de enige fan van de machinerietjes ;)

Omdat ik de kleding van de heren erg apart vond heb ik daar ook een foto van gemaakt.

Er was een wandelende kerkklok

met beweegbare vleugeltjes

en 's avonds werd met veel vuurwerk en het nodige lawaai de "meuh"  de dorpskoe binnengebracht

er was eten, en wijn en gezelligheid  

(en dit is nog maar één klein hoekje van de enorme eetzaal waar de vele festivaliers dagelijks een drie gangen menu voorgeschoteld kregen )

Er liepen twee zéér fanatieke nepagenten rond die de bezoekers van het festival soms tot wanhoop dreven: dan weer werden bezoekers bekeurd omdat ze een foto hadden gemaakt van één van de vele orgeltjes, dan weer werden bezoekers onder driftig gefluit hun plaats op het trottoir gewezen, nee niet hiér, prrrrrrrrt, maar dáár, prrrrrrrrrrrrrt, vijf cm verder gebarend.
De agenten kregen na afloop een prijs voor hun act en een fles Genepi, het lokale (en zeer lekkere) kruidenlikeurtje

Vooraf en en aan het eind was er een parade door het dorp waarna de festivaliers zich met instrumenten  verzamelden op het dorpsplein

In de consternatie met mijn zielige pootje waren we de kat vergeten. Van huis weggegaan zonder poes Carla. Schande riepen onze kinderen en na familieberaad heeft Elise de kat opgehaald) ontvoerd zegt mijn lief) en sindsdien wordt ze liefdevol verzorgd door Sophie die zich het lot van de achtergelaten poes zeer aan heeft getrokken

Carla, hier op archiefbeeld, is door ons in Frankrijk tijdelijk vervangen door Phil, de Alpine marmot maar wij willen natuurlijk Carla weer héél graag terug