Harten

Zaterdag liet Bertie het al op haar logje zien: er is een nieuw boek uit van uitgeverij Waanders i.s.m. het N.O.M. . Bertie was er zelf nogal enthousiast over en met de mooie foto's op  haar logje in gedachten besloot ik het boek te bestellen. Vandaag kon ik het ophalen bij de plaatselijke boekhandel.
Het is een klein formaat boekje met ruim 400 pagina's over de Nederlandse streekdracht. Overzichtelijk ingedeeld in zeven hoofdstukken komen aan de hand van bijna 400 afbeeldingen  historische foto's, tekeningen, schilderijen, kledingstukken en sieraden uit de collectie van het openluchtmuseum aan bod. Iedere bladzijde heeft zijn eigen verhaal met afbeelding. Het gaat over zondagse kleding maar ook over versleten werkkleding en zo'n beetje alles wat daar tussen zit.
Bij het onderwerp: "altijd bezig met kleding" komen niet alleen de voorraad en stoffen aan bod, de nuttige en fraaie handwerken, het wassen en luchten,  maar ook het opbergen en opvouwen, het verstellen en vermaken en zelfs  de mutsenmaakster en mutsen-wasster. En dat is dan nog maar een van de zeven hoofdstukken.
Het boek eindigt met een index op plaatsnaam, een uitgebreide verklarende woordenlijst ( erg handig ) en tot slot een lijst met de geraadpleegde bronnen.
Niet een boek om in een stuk uit te lezen, wel een handzaam naslagwerkje waar je vaak en met plezier in zult kijken.

Nu het thema van 2007 Harten is valt het op hoeveel dit symbool gebruikt werd en wordt. Op de bladzijde links een afbeelding van een gehaakte muts uit Bunschoten-Spakenburg.

Hoge kunst of Haagsche bluf?

Vannacht las ik op de valreep het laatste logje bij Berthi. Eerlijk gezegd begon mijn haar spontaan te krullen! In een ietwat saai filmpje laat pas afgestudeerd ontwerpster Carline Vrielink zien hoe het haar niet gelukt is om een merklap machinaal te laten borduren in het textielmuseum in Tilburg.
Het filmpje vervolgt met een praatje met galeriehoudster Jolanda Branderhorst, waar de merklap uiteindelijk gepresenteerd is. Een van Jolanda's  opmerkingen was: "het andere doel van de galerie is te laten zien dat handwerken heel erg leuk is, dat het van deze tijd is en dat kun je alleen maar laten zien door jonge vormgevers die van deze tijd zijn".
alleen maar?
Ook Carline Vrielink laat zich in dergelijke bewoordingen op haar website uit: "en wie kunnen nu een beter voorbeeld geven dan designers ?"
een beter voorbeeld?

Ik  vraag me af van welke planeet deze koninginnen der vernieuwing komen.
Sinds er merklappen bestaan passen de "gewone" handwerksters thuis hun merklappen aan, aan  de moderner wordende wereld om hen heen.  Toen de eerste stoomlocomotieven verschenen begon je ze ook op merklappen te zien. Toen in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw het borduren van merklappen in "de mode" was speelde het tijdschrift Ariadne daar op in en kwam met moderne borduurpatroontjes. Ik heb zelf nog een merklap uit die tijd waarop ik een 2CV, mijn auto in die tijd,  heb geborduurd
behalve de lapjes van ons "thuisprutsers" en daar schaar ik het (afstudeer-)werkje van Vrielink ook onder zijn er ook diverse echte vernieuwers onder de borduursters.
wat te denken bijvoorbeeld van Marie-Thérèse Saint-Aubin van wie onderstaand werkstuk is

Een gewone collectie postzegels, perfect en tot in detail in kruissteek uitgevoerd. Behalve postzegels vertaalde deze borduurster ook oude prenten bijvoorbeeld met insecten naar borduurwerk en zelfs een aantal pagina's tekst uit een dagboek vatte zij samen in textiel.
Arlette Renollet, woonachtig in Parijs vatte de Parijse Métro samen in een prachtig borduurwerk. Eigentijds en eigenwijs. Ze laat daarbij werkelijk alles zien: van de architectuur van de metrobuis, de Jugendstil hekjes en lantaarns, de treinstellen en de lijnenkaartjes tot aan de vignetten: de bordjes verboden te roken, de aanduiding van de roltrappen, alles komt op de lap voor. Ook vonden op de lap 44 verschillende soorten tickets een plek  - zelfs haar eigen abonnement, compleet met pasfoto is op haar lap te vinden.
kijk dat noem ik nou vernieuwend!

