Trousse de mémoires

Zo noemde ik ooit heel chique mijn jaarzakje voor een artikeltje in  Merkwaardig.  Dit jaar moest het er natuurlijk ook van komen en rond de kerst begon ik te broeden op de uitvoering daarvan. Het werd meer een "Trouser", ik gebruikte een deel van het enige kledingstuk dat ik van mijn lief bewaarde na zijn overlijden eind maart, de rode broek die hij zo graag droeg omdat ie zo lekker zat en omdat hij zo lekker zacht was. Natuurlijk kwam ook Marken in beeld en ik besloot een zakje te maken met details uit de rouwdracht van mannen op Marken. 

Ik was eerder op kleine schaal al met de rouwgebruiken van Marken bezig geweest en borduurde op de minder vrolijke dagen één knoopsgat groen op het bloesje wat ik die dag droeg. Gek genoeg - of misschien juist niet- gaf het troost, deze kleine borduurwerkjes. Mettertijd zullen de bloesjes slijten en zal de 'rouw' ook uit mijn kleding verdwijnen. 

Voor dit jaarzakje werd het dus een deel van de broek van Hans. Ik nam gewoon een stuk van de pijp, lekker makkelijk, en voerde hem met een stukje stevige stof voor de mouwen, een kledingstuk uit de dracht met de kleurig getreepte, - of  "streepte" -  mouwen zoals de Markers zeggen. Uit de ruime sortering restjes koos ik wat bijpassende stofjes en ging aan de slag. Lekker met de hand, want de steekjes mogen best gezien worden. Ik werkte de omslag boven af met een stukje van een mannendoekje, een oude, in de typische gedekte kleuren die bij de rouw horen. Natuurlijk mocht zijn letter niet ontbreken en die borduurde ik met felgroen op een toevallig rood vierkantje in de stof. Knoopsgat eronder en om nog iets van sluiting te hebben twee haakjes en oogjes met groen en blauw vastgezet. 

Een stukje antieke mouwenstof op de voorkant, in de wilde kleuren zou dat alleen rood geweest zijn, bij deze stof voor lichte rouw zie je een fijn blauw streepje er tussen. Heel subtiel maar zijn de gradaties in rouw dat ook niet? Ook daar nog twee knoopsgaten ( ik had net de slag weer te pakken) en wat trensjes om het lapje aan de zijkant vast te zetten.  Het Sits lapje kreeg een boezelbreitje ter versiering. en een mooi fragmentje van een vrolijker sits. Een knipoog naar de baaf. 

Ik hoop van harte dat dit zakje mij komend jaar veel troostmomenten zal geven en ook dat ik het  met nieuwe en  mooie herinneringen mag vullen. 

Dág jaarzakje 2021 en WELKOM 2022

 

 In 2022 kun je binnenkort hierover een blogje lezen: 

 mijn St Gallen stoplap is af, nog net op de valreep en heeft een mooi genealogisch lijntje van mijn grootmoeder van vaderskant gekregen. Een mooi werkstuk voor het nageslacht ;) 

Fijne jaarwisseling allemaal en alle goeds voor 2022