maandag 30 oktober 2006

Van Jane tot nearly insane

Omdat niet iedereen bekend is met de ins en outs  rondom de bekende Dear Jane quilt vandaag maar eens een klein stukje Jane geschiedenis.
Bij haar heb ik kennelijk voor enige verwarring gezorgd dus een stukje uitleg kan geen kwaad. De geschiedenis begint bij Jane Stickle die in het Vermont van 1860 een prachtige quilt maakte. Omdat die quilt bewaard is gebleven en  de belangstelling van Brenda Papadakis wekte kwam er een boek met een beschrijving hoe een replica van deze inmiddels beroemde quilt te maken. Alle 225 blokken werden op schaal 1:1 getekend en al snel was "tout quiltend Nederland" en ver daarbuiten in de ban van Jane -ofwel Sjaan zoals ze in gewoon Nederlands heet. Quilts die naar Jane Stickle's voorbeeld zijn gemaakt werden Baby Jane's genoemd  en het boek van Brenda is in een soort briefvorm geschreven en heeft als aanhef "Dear Jane".
De quilt bestaat uit 13 rijen van 13 blokken, samen 169 blokken en daaromheen een gepatchte rand van driehoeken; in totaal  225 patchworkblokjes.
De blokken zijn genummerd van A1 t/m A13, B1 t/m B13 enzovoort.
nadat de eerste lichting Jane-verslaafden haar  replica quiltsampler's  had gemaakt ontstond er behoefte aan meer van dit soort quilts. Dat kwam in de vorm van op Jane geïnspireerd werk zoals Quilted diamonds, een soort Jane-achtige blokjes in ruitvorm. De oorsprong daarvan lag mede in de bekende quilt van Jane Austen die bewaard is gebleven en die uit ruitvormen is samengesteld.
De quilt van Jane Austen zie je hier.
Al snel daarna kwam er opnieuw een boek met een beschrijving van een antieke quiltsampler: ditmaal de sampler van Salinda Rupp, gemaakt rond 1870 in Pennsylvania. Op zich waren dergelijke samplers vrij algemeen in die tijd maar zowel Jane Stickle als Salinda Rupp moeten toch wel erg bijzondere dames geweest zijn, vallen bij Stickle de eigenwijze patronen die de blokjes hebben op, bij  Rupp zie je vooral hoeveel gepriegel ze op de vierkante cm voor elkaar heeft gekregen.
De schrijfster van het boek met de beschrijving van de Salinda Rupp quilt noemt het boek niet voor niets Nearly Insane.
Ook deze quilt is groot: 2.25 x 2.25 cm en bestaat uit 98 blokken van 15 x 15 cm. Binnen die 15 vierkante cm is Salinda uiterst pietepeuterig te werk gegaan: het blok met de meeste stukjes  bevat maar liefst 229 snippertjes stof. Echt iets om "gek" van te worden.
Ik ben er in 2004 aan begonnen....
maar het is nog een hoop werk ;)

meer informatie hier of hier , maar je kunt natuurlijk ook op mijn web-log kijken, bijv op 24 november  of
op 15 april, het hoeft niet natuurlijk.

zondag 29 oktober 2006

Markbok


Het zal je maar gebeuren, loop je bij de Slegte, vind je zomaar een Markbok. Voor je het weet sta je  bij de kassa je nieuwe bok af te rekenen. Een paar deuren verder bij Bruna mag je voor een paar euro leren breien. Een buitenkans natuurlijk, in  totaal voor nog geen zeven euro geluk!
Het Deense boekje wat ik bij de Slegte vond heeft veel ideetjes om letters te borduren. Er staan verschillende alfabetten in en een heleboel stekenvoorbeelden.
Echt een leuk boekje om zelf mee aan de slag te gaan.
Het boekje is in 1968 uitgegeven en geschreven door Elsie Svennas

De Burda special "leren breien"  heeft twee patronen om  sokken te breien; eentje met een hiel met schuine hielrand en eentje met een spie in de hiel. Verder ook twee manieren om wanten te breien, zowel met de duim op de "Noorse" manier zoals bij mijn eerder gebreide paar als met de duim er schuin aangebreid.
Waar ik eigenlijk voor viel waren de nostalgische patroontjes van een oude breirol.
Afgebeeld staat een mooie rol met 38 patroontjes waarvan er 20 in het tijdschriftje staan beschreven.

