zondag 30 juli 2006

AF!

Tussen de strijk- en andere klussen door ontving ik net een foto van Basje. Ze is een tijd op reis geweest en meldde zich voor heel even na haar vakantie. Daarna was het weer een paar weken stil. Ik vermoed nu waarom: ze heeft heel  hard gewerkt aan haar Quakerlapje.
Het is nu  af en het ziet er prachtig uit. Zonnehoedje af voor Basje; leuk, nu kunnen we na de vakantie zonder onaffe projecten aan onze nieuwe merklap gaan beginnen.
voor wie het Quakerproject gemist heeft, dit was een sampler in Quakerstijl die in 6 maandelijkse delen op internet verscheen. Met een klein groepje web-loggers zijn  we de uitdaging aan gegaan en hebben we ons op de Quakermerklap gestort. Twee zijn er inmiddels af, een aantal zijn nog in de maak. De laatste drie logjes hierover zijn van 22 juli "breitje", 5 juli "geletterd" en 27 juni "Quakerfinale".
de links naar de patronen zijn daar ook te vinden.
Ik ben benieuwd wat Basje met haar lapje gaat doen, wordt hij ingelijst, krijgt hij een open zoompje of....?

Im000382_2

donderdag 27 juli 2006

Buitje

Vanmorgen werd ik gewekt door een paar donderslagen en daarna een stevige bui, gauw uit bed en de ramen waar nodig dichtgedaan. Het buitje heeft niet veel geholpen, het is weer even warm als gisteren en breien met deze warmte valt nog steeds niet mee.
Even uit de breiperikelen om over een buitje van geheel andere orde te schrijven: de buit inzake De Aankoopjes in Frankrijk. Die was niet zo groot liet ik al eerder weten. Niet dat er daar niks te koop is hoor, integendeel en het is evenmin zo dat ik het kopen verleerd ben; het was gewoon te warm voor al die winkels.
Wat zat er dan wel in mijn koffertje met vuile was?
Mijn eerste aankoopjes waren de breinaaldjes nr 1,5. Wat heb ik daar al een plezier van gehad. Ik heb in Frankrijk het eerste deel van de Sampler M opnieuw gebreid en vandaag ben ik met het 7e stukje bezig, vier van Carla*, twee van mijn eigen rol en eentje van Marnel, een Yahoo-groupsgenoot.

Ik heb  deze boeken gekocht

het kleine boekje is uit de bekende DMC serie. Het grote boek Les Marquoirs Anciens is van Catherine Pouchelon uit de serie mango Pratique. Het boek toont en beschrijft ruim dertig Franse merklappen en geeft van onderdelen daarvan de patroontjes. Een erg leuk kijk en bestudeerboek voor wie ook de Franse merklap eens nader wil bekijken en met de leuke patroontjes komt er misschien ooit een Marquoir M.

Op een brocante kocht ik dit

een piepklein (maat 52) oud babyhemdje met een aardige afwerking van zeer smal zigzag band. Twee bandjes van 1milimeter breed die aan elkaar genaaid zijn met een klein steekje en daaraan een wat breder zigzagbandje; het vormt bij elkaar een heel lief kantje. Ik kocht het bij een kraam die alleen maar oud textiel verkocht. Helaas heb ik geen foto van de kraam kunnen nemen. Ik zag grote stukken Kelsch, boeren linnen in ruitjes geweven in grauw linnen met rood of blauw. Ik zag een prachtige lakenset, 18e eeuws en afkomstig uit China werd me verteld. Er waren randen ingezet met ragfijn naaldkant. Ik heb het maar laten liggen voor de "echte" liefhebber. Ik zou niet weten wat ik met een dergelijke antieke lakenset moet. Mooi was het wel. Verder allerlei kleingoed, boerenhemden, blouses met kant, tafellakens, servetten alles oud en gebruikt en vaak nog in goede staat. Alleen kijken ernaar was al een hele belevenis en alleen het hemdje "moest"  mee. Verder zag ik op de Brocante nog een aantal merklappen en ook twee oude kantkloskussens, een in de normale maat en eentje voor kinderen.
Bij Thuiskomst vond ik dit

