Gisteren was ik in Maassluis voor de workshop Stitch-In van Margreet Beemsterboer. Toen ik de nieuwe workshops en cursussen van het NCH doorlas leek de opzet van deze workshop mij erg leuk: ‘s morgens was er gelegenheid om vragen te stellen over je eigen handwerk, om het werk van anderen te bekijken en hun vragen aan Margreet te horen. Na de lunch was er nog een klein handwerkje uit een bepaald land. Deze eerste keer was het onderwerp een werkstukje uit Hongarije.
Het is moeilijk je vooraf een voorstelling te maken van een dergelijke workshop en dat had ik dan ook niet gedaan. Ik kan achteraf niet anders zeggen dan dat het fantastisch was. In alle opzichten, het was gezellig (leuk om met vijftien andere gelijkgestemden, bekende en onbekende, je handwerkpassie te delen) het was leerzaam en -in ieder geval voor mij- bijzonder nuttig en dan heb ik het niet eens over de goede verzorging met bijvoorbeeld een heerlijk Hongaars soepje tussen de middag.
Margreet had een prachtige souvenir meegenomen uit de collectie van het NCH; een van de medecursisten vertelde wat over Souvenirs en Margreet vertelde daarna in het kort wat over de vele verschillende technieken die in deze rol gebruikt zijn. Al die dingetjes zitten nu als flarden in mijn hoofd en komen later wel weer boven om te gebruiken op mijn eigen manier in mijn eigen souvenir.
Het was bijzonder leuk om het werk van mijn medecursisten te zien: het was divers, technieken die ik zelf (nog) niet heb geprobeerd zoals goudborduren maar die wel een bepaalde nieuwsgierigheid in me opwekken, want ooit kan het moment komen dat ik dat wel zal leren. Ik keek met genoegen in het prachtig gevulde kistje met allerlei klosjes goud borduurgaren; Majo - want die was er ook- bracht een prachtig kleed mee wat in diverse technieken geborduurd gaat worden, heel erg mooi, er was een prachtige merklap in rood en blauw, een eigen ontwerp en een vrij borduurwerk ook met allerlei goedborduursel erin.
Ik had zelf een aantal stukjes meegenomen voor mijn Souvenir de ma Jeunesse en ben beslist een heel eind verder gekomen met hoe ik verder ga met de voorbereidingen. Ook heb ik nuttige tips gekregen om bepaalde steekjes nog mooier te maken.
Margreet noemt het overigens een Souvenir de ma Vie en dat is misschien wel een betere omschrijving op onze leeftijd ;)
Na de heerlijke goulashsoep was er nog een leuke workshop over de borduurtechniek van de Matyó.
Het cursuspakketje bevatte een stukje geschiedenis, wat patronen om later nog een ander werkstukje te kunnen maken en verder alle materialen die we nodig hadden.
Toen ik thuiskwam was dit het resultaat.
en na een uurtje werk thuis was dit slippertje om vingerhoed en spelden in op te bergen klaar.
een leuk aandenken aan een fijne dag.
Wie meer wil weten over de Matyó kan dat vinden in Handwerken zonder Grenzen nummer 5/1994 of op internet
16 Reacties
Geen opmerkingen:
Een reactie posten