zaterdag 28 oktober 2006

Valse juf

In mijn eigen oude Sampler zit het en dus besloot ik eerder om het ook ooit  in mijn zelfgebreide Sampler M toe te passen. Omdat  het eind van mijn eerste bolletje katoen in zicht kwam was vrijdag na het breien van  patroontje zestien een mooie gelegenheid om mijn sampler uit te brei(d)en met een stukje op vijf naalden.
Nu is breien op vijf naalden niet echt moeilijk maar van een recht stukje  naar een rond stukje leek me toch wel heel bijzonder. Zomaar alle steken op vier naalden zetten is natuurlijk geen optie, dan wordt  het platte stuk breiwerk eronder naar achteren getrokken en eveneens rond en dat is niet de bedoeling. Er moesten dus steken bijkomen en wel aan de achterkant. Na enig gepriegel kwam ik op een bruikbare methode om min of meer onzichtbaar twee extra naaldjes te vullen.
Een Ramp!
Inmiddels had ik vier naaldjes met 20 steken die strak tegen het breiwerk aan geplakt zaten. Bij elke breisteek zaten de naalden aan de overkant in de weg. Toch lukte het om een toertje rondom mijn Sampler te kruipen.
Na een flink aantal toeren begon het eindelijk op een normaal rondbrei werkje te lijken. De naalden konden weer in de gebruikelijke ruit opengevouwen worden.  Hè,hè....
Deze verzuchting was vast een reden voor de juf-van-toen om in te grijpen.
Het breiwerk werd in tweeën verdeeld zodat er twee kleine "broekspijpen" ontstonden. Met de ene pijp op hulpnaaldjes eerst de andere een flink eind laten groeien.  In mijn handen ontstond een modern kunstwerk van her en der rondprikkende eindjes metaal met daaraan een sliert breiwerk. Daarna werd pijp twee onderhanden  genomen tot beiden even lang waren.
Hierna moesten beide pijpjes weer tot een grotere worden gevoegd.
opnieuw alarm!
Weer  zaten de naalden vast tegen het breiwerk. Deze keer omdat in het midden van het breiwerk de beide pijpjes samenkwamen en verhinderden dat de naaldjes uit elkaar gevouwen konden worden.
Lekker breien is anders.
Het is me dus gelukt om Juf's kwelling na te doen. Waarom de meisjes op deze manier leerden rondbreien is me een raadsel, ik heb het nog niet eerder in andere breirollen gezien.

Dit is het resultaat met daaronder patroontje zestien en wat "eigen" bedenksels.
In totaal heb ik nu plm 1.85 meter breirol, het schiet lekker op.



Wat ik verder deze week onderhanden had is dit:

Met een drietal anderen ben ik bezig om Pointe de Saxe te leren. Als ik wat verder ben met dit project (het lapje wordt niet groter dan twintig bij achttien cm) zal ik er een logje met uitleg aan wijden.

Ook mijn Stoplapje begint aardig te vorderen. Ik ben nu rechtsonder aanbeland. Dit wordt een vrij moeilijk stopje. Na dit stopje volgen nog twee stoppen in de hoek rechtsonder en linksboven aan de rand en een naaldkantpatroontje. Daarna nog een plekje vinden voor mijn eigen initialen en de datum en dan kan ook dit lapje naar de lijstenmaker

dinsdag 24 oktober 2006

Jarig


Hoera!,
mijn weblog bestaat vandaag precies 1 jaar.
In 166 logjes zagen jullie achttien keer een van mijn merklappen, vijftien van mijn quilts, boutis, trapunto, ajour, candlewicking, marker- en ander witwerk, vele maandagen kwamen jullie kijken op mijn wasdag, er waren soms zondagse puzzeltjes, twee trouwjurken, wat tasjes, een geborduurde kerstengel en niet te vergeten een koekje van LU.
Ik nam jullie soms mee op (quilt)vakantie en dan was er na afloop een uitgebreide reportage van al het moois wat ik daar zag. Jullie hebben mijn eerste breipogingen gezien en dat resulteerde in een paar mini sokjes, een paar wanten en een bruidsshawl en ook mijn vorderingen -hoe klein soms ook- aan mijn Souvenir de ma Jeunesse heb ik hier laten zien.
Wat gaat zo'n jaar snel om. De weblogs moesten verhuizen maar ook in het nieuwe "huis" wende het snel. Er kwamen nieuwe bloggers bij, ontmoetingen in het echte leven  en er was zelfs een klein nuttig en fraai projectje: een Quaker sampler in zes delen. Op andere weblogs zijn andere projecten gaande zoals ABC-je -mee  en Sampler M. Van dat laatste gebeuren hebben jullie ook regelmatig mijn vorderingen kunnen bekijken; er is zelfs een mini-versie van.
Vandaag is het een beetje feest want een heel jaar een weblog "runnen" is toch een mijlpaal in mijn computerleven. En daarna?
Na vandaag ga ik gewoon weer verder met regelmatig een nieuw logje over mijn belevenissen op handwerkgebied en ik hoop dat jullie dan net zo leuk, nuttig, grappig, leerzaam en vooral veel zullen reageren als jullie het afgelopen jaar hebben gedaan. Bedankt voor jullie zeer gewaardeerde bijdragen!