Elise was langs geweest voor de post en het plantje en had voor ons allebei een vol beschreven kaart neergelegd en een halfje bruin.
XXjes voor Liesje
* om misverstanden te voorkomen: ik bedoel Carla M van de antieke breirol ;)

woensdag 26 juli 2006

Journee de Cloture

De laatste dag.Réveil du village en musique vanaf 9.30, ofwel: vroeg op om te ontbijten en de orgels weer op te stellen. Terwijl het dorp langzaam in beweging kwam was het voor ons alweer bijna tijd voor ons gebruikelijke déjeuner, deze keer een gang minder omdat de laatste dag een wat korter speelprogramma had.  De déjeuner borden bevatten een rare combinatie van gele onderlaag met daarop zwarte 'ballen' die in donkere saus dreven. Je kunt daar alles verwachten, ook het hele erge, dus wij keken met spanning wanneer ons bordje gebracht werd. Het zag er niet uit maar het smaakte tegen verwachting voortreffelijk. De zwarte ballen bleek stoofvlees te zijn, langdurig gemarineerd in vrij donkere rode wijn, uitstekend klaargemaakt en werkelijk heerlijk! De gele laag eronder was aardappelpuree. Voor het eerst die dagen had ik mijn bordje leeg ( ik heb maar een klein maagje ;) en de Zwitserse veelvraten links en rechts van mij kregen geen extra stukken vlees toegeschoven. De rest van de maaltijd was ook weer prima en om half drie gingen we weer aan de slag.
Eén van ons groepje was met de orgeltjes achtergebleven en at niet mee. Ze wilde om persoonlijke reden even alleen zijn. Toen we terugkwamen bleek dat de straatschilder haar op zijn doek had vereeuwigd.

Tegen zeven uur 's avonds was iedereen opgesteld aan de rand van het dorp voor de parade.
Bij het begin van het festival was die er  ook, alle bezoekers staan dan langs de kanten van de straat en kijken uit naar wat er nog komen gaat,bij de slotparade is het juist andersom, mensen genieten nog na, herkennen allerlei dingen en mensen  die ze gezien en gehoord hebben en er wordt dan ook warm geapplaudisseerd. Onze Carla had ook een klein moment van glorie.
Op draaiorgeltjes vind je soms een aap, tegenwoordig is dat er een van pluche of een mechanisch bewegende van andere materialen. Wij hebben Carla; Carla is een poes en eerlijk gezegd valt het niet mee om een week met Carla samen te moeten leven. Ze is niet bepaald het zonnetje in huis en we hebben haar vaak vermanend toe moeten spreken. Nadat ze dagenlang verveeld en lusteloos op het orgel had gelegen, gehangen, gesuft en geslapen kreeg ze zowaar op het eind van het festival de programmagids in handen. Tijdens de parade hing ze voorover met de gids in haar handen en bestudeerde aandachtig welke festiviteiten er zouden plaatsvinden. Al gauw had ze de aandacht getrokken van de twee filmers van de festivalorganisatie die de parade vastlegden voor later. Carla werd  gefilmd, in close up nog wel; ze zal het wel hoog in haar bolletje krijgen nu.

