een enerverend weekje

Ik schreef al dat mijn lief zijn pols brak tussen kerst en oudjaar. Afgelopen week bleek bij de controle dat de breuk niet goed gezet was. Gisteren ging hij onder het mes. Om half acht moesten wij ons melden en geen minuut later, werd mij nog verzekerd toen ik daarom vroeg. Even voor half acht arriveerden wij op de afdeling, kregen een kastje toegewezen en een bed waar hij pas rond half een die middag in hoefde te gaan liggen. Tot die tijd zou er niets gebeuren. We konden plaats nemen in een wachtkamer waar behalve een kan met nutteloze koffie (alle aanwezigen moesten of nuchter blijven of dronken uit solidariteit niets) en een karrenvracht aan reclame-tijdschriften niets te beleven was. Of het zou de sit-com op de televisie geweest moeten zijn, die zich nota bene afspeelde op een psychiatrische afdeling. Wij zijn van armoede maar in de centrale hal gaan zitten wachten. Gelukkig had ik een borduurwerkje mee, wat tijdens mijn zeven uur durend verblijf daar zowaar af kwam.

Met mijn lief gaat het goed, de breuk staat goed en is stevig verankerd met een plaatje. Mijn mapje is een snoepie...

Ik zag het ooit bij haar en zij was zo lief om het patroontje te sturen. Corrie had daarvoor speciaal toestemming gevraagd en gekregen van DMC. Ik heb iets veranderd aan het klepje, het was oorsponkelijk een klepje wat in een punt eindigde, ik heb het mijne met rondingen afgewerkt. Ook heb ik er een sluiting aan gemaakt met een klein knoopje. Mijn eerste werkstukje klaar in 2013! Deze week kwam ook de nieuwe Piecework. Ik ben als een blok gevallen voor de prachtige sokken op de omslag. Het patroon voor de sokken èn de geschiedenis van de originele sokken vind je in het blad.