leuk is ie hè?

maandag 23 oktober 2006

Gaatje geen bezwaar

Deze keer eens niet wasdag maar knipdag.
Ik had een flinke voorraad overhemden "voor de knip" en vandaag  had ik mooi even tijd en zin om die tot keurige lapjes te versnijden. Ik heb de lapjes gestreken en vervolgens geprobeerd om ze tot ongeveer even grote pakketjes te vouwen. Het resultaat is dit keurige stapeltje zachtblauwe ruitjes en streepjes. Twee roze blousjes van mezelf mochten er ook bij en nu mogen ze in de lapjeskast, wachten op een quiltproject waarin ze gebruikt gaan worden.
Het is leuk om je niet alleen te beperken tot gekochte quiltstoffen. Juist door het gebruik van oude, gewassen lapjes krijgt je quilt een mooie uitstraling. Ook oude lapjes van klederdrachten en stukjes oud linnengoed kunnen gebruikt worden.

zondag 22 oktober 2006

Puzzeltijd

Het is nou niet zo'n zondag dat je eens lekker in het bos gaat wandelen. Met dit weer is een handwerkje en een kopje thee een leukere manier om de zondagmiddag door te brengen. Ik heb er al een paar uurtjes handwerk op zitten en moet nodig even wat anders gaan doen om RSI en andere ellende in de toekomst te voorkomen.
Een goed moment voor een nieuw logje.
Vrijdag was ik in Waalre. Om zeven uur werd ik opgehaald en drie kwartier later stonden wij met z'n vijven te wachten op de "Haagsche bus" die ons in Waalre af zou leveren. Zoals altijd was het weer een reuze gezellige dag, een bus vol vrienden en bekenden, we hadden dit jaar zelfs een prijswinnaar in ons midden en na afloop ons traditionele etentje in Dickens en Jones in Breda. Aan het tafeltje schuin tegenover mij zat Basje, heerlijk bij de open haard en ze genoot en ik van haar ;)
Zij was er ook maar een dag eerder, we hebben elkaar dus niet ontmoet. Ze schreef in haar logje wel iets over Jacqeline de Jonge, dat was voor mij ook een van de hoogtepuntjes van deze tentoonstelling.
Iets anders wat ik daar ontdekte en erg leuk vind is dit:

Ik heb al eerder een quiltje gemaakt volgens de Engelse methode met kartonnetjes. Dat waren regelmatige zeshoekjes, hexagons, een foto van dat quiltje staat  hier  bij zeven november.
Wat bijzonder is aan deze kartonnetjes is dat het onregelmatige vijfhoeken zijn. Vooral in combinatie met andere veelhoeken zijn de mogelijkheden om een patroon te vormen onbegrensd. In het Boek "Liesels Fünfecke" staan veel voorbeelden en schema's die je kunt kopiëren en daarna inkleuren.

Binnenkort ga ik dus aan de slag met  vijfhoeken in combinatie met ruiten. Spannend!
Een heel ander vraagstukje zag ik in het laatste nummer van HzG , in de rubriek "lezerspagina" vroeg een mevrouw zich af waar een tweetal naaldjes voor dienden die zij al 25 in bezit had uit een boedel van een borduurster, deze borduurster  was apotheker van beroep.
Het tweede naaldje beschrijft zij als volgt: "de tweede naald lijkt veel op een rijgpen, gemaakt van goed materiaal ( Mega Salinger) en is 11 cm lang. Het volstrekt ronde gaatje is 2mm in doorsnee. Aan de ene kant rondom het gat is de naald bol en aan de andere kant is hij hol. Verder is de naald plat met afgeronde kanten. Misschien is er iemand die weet wat er met de naald gedaan kan worden."
Ik bezit een dergelijk "naaldje" en je ziet het hieronder op de foto.
Het gaat om het onderste voorwerpje van metaal.

