De laatste pakdoeken.

Beloofd is beloofd, jullie hadden nog twee pakdoeken te goed. Was de laatste uit het vorige blok nog keurig gestopt,Pakdoek vier gaat weer een stukje verder. Tussen de technieken stopwerk en sneewerk zit nog een tussenvariant, die Utterwerk genoemd wordt. Wie er echt meer van wil weten kan natuurlijk de e-cursus Handwerken van het eiland Marken bestellen of als je hem al hebt, nog eens lezen en kijken hoe het Utterwerk gemaakt wordt. Het is een mooie techniek die tamelijk arbeidsintensief is. Pakdoek vier kreeg dus een mooi open randje in Utterwerk en hoe leuk zo'n rand kan worden zie je hier nog eens in detail. Een pláátje, vind ik zelf. Maar ik ben dan ook bevooroordeeld, ik houd van het prachtige handwerk van Marken en geniet vooral ook van het zelf maken daarvan. Ook hier kreeg de aanzet van de strikbandjes weer een eigen manier van afwerken. De naam van deze doek wil je weten? Ach, kijk zelf maar.... Na het Utterwerk blijft er van de witwerktechnieken van Marken nog maar eentje over en dat vind ik dan meteen ook de meest sensationele...het Sneewerk. Inmiddels was ik er achter dat de AH-theedoeken zich prima lenen om draden uit te trekken dus ging ik met veel plezier aan de slag met pakdoek nummer vijf. Het is vast een genoegen om daar straks mijn werkstukjes in op te bergen. Kijk nog maar eens wat dichterbij hoe mooi het Marker Sneewerk is. Zo leuk, om dit werk onder je handen te zien groeien! Helemaal in de ban van de puntjes die ik op Marken zou demonstreren op het Gezellig Dagje Uit op 4 april besloot ik te kijken of het mogelijk zou zijn om met gebruik van de puntjes ook tegelijk het band aan te zetten. Een eigen vinding, want voor zover mij bekend werd dit op Marken niet gedaan. Hoe mooi het Sneewerk ook werd, met de naam van deze doek bleef ik een beetje worstelen. Ik besloot om raad te vragen aan Margreet Beemsterboer die me onderstaande suggestie aan de hand deed, met daarbij de opmerking dat daar dan die werkstukjes in worden opgeborgen die niet helemaal boven op mijn prioriteiten lijstje staan. En zo geschiede... Zo eindigt mijn pakdoekenverhaal al ben ik nog lang niet 'klaar' met Marken. Uit de e-cursus zijn er nog wat werkstukjes die ik graag wil maken en ook mijn wit- en sneewerklap mag wel weer met wat nieuwe steekjes aangevuld. Op dit moment zal het er niet van gaan komen. De E-cursus Marken krijgt namelijk een vervolg, de 'ingewijden' weten dat al wat langer. Op dit moment wordt er heel hard gewerkt aan het vervolg: Doorborduren op Marken. Achter de schermen werken Margreet en ik heel hard om voor het komend najaar weer een mooi en leerzaam geheel samen te stellen. Ik zit me dus bepaald niet te vervelen, integendeel, wat is dit genieten!

en dan nu de pakdoeken!

Er was natuurlijk een blog beloofd over de pakdoeken die ik op 4 april op Marken liet zien aan de grote groep e-cursisten die op het gezellig dagje waren afgekomen. Wat er tussen kwam, was ondermeer een vakantie in Bretagne en Normandië waar mijn lief en ik samen "Pour l'amour du fil" bezochten in Nantes en een heleboel WOII beton en musea in de overige dagen. Het eerste was natuurlijk wat meer ( en dat is een understatement ;)) mijn liefde en het andere reisdoel meer het zijne. Al met al hebben we heerlijke weken gehad. Eenmaal thuis waren er 'de dagelijkse Dingen' en nog wat extraatjes die ook 'gedaan' moesten. Tussendoor was ik hard aan het werk want het werk 'op Marken' moet natuurlijk ook gedaan. Ik was op vijf april gebleven bij de bovenste foto van dit logje en we gaan snel verder met het uitpakken van de doeken. Er was een verloren zoon en ook daar was op Marken een vernaaid lint over te vinden. Heel toepasselijk voor ons, want alhoewel onze zoon niet verloren was zat hij toch voor enkele maanden heel ver weg, in Taiwan. Voor mij dus een mooie herinnering aan die tijd en 'zijn' letter prijkt dan ook naast het keurig ingerolde bandje van de pakdoek. Welke naam geef je zo'n doek dan? Natuurlijk: 'De verloren zoon' in keurige oude lettertjes uit een van de alfabetten die op Marken gebruikt worden. Snel door naar pakdoek nummer 2. Een oefening in witwerk. Zelfs op een gewoon theedoekje van AH wordt het een fraai geheel. Ik koos een andere bevestiging voor het bandje en gaf ook deze doek een eigen naam: In het verleden werd borduren naaien of ook wel vernaaien genoemd. Het vervoegen van het werkwoord en de wijze van schrijven kende vele varianten. Pakdoek 3, en dat is de laatste van dit blogje laat weer een andere techniek zien: het stoppen. Ook op katoen bleek het mogelijk om weefseldraden te verwijderen. Eerlijk gezegd borduurt het heerlijk, deze theedoekstof. Weer een nieuwe variatie op de bevestiging van het strikbandje. Dan nu de vraag hoe je een gestopte theedoek noemt? ;) "Gestopt, maar niet versleten', want het is natuurlijk een groot verschil of je stopt of doorstopt omdat het goed versleten is of dat je bezig bent met een versierende techniek. Theedoek 4 en 5 gaan nog even 'in de wacht' die komen een volgende keer aan de beurt. Ik ga eerst zelf nog een paar steekjes maken.