woensdag 27 mei 2009

Oud textiel

Vorige week schreef Berthi een log over textielkunstenares Rosalind Wyatt die o.a. aan een antiek en prachtig zakdoekje haar eigentijdse borduurwerk – een geborduurde tekst- toevoegde.
Aan de vele reacties te zien was het borduurwerk van Rosalind nogal een heet hangijzer: "mag" je nu wel of niet oud textiel veranderen en in feite de historische waarde daarmee veranderen.
Schreef de een het een vorm van cultuurbarbarisme te vinden en vond de ander dat antieke stukken (vooral die nog ongeschonden zijn) bewaard moeten blijven. Toch waren er ook mildere reacties al dan niet met de suggestie dat er in zo’n geval ook een replica zakdoekje gebruikt zou kunnen worden.

zaterdag 23 mei 2009

Verstopt

Het is niet zo moeilijk om de voorkant van je borduurwerk te tonen. Een detailfoto is alweer een flinke stap verder want wat je met het "gewone" oog niet ziet is soms genadeloos zichtbaar als je een klein stukje uitvergroot en op je weblog plakt.
Nog weer een flinke stap verder in het durven is om ook je achterkant te showen.

Bertie vroeg het en ik kan me haar nieuwsgierigheid wel indenken, want hoe zien twee- of zelfs driekleurig geborduurde stopjes er aan de achterkant uit?

Speciaal voor haar fotografeerde ik ook de verkeerde kant van mijn lapje

en hier zie je een klein deel nogmaals uitvergroot:

je ziet dat ik de verschillende draden aan de achterkant gewoon heb laten doorlopen over de volle hoogte van de stop. Stel dat je dit linnen zou willen gebruiken dan is deze manier steviger (want minder losse draden) dan in het geval dat je voor elk motiefje een nieuwe draad gebruikt.
Voor wie zich zelf ook wel eens aan stopwerk heeft gewaagd valt het misschien op dat er geen extra stukje draad aan elke rij steken uitsteekt. Normaal gesproken laat je daar een lusje hangen omdat de nieuwe draad extra zou kunnen krimpen ten opzichte van het versleten linnen of de katoen waar immers door het vele gebruik en het vele wassen de krimp al uit is. Een in elkaar getrokken stopje zou al na de eerste wasbeurt een feit zijn.

Hier zie aan de achterkant van een rood stoplapje wat ik eerder maakte wat ik bedoel: Zowel onder als boven de stop zijn kleine lusjes zichtbaar die bij een eventuele krimp van de draad in de stof verdwijnen.

Waarom heb ik dan dit keer geen lusjes laten zitten vraag je je misschien nu af?
Dat heeft alles te maken met de keuze van het linnen. Maakte ik dit rode stoplapje
op 16 draads linnen, het lapje waar ik nu aan werk is veel fijner, namelijk 20 draden per centimeter. Het gevolg is dat de zijden draad waar ik mee borduur erg vast in het linnen zit en eigenlijk niet meer kan verschuiven; een lusje laten hangen zou in dit geval – tenminste, dat denk ik – geen nut hebben.

27 Reacties

donderdag 21 mei 2009

Hemels handwerk

Terwijl veel mensen op deze Hemelvaartsdag er lekker op uit trekken, trek ik me terug in mijn handwerkdomein om een paar steekjes aan Stephanie Desmidt’s prachtige stoplapje te maken. Ik ben op ruim driekwart van het patroon en de moeilijkste stopjes zijn nu aan de beurt.
Wat geniet ik hiervan, terwijl het origineel in 1844 in rood werd gemaakt heb ik de beschikking over een zestal schitterende "kruidige" kleuren. Ik borduur – voor het eerst- met echte zijde van Soie d’Alger en het is genieten.
Genieten van de heerlijk zachte zijde, de prachtige kleuren en vooral van de mooie stopjes die Stephanie ons voordeed zo ongeveer 165 jaar geleden in het Franse stadje Millam.
Nog vier van zulke mooie stopjes te gaan, een beetje tekst, een stukje rand en een boompje en dan is mijn Stephanietje klaar.

Dit is wat ik nu heb:

en kijk eens wat dichterbij naar de leuke stopjes van deze lap:

fijn (lang) weekend allemaal!

20 Reacties

zaterdag 16 mei 2009

Een beetje van Margreet en een beetje van mij

Na lapje zes van de rol is nu dan lapje zeven aan de beurt.
Een graai in de map leverde een zeer nuttig lapje op wat nog niet van een onder- en bovenzoompje was voorzien. Terwijl het tule randje nog in de maak is begon ik vast met zomen. Ik maakte me er als een Jantje van Leiden vanaf met een machinaal gestikt zoompje wat ik aan de onderkant nog extra versierde met een dubbel siersteekje in zijde. Heb ik het toch weer goed gemaakt met iets eigens ;)
Omdat het lapje langer was dan er techniekjes waren had ik nog wat ruimte over voor een monogram.

Deze lag al een tijdje naar me te stralen vanaf de geprinte versie van het cursusprogramma van Needles4all.
Toevallig wel mijn letters en wat een beauty! Ik besloot hem even te lenen om te kijken of zo’n workshop iets voor mij is en zie hier het resultaat van toch een hele avond en een halve ochtend flink doorwerken:

Kijk, dit valt niet tegen hè ? Maar omdat er bij Margreet altijd zoveel fijne kneepjes te leren zijn heb ik me vast op voorhand opgegeven voor als de workshop ooit in mijn buurt komt. Geduld is een schone zaak.

Dit is de rest van mijn nuttige lapje:

een lapje met splitjes, naden, knoopjes, knoopsgaten en allerlei handige dingetjes die een jonge naaister zoal zal moeten leren. Hier en hier vind je eerdere logs over dit nuttige lapje met meer gedetailleerde foto’s.