Ik kan me voorstellen dat een dergelijk voorwerpje in de naaimand belandt, het is typisch zo'n dingetje waar je "iets mee kunt":  een hoekpuntje uitduwen als je een zoompje hebt gemaakt, een hulpje bij applicatie, er zijn genoeg toepassingen te bedenken waarbij dit "naaldje" een handig hulpje kan zijn.
Toch is het hier niet voor bedoeld en de werkelijkheid is als gewoonlijk tamelijk prozaïsch.
Heeft er iemand enig idee waar dit dingetje voor gebruikt werd?

donderdag 19 oktober 2006

Tussen de bedrijven door

Het is al weer even geleden sinds mijn laatste logje; druk, druk met van alles en nog wat, begrafenis, verjaardag, huisarts en ook nog hier en daar een uitstapje. Daartussen door heb ik gelukkig ook nog wat tijd gehad om wat af te maken, ergens mee verder te gaan of aan iets nieuws te beginnen.
Door Marlies en Wilma begon ik in te zien dat alleen kijken naar je niet af gemaakte projecten niet ging helpen; er moet aan gewerkt worden. Met onderstaand lapje ben ik in november 2005 gestart als cursusproject. Na de cursus is het door allerlei oorzaken blijven liggen, o.a. omdat ik in deze techniek voor de bruiloft van dochter en (toen nog aanstaande) schoonzoon een ringenkussentje wilde maken en dat ging voor natuurlijk. Als je wilt zien hoe het kussentje eruit ziet,  kijk dan bij 29 januari.
Na enige uren handwerk en nog meer uren om het leuke zoompje erom heen te borduren is dit het resultaat van mijn cursuslapje. Ik ben gelijk aan een ander Candlewicking projectje begonnen, deze keer voor mijn Souvenir de ma Jeunesse. Ik moet me aan een maximale breedte houden om het straks passend in de rol te krijgen, het cursuslapje is te breed.

Tijd om alle logjes van anderen bij te houden had ik niet genoeg, het is gewoon teveel op het moment.
Ik heb wel een en ander gelezen.  Ik moest erg lachen toen ik bij Berthi het verjaarscadeau van Marianne'm ontdekte.
Het zat er wel in natuurlijk; de inmiddels beroemde mini-sokken had ik in Frankijk in een nog kleiner mini-formaat gebreid en ook Sampler M moest er natuurlijk aan geloven. Eveneens in Frankrijk door mijn gedaen: een stukje mini-mini-sampler, net iets groter dan Mariannes exemplaar, maar ik heb dan ook 30 steken breedte.

Tenslotte nog de grote Sampler M
Deze week geen patroontje Carla is heerlijk op vakantie in...(Ierland ?). Een weekje totale brei-onthouding was niet aan de orde dus verzon ik er zelf maar een stukje aan.

en nog een stukje en daarna een kabeltje.
het onderste smalle patroontje is het laatste patroontje van Carla. Daarboven begint mijn "eigen vinding". Nou ben ik toch heel benieuwd wie dit patroontje herkent.

woensdag 11 oktober 2006

Zo anders

De laatste quilts die ik van mijn vakantie laat zien heb ik gefotografeerd in het Musée d'Impression sur Etoffes in Mulhouse. We waren wat vroeg dus zijn we eerst in de stad gaan "winkelen".  Mijn opa, die een groot deel van zijn jeugd daar heeft gewoond  had gelijk: het is een suf provinciestadje, Mulhouse.

Het museum heeft een mooie website.
De gewone collectie  bestaat uit het verhaal over de geschiedenis van het bedrukken van stoffen en daarnaast zijn er ook regelmatig  tijdelijke exposities.
Tijdens de quiltexpo in Val d'Argent waren er twee extra's: een collectie antieke Amerikaanse - en Franse quilts van Annette Gero. Annette is een Australische textielhistorica, gespecialiseerd in quilts en zij bezit de grootste collectie quilts in Australië.
Verder was er een tentoonstelling van European Art Quilt IV.
Van Annette hing er zeer bijzonder werk waaronder een quilt met een herinneringspaneel van een grote tentoonstelling in Philadelphia in 1876;  voor stoffenliefhebbers zijn vooral al die kleine stofsample-tjes interessant die rondom het paneeltje gepatcht zijn.