Carla,  thuis,  op "haar" orgel
Na de parade volgde weer een praat ( ik laat i.v.m. met de lengte het verkleinende 'tje' er maar af ) en de uitreiking van de prijzen voor de meest originele act, het jongste talent etcetera
Na de apéritif de cloture volgde opnieuw een souper; zo in het Frans klinkt het beslist minder overdadig. Tegen tienen zaten de buikjes weer vol, stoeltjes geleend uit de muziektent en op weg naar de Grande Finale, het Spectacle de Théatre Pyrotechnique, het vuurwerk.
Het vuurwerk was ook dit keer weer zeer bijzonder, in het teken van het festival werden er allerlei personen en liedjes uit films uitgebeeld: Marilyn Monroe die levensgroot door het vuurwerk wandelde, het lied I'm singing in the rain waarbij een man in vuurbestendig pak met een enorme paraplu op in een regen van vuurwerkpettertjes liep te springen, de paraplu zelf zat vol met vuurwerk dat ook precies op de goede momenten ging branden. Het decor was een weide tegen een heuvel en je kon daardoor ook alles wat op de grond gebeurde goed zien.  Het was in één woord: schitterend!
Een mooie afsluiting van een even mooi festival.

Ons orgeltje is in 1863 gebouwd door de firma Gavioli in Parijs. wij hebben het in 2003 op een veiling in Chartres van de (vermoedelijk) tweede eigenaar gekocht, samen met de twee originele cylinders.

dinsdag 25 juli 2006

De langste dag:

Le jour le pluslong, kopte het programma vrolijk.
Dag twee begon al snel na het ontbijt met het ophalen van de instrumenten uit de garage

De muzikanten begonnen weer in de straten te spelen en op diverse locaties waren er lezingen,  voorstellingen en concerten. 
Om 12.30 met het hele stel naar de Salle des Fêtes voor het déjeuner, opnieuw de nodige warme en koude gangen om  drieënhalf  uur later weer terug te keren in de straten.
Daarna was het van vier uur 's middags tot middernacht spelen.
Het is op zich reuze leuk om daar een plekje in de straat te hebben, er komt van alles langs:
het "gewone"  publiek, soms lopen ze door met een lachje of een begroeting, soms komen ze filmen en lopen daarna weer door maar even zo vaak zijn ze erg geïnteresseerd en vragen van alles en nog wat over de instrumenten, willen er  binnenin kijken en foto's nemen.. Mensen met kinderen, oude mensen, jonge mensen, sporters: onder de modder en met de mountainbike nog aan de hand. Een bont gezelschap.
Wat verder langs komt zijn  de collega muzikanten die af en toe even op stap willen en gezellig komen buurten, collega's die met hun orgeltje een andere plekje zoeken en even bij jou aanwippen om samen  te spelen en verder de andere festivaliers, de mime-spelers, de  mensen met een of andere act, een erg leuke muziekautomaat  dit jaar was een enorm gevaarte met een verzameling slagwerkinstrumenten die automatisch aangedreven werden door een fiets; deze bepaalde het tempo van het slagwerk. Alle instrumenten konden steeds opnieuw op een ander ritme ingesteld worden. Het gevaarte zelf werd door de bouwer van het instrument voortgetrokken door de straten, voor de aandrijving van het slagwerk ( de fiets) werden steeds vrijwilligers gevraagd; ik heb menig festivalier een ererondje zien trappen.





Vroeg in de avond werd er aan de deelnemers een casse croute uitgedeeld, een picknicje in een papieren tas, baguetjes met ham en worst, appeltje, flesje water, chips. We speelden met een groepje van zes dus om beurten gingen  we er ook even tussen uit voor een kopje espresso op een terrasje.
Tegen tienen begon het wat zwaar te worden.
We werden 'gered'  door Charley Chaplin, een mime speler die wij al eerder voorbij hadden zien komen. Nu bleef hij bij onze orgeltjes staan en begon wat heen en weer te lopen, mensen na te doen en rare pasjes te maken.  Hij probeerde een klein meisje te betrekken in zijn spel,maar ze wilde niet. Hij deed een poging bij een ander kind maar ook dat liep snel weg naar zijn moeder. Opeens was er een jongetje van een jaar of zes dat achter 'Charley' aan begon te lopen en precies zijn bewegingen na begon te doen. Daarna volgde er een half uurt heater tussen  de speler en dat jongetje terwijl wij om de show gaande te houden om beurten speelden. Ondertussen groeide het publiek aardig, er stonden zeker honderd mensen te kijken.
Ik hoop dat dat jongetje zijn spontaniteit nooit verleert; hij kreeg in ieder geval een enorm applaus achteraf. Daarna kwam er nog een andere mimespeler bij ons staan en zo ging de avond toch nog onverwacht snel om.