Arlette voor haar borduurwerk, in september 2004, Val d'Argent

Abc tot E

Vandaag mijn 200ste logje. Ik ben de afgelopen week bezig geweest met het kopieëren van al mijn logjes in een Word bestand. Straks ga ik daar een cd-tje van branden en dan heb ik een back-up van mijn weblog vanaf  het begin: 25 oktober 2005. Voor mij is dit meer dan gewoon een verzameling logjes, het is voor mij een soort dagboek, mijn geschiedenis op handwerkgebied van de afgelopen zestien maanden en als zodanig een aardig tijdsdocument voor later. Ik had al een tijdje het idee om dit wat beter vast te leggen en toen kort geleden eenn van de Friese meisjes al haar logs kwijtraakte in cyberspace was dat net het laatste zetje wat ik nodig had.
Mijn 200ste logje zal ik vullen met de letter E van mijn handwerkerig ABCédaire.
E kan zijn Echoquilting, een manier van quilten waarbij de contouren van het patchwork- of applicatiepatroon gevolgd wordt. Op regelmatige afstand van elkaar worden lijnen rondom het patroon gequilt die uiteindelijk het vlak daar omheen opvullen. Bij deze manier van quilten is het niet nodig om het quiltpatroon op de stof over te brengen.

E kan ook Engels borduurwerk zijn. Deze techniek valt onder het wit-borduurwerk en wordt uitgevoerd met witte zijde of ander garen op witte stof. Het is een kantachtige borduurtechniek waarbij fijne reliëfsteken worden gecombineerd met oogjes in allerlei soorten en maten. De gaatjes worden in de stof geprikt  of geknipt met behulp van een priem en dan overhands genaaid. Eind 18e eeuw was de techniek erg populair toen kapjes, kleding en fijn huishoudlinnen werden verfraaid met gedetailleerde patronen. Broderie Anglaise, zoals het ook wordt genoemd wordt traditioneel afgewerkt met een schulprandje (in knoopsgaten- of festonsteken). De patronen bestaan meestal uit bloemmotieven. Het wordt genaaid op fijn linnen of  batist.

Nog meer Engels bij de E: de Engelse naad. een bijzonder mooie naadafwerking. Deze naad wordt gebruikt in fijne,  doorschijnende stoffen  en geeft een mooie rechte afwerking. Hij wordt gebruikt in doopkleding, lingerie of zijden blouses. Bij deze naad worden de verkeerde kanten van de  stof gestikt. Hierna wordt de naadtoeslag getrimd tot op  vier milimeter, na het open persen van de naad wordt de stof gekeerd en nogmaals gestikt nu op zes milimeter waarbij de rafels van de naad worden ingesloten.
Je komt de Engelse naad vaak tegen op naailappen die vroeger op school werden gemaakt om het naaien te oefenen.


Ik besluit log 200 met E-Knitting, ben ik even blij dat dit nog niet is uitgevonden ;)

Ein-D-elijk

Na een uitgebreide lijst ABC met aanvullingen van mij en daarna nog meer aanvullingen van Marianne  die ik nog moet uitwerken komt er vandaag dan eindelijk de letter D aan bod.
D is natuurlijk van Doorpitten, de Nederlandse benaming van quilten. Voor wie niet quilt even een kleine uitleg. Na het naaien van de top -de bovenlaag van je quilt,  maak je er een drie-laags geheel van door er een batting (een tussenlaag)  en een onderkant aan toe te voegen. Deze drie lagen rijg je op elkaar en daarna pit (rijg)  je het door. Hierbij is het belangrijk dat de steekjes even groot worden. De bedoeling van dit alles is dat de drie lagen aan elkaar vast gaan zitten, doe je dat niet dan zou de vulling gaan schuiven. Dit cursuswerkje is niet afgemaakt maar het heeft wel een zeer actueel hartjespatroon.