ook heel bijzonder was deze:

Een Quakerquilt. Alhoewel het voor de hand ligt dat ook quakers dekens nodig hadden en van resten stof  hun eigen quilts  maakten heb ik nog nooit  afbeeldingen of beschrijvingen van quilts gemaakt door quakers gezien. Quakers staan momenteel in de belangstelling vanwege het mooie borduurwerk met medaillons, leuk dat ik nu ook eens een quaker quilt heb kunnen zien!
Een quilt heb ik niet kunnen fotograferen omdat die liggend werd getoond, maar ik zal er toch een beschrijving van geven. Het betrof een quilt van inlegwerk. De werkmethode is als volgt: twee stukjes wollen stof worden op elkaar gelegd en daaruit wordt een figuur gesneden. De figuren worden uit de omliggende stof gehaald en in het lapje met de contrasterende kleur teruggelegd; met kleine steekjes wordt e.e.a. vervolgens daarin genaaid. Ik had een dergelijke quilt nog nooit in het echt gezien dus ik vond het heel bijzonder er nu een aan te treffen. De quilt is in de tijd van Napoleon gemaakt uit resten uniformstof van  Franse leger-uniformen. Een beschrijving met afbeelding van een soortgelijke  quilt staat in het boek Quilts van Ljiljana Baird op bladzijde negen.
Bij de European Art quilts viel onmiddellijk mijn oog op deze quilt: een drieluik dat de verschillen tussen vrouwen in twee culturen uitbeeldt. In tegenstelling tot de moderne quilts van een paar logjes geleden heeft deze quilt geen tekst en uitleg nodig. Ik vind het razend knap als je op een zo eenvoudige manier zo je verhaal kunt vertellen. Het was nog prachtig genaaid en gequilt ook!

zondag 8 oktober 2006

Zenuwachtig

Het is zondag en er  is nog geen nieuw patroontje voor Sampler M,
hm,
dan ga ik toch lekker naar het
zenuwachtig geklik
van andermans breinaalden kijken?
zet even het geluid aan
want dat is er ook
ik heb hem al op diverse andere logs zien verschijnen,
dus op originaliteit kunnen jullie mij niet betrappen.
maar...
voor wie hem nog niet kent
is het filmpje gewoon
NIEUW
leuk toch?

zaterdag 7 oktober 2006

Beloofd is beloofd

Beloofd is beloofd en dus zet ik vandaag nog wat meer foto's van de Japanse quiltsters op mijn weblog.
Het is moeilijk kiezen deze keer, ik heb erg veel foto's en de quilts  zijn eigenlijk allemaal mooi.
Omdat ik zelf met een Baltimore quilt bezig ben vind ik het leuk om deze te laten zien:

Dit is een stukje van dezelfde quilt, let eens op de details: het mandje bijvoorbeeld is opgebouwd uit kleine reepjes stof die in elkaar gevlochten zijn.

Ook deze is heel bijzonder. Kijk hier eens naar de manier waarop patchwork en applicatie gecombineerd is: het hart van de pineapples op de hoeken is gepatcht, daarna op de randstof geappliceerd en vervolgens verder uitgewerkt.


Japanse quilts kunnen ook heel kleurrijk zijn.
wat dacht je van deze? (hij is prachtig gequilt ook)

of deze?



Zelfs quilts met een knipoog kom je er tegen. Deze hoedjesquilt vond ik wel heel erg apart.

Van de Japanse quilts weer terug op "eigen" bodem.
Het Franse Patchwork gilde had dit jaar een wel erg mooie presentatie: veel traditioneel werk en stuk voor stuk prachtig gemaakte quilts.
zoals bijvoorbeeld deze quilt met  kompasjes

en deze perfekte Jane Stickle kopie,

ik besluit deze rondleiding met een oerknal

en ga op een ander moment weer verder.