Charley zit achter het orgeltje op de trap met rechts naast zich het jongetje met een groen ballonhoedje op.
Rond middernacht werden wij  verwacht voor de Soupe à l'oignon. Een enorme koperen ketel*  tot de rand toe gevuld met tientallen liters uiensoep,rijen wachtende mensen, enorme bakken met geraspte kaas, croutons en tevreden slurpende mensen die hun soepje met plezier op lepelden.
Na de soep volgde koffie met een stuk Franse abrikozenvlaai.
Dag twee was teneinde.


*De Ketel deed wat denken aan de ketel uit  de strips van  Asterix waar de druïdendrank in gemaakt werd

zondag 23 juli 2006

van café croissant tot théatre pyrotechnique

mijn vakantiebelevenissen tot nu toe waren pas de prélude tot het festival, natuurlijk, er waren nog wat kleine aankoopjes maar daarover later, geduld!
Op 14 juli- voor de niet-Frankrijk kenners: dat is de nationale feestdag dus ook zonder festival al feestelijk en gezellig- begon het eigenlijke festival.
Vanaf acht uur die ochtend konden wij, de 400 festivaliers, terecht voor een Frans ontbijtje: croissants, vers van de bakker, koffie en jus d'orange.
Daarna gingen wij richting museum waar een nieuwe vleugel (van het gebouw ;) geopend zou worden.
Eerst kregen we een rondleiding door het oude gedeelte van het museum  waarbij speciaal voor die dag alle instrumenten, van speeldozen tot enorme orchestrions,  de Marseillaise speelden,  indrukwekkend zoveel Patriottisme. Daarna arriveerde buiten de Brigade Savoie; dat zag er zo uit:

en van de rug af gezien zo:

de hoofddeksels deden ons nog het meest  denken aan die van captain Alberto Bertorelli, de Italiaanse assistent van kolonel von Strohm in Allo Allo; inderdaad met  een overdaad aan veren.
Na het gebruikelijke lintje- doorknippen een apéritiefje met hapje en toen snel terug naar de andere kant van het stadje voor de Parade.
Het festival begint en eindigt altijd met een enorme parade  door alle deelnemers vanaf  het begin van de dorpsstraat tot achter het gemeentehuis, een flinke wandeling.
Daar aangekomen  wordt er een 'discours' gehouden, een duur woord voor een erg lang praatje en daarna worden de vlaggen van de deelnemende landen gehesen. Een heel  aparte ervaring als het Wilhelmus alleen voor jou en je lief klinkt.
Inmiddels was het 12.30 geworden door al die praatjes en lintenknipperij, de hoogste  tijd  dus voor het Buffet officiel.
Met 400 stonden we in de rij voor de skilift cabines die ons naar het Belvédère brachten. Boven, met uitzicht op de Mont Blanc waren in een groot restaurant enorme tafels gedekt in de stijl van het festival.  Een ontzettend goede sfeer, je schuift ergens aan met je groepje en hebt onmiddellijk een gezellig gesprek.
Erg grappig is ook de kleding van de mannen. Omdat het vaak nogal zonnig is dragen veel mannen platte strooien hoeden, de hoeden  zoals wij ze hier kennen van de Amish, en daaronder een wit of lichtblauw hemd. Het is alsof je jaren in de tijd terug gaat.
Echt vreemd is dat niet;  het zijn de hoeden die toen ook al in Zwitserland en delen van Frankrijk gedragen werden en indertijd door de Amish meegenomen zijn naar de VS.  Eten bij de Amish;  zelfs het eten zou door een Amish vrouw gemaakt kunnen zijn, goed, gezonde en stevige kost en vooral veel.
De  menukaartjes waren gemaakt van een stukje orgelkarton, het menu zelf zag er veelbelovend uit.