Een bijzondere manier om door te pitten is duimquilten.  Als je in een ring quilt  kun je door de ring wat te draaien alle richtingen uit quilten, werk je in een frame dan is dat niet mogelijk. Het is handig als je dan je duim kunt gebruiken om de naald te leiden.
Ik heb het geleerd bij Esther Miller , twee dagen van 8 uur per dag aan een stuk quilten;  terwijl wij de steekjes maakten vertelde zij over haar jeugd als Amish meisje, een heel bijzondere belevenis.

D is ook van Doorstoppen. Vroeger werd aan de meisjes op school geleerd hoe je sleets of kapot linnengoed kon herstellen. Was de stof nog aanwezig dan kon men de stof verstevigen door middel van doorstoppen. Zat er een scheur of een gat in de stof dan werd de stof gestopt. Het doorstoppen werd het eerst geleerd, daarna werd er een snee in de stof geknipt en werd ook  stoppen geleerd.
Het doorstoppen werd ook gebruikt als versieringstechniek, een bijzondere vorm van stoppen is
Damaststoppen, onderstaand stoplapje met sierstopjes  maakte ik een aantal jaren  geleden. Het ligt nu bij de lijstenmaker om ingelijst te worden.

De D is ook van Double Weddingring, een prachtig patchworkpatroon wat traditioneel ter ere van  huwelijken wordt gemaakt. Als beginnend quiltster heb ik een klein stukje van een groepsquilt mogen maken voor een quiltvriendin die haar 25-jarig huwelijksfeest vierde... Hier zie je op foto hoe de quilt geworden is en wat mijn aandeeltje erin was. ( het zesde blokje van de bovenste rij)

Door goed gebruik van  lichte en donkere stoffen  zijn er  (lichte) diagonalen in de quilt ontstaan, Prachtig!

Andere klassieke patchworkpatronen zijn:
Diamond square en Drunkards path
De D is ook de eerste letter van Dillmont, Thérèse de Dillmont, de schrijfster van  Ouvrages de Dames, een van de meest verkochte en meest uitgebreide handwerk-encyclopedieën. Het boek is uitgebracht door DMC, bekend van oonder andere de bekende strengetjes splijtgaren.
Een stukje uit de rijke geschiedenis van DMC ( Dollfus, Mieg &Co) vind je hier
Wat hebben we verder nog? Doorstikken, draad opnaaien, heel veel 'dubbele' borduursteken, van dubbele flanelsteek tot dubbele knoopsteek, veel steken die diagonaal gewerkt worden, drukknopen, draadspanning en Deruta. Wat dat laatste is, daar ben ik nog niet achter
Toch nog gevonden: Deruta work.  Erg mooie website is dit, wat een leuke boekjes zijn daar te koop!


 

En daarna DEFetcetera

Berthi  memoreerde zaterdag nog even hoe het allemaal zo gekomen was met ons ABC-werk. Het begon allemaal met yvonnep die haar boeken volgens alfabet las. Hierdoor geïnspireerd begon ik aan een handwerk-abc en ik noemde het een AbCé-daire des Dames. 
Op 26 april van het vorige jaar schreef ik een logje met allerlei handwerktechnieken beginnend met de letter A, van Ajour via Ayrshire en Ackworth naar de Amish. Inmiddels kan ik aan deze lijst natuurlijk  ook Akertjes toevoegen.

de A van





Enige tijd later, op 13 mei begon ik aan de B en ik nam jullie o.a. mee naar Baltimore en Baby Jane en toonde mijn Boutis. Nu ben ik bezig met een Breirol.
de B van

mijn Abcé-daire eindigde op 2 juni waarin ik onder meer iets vertelde over Candlewicking, Crazy patchwork en Chintz. Inmiddels weet ik dat er prachtige shawls gebreid worden met de mysterieuze naam Clapotis. Op 19 januari liet zij de hare zien, ga maar eens kijken, hij is prachtig!