vrijdag 6 oktober 2006

Het blijft lachen

Wat verder de vallei in komen we in Liepvre en Rombach le Franc, de laatste twee stadjes (dorpjes?) waar de European Patchwork Meeting gehouden wordt.
In le Presbyt1ere de ASCLV, de patchworkafdeling van de plaatselijke Sport en cultuur vereniging: een bonte verzameling "gepunnikte" paneeltjes en ander plaatselijk knutselwerk. Ook daar gaan we ieder jaar uit SPORTiviteit heen en het bevestigt ieder jaar wat we eigenlijk al wisten: "daar hebben ze een hoop werk aan gehad",  maar ook dat is Val d' Argent. (Ik heb er geen foto's van ;)
In de naastgelegen kerk een presentatie van drie quiltsters: Aána Muze uit Letland, Mariana Frühauf uit Italië en Line Muzard uit Frankrijk. Op voorhand het vermoeden dat het allemaal erg modern zal zijn. Ons vooroordeel wordt bevestigd.
Wat mij telkens opvalt aan dit soort textielwerk is dat het verhaal achter de quilts kennelijk een hoop moet "goedmaken" van wat het textiel aan uitdrukking ontbreekt.  Er moet veel uitgelegd worden  voor men het begrijpt.
Hieronder een foto van een onduidelijke olievlek van stofsnippers rechts op de foto en een "kindergarten" aan propjeswerk van textiel met onderhangende potloden links daarvan.

Terug in de auto bleek mijn lief zo hevig geïnspireerd te zijn geworden  door dit moderne textiellawaai dat hij onderweg fantaseerde hoe hi­j te werk zou gaan: hij zou wat willekeurige resten stof met flink wat rafels op een lap jute leggen en daar lekker met mijn naaimachine over heen en weer stikken. Daarna zou hij een oud Barbiepopje uit elkaar trekken, de armpjes en beentjes zou hij eerst in de modder vies maken en her en der op zijn quilt plakken. Hij verzekerde me dat zijn quilt succes zou hebben.
In het volgende zaaltje aangekomen stonden wij minuten later te gieren van het lachen: mijn lief was bepaald niet origineel geweest  in zijn ideeèn; zijn quilt was al ontworpen en erger nog: uitgevoerd!
kijk en huiver:

In de categorie "creatief met  broekspijpen"  fotografeerde ik dit juweeltje van expressie:

Omdat we ooit besloten  nooit in het openbaar iets lelijks te zeggen over andermans of -vrouws werk hebben wij lang en diep gesproken over de innerlijke rijping,  sobere diepgang en ingetogen passie die uit de werken sprak.
Werd het toch nog leuk.
In het zelfde zaaltje een expo van Lea Stansal.  Ik heb eerder prachtig werk van haar gezien, ook in Val d'Argent en in publicaties in o.a. Quiltmania+  toen was ze bezig met lintborduurwerk op haar quilts: mooi traditioneel werk in sobere kleuren dat uitbundig en stijlvol versierd werd met (lint)borduurwerk.
Op dit moment  is ze bezig met het creëren van een soort sprookjeswereld: alles was uitvergroot en  kinderlijk.
dit is wat ze nu maakt:

best wel  jammer eigenlijk.
Tenslotte op dezelfde locatie de tentoonstelling van de Bernina wedstrijd met het thema Mode.
Geen prijswinnaar maar wij vonden hem erg leuk, zowel wat betreft uitvoering als idee:

Ook dit drieluik sprak ons aan:

Dit was gedeeltelijk "het zuur" van de tentoonstelling maar dan wel met een knipoog, de volgende keer opnieuw veel zoet ( lees: moois) dus blijf kijken!

woensdag 4 oktober 2006

Van Marie naar het kruis

Een dorpje verder dan Ste marie aux Mines ligt Ste Croix aux Mines, ook daar was  op diverse locaties veel moois te beleven. Op locatie nummer tien zou de tentoonstelling "couleurs de Guatemala"zijn. Wat betreft de kleuren van Panama had ik een beeld van wat ik ongeveer zou kunnen aantreffen, de kleuren van Guatemala waren voor mij een verrassing.
En verrast waren we, zelfs mijn lief was onder de indruk, niet alleen van de kleuren maar ook van het  gebruik van stoffen en de prachtige kaleidoscopen.
Dit was de eerste quilt die we zagen:

en daarna waren we elke quilt weer opnieuw verrast, wat een schitterende tentoonstelling!

