De laatste pakdoeken.

Beloofd is beloofd, jullie hadden nog twee pakdoeken te goed. Was de laatste uit het vorige blok nog keurig gestopt,Pakdoek vier gaat weer een stukje verder. Tussen de technieken stopwerk en sneewerk zit nog een tussenvariant, die Utterwerk genoemd wordt. Wie er echt meer van wil weten kan natuurlijk de e-cursus Handwerken van het eiland Marken bestellen of als je hem al hebt, nog eens lezen en kijken hoe het Utterwerk gemaakt wordt. Het is een mooie techniek die tamelijk arbeidsintensief is. Pakdoek vier kreeg dus een mooi open randje in Utterwerk en hoe leuk zo'n rand kan worden zie je hier nog eens in detail. Een pláátje, vind ik zelf. Maar ik ben dan ook bevooroordeeld, ik houd van het prachtige handwerk van Marken en geniet vooral ook van het zelf maken daarvan. Ook hier kreeg de aanzet van de strikbandjes weer een eigen manier van afwerken. De naam van deze doek wil je weten? Ach, kijk zelf maar.... Na het Utterwerk blijft er van de witwerktechnieken van Marken nog maar eentje over en dat vind ik dan meteen ook de meest sensationele...het Sneewerk. Inmiddels was ik er achter dat de AH-theedoeken zich prima lenen om draden uit te trekken dus ging ik met veel plezier aan de slag met pakdoek nummer vijf. Het is vast een genoegen om daar straks mijn werkstukjes in op te bergen. Kijk nog maar eens wat dichterbij hoe mooi het Marker Sneewerk is. Zo leuk, om dit werk onder je handen te zien groeien! Helemaal in de ban van de puntjes die ik op Marken zou demonstreren op het Gezellig Dagje Uit op 4 april besloot ik te kijken of het mogelijk zou zijn om met gebruik van de puntjes ook tegelijk het band aan te zetten. Een eigen vinding, want voor zover mij bekend werd dit op Marken niet gedaan. Hoe mooi het Sneewerk ook werd, met de naam van deze doek bleef ik een beetje worstelen. Ik besloot om raad te vragen aan Margreet Beemsterboer die me onderstaande suggestie aan de hand deed, met daarbij de opmerking dat daar dan die werkstukjes in worden opgeborgen die niet helemaal boven op mijn prioriteiten lijstje staan. En zo geschiede... Zo eindigt mijn pakdoekenverhaal al ben ik nog lang niet 'klaar' met Marken. Uit de e-cursus zijn er nog wat werkstukjes die ik graag wil maken en ook mijn wit- en sneewerklap mag wel weer met wat nieuwe steekjes aangevuld. Op dit moment zal het er niet van gaan komen. De E-cursus Marken krijgt namelijk een vervolg, de 'ingewijden' weten dat al wat langer. Op dit moment wordt er heel hard gewerkt aan het vervolg: Doorborduren op Marken. Achter de schermen werken Margreet en ik heel hard om voor het komend najaar weer een mooi en leerzaam geheel samen te stellen. Ik zit me dus bepaald niet te vervelen, integendeel, wat is dit genieten!