Het wordt tijd dat ik me ga beraden op de letter D

Hartverwarmend dagje

Het zal niemand ontgaan zijn dat er gisteren een Abc-meeting was in Utrecht, georganiseerd door Berthi en bezocht door een flink aantal web-loggers en -lezers.
Het was geweldig: ontzettend leuk om "de gezichten"  te zien,  gezellig om samen te lunchen en na afloop aan de inmiddels afgedekte tafel onze creaties van hand tot hand door te geven. Zouden ze daar ooit eerder zoiets hebben meegemaakt? Ik had dit spektakel wel door de ogen van die o zo geduldige jonge ober  willen zien ;)
De middag vloog om en duurde eigenlijk veel  te kort.

Het  onderwerp voor het project  voor het komende jaar is harten.
Ik had onbewust al wat "voorwerk" gedaan want toen ik even in wat doosjes en laatjes zocht vond ik al snel dit:

we hebben een jaar de tijd, daar moeten we samen toch veel moois in kunnen maken, lijkt mij.
oh ja, voor ik het vergeet: rechtsboven op de foto liggen twee stokjes. Daar zaten mijn boterhammetjes mee vastgeprikt. Ik heb ze mee genomen naar huis want het zijn prima stokjes voor applicatiewerk. Je kunt er heerlijk de rafeltjes mee onder het naadje frummelen. Ook zijn ze ideaal om te gebruiken bij het opvullen van Boutis. Ik vind vast nog wel meer dingen waarvoor ik deze uiterst handige stokjes kan gebruiken. (geeft niks hoor tafeldames, dat jullie zaten te lachen om mijn stokjes)

Vergeet je niet te schrijven hoe leuk het hier was

Vorig najaar heb ik me opgegeven voor een workshop.  Het was iets wat ik al heel lang wilde leren en de workshop werd gegeven door iemand die ik al  heel lang graag wilde ontmoeten.

Toen de curus ook nog eens redelijk dichtbij huis bleek te zijn  heb ik me natuurlijk direct ingeschreven. Gisteren was het zo ver en storm of niet, ik was er.

de gezellige lesruimte van de Karperhoeve. Aan de muren hangt  prachtig handwerk en er staan  kasten met oud naaigerei en oud textiel. 

Wat ik zo graag wilde leren was het maken van een knottendoek  met akertjes natuurlijk en de workshop werd gegeven door Margreet Beemsterboer. Met vijftien cursisten  in een oude boerderij en een  heerlijk soepje tussen de middag: het was in een woord geweldig!

We leerden een aantal randafwerkingen, daar zit ik nu thuis flink  op te oefenen en terwijl wij werkten vertelde Margreet ondertussen een heleboel over de geschiedenis van de knottedoek. Een mooi verhaal. De middag gebruikten we voor het knopen van de akertjes, de kwastjes op de hoeken. Aan het eind van de middag kreeg ik ook nog een mooi steekje extra om thuis te proberen.
Met een mooi geïllustreerd stapeltje A4-tjes en een uitgebreid materiaalpakket gingen we tevreden  weer naar huis.
Ik vond het een zeer verzorgd dagje uit waarvan ik veel geleerd heb: een dag met een gouden randje, waarvan ik nog heel lang zal  nagenieten. Voorlopig ben ik druk bezig om mijn nieuwe steekjes te oefenen.

Toen ik iets vertelde over mijn weblog zei Margreet: "vergeet je niet te schrijven hoe leuk het hier was ?"

Bij deze dus: Margreet, het was een onvergetelijke dag!

meer info over knottedoeken vind je hier:
Berthi
Berthi
stal de Karperhoeve
cultuurwijs

meer info over mij vind je  hier

Mam, hij is af!