De bovenkant van het lapje heb ik eveneens met een machinaal steekje afgewerkt en daarna kwam er een zigzagbandje tegenaan:

Voor de foto heb ik de rode achterkant van een quilt gebruikt als ondergrond. Staat prima, zo’n rood achtergrondje

12 Reacties

zondag 10 mei 2009

Hard gewerkt

Al weer een week geleden dat ik mijn laatste logje schreef. Nu heb je natuurlijk niet dagelijks nieuws te melden als je gespreksonderwerp je handwerk is.
Toch was het een drukke week: er was weer een afmaak-dag en mijn tienjarenplan in rood-wit begint nu echt ergens op te lijken. Kinderachtig als ik soms ben tekende ik een schema met de nog te quilten delen en het stimuleert enorm als je daar telkens een klein stukje van af kunt strepen. Dat houdt de moed erin
en moed heb je bepaald nodig om een bundeltje blokken van tien jaar geleden toch tot een deken om te toveren. Nog even en ik "mag" aan de rand en daarna is het een kwestie van rood lapje voor de bies uitzoeken en en wat snij- en naaiwerk.

Ander en nogal ongebruikelijk handwerk maakte ik voor S.I.L, oftewel Mijn Lieve Schoonzoon. Hij wilde een logo op zijn vest en dat kostte heel wat inspiratie en de nodige transpiratie. Ik ben benieuwd hoe hij het vindt.

Als kers op de pudding "deed" ik ook nog een stukje Souvenir en daar gaat dit logje over.

Ik had een mooi randje geborduurd op tule en dat wilde ik tussen lapje vijf en lapje zes naaien. Lapje zes behoefde nog wat afwerking voordat ik aan het tulenaaien toekwam dus daar ging ik eerst mee aan de slag. Ik naaide er ook nog een mooi monogram op.

Een tijdje geleden kreeg ik bijzonder fijne post uit Frankrijk met behalve een erg lieve en lange brief ook een heleboel oude Franse bandjes, klosjes garen en ook de bewuste monogrammetjes. Voor je souvenir schreef ze en aanvankelijk vond ik dat allemaal veel te mooi en te bijzonder om zomaar te gebruiken. Na enige tijd van koestering van mijn schatten heb ik dan toch een begin gemaakt met het gebruik ervan en dit monogram bevalt me geweldig bovenaan mijn Point de Saxe lapje. Misschien knip ik de stof aan de achterkant nog weg maar daar vraag ik eerst advies over voordat ik de schaar er in zet. Gelukkig zie ik binnenkort iemand die me daar vast raad in kan geven.

en nog een fotootje van het zelfde ;)

ik heb inmiddels zes lapjes van mijn Souvenir aan elkaar, bij elkaar zo’n 1.70 meter of meer schat ik.

van boven naar beneden heb ik nu dit:

het geheel wordt straks in een mooie rode lap genaaid en ik ben heel benieuwd hoe het er dan uit ziet.

Nu is lapje zeven aan de beurt. Ik heb alle lapjes op volgorde gelegd en welke het zevende is? ik heb geen idee. Maar eerst ga ik een nieuw randje uitzoeken om op tule te borduren.

27 Reacties

zondag 3 mei 2009

Poppenzoompje

Omdat ik niet zoveel logjes per week schrijf heb ik de neiging om de hele oogst van die week in dat ene logje te proppen. "Teveel" ordeelde Elisabeth, beter bekend als l’heurebleue : "jij maakt altijd zoveel blogs in een log" en omdat ik heus luister wat anderen te zeggen hebben schrijf ik deze keer over een enkel pietepeuterig klein onderwerpje en zet ik maar een Dingetje op de foto.

Het tule randje van het vorige log is klaar (sorry, geen foto ;)

en het is inmiddels onder aan lapje vijf van mijn Souvenir de ma Vie genaaid. Ik ging op zoek naar lapje zes in de map met lapjes. Dit zesde lapje bleek niet afgewerkt dus dat moest ik eerst nog even doen. Gistermiddag ben ik uren bezig geweest om een zoompje van nauwelijks 25 cm lengte te maken aan een lapje fijne katoen.
Een tip voor de crisis: heb je geen geld meer om linnen of garen te kopen ga kleine zoompjes maken in oude lapjes; je bent uren van de straat en het kost vrijwel niets aan materialen.

Om de klein- en fijnheid van het zoompje te laten zien heb ik pop even uit haar winkeltje gehaald voor de foto:

Met haar blik op oneindig staat ze daar onwennig met het zoompje in haar kleine handjes.

Omdat jullie alleen aan het zoompje niet kunnen zien om welk Souvenir-lapje dit gaat en er straks ongetwijfeld vragen over zullen komen help ik jullie alvast uit de droom en onthul de rest van het lapje:

Het is een lapje in Point de Saxe, een techniek waarbij je twee lagen stof plaatselijk op elkaar naait waarna je bepaalde gedeelten van de bovenste stof voorzichtig wegknipt. In het daaronder gelegen lapje wat een iets grovere dradenstructuur heeft worden de vlakjes opgevuld in open naaiwerk.
Een erg bewerkelijke techniek die nauwkeurig werken vereist. Ik liet het lapje eerder hier en hier en hier zien.

Pop bleek ineens toch heel geïnspireerd te zijn door het zoompje want toen ik even niet keek lag ze met haar neus op de zoom uit te vogelen hoe ‘t moest. Je kunt ook niemand vertrouwen ;)

Voor de neus-op-’t-scherm-toeristen heb ik nog een close-upje gemaakt.

fijne zondag allemaal

29 Reacties