de "croissants de polenta" bij het hoofdgerecht leken nog het meest op stukjes stevige griesmeelpudding zonder suiker. De heerlijke mosterdsaus maakte een heleboel goed en de sauté de porc was heerlijk, daarna kaas uit de streek, gevolgd door het dessert. Samen met het voorgerecht vier gangen, rijkelijk besproeid met speciale festival wijn....en dat rond lunchtijd.
Tegen drieën daalden wij weer af naar de bewoonde wereld en zochten een plekje in de straten om te spelen. Maar niet voor lang, een enorme hoosbui raasde voorbij. We zaten op een overdekt terrasje, de temperatuur bleef goed dus wij hebben lekker een uurtje of twee zitten kletsen en naar de regen gekeken.
Zi­j was er ook:

Bécassine, twee jaar geleden was zij nog een bijtje; altijd stralend en altijd goed gemutst liep ze op haar klompen met manlief en een orgeltje door les Gets
Tegen vijven werd het droog en begon men de straten te vullen voor het Banquet Republicain. Dit is Frankrijk dus er wordt veel en vaak gegeten en het liefst samen met anderen.
Terwijl  in de straten het publiek weer toestroomde van de terrassen en de muzikanten ( wij ook )  weer begonnen te spelen zagen wij  rijen tafels en banken  verschijnen, bij elkaar honderden meters, rode, witte en blauwe tafelkleden en daarna karretjes met serviesgoed en bestek.
Rond half acht konden wij aanschuiven.

Weer vier gangen, tussen de gangen in speelden er  orgeltjes en vormden zich dansgroepjes.
tegen half  22.30 konden de orgels gestald worden in de garage van de skilift. Daarna terug voor het vuurwerk; het was tenslotte Fête Nationale! Met muziek van o.a. Wagner en  Richard Strauss zaten wij heerlijk met alweer een glaasje en wat vrienden te genieten van dag een.
Heerlijk, dat leven in Frankrijk.

stokhaken en ritsjebreien

Ook bij mij komen regelmatig e-mailtjes binnen met vragen, opmerkingen en complimenten.
Deze kreeg ik gisteren waarvan ik een gedeelte hieronder zet:
"Dag Marcella,
Van een vriendin kreeg ik een gehaakt kussentje en een soort dikke breinaald.
Die naald is nodig voor stokhaken.
Ik heb een oefenlapje gemaakt.
Heb echter nog veel vragen.
o.a. hoe maak je het mooist de laatste en eerste steek van een toer.
In mijn boeken vind ik niets over deze techniek.
Ik kreeg van een vriendin een kopie uit het blad van juni van de Knitting &Crochet Society uit Engeland.
De uitleg is daarin zo summier dat het me niet verder helpt.
Is het iets om via je weblog te vragen?"

Ik heb er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, van stokhaken, maar misschien zijn er onder de webloggers  wel lezers  bij wie een lampje gaat branden
Brand maar los, ik ben benieuwd!
Ik heb al even ge-google-d maar niets gevonden, ook niet bij vingerhaken, dat schijnt ook mogelijk te zijn maar daar krijg je geen kussentjes mee gehaakt.
Verder was het gisteren zaterdag en dan krijgen "wij"  van  Sampler M  altijd een nieuw patroontje,
Weer een mooie deze keer, het patroon heet ritsen.
Wat is dat leuk, iedere week zo'n nieuw patroontje, ik ben zeker geen "echte" breister, had eigenlijk al jaren niet meer gebreid en zeker nooit zulke ingewikkelde patroontjes, maar het lukt, het lukt zelfs prima.
En ik leer in razendsnel tempo bij. Dat hadden die juffen van weleer toch goed bekeken en ze hadden zeker niet kunnen vermoeden dat ze jaren later 500 breisters in hun "klas" zouden krijgen, allemaal ijverig en zonder morrelen de moeilijkste steekjes breiend.