De maakster van al dit moois is Priscilla Bianchi, aan de naam te zien heeft ze een Italiaanse achtergrond, maar ze heeft jaren in Guatemala gewoond. Ze combineert de kleuren en stoffen van Guatemala met de gebruikelijke Westerse quiltstoffen en het resultaat is ronduit verrassend. Daarbij komt dat ze ook een goed handwerkster is, de quilts waren perfect genaaid en hingen prachtig.
De gids omschrijft deze tentoonstelling als volgt: "one of the most "avant-garde" textile artist from Guatemala brings us a selection of her colourful creations, reflecting a very touching ancestral tradition."
door naar "la verrière" waar Anne-Marie Bertrand exposeerde. Hier geen quilts maar een soort collages van kleine lapjes die te samen ingelijst waren. Niet helemaal "mijn Ding" maar onderstaand kunstwerkje vond ik toch heel charmant.


In de prachtige villa Burus, hier op foto in 2004 een tentoonstelling van antieke quilts uit Australië uit de collectie van Annette Gero.

Er waren quilts die gemaakt waren door vrouwen die in goede omstandigheden leefden en duidelijk uit tijdverdrijf prachtige quilts maakten met hier en daar zijde, borduurwerk etcetera. Ook was er een zaaltje ingericht met dekens die echt uit nood gemaakt waren om mensen warm te houden. Quilts van klandestien verkregen resten van kleermakers, in grote lappen aan elkaar genaaid, niet bedoeld om mooi te zijn maar om warm te houden. Een enorme tegenstelling en heel bijzonder.



Opmerkelijk was deze quilt:

Het was destijds als pakket te koop maar men kon de voorbedrukte lapjes ook apart kopen. De lapjes zijn bedrukt met religieuze teksten en vormen samen een enorme deken van naar schatting drie bij drie meter.
De laatste locatie in Ste Croix was de Espace exposition die gevuld was met een twintigtal kraampjes met mode-zaken op allerlei textiel gebied: hoeden, gebreide shawls en stola's, viltwerk, tasjes van kralenwerk. Heel apart was een zilversmid uit Brugge die naar voorbeeld  van oude patronen onderdelen van Brug's Duchessekant vertaalde naar sieraden.
wordt vervolgd

dinsdag 3 oktober 2006

Panama enzo

We waren gebleven bij de mola's uit Panama. In een volgend kerkje in Sainte Marie troffen we een schitterende collectie mola's aan van verzamelaarster Elisabeth Hans uit de VS.
In Kunas Laya, een reeks koraaleilandjes van Panama heeft ze een enorme hoeveelheid oude mola's van de bevolking, de Tule verzameld. Elisabeth heeft 15 jaar in Kunas Laya gewoond en weet veel over de diverse motieven te vertellen. Mola's - de letterlijke betekenis is:  "any material that covers" is de belangrijkste versiering van de kleurige kleding van de Tule. Het is gemaakt in reverse applicatie, er wordt dus niet een motiefje opgenaaid maar juist uit de stof gespaard. Het doet me altijd een beetje denken aan de Wasco-tekeningen die ik vroeger op de kleuterschool maakte: verschillende kleuren wasco werden bedekt met een laagje zwarte waskrijt en daarna werden er motieven uitgekrast waardoor de kleuren eronder zichtbaar werden.
Op de bovenste foto zie je hoe de mola's gedragen worden, de andere foto laat zien dat ook de Tule met de moderne tijd meegaan: kerstmannen.


In een ander zaaltje een expositie van France Point de Croix, de Franse "Merkwaardig". Hier zag ik deze schitterende bruidsjurk van Christian Lacroix. Ik had er foto's van gezien in een boek en dan is het heel  bijzonder om de jurk ook in het echt te mogen bewonderen.

Verder vond ik de presentatie van de kruissteekjes wat minder geslaagd dan andere jaren. Marie-France Dubromel mocht haar gerecyclede kleding tentoonstellen. Het idee was aardig maar ik was snel uitgekeken.
Hier  kun je meer vinden over het project.
In het zelfde zaaltje was ook een demonstratie van Brodérie de Lunéville, een soort tuleborduurwerk, tamboereerwerk heet dat, waarbij ook pailletten en kraaltjes mee werden geborduurd op het tule.
In Sainte Marie was ook de enorme hal met honderdnegen! winkeltjes. Ik kwam Liezbeth er tegen die gezellig naast Bobbin-Els haar stalletje had en ook Petra Prins en de heren den Haan en Wagemakers. Verder een heleboel stoffenkraampjes, boekenpaleisjes en kruissteekwinkeltjes. Houd dan je portemonnee maar eens dicht ;)
Er was dus buit... en hoe!  Niet veel lapjes gekocht maar wel veel boeken en andere leuke dingetjes.