Onderstaande mail met foto's kreeg ik van Elise:
Hier de foto van mijn borduurtje en de erbarmelijke omstandigheden waarin ik dit werk heb moeten voltooien. Je jongste kleinpoes Bumi vond het namelijk nodig mij bij iedere steek te vergezellen. Ik dacht zondag :"ik ga eens lekker verder aan mijn borduurseltje." Dus ik ga lekker op de bank zitten, dekentje over mijn benen want in die hoek is het nog wel eens koud en ik heb daar mijn spullen bij de hand. Ik zit amper of Bumi springt op mijn schoot. Ik duw haar weg want ze gaat precies zitten waar ik haar niet wil hebben. Ze draait zich om en gaat weer zitten. Ik pak haar op en zet haar neer bij mijn schat die naast me op de andere bank zit en wil gaan beginnen. Ik draai me om mijn spullen te pakken en mademoiselle zit alweer als een prinses op mijn schoot. Uiteindelijk had ze zich een beetje languit op mijn benen gedrapeerd. Ik zet de schoenendoos waarin mijn spullen zitten op mijn schoot, achter haar koninklijke bips. Bumi gooit zichzelf languit nog wat verder naar achter zodat de doos nu op haar rug ligt en ze doet haar ogen dicht. Nou ja, dan maar zo borduren...De hele middag heeft ze op mijn schoot gelegen, steeds verder onderuit zakkend en zichzelf nog verder slap uitrekkend. Het was eigenlijk best aandoenlijk om te zien...toen ik mijn werkje klaar had keek ze op en liet zich van mijn schoot vallen...rekte zich nog even uit met een flinke gaap en ging naar de keuken om te eten....rare poes!
Maar goed, het borduurtje is af en bij deze een foto van borduurtje en de slapende prinses op mijn schoot...
Kussie, Liesje

Snipperdag

Week een van dit jaar heb ik hard gewerkt aan een Baltimore blok, week twee stond in het teken van de zelf ontworpen  merklap. Mijn geborduurde huisje is  klaar en ik ben inmiddels begonnen aan de rand.
Deze week begin ik aan een mini-quiltje. Ik heb vandaag eerst lapjes gesneden en daarna heb ik mijn snippertjesdoos uit de kast gehaald.
Valt hier nog wat mee te beginnen?

Natuurlijk wel, wacht maar eens af !

Nog meer zuinigheid ;)

Vakken vullen

Zoals eerder geschreven zijn wij - de dames  van mijn borduurgroep -  met een nieuw project begonnen.  Ooit zijn we gestart vanuit de gedachte dat het zelf ontwerpen/samenstellen van een merklap een haalbaar plan zou zijn.  Er komen veel en vaak prachtige merklappen en andere borduurwerken uit onze handen en ook zijn we regelmatig op stap: op bezoek bij een Handwerkster Van Naam. Alhoewel we dus behoorlijk actief zijn, wil het zelf ontwerpen op de een of andere manier niet vlotten.
Ik zelf heb zegge en schrijve een eigen merklapje gemaakt en dat zie je hieronder

