Veili(n)g

Soms gaan mijn lief en ik, een uurtje rijden onder Parijs,  naar een veiling van automatisch spelende muziekinstrumenten. Voorafgaand aan de veiling zijn er kijkdagen. Dat is altijd erg leuk, niet alleen kun je alle ingebrachte stukken zien en horen ( in een museum moet je overal van af blijven maar hier mag je gewoon  aankomen!), maar we kennen er inmiddels zoveel mensen dat het ook een gezellige internationale  ontmoetingsplek is geworden van liefhebbers en verzamelaars. Voorafgaand aan de veiling van de automata is er altijd een veiling van antieke poppen en bijbehorend spul. Nu heb niet heel veel met het verzamelen van poppen maar rondkijken en de sfeer proeven is toch wel heel bijzonder.
Op een van die veilingen vond ik een antiek kinder naaimachientje van Singer, het werkt perfect en ik schreef er al eerder (op acht november) een logje over.
Wat ik niet kocht was dit:

Wat het popje voor mij bijzonder maakte was dat het volgens de oude gebruiken was ingebakerd in allerlei miniatuur windseltjes en bandjes. Het stond in de catalogus voor € 150 - 200. Ik verzamel geen poppen dus ik heb het popje daar gelaten. Maar nu ik het weer terug zie vraag ik me af waarom?
Het bedje hoorde er overigens niet bij.

Waar ik ook met heel veel belangstelling naar gekeken heb was dit:

Een enorm luxe en uitgebreide naaidoos voor kinderen.
Het is een koffer waar de voorkant van open klapt: binnenin twee laatjes. In de deksel een aantal miniatuur kleertjes die met blauwe inkt zijn voorbedrukt; de eigenaresse is nooit aan het borduren toegekomen. In de bovenste la achterin zit een klein naaimachientje, niet zo mooi als mijn Singertje maar toch een leuk machientje. Verder twee doosjes met spelden en naalden, vingerhoedjes, een schaar en diverse andere handwerkattributen. Verder een half afgemaakt merklapje, een letterlapje, voorbedrukte zakdoekjes en andere leuke handwerkjes om zelf te maken.
De onderste la was voornamelijk gevuld met borduurzijde, borduurwol, bolletjes wol, andere kaartjes garen, een naaldenboekje. Ik had die doos graag eens helemaal uit willen pakken maar deze stond in een vitrine en werd alleen onder toezicht opengemaakt.
Een dure doos moet het vroeger al geweest zijn. Er was niet veel mee gespeeld en alles was nog in een prima conditie. Het roept allerlei vragen op over het meisje van wie de doos ooit was. Wat voor een meisje het geweest is, of ze blij was met haar naaidoos, heeft het haar plezier in handwerken gegeven?
Of zou de doos nooit verkocht zijn geweest en ziet hij er daarom nog zo puntgaaf uit?
De catalogus vermeldde een richtprijs van €400-600. Deze doos was echt prachtig en het geld zeker waard. Mijn lief en ik hebben maar kort over een eventuele aankoop gepraat. Om hem zo neer te zetten als op de foto kost aardig wat ruimte in de kast en helemaal ingeklapt mis je toch het plezier van het kijken ernaar vonden wij. Toch was ik van plan om te bieden als het erop leek dat de doos weinig op zou brengen. Mijn slimme plannetje ging niet door en mijn portemonnee bleef veilig opgeborgen die dag.Er waren erg veel liefhebbers voor  de doos en die is uiteindelijk voor een veelvoud van de richtprijs verkocht.