wordt vervolgd.

maandag 2 oktober 2006

Val d'Argent

Het heeft even geduurd voor ik tijd heb kunnen vinden voor een verslagje van de quilttentoonstelling in Val d'Argent,  de afgelopen week had ik het erg druk en ook dit weekend was ik niet thuis: op stap met een groep internetters.
Voor wie deze  quilt-tentoonstelling niet kent even een korte inleiding: In een voormalig zilvermijn gebied in de Elzas wordt ieder jaar in september een aantal  tentoonstellingen georganiseerd in vier dorpjes en ook kun je in twee nabijgelegen steden in textielmusea een extra tentoonstelling bezoeken. Vier dagen lang wordt het gebied bevolkt door "dames met rugzakjes", af en aan rijdende pendelbussen en hoor je overal een enorm geroezemoes. Wat de tentoonstelling in Val d'Argent zo bijzonder maakt is de enorme diversiteit aan quiltwerk: Er zijn gastgildes die zich mogen  presenteren, er zijn top-tentoonstellingen, verschillende quiltsters worden uitgenodigd voor een overzichttentoonstelling van hun werk, er zijn  antieke quilts (vaak zijn ze ook te koop), er is een presentatie over  de Amishcultuur en -geloof, er zijn lezingen, workshops, er is een winkelparadijs, kortom er is  te veel om op te noemen. Vier dagen lang zijn de straten vol met wandelende quiltsters, zie je overal mensen aan de lunch, zowel op de diverse terrasjes, bij de eetgelegenheden  op de tentoonstelling zelf en op diverse zelf gezochte picnic-plekjes. De gekochte lapjes komen uit de tassen en worden bewonderd, mensen ontmoeten elkaar, je hoort allerlei talen door elkaar; kortom het is een groot feest.
Dit jaar begon onze tour in het theater van Ste Marie aux Mines waar een werkelijk schitterende tentoonstelling was van twee Japanse quiltsters: Yoko Saïto en Suzuko Koseki; een enorm verschil tussen beide quiltsters, de eerste met "traditioneel" werk in de bekende gedekte kleuren, prachtig geborduurd en met veel detail, de ander veel uitbundiger in kleur, op het eerste gezicht veel "westerser" maar toch ook zo Japans. Een schitterende tentoonstelling was het ook dit jaar weer en gelukkig heb ik veel foto's kunnen maken. 
Boven in het theater was een overzichtstentoonstelling van het werk van  Mieke Duyck uit België. Ook erg mooi, maar wel jammer dat haar plaatsje vlak bij de perfectie van de Japanse dames was.
van Mieke Duyck was deze Jane:


Daarna naar  de Eglise de Chaïnes waar de AFHAM, de Association Française d'Histoire Anabaptiste en Mennonite een tentoonstelling had met Amish- en Mennonieten quilts en een videopresentatie over de geschiedenis en het leven van de Amish. Tussen de vele quilts zagen wij deze:

een klassiek Amish patroon op de gebruikelijke manier gemaakt in de typische Amish kleuren, prachtig handwerk.

Even daarvoor hadden wij deze gefotografeerd op de tentoonstelling van Japanse quilts:

een heel opmerkelijke quilt bij de Amish tentoonstelling vind ik deze:

het symboliseert de manier waarop de Amish landbouw bedrijven: kleine stukjes grond, elk met zijn eigen teelt. De quilt heeft een zon- en een schaduwkant, typisch voor Amish quilts maar in een dergelijk patroon had ik dit niet eerder gezien.
In de Chapelle st Joseph werk van Ursula Mehler en Satu Itápáa. Te modern voor mijn smaak maar ook dat hoort bij Val d' Argent. Van het Finse  werk heb ik geen foto's gemaakt, van de Duitse Ursula een paar, waaronder deze:

In de Eglise Madeleine exposeerdehet Oostenrijkse gilde: eerlijk gezegd viel me dat niet mee. Er was voor een thema gekozen en het resultaat was een verzameling statements op gebied van emancipatie en vrouwenrechten die nogal deprimerend aandeed.
Onderstaande quilt sprong er wat mij betreft dan ook uit:
de naam van de quilt is: Mutter, warum kochst du soviele Knödeln?
met name de verzameling gebreide en gehaakte "knödeltjes" had mijn belangstelling.

Door naar wat vrolijkers: de quilts van Panama. Morgen daarover meer.