Woensdag was ik te gast bij
Inx-tenzo in Velp. Daar kwamen een zestien-tal makers van
het Huswif bijeen voor een nuttig dagje onder leiding van Margreet Beemsterboer. Ik had op de heenreis een reis'maatje' dus onderweg werd er veel gepraat en bijgepraat.
Bij binnenkomst kregen we koffie met lekkers en Huswiffers Monique en Hannie hadden als verrassing voor iedereen een prachtige badge gemaakt. Ik koos een blauwe, mooi bij mijn Huswif. Natuurlijk ga ik mijn badge bewaren als unieke herinnering aan deze leuke dag.
Nog voor mijn koffie op was gingen de eerste tassen al open en al snel lag de tafel bezaaid met handwerk.
Huswifonderdelen in allerlei soorten en maten. Het leuke van dit project is, dat iedereen zijn eigen ideeën invulling geeft in het ontwerp. Natuurlijk kun je gewoon het patroon volgen en dan heb je even goed een prachtig Huswifboek. Maar het ontwerp laat ook ruimte om zo hier en daar en steeds een stapje meer je eigen plan te maken en het boek naar eigen inzicht te maken.
Een heel fijn geborduurd etui, gevuld met verfijnde handwerkgereedschapjes, een bron van ideeën, naast een exclusief ontwerp van een tas waar in de bodem zelfs nog ruimte was voor handwerkmaterialen en gereedschap. In de tas kan dan straks het Huswifboek een plaatsje krijgen.
Het was een waar genoegen om te ontdekken wat ieders voorkeuren en kwaliteiten zijn, de borduursters, die veel en mooi borduurwerk laten zien in kruissteek, de 'handwerksters' die zich toeleggen op de afwerking met naaldkantjes en haakwerkjes, de knopenmaaksters, de miniatuur-handwerksters, de creatievelingen. Ieder Huswif was uniek en vertelde iets over de persoon die het maakt.
Het zal duidelijk zijn dat nog niet alles af was, als je zoveel werk maakt van een project mag het ook best een beetje langer duren.
Na de show and tell was het tijd voor een tweetal knoopjes die Margreet ons demonstreerde en die met de handout die we er bij kregen, thuis gemaakt kunnen worden. Daarna liet ik een speciaal voor deze dag gemaakte kloshouder zien die ik met een korte uitleg aan de deelnemers heb gepresenteerd.
Al snel was tijd voor een heerlijke lunch
Na de maaltijd was er een tweetal bijzondere gasten uit Rouveen. Het echtpaar Vos-Koobs kwam ons sajetknopen uit Rouveen demonstreren, meneer draaide de houtjes en mevrouw maakte daar knopen mee.
hier zie je een kleine impressie van mijn knoopjes van het nuttige dagje. De onderste drie maakte ik zelf. De linker is een sajetknoopje maar dan van linnen gemaakt. De wijze lessen van mevrouw Vos-koobs hebben dus hun nut gehad ;)
Al met al was het een heerlijke dag die behalve gezellig ook heel nuttig was.
Mijn Huswif ziet er op dit moment ongeveer zo uit met in het midden de kloshouder annex speldenkussen in mijn eigen Huswif-kleurtjes.
Het was een heerlijk dagje Margreet en Joke, we hebben allemaal genoten! en natuurlijk dank ik ook mijn beide 'chauffeurs' voor de gezelligheid en de rit.
Mijn paashazen hadden het er maar druk mee, met eieren zoeken. En omdat dit een handwerkblog is zochten de haasjes natuurlijk naar heel bijzondere eitjes. Kijk maar eens mee wat dit tweetal bij elkaar gescharreld heeft.
Zes eitjes en de restanten van een kip vriendelijk verpakt in een haakwerkje. Dit omdat sommige nuttig en fraai-lezers zo'n bloot botje niet kunnen waarderen ;). Laten we beginnen bij het eenvoudige eitje, het gewone HEMA- eitje. 
Een eenvoudig houten stopeitje met een koperen puntje. In vrijwel ieder naaimandje te vinden toen iedereen nog thuis de sokken stopte.
. Van het eenvoudige eitje komen we bij de gevulde eitjes waarvan dit een erg leuk exemplaar is. In het eitje bevindt zich een asje waarop een klosje garen en een vingerhoedje. Het vingerhoedje is gelijk ook de sluiting: omdat vingerhoedjes enigszins konisch ( dus niet cilindrisch) van vorm zijn kun je het net zo ver door het gaatje in het ei duwen totdat het klem zit. Slim! 
Het tweede 'gevulde' eitje draagt een bijzonder gereedschapje in zich. In het ei bevindt zich namelijk een klein haaknaaldje met een ragfijn puntje. Deze naaisetjes werden indertijd verkocht om ladders in nylonkousen en later panty's mee op te halen. Langs het ei bevindt zich een groefje, op die plek hield je de ladder zodat je wat ruimte kreeg om met het naaldje te manoeuvreren. Het punje van de haaknaald zit veilig verstopt in het ei.
En dan zijn we inmiddels aan beland bij de Luxe Eieren, die van de gegoede Chocolaterie bijvoorbeeld, je kent ze wel, groot, goed gevuld en met allerlei luxe frutseltjes en strikken. In die categorie vallen de onderstaande eitjes.
Een klein ei in Mauchlineware met een zilveren vingerhoedje. Mauchline is een stadje in Ayrshire, Schotland waar rond 1850 een bloeiende souvenir-industrie was in handgemaakte doosjes en andere kleinoden gemaakt van hout. Mauchlineware is de verzamelnaam van al deze kleine houten voorwerpjes die op verschillende manieren werden afgewerkt. Het vingerhoed-houdertje hier is transferware, er is een plaatje, een transfer opgeplakt voordat het werd afgelakt. 
Onder het vingerhoedje schuilt een klein garenklosje.
Een soortgelijk setje maar dan gemaakt in Tartanware. Tartanware is een van de meest geliefde afwerkingen in de Mauchlineware-industrie. Tartanware kenmerkt zich door de verschillende Schotse ruiten, de Tartans. Veelal staat ook de naam van de betreffende ruit heel klein in gouden letters op het voorwerpje gedrukt.
En dan last but not least dit superkleine eitje van ivoor. Het is net groot genoeg voor een klein formaat (=kinder-) vingerhoedje. 
Voor het kippenbotje verwijs ik jullie naar dit logje
Ik wens jullie veel leesplezier en heel fijne paasdagen