Een eerste stap op weg naar zelf doen was voor ons het Marquoir Story project waarbij we negen delen van een op internet verschenen merklap maakten. We kozen onze eigen materialen en ieder paste het ontwerp aan naar eigen inzicht. Hier liet ik wat van deze merklappen zien.
Inmiddels zijn alle lappen klaar en ingelijst en werd het tijd om een nieuw ideetje te opperen.
Vanaf november werken we nu volgens het volgende concept:
Ieder kiest haar eigen linnen en zijdekleuren (ook de hoeveelheid kleuren is vrij)
Ieder van ons heeft een onderwerp gekozen om in de merklap toe te voegen. Elk van de gekozen (twaalf)  onderwerpen wordt straks in alle merklappen  geborduurd, maar wel naar "eigen" patroon.
Alle  onderwerpen zijn vooraf aan ieder bekend en per keer kiezen  we een daarvan om in die periode  te borduren.
De door ons gekozen onderwerpen zijn: molen, haan, boom, krans, huis, engel,boot, wieg, druivendragers,spinnende aap, Hollandse maagd in tuin en......( volgt later)
We beginnen met het verdelen van de lap in twaalf vakken; teken eerst eventueel op papier een indeling en let daarbij een beetje op de verhoudingen. Rijg  daarna de vakken af op het linnen  met een draadje machinegaren in een neutrale kleur.
Geef op papier aan hoeveel kruisjes hoogte en breedte de vakken hebben, dat is straks gemakkelijk om te bepalen of een bepaald patroon in het vak past. De patronen mogen best iets groter zijn dan het vak, het is niet erg als er hier of daar wat uitsteekt.
Als je een of meerdere alfabetten in de merklap wilt reserveer daar dan ook ruimte voor evenals voor een eventuele rand.
De eerstvolgende keer gaan  we een huis borduren en zal degene die dat onderwerp gekozen heeft  een verhaaltje houden over de symboliek daarvan. We nemen boeken mee en patronen van het betreffende onderwerp en vullen aan met wat we er zelf van weten.
Het wordt voor ons een heel gesnuffel in boeken en patronen om een leuk geheel bij elkaar te sprokkelen maar wij hebben er weer erg veel zin in; ik kan me nu al verheugen op al die verschillende lappen die straks steekje voor steekje zullen ontstaan.
Wie dit ook wil proberen kan gewoon aanschuiven via mijn web-log. Je hoeft je niet op te geven.  Ik zal hier regelmatig een stukje van onze vorderingen laten zien.

Besjes

Het jaar was nog geen week oud en ik had zowaar al besjes geproduceerd. Ik maakte er 48 en ze vormen samen met 32 blaadjes en een schoenveter een aardig kransje.
Vorige week dinsdag zat ik nog te dubben of ik wel verder zou gaan met mijn Baltimore blokken of dat ik eerst liever met een heel nieuw project zou beginnen. Dinsdagavond alsnog braaf begonnen met Baltimore-blok vier en ineens had ik de smaak te pakken: de ene na de andere bes rolde (soms letterlijk ;) uit mijn vingers.
Ik liet jullie dus niet zomaar een week log-loos, dit had een Hoger Doel.  Zie hier het resultaat van een week 'noeste'inspanning:

Het probleem van besjes is dat ze rond zijn. Het valt nog niet mee om dat zo te krijgen, voor je het weet produceer je een kubus of een braampje en dat is natuurlijk niet de bedoeling. Als ik zo nodig een blokje kaas had willen appliceren dan had ik wel een geel lapje genomen, nietwaar? Maar goed, de besjes zitten erop of eraan, 't is maar hoe je 't bekijkt en van haar mag ik nu wat anders gaan doen.
In februari ga  ik verder met blok vijf (van de negen)

Ik heb al een boek...

...hoorde ik mijn lief ooit aan de deur tegen een verkoper van een boekenclub vertellen. Hij sprak de waarheid: wij hadden inderdaad al een boek. Toch blijft de hoeveelheid boeken in de boekenkast  groeien hoe zeer we ook ons best doen om niet te veel te kopen en zo nu en dan ook eens wat van de  boekenvoorraad weg te doen.
Deze vakantie kwam ik terug met dit:

La Borderie au Point de Croix, auteur Natalie Bresson.
spiksplinternieuw en ik moest het gewoon hebben.
Het eerste deel van het boek wandelt met grote stappen door de kruissteekjes geschiedenis van vooral West Europa en hier en daar verder op de wereld. Prachtig geïllustreerd maar er is voor de doorzetters heel veel te lezen - in het Frans, dat wel.
Het tweede deel behandelt de passie van  moderne borduursters: de pioniers die de  winkels begonnen, de moderne ontwerpsters, de kruissteek verenigingen, de mensen die vanuit hun passie het borduren tot hun beroep maakten en zelfs  "beroemde" kruissteek bordurende mannen hebben een plekje gekregen in dit boek.
Het is leuk eens de gezichten te zien achter deze bekende en minder bekende namen, hun verhalen te lezen en hun werk te bewonderen. Dat laatste is ruim aanwezig in het boek, er staan heel veel prachtige foto's in om lang en vaak naar te kijken.