zaterdag 22 juli 2006

breitje

Vandaag "mogen" we weer verder breien bij Carla. Voor dat ik  daar  ga kijken mogen jullie eerst mijn breitje zien.
Maar eerst nog wat anders.
Mijn Quakerlapjis ook af ...op de afwerking na. Ik denk dat ik hem niet inlijst maar  met een open zoompje afwerk.
hierbij een fotootje:

Ik ben natuurlijk deze week alweer met een nieuw borduurproject gestart en dat is een replica stoplapje uit 1829.
Mijn Sampler M...
Ik heb deel een van het project opnieuw gebreid in de vakantie. Ik brei met katoen nr twaalf en ik had thuis de keuze tussen naalden een en naalden twee. Met naaldjes een breide niet lekker, zeker niet als er steekjes samen gebreid moesten worden, dus die vielen al snel af. Met naalden twee ging het prima maar Pietje precies als ik soms ben vond ik het resultaat net iets te los gebreid. In een borduurwinkel in Annecy kon ik gelukkig naaldjes anderhalf kopen. Bij terugkomst in het hotel ben ik direct begonnen met breien, min of meer uit mijn hoofd want ik had de chart van de letter M vergeten mee te nemen. Toch was het opnieuw gebreide stukje vrij snel af. Nu was ik pas echt tevreden met het resultaat; het is net wat vaster gebreid en de gaatjes van de letter M komen iets mooier in het patroon naar voren. Bij thuiskomst lagen er twee nieuwe patroontjes te wachten. Ik heb mijn eigen oude rol erbij gepakt en ben aan de slag gegaan. Als snel besloten om de tussen-ribbel van Sampler M te vervangen door het tussenstukje uit mijn rol gevolgd door patroontje twee. Die vond ik wat  kort, het patroontje wordt maar drie keer herhaald. Omdat bij mijn rol alle patroontjes ongeveer even lang zijn besloot ik door te breien in patroon twee. Daarna volgde opnieuw  "mijn" tussenstukje en daarna patroontje drie. Ook dat  heb ik meer keren herhaald dan Carla aangaf.
Na enige bestudering van mijn oude rol bleek steekje twee ook daar in voor te komen, maar dan met  een kleine wijziging, in plaats van een baan van  drie steken ribbels  tussen de sneeuwklokjes  had mijn rol banen van  twee steken ribbels ertussen. Een klein verschil maar toch net  even anders. Omdat ik nog tijd over had voor we een nieuw patroontje zouden krijgen heb ik de tweede versie sneeeuwklokjes ook nog gebreid. Mijn rol groeit....en hoe ;)




vrijdag 21 juli 2006

En hoe hard ze gewerkt had....

Ik schreef het eerder: "De eerste dagen hebben we gewoon vakantie gehad" ......
De eigenlijke reden van onze vakantie was dit: een uitnodiging om met een van onze orgeltjes deel te nemen aan het festival Musique Mécanique in Les Gets.
Omdat het een flink eind rijden is (vliegen is geen optie met een antiek orgeltje) plakken we altijd een kleine vakantie aan het festival vast; het is een prachtige omgeving en er is veel te doen en te beleven.
Eens in de twee jaar wordt  hier in de Franse Alpen een groot en erg leuk festival met mechanische muziek gehouden.
Om een indruk te geven: dagelijks 10.000 bezoekers die in de straten en op diverse locaties waaronder het Musée Musique Mecánique Les Gets, het festival bezoeken, 10 grote draaiorgels en meer dan 120 kleinere orgels,straatpiano's  en andere mechanische muziekinstrumenten die in de straten en op de terrassen spelen, zang- en dansgroepjes, straattheater en zo meer,  in totaal zo'n 45 km draaiorgelboeken,geperforeerd papier en cylinders. Een festival met  ruim 400 festivaliers waarvan wij er twee waren.
Festivaliers uit verschillende Europese landen zoals Frankrijk, Duitsland, België, Zweden,Denemarken, Nederland (2!) Italië en Groot Brittannië.
Drie dagen hard gewerkt en lange dagen gemaakt, oude vrienden ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt, enorm gewaardeerd door het publiek en in de watten gelegd door de organisatoren van het festival.
Voor een impressie van het festival kun je  hier een klein filmpje downloaden. Het mooist is het filmpje als je voor de optie: video haut débit kiest
In de loop van de week druppelden de festivaliers binnen. Veel vrienden weer terug gezien, samen gegeten en plezier gemaakt. Ook waren er tussentijds hier en daar activiteiten die bij  het festival hoorden.
Er waren speciale missen in de kerk waar- hoe kan het anders- een enorm orgel staat dat ook mechanisch bespeeld kan worden. Een heel aparte ervaring. Er waren concerten, bijvoorbeeld in dit  kleine kapelletje.

Buiten het dorp,via een smal bergweggetje kon je er komen, bij La Chapelle de Moudon,  met een speciaal treintje of met de auto.Binnen in is het niet groter dan een flinke woonkamer.  Het thema van dit festival was Images (beeld), op het programma stond  een concertje met  muziekstukken  die ooit in films een rol hadden gespeeld, van Mozart en Beethoven tot West-side story, alles gespeeld op een klein draaiorgel.
Bij een nog kleiner Kapelletje, La Chapelle de Mouilles, andere kant van de berg, ander weggetje was op een andere dag een Concert champêtre met apéritief  en aansluitend een Pique-nique, een cassecroute noemen ze dat, een eenvoudig (?) maal. Er was een groot draaiorgel de berg opgereden en er waren enkele kleinere draaiorgeltjes, iemand speelde op een accordeon en er was een zanggroep. Een programma leek het niet te hebben maar het was reuze gezellig en ongedwongen. Er werd iets opgevoerd door een mevrouw in streekdracht die in een  boom plaatsnam (via een  laddertje)  en terwijl zij zong, huppelde een boer met een bochel eveneens zingend rondom die boom. Met een klein sikkeltje nam zij de bochel weg die even later weer op geheimzinnige wijze opnieuw aanwezig was. Er was ook nog iets met een appel. Begrepen hebben wij het niet, het was in een soort raar streekdialect, maar leuk was het ook zonder begrip wel.
Ergens midden in dit spektakel werden er ergens tafels vandaan gehaald en banken;  ik zag zelfs een koelkast staan, buiten, naast het kapelletje. In korte tijd werden er tafels gedekt, we kregen Kir,  er verschenen onophoudelijk  flessen wijn en gekoeld water, enorme plateau's met  hammen  en droge worst, stukken meloen, augurkjes en grote  hompen lekker vers boeren brood. Heerlijk! Daarna kwam er kaas uit de streek, vervolgens fruit: grote dozen vol met pruimen, kersen,perziken, appels. Er verscheen een fles Evian "bronwater" waar wel  erg zuinige  glaasjes van geschonken werden: de fles bleek een lokaal stooksel te bevatten, erg alcoholisch maar vreselijk lekker. Het verhaal deed de ronde dat "men" regelmatig een fles Evian voor de deur van het Kapelletje zette; de volgende dag was de fles dan gevuld met Eau de Vie..een wonder, zo riep men. Hierna kregen we nog koffie en dat was de Franse opvatting van een  eenvoudige maal.
Boven op dit kleine, eenvoudige kapelletje stond een enorm verguld beeld te schitteren

donderdag 20 juli 2006

hoe warm het was en hoe ver

Een paar duizend kilometer op en neer naar Frankrijk, prachtig weer en een heleboel beleefd. En nu zijn we er weer. We waren in de Haute Savoie, vlak bij Genève en Chamonix, met uitzicht op de Mont Blanc. Wat kun je nog meer hebben?
De eerste dagen hebben we 'gewoon' vakantie gehad, lekker in de omgeving rondgetoerd, een tocht rondom het meer van Genève gemaakt, een dagje in Genève gewinkeld. Lekker gegeten,genoten van de mooie natuur, bergdorpjes bezocht. Wie wil weten hoe het er daar uitziet kan vanmiddag naar de Tour de France kijken, de bergetappes  komen  vandaag in die omgeving langs.
Zelfs nog hier en daar een handwerkwinkeltje tegengekomen. In een daarvan kon ik breinaaldjes 1,5mm kopen. Voor een paar euro geluk! Ik had mijn bolletje katoen mee (voor de zekerheid)  en heb het eerste deel van Sampler M opnieuw gebreid. Ditmaal was ik pas echt tevreden met het resultaat. Soms moet je even knoeien met het materiaal om de juiste combinatie van garen en naalden te vinden.
Op zondagavond keken we op een groot scherm hoe les Bleus het ervan af brachten. Het was erg amusant: in het restaurant met zijn Italiaanse eigenaar en zijn  Franse kok zou de wedstrijd  hoe dan ook gewonnen worden.  Bij elk doelpunt van welke zijde dan ook juichte de hele club mee, erg sportief en vooral  ook heel gezellig.
Het was ver, dat wel,  meer dan 1000 km  rijden in  een dag,  tussentijds stoppen voor de nacht was erg lastig en doorrijden met nu en dan een flinke stop  leek een beter plan. Onze eigen tour de France met zo nu en dan behoorlijk afzien.
Het was warm ook, zelfs in de schaduw en met voortdurend een zonnehoedje op ben ik toch nog  aardig bruin geworden. Gelukkig was de hotelkamer lekker koel, aan de achterkant van het hotel  met ook nog een balkonnetje aan de zijkant konden we lekker luchten. En het had luiken !  Wat is dat heerlijk.
Hierbij een aantal foto's van een van de handwerkwinkels. Mijn Sampler M heb ik opnieuw gebreid en  mijn Quaker Sampler is ook klaar. Ik heb best hard gewerkt daar.Meer foto's volgen morgen.


woensdag 5 juli 2006

geletterd

Wat doe je met de warmte? Met een bolletje katoen nummer twaalf en twee breinaalden in je vochtige handen een letterlapje breien natuurlijk. Ik doe mee met de knit-a-long sampler van Carla Meijssen  en dit is het eerste patroontje van de serie. Marianne liet gisteren haar M met muizentandjes ook zien en vandaag zien jullie de mijne.
Zaterdag krijgen we weer een nieuw patroontje. Mijn antieke breirol (zie mijn logjes van 23 mei  en 28 juni )  begint ook met muizentandjes maar de letters T en S en de cijfers  worden pas aan het einde van de rol ingebreid. Mijn letters hebben "gewone" gaatjes en de cijfers zijn in ribbels gebreid.
Een ander verschil met de breirol van Carla is het ribbeltje dat de patronen scheidt: in Carla's rol is dat twee ribbels aan de goede kant, op mijn rol zijn dat drie ribbels aan de goede kant gevolgd door drie toeren tricotsteek waarbij in de middelste toer om de vier steken een gaatje wordt gebreid en gevolgd door nog drie toeren ribbels.

Omdat het maar een klein breiwerkje was en ik zaterdagmiddag al met katoen en naalden klaar zat was het breilapje snel klaar. De rest van de warme dagen heb ik verder gewerkt aan mijn Quakerlapje, ik doe nu de letters, dat is een prettig werkje met dit warme weer en het schiet inmiddels lekker op.