Zomaar een bladzijde uit het geschiedenis gedeelte met rechts vrouwen die aan de rivier de was doen en links een geborduurde (over-)handdoek uit de Elzas met daaronder een Frans schoollapje met tresjes, knoopsgaten, naden e.d.
Het stukje stramien op het boek is een voorbedrukt Abc-tje voor kinderen.

Een van de vele borduursters uit het gedeelte over het heden: Sabine Grenier.
Nieuwsgierig? Hier zie je meer werk van haar.

De kleedjes van Mimi

Het was dus niet echt een vakantie in het teken van handwerkjes. Ik had wel Dingen mee natuurlijk maar op de heenweg was ik iets te creatief met mijn couteau zodat mijn duim de rest van de week niet in de vingerhoed paste. De quilt van schoonzoon is dus niet veel  verder gevorderd. Wel had vriendin van zoon op mijn verzoek haar breiwerk mee.
Dat was schrikken.
Haar  shawl, opgezet met 40 steken, bleek inmiddels  de 70 steken ruim gepasseerd, de teint was dweilkleurig beige en het geheel was gebreid in ribbels.
Need I say more?
Bij de eerste geluiden dat ik hem ook mocht uithalen als ik het niks vond stond zoonlief al aan de draad te trekken; terwijl hij trok, wond ik op.
Daarna ben ik opnieuw begonnen, ditmaal in een soort patentsteekje, het zag er een stuk beter uit. Ik heb haar geleerd hoe ze moet breien en nu kan ze het verder zelf.
Foto heb ik vergeten, maar ik zal af en toe nog eens navraag doen hoe het gaat.
Mijn enige eigen bijdrage is dus een speldenkussentje dat ergens op de foto van gisteren staat.
Wat ik jullie zeker niet wil onthouden zijn de kleedjes van Mimi. Onze gîte lag er vol mee en hoewel ik bij aankomst altijd onmiddellijk al die kleedjes in een la prop - ik ken mijn vlekkenmakers- heb ik een aantal daarvan de laatste avond even voor jullie vereeuwigd.


dit kleedje bijvoorbeeld bleek bij nadere bestudering  een mooie combinatie van kloskant met naaldkant te zijn. Waar de draad moest "oversteken" waren boven het kloskant mooie bruggetjes gemaakt van naaldkant.

een kanten kleedje van geborduurde katoenen tule, ik vermoed Brodérie de Lunéville. Ik heb dit soort kantwerk wel zien maken in Val d'Argent, leuk om eens te proberen. Het tule wordt opgespannen en met een speciaal  haaknaaldje wordt er dan een draad ingewerkt met een soort kettingsteekje.

Een gehaakt kleedje

En natuurlijk ontbrak ook het traditionele Redwork kleedje niet; twee meisjes in de dracht van de Elzas die een jongeman de Franse grens over duwen. Wie een beter verhaal heeft mag 't zeggen.
In de streek langs de Rijn werd vroeger veel meekrap ( garance) verbouwd en daar waren dan ook veel ververijen gevestigd. Het vuile water werd in de Rijn geloosd en kleurde het water rood. De kleur rood heet nu nog steeds Rouge du Rhin en komt overeen met kleur DMC  321.
Ook is er een merk borduurpatronen en-pakketten met die naam.
La couleur rougeapparait vers le XVII ° s. Fabriquée à partir de pigments naturelstirés de la racine de la garance, elle était facile à obtenir,résistait bien aux lessives et à l'usure du temps, et sera la couleurcaractéristique des marquoirs du XVIII° et XIX°s, brodés toujours enrouge sur du blanc, avec le célèbre fil Rouge du Rhin de DMC qui correspond aujourd'hui au